ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1 คนจากศาสนจักรsupernatural
"โรนั้นคงไม่ใช่...."
"นั้นเฟ!!!"
คนที่มาช่วยนั้นก้ไม่ได้พุดอะไร แต่ตอนนี้ก้กำลังประจันหน้ากันเงาสีดำ เงาสีดีนั้นก้พุ่งเข้ามาหาเฟ แต่จูดๆก็กระเด็นไปติดกำแพงโดนที่เฟไม่ขยับสักนิดเดียว
เฟเดินไปหาพวกโรที่กำลังนั่งมองอย่างสงสัย
"เป็นอะไรหรือป่าวจ้า โร สึบากิ^^"
โรกำลังจะถามในสิ่งที่เห็น แต่เงาสีดำนั้นก็ลุกขึ้นมาแล้วพุ่งใส่เฟที่กำลังหันหลังอยู่
แต่แล้วจูดๆก็มีบ้างอย่างทำให้มันถูกไฟฟ้าซ้อตทั้งๆที่เจ้าตัวยังไม่ทำอะไรเลย แล้วมันก็กระเด็นไปติดกำแพง แล้วมันก็หายไป
"หนีไปแล้วหรอ แต่ช่างเถอะ"
เฟพูดหลังจากหันไปดุนิดนึงแล้วก็เดินมานั่งข้างหน้า2คนนี้ แล้วมองทั้ง2ที่ทำหน้าสงสัย
"^^ ฮิฮิ กำลังสงสัยอยู่ใช่มะ ในเมื่อเห็นกันแล้วก้คงไม่ต้องปิดบังแล้วมั้ง"
"เฟ...นั้นคือตัวอะไรอะ"
โรเป็นคนถามเนื่องจากทั้ง2ฝ่ายนั่งเงียบ
"อ๋อ ไอ้ตัวดำๆอะนะ ก้เป็นสิ่งที่พวกโรเรียกว่าผี วิญาญาณ หรือปีศาคอะไรทำนองนั้นอะนะ^^"
เฟเล่าอธิบายให้พวกโรฟัง ซึ่งทั้ง2ก็เข้าใจ
"ไหนๆก็ไหนๆละ ขอแนนนำตัวเป็นทางการแล้วกัน"
เฟยื่นมือมาข้างนึง
"เฟวิกคุ อาเซีย จากศาสนจักรsupernatural สำกัดพลังจิตจ้า 0_<"
แล้วทั้ง3ก็มาด้วยกันจนถึงที่โรกับสิบากิพัก
"ว่าแต่เฟ...พักที่ไหนหรอ???"
สึบากิถามขึ้นเพราะไม่รู้ว่าเฟพักที่ไหน
"อ๋อ ก็ที่นี้ละ ห้องพักที่8จ้า"
"งั้นก้ข้างๆห้องพวกเราสินะ ห้อง7จ้า^^"
"อ่อ บังเอิญจังนะ^^เจอกันพรุ่งนี้นะ"
เฟโบกมือลาทั้ง2แล้วก้เดินเช้าห้องพัก
"หึ พลาดอีกแล้วหรอ... แต่ช่างเถอะ ยังงั้นเราก้เจอตัวแล้ว"
เสียงนี้มาจากสอกตึกที่อยู่หน้าที่พักของ3คนนี้แล้วก้หายไป
"โร โรตื่นสิ...โถ่เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่ะ"
สึบากิมักจะปลูกโรเกือบทุกวัน(ปิดเทอมและวันหยุดก้ปล่อยให้นอนไป)บ้างวันก้ตื่นโดยที่สึบากิแค่เขย่าตัวหรือตื่นเอง
"อืม...ตื่นแล้วจ้า..."
โรลุกขึ้นมาในสถาพกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วลุกไปอาบน้ำ ส่วนสึบากิกำลังทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ(ก็ขนมปังปิ้งทาแยมหรือพวกของสำเร็จรูปเพราะมันง่ายและเร็ว)
หลังจากที่พวกสึบากิเตรียมตัวกันเสร็จแล้วกำลังจะเดินไปโรงเรียน เฟก็เดินมาก่อนที่จะทั้ง2จะไปโรงเรียน
"นี้...ขอเดินไปด้วยได้หรือป่าว..."
เฟกัมหน้าลงนิดนึงซึ่ง2ทั้งก้แปลกใจนิดนึง
"ได้สิค่ะ^^"
"อ๋อ? ไม่กลัวหรือรังเกลียดฉันหรอ?"
"อ้าว? แล้วทำไมเราต้องกลัวหรือรังเกลียดเฟด้วยละ"
โรถามเฟไปเพราะแปลกใจว่าทำไมถามแบบนั้น
"ก็ฉันนั้นต่างจากคนอื่น มีพลังที่คนอื่นไม่มี และเวลาที่คนอื่นเห็นฉันใช่พลัง หลังจากที่เห็นก็กลัวฉันหรือไม่เป็นเห็นฉันเป็นตัวประหลาดไม่อยากเข้าใกล้ฉัน..."
เฟเล่าสิ่งที่ทำให้คิดว่าพวกเขาจะไม่ให้เดินไปด้วย เพราะเฟนั้นเจอแบบนี้มาเยอะแล้ว...
"นี้เฟจ้า เราไม่มีเหตุผลที่จะกลัวหรือรังเกลียดเฟเลยนะ แล้วเมื่อวานถ้าเฟไม่มาพวกเราคงจะไม่ได้มาคุยเล่นกันอีกครั้งหรอกนะ เพราะฉะนั้นอย่าคิดแบบนั้นสิ^^"
สึบากิพูดและจับมือเฟข้างนึง ทำให้เฟหงายหน้าคิดมาแล้วยิ้มให้2คนนี้แล้วพวกเขาก็เดินไปโรงเรียน
'ฉันมีแล้ว ฉันมีเหมือนคนอื่นแล้ว... คนที่เข้าใจฉัน ขอบคุณพระเจ้า...'
-------------------------------------------------------------
ขอจบแค่นี้ละนะ ดิฉันสมองตัน
ขออภัยที่ฉันแต่งได้ครึ่งๆกลางๆ ไรเตอร์คนนี้เพึ่งจะฝึดหัดเท่านั้น
ขออภัยด้วยนะค่ะที่ไม่สนุกเท่านี้ทุกคนขานไว้
(เฟวิคุ:แล้วใครขานไว้ละ= = me:ให้กำลังใจตัวเองแค่นั้นเอง>0<)
"นั้นเฟ!!!"
คนที่มาช่วยนั้นก้ไม่ได้พุดอะไร แต่ตอนนี้ก้กำลังประจันหน้ากันเงาสีดำ เงาสีดีนั้นก้พุ่งเข้ามาหาเฟ แต่จูดๆก็กระเด็นไปติดกำแพงโดนที่เฟไม่ขยับสักนิดเดียว
เฟเดินไปหาพวกโรที่กำลังนั่งมองอย่างสงสัย
"เป็นอะไรหรือป่าวจ้า โร สึบากิ^^"
โรกำลังจะถามในสิ่งที่เห็น แต่เงาสีดำนั้นก็ลุกขึ้นมาแล้วพุ่งใส่เฟที่กำลังหันหลังอยู่
แต่แล้วจูดๆก็มีบ้างอย่างทำให้มันถูกไฟฟ้าซ้อตทั้งๆที่เจ้าตัวยังไม่ทำอะไรเลย แล้วมันก็กระเด็นไปติดกำแพง แล้วมันก็หายไป
"หนีไปแล้วหรอ แต่ช่างเถอะ"
เฟพูดหลังจากหันไปดุนิดนึงแล้วก็เดินมานั่งข้างหน้า2คนนี้ แล้วมองทั้ง2ที่ทำหน้าสงสัย
"^^ ฮิฮิ กำลังสงสัยอยู่ใช่มะ ในเมื่อเห็นกันแล้วก้คงไม่ต้องปิดบังแล้วมั้ง"
"เฟ...นั้นคือตัวอะไรอะ"
โรเป็นคนถามเนื่องจากทั้ง2ฝ่ายนั่งเงียบ
"อ๋อ ไอ้ตัวดำๆอะนะ ก้เป็นสิ่งที่พวกโรเรียกว่าผี วิญาญาณ หรือปีศาคอะไรทำนองนั้นอะนะ^^"
เฟเล่าอธิบายให้พวกโรฟัง ซึ่งทั้ง2ก็เข้าใจ
"ไหนๆก็ไหนๆละ ขอแนนนำตัวเป็นทางการแล้วกัน"
เฟยื่นมือมาข้างนึง
"เฟวิกคุ อาเซีย จากศาสนจักรsupernatural สำกัดพลังจิตจ้า 0_<"
แล้วทั้ง3ก็มาด้วยกันจนถึงที่โรกับสิบากิพัก
"ว่าแต่เฟ...พักที่ไหนหรอ???"
สึบากิถามขึ้นเพราะไม่รู้ว่าเฟพักที่ไหน
"อ๋อ ก็ที่นี้ละ ห้องพักที่8จ้า"
"งั้นก้ข้างๆห้องพวกเราสินะ ห้อง7จ้า^^"
"อ่อ บังเอิญจังนะ^^เจอกันพรุ่งนี้นะ"
เฟโบกมือลาทั้ง2แล้วก้เดินเช้าห้องพัก
"หึ พลาดอีกแล้วหรอ... แต่ช่างเถอะ ยังงั้นเราก้เจอตัวแล้ว"
เสียงนี้มาจากสอกตึกที่อยู่หน้าที่พักของ3คนนี้แล้วก้หายไป
"โร โรตื่นสิ...โถ่เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่ะ"
สึบากิมักจะปลูกโรเกือบทุกวัน(ปิดเทอมและวันหยุดก้ปล่อยให้นอนไป)บ้างวันก้ตื่นโดยที่สึบากิแค่เขย่าตัวหรือตื่นเอง
"อืม...ตื่นแล้วจ้า..."
โรลุกขึ้นมาในสถาพกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วลุกไปอาบน้ำ ส่วนสึบากิกำลังทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ(ก็ขนมปังปิ้งทาแยมหรือพวกของสำเร็จรูปเพราะมันง่ายและเร็ว)
หลังจากที่พวกสึบากิเตรียมตัวกันเสร็จแล้วกำลังจะเดินไปโรงเรียน เฟก็เดินมาก่อนที่จะทั้ง2จะไปโรงเรียน
"นี้...ขอเดินไปด้วยได้หรือป่าว..."
เฟกัมหน้าลงนิดนึงซึ่ง2ทั้งก้แปลกใจนิดนึง
"ได้สิค่ะ^^"
"อ๋อ? ไม่กลัวหรือรังเกลียดฉันหรอ?"
"อ้าว? แล้วทำไมเราต้องกลัวหรือรังเกลียดเฟด้วยละ"
โรถามเฟไปเพราะแปลกใจว่าทำไมถามแบบนั้น
"ก็ฉันนั้นต่างจากคนอื่น มีพลังที่คนอื่นไม่มี และเวลาที่คนอื่นเห็นฉันใช่พลัง หลังจากที่เห็นก็กลัวฉันหรือไม่เป็นเห็นฉันเป็นตัวประหลาดไม่อยากเข้าใกล้ฉัน..."
เฟเล่าสิ่งที่ทำให้คิดว่าพวกเขาจะไม่ให้เดินไปด้วย เพราะเฟนั้นเจอแบบนี้มาเยอะแล้ว...
"นี้เฟจ้า เราไม่มีเหตุผลที่จะกลัวหรือรังเกลียดเฟเลยนะ แล้วเมื่อวานถ้าเฟไม่มาพวกเราคงจะไม่ได้มาคุยเล่นกันอีกครั้งหรอกนะ เพราะฉะนั้นอย่าคิดแบบนั้นสิ^^"
สึบากิพูดและจับมือเฟข้างนึง ทำให้เฟหงายหน้าคิดมาแล้วยิ้มให้2คนนี้แล้วพวกเขาก็เดินไปโรงเรียน
'ฉันมีแล้ว ฉันมีเหมือนคนอื่นแล้ว... คนที่เข้าใจฉัน ขอบคุณพระเจ้า...'
-------------------------------------------------------------
ขอจบแค่นี้ละนะ ดิฉันสมองตัน
ขออภัยที่ฉันแต่งได้ครึ่งๆกลางๆ ไรเตอร์คนนี้เพึ่งจะฝึดหัดเท่านั้น
ขออภัยด้วยนะค่ะที่ไม่สนุกเท่านี้ทุกคนขานไว้
(เฟวิคุ:แล้วใครขานไว้ละ= = me:ให้กำลังใจตัวเองแค่นั้นเอง>0<)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น