ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
"อือ....."
เสียงของคนๆนึงที่กำลังหลับสบายใจจนมีคนเปิดม่าน
"ตื่นได้แล้วค่ะเช้าแล้วๆ"
เสียงของผู้หญิงที่อยู่ปลายเตียงเรียกให้คนๆนึงตื่น
"อือ...ขออีก5นาทีนะ"
คนที่นอนอยู่พูดพร้อมเอาผ้าคุมโป๋งหลับต่อ
"โรนี้ละก็ไม่ยอมตื่นดีๆใช่ไหม"
พูดจบก้เดินไปข้างๆคนบนเตียงและก้จี้
"อุ้ย ฮาๆๆๆๆหยุดนะ อย่าจี้สิ ฮิๆๆ อย่าจี้เราตื่นแล้ว><"
คนบนเตียงก้ยอมตื่นแต่โดนดีเพราะไม่อยากโดนจี้อีกรอบ
"ขอนอนอีกแค่5นาทีไมไ่ด้หรอสึบากิ_ _"
"ไม่ได้หรอกค่ะโร นี้มันเปิดเรียนวันแรกนะ หนูไม่อยากไปสายวันแรกนะ"
สึบากิพูดเหตุผลที่ปลุกให้โรฟังแต่เช้า แต่โรก็ชิ่งสะแล้ว(คล้ายว่าเป็นทุกวันละมั้ง)
"จ้าๆ งั้นเดี่ยวรีบไปอาบน้ำแล้วกันจะได้ไปดูรายชื่อด้วยว่าอยู่ห้องไหน"
"เร็วๆแล้วกันนะโร หนูรอข้างนอกนะ^.^"
หลังจากสึบากิออกไปรอข้างนอก โรก็จัดการอาบน้ำ แต่งตัว และเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อเดินไปโรงเรียน โดยมีเพื่อนชื่อสิบากิไปด้วยเสอม
ณ โรงเรียน
สิบากิและโรกำลังยืนอยู่ห่างจากบอร์ดประกาศรายชื่อห้องเรียนเหตุที่ไม่เข้าไปก็คือมีคนแออัดกันเหมือนปลากระป๋องหน้าบอร์ดทั้ง2เลยเข้าไปไม่ได้
"จะเบียดเข้าไปไหม"
โรถามสึบากิที่ยืมมองพวกนั้น
"ถ้าจะเบียดงั้นฝากดูให้ด้วยได้ไหม^^;"
"สรุปแล้วคือสิบากิไม่อยากโดนอัดเป็นปลากระป๋องแบบนั้นสินะ= ="
สิบากิพยักหน้า
โรถอดหายใจและพยายามเข้าไปในวงของพวกนักเรียนอื่น โรรู้สึกอัดอึกมากแต่ก็พยายามจนไปถึงบอร์ดได้สำเร็จ
ห้อง4-A
1.โรมาโน
2.สึบากิ
3.ปอจู
4.คาน่อน
5.เฟวิกคุ
6. ...............
7. ...............
8. ...............
โรเห็นก็ยิ้มดูใจก่อนนี้จะแวกฝูกชนออกมาหาสึบากิ
"สิบากิเราได้อยู่ห้อง4-Aกันด้วยละ"
"ไชโย ได้อยู่ด้วย เย้ๆๆๆ^^"
สิบากิเมื่อได้ยินก็กระโดดไปมา(ก็คนมันดีใจนี้)
"เราไปห้องกัน^^"
โรพูดไม่รอคำตอบจับมือสิบากิแล้วไปห้องทันที
ณ ห้อง4-A
ทั้งคู่เดินเข้ามา รุ้สึกว่าโรและสิบากิจะมาเป๊นคนสุดท้ายนะ(หรือป่าว)
"ไปหาที่กันดีกว่านะโรซัง"
"แล้วจะนั่งหน้า กลาง หรือหลังอะ"
"กลางดีกว่า^^ เราเอาที่ติดหน้าตานะ"
สิบากิรีบเดินไปนั่งโต้ะที่ติดหน้าแต่ก็ไม่ลืมที่จะจับมือดรมานั้งตัวข้างๆด้วย
"อีก5นาที จะเริ่มเรียนแล้ว"
ดูเหมือนสิบากิจะตื่นเต้นมาก ส่วนโรก็เหงื่อนท่วนตัว(ตื่นเต้นมากกว่าสิบากิอีกOoO)
ตึก ตึก ตึก ตึก ปัง!!!
เสียงคนที่มาเปิดประตู ทำให้ทุกคนในห้องหันไปมองผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมฟูเป็นสิงโต(ไม่ได้หวีผมมา)
"แฮก นึกว่าจะมาไม่ทันสะแล้ว แฮกๆๆ"
ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาในห้องโดนไม่สนใจคนที่มองเธอ เธอเดินมากลางห้อง ไปที่โต๊ะที่พวกสิบากิและโรนั่งอยู่
"ขอนั่งด้วยนะ^^;"
โรหันไปหาสิบากิ สิบากิก็พยักหน้า โรจึงให้เธอนั่งได้
"สวัสดี พอมีหวีให้บ้างไหมค่ะ^^;"
โรหยิบหวีในกระเป่าให้ผู้หญิง เพื่อให้ผู้หยิงข้างได้จัดผมบ้าง
"ขอบคุณมากค่ะ"
เธอรับหวีจากมือโร แล้วจัดการผมแบบรวบๆ(เอาให้เรียบร้อยอะละ)
เมื่อเธอใส่เสร็จก็ส่งคืนและหยิบสมุดหนังสือขึ้นมาเพราะอาจาย์มาพอดี
"วันนี้เรายังไม่เรียนกันนะค่ะนักเรียน เราจะให้ทุกคนแนนนำตัวหน้าห้องทีละคนแล้วกัน"
อาจาย์ถามชื่อไปเรื่อยจนใกล้โรแล้ว
"คนต่อไปจ้า"
คนข้างๆโรยืนขึ้นพร้อมแนนนำตัวเอง
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเฟวิกคุ อาเซียค่ะ หรือเรียกว่าเฟก็ได้ค่ะ^^"
คนที่ชื่อเฟพูดจบก็นั่งลง
"งั้นคนต่อไปเลยจ้า"
อาจาย์บอกทำให้โรรีบลุกและแนนนำตัว
"สวัสดีค่ะ ชื่อโรมาโน หรือเรียกว่าโรนะค่ะ"
โรแนนนำตัวเสร์จก็ริบนั่งลง
"คนต่อไปเลยจ้า"
สิบากิที่กำลัอ่านหนังสืออยู่ก็รีบเก็บแล้วยืนขึ้นแนนนำตัว
"สวัสดีคะ^^ ชื่อ มิสึมาชิ สิบากิ ค่ะ"
สิบากิแนนนำตัวเสร็จก็นั่งลงหยิบหนัสือมาอ่านต่อ
"คนต่อไปเลยจ้า"
อาจาย์พูดคำนี้ไปเรื่อยๆจนถามหมดทุกคนแล้วก็เริ่่มพูดกับนักเรียน ทำคงามเข้าใจกัน
ณ เวลา 12:00
"สิบากิทำอะไรอยู่ เราจะได้ไปทานอาหารกัน"
"แปปนึงนะโร กำลังหากระเป๋าเงินอยู็"
สิบากิคันกระเป๋าเป้หาประเป๋าเงินจนเจอก่อนที่สิบากิจะออกไปสิบากิหันไปมองหน้าต่างนิดนึง สิบากิเห็นเงาสีดำบินผ่านหน้าต่าง แต่สิบากิก็คิดว่าเป็นเงานกบินผ่านอะไรมั้ง
"ไปกันโรเราหาเจอละ"
โรซึ่งยืมรอสิบากิก็เดินไปจับมือสิบากิและเดินไปที่ๆไปกันทุกวัน
ฌ สวนหย่อม
"โรจัง วั้นนี้ข้าวกับอะไรละ ของเราเทปุระและข้าวปั้ม"
"ของโรเป็น ข้าวผัดมะเขือเทศน่ะ"
โรกับสิบากิ มาที่นี้ทุกวัน เพราะพวกเธอชอบทานข้าวที่นี้ พวกเธอก็ช่วยดูแลดอกไม้ ต้นไม้แถวนี้ให้ทุกวัน
"คือว่า ขอทานข้าวด้วยคนได้ไหมค่ะ"
สิบากิและโรหันไปตามเสียง นั้นคือเฟกันยืมถือข้าวกล่องอยู่
"คือที่โรอาหารไม่มีที่นั่งอะค่ะ^^"
สิบากิกันบโรหน้าข้าวหากันก่อนที่สิบากิจะพูดว่า
"ได้สิค่ะ^^"
"ขอบคุณนะค่ะ"
เฟนั่งลงข้างสิบากิแล้วเปิดข้าวกล่อง
"คือว่าฉันเพิ่งเคยมาเรียนที่นี้ ช่วยแนนนำให้หน่อยได้หรือป่าวค่ะ"
เฟพูดขึ้นหลังกินข้าวกล่องเสร็จกันหมดแล้ว
"ก็ได้ค่ะ ชื่อเฟสินะค่ะ ฉันชื่อสิบากิ และคนนี้ชื่อโรค่ะ"
สิบากิตอบเฟพร้อมแนนนำตัวเองกับโร
"ค่ะ^^"
หลังจากทานเสร็จ โรและสิบากิก็พาเฟเดินดูรอบๆโรงเรียนนิดนึง เพราะพวกเธออยู่ที่นี้นานแล้ว สักพักนึงตอนแนนนำห้องที่ใช่เรียนเคมี โรเห็นเงาสีดำตาสีแดงนอกกน้าต่างแล้วก็หายไป
"โรค่ะเป็นอะไรค่ะ"
เฟถามโรเมื่อเห็นโรจ้องมองอะไรอยู่
"เห็นเงาสีดำนะ ไม่อะไรหรอกมั้ง"
หลังจากที่โรพูดสิ่งที่เห็น สิบากิเห็นเฟทำหน้าเคลียดก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าเหมือนเดิน(ใช่เวลา3วินาที)แต่สิบากิไม่ถาม
ฌ เลิกเรียน
"กลับก่อนนะค่ะโร สิบากิพรุ้งนี้เจอกันใหม่นะค่ะ"
โรและสิบากิพยักหน้าแล้วเดินออกไป
"โร เราไปกิรไอติมกันไหม เราเจอร้านอร่อยด้วยละ"
"ถ้าสิบากิอยากไปเราก็ไปนะ"
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินไปร้านไอติม โรรู้สึกว่ามาอะไรตามมา โรหันไปก็เก็นเงาสีดำพุงมาด้วยความเร็วสูง
"สิบากิหมอก"
โรจับสิบากิหมอกลงและจับมือสิบากิพาวิ่่ง
"นี้โรนี้อะไรกันนะเราวิ่งหนีอะไรอยู่"
โรไม่ตอบและยังวิ่งไปเรื่อยๆจนถึสวนสาธารณะ
"แฮกๆๆ นะจะไม่ตามแล้วอะมั้ง"
โรพูดแต่ก็มาเงาสีดำกระโดดลงมาตรหน้าโรและสิบากิ
"โรนั้้นอะไรกันนะ"
"ฉันก้ไม่รู้แต่ที่่รู้คือเราหนีไม่ได้แล้วละ"
โรพูดและนั่งลงกอดสิบากิเพราะเงาสีดำนั้งกำลังจะโจรตีใส่โร
"ไซโคจีเนซีน"
มีเสียงๆนึงพูดขึ้นและเงาสีดำก็กะเด้นไปติดกันต้นไม้
โรมองไปด้านหลัง คนที่มีช่วยนั้นก็คือ...
เสียงของคนๆนึงที่กำลังหลับสบายใจจนมีคนเปิดม่าน
"ตื่นได้แล้วค่ะเช้าแล้วๆ"
เสียงของผู้หญิงที่อยู่ปลายเตียงเรียกให้คนๆนึงตื่น
"อือ...ขออีก5นาทีนะ"
คนที่นอนอยู่พูดพร้อมเอาผ้าคุมโป๋งหลับต่อ
"โรนี้ละก็ไม่ยอมตื่นดีๆใช่ไหม"
พูดจบก้เดินไปข้างๆคนบนเตียงและก้จี้
"อุ้ย ฮาๆๆๆๆหยุดนะ อย่าจี้สิ ฮิๆๆ อย่าจี้เราตื่นแล้ว><"
คนบนเตียงก้ยอมตื่นแต่โดนดีเพราะไม่อยากโดนจี้อีกรอบ
"ขอนอนอีกแค่5นาทีไมไ่ด้หรอสึบากิ_ _"
"ไม่ได้หรอกค่ะโร นี้มันเปิดเรียนวันแรกนะ หนูไม่อยากไปสายวันแรกนะ"
สึบากิพูดเหตุผลที่ปลุกให้โรฟังแต่เช้า แต่โรก็ชิ่งสะแล้ว(คล้ายว่าเป็นทุกวันละมั้ง)
"จ้าๆ งั้นเดี่ยวรีบไปอาบน้ำแล้วกันจะได้ไปดูรายชื่อด้วยว่าอยู่ห้องไหน"
"เร็วๆแล้วกันนะโร หนูรอข้างนอกนะ^.^"
หลังจากสึบากิออกไปรอข้างนอก โรก็จัดการอาบน้ำ แต่งตัว และเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อเดินไปโรงเรียน โดยมีเพื่อนชื่อสิบากิไปด้วยเสอม
ณ โรงเรียน
สิบากิและโรกำลังยืนอยู่ห่างจากบอร์ดประกาศรายชื่อห้องเรียนเหตุที่ไม่เข้าไปก็คือมีคนแออัดกันเหมือนปลากระป๋องหน้าบอร์ดทั้ง2เลยเข้าไปไม่ได้
"จะเบียดเข้าไปไหม"
โรถามสึบากิที่ยืมมองพวกนั้น
"ถ้าจะเบียดงั้นฝากดูให้ด้วยได้ไหม^^;"
"สรุปแล้วคือสิบากิไม่อยากโดนอัดเป็นปลากระป๋องแบบนั้นสินะ= ="
สิบากิพยักหน้า
โรถอดหายใจและพยายามเข้าไปในวงของพวกนักเรียนอื่น โรรู้สึกอัดอึกมากแต่ก็พยายามจนไปถึงบอร์ดได้สำเร็จ
ห้อง4-A
1.โรมาโน
2.สึบากิ
3.ปอจู
4.คาน่อน
5.เฟวิกคุ
6. ...............
7. ...............
8. ...............
โรเห็นก็ยิ้มดูใจก่อนนี้จะแวกฝูกชนออกมาหาสึบากิ
"สิบากิเราได้อยู่ห้อง4-Aกันด้วยละ"
"ไชโย ได้อยู่ด้วย เย้ๆๆๆ^^"
สิบากิเมื่อได้ยินก็กระโดดไปมา(ก็คนมันดีใจนี้)
"เราไปห้องกัน^^"
โรพูดไม่รอคำตอบจับมือสิบากิแล้วไปห้องทันที
ณ ห้อง4-A
ทั้งคู่เดินเข้ามา รุ้สึกว่าโรและสิบากิจะมาเป๊นคนสุดท้ายนะ(หรือป่าว)
"ไปหาที่กันดีกว่านะโรซัง"
"แล้วจะนั่งหน้า กลาง หรือหลังอะ"
"กลางดีกว่า^^ เราเอาที่ติดหน้าตานะ"
สิบากิรีบเดินไปนั่งโต้ะที่ติดหน้าแต่ก็ไม่ลืมที่จะจับมือดรมานั้งตัวข้างๆด้วย
"อีก5นาที จะเริ่มเรียนแล้ว"
ดูเหมือนสิบากิจะตื่นเต้นมาก ส่วนโรก็เหงื่อนท่วนตัว(ตื่นเต้นมากกว่าสิบากิอีกOoO)
ตึก ตึก ตึก ตึก ปัง!!!
เสียงคนที่มาเปิดประตู ทำให้ทุกคนในห้องหันไปมองผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมฟูเป็นสิงโต(ไม่ได้หวีผมมา)
"แฮก นึกว่าจะมาไม่ทันสะแล้ว แฮกๆๆ"
ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาในห้องโดนไม่สนใจคนที่มองเธอ เธอเดินมากลางห้อง ไปที่โต๊ะที่พวกสิบากิและโรนั่งอยู่
"ขอนั่งด้วยนะ^^;"
โรหันไปหาสิบากิ สิบากิก็พยักหน้า โรจึงให้เธอนั่งได้
"สวัสดี พอมีหวีให้บ้างไหมค่ะ^^;"
โรหยิบหวีในกระเป่าให้ผู้หญิง เพื่อให้ผู้หยิงข้างได้จัดผมบ้าง
"ขอบคุณมากค่ะ"
เธอรับหวีจากมือโร แล้วจัดการผมแบบรวบๆ(เอาให้เรียบร้อยอะละ)
เมื่อเธอใส่เสร็จก็ส่งคืนและหยิบสมุดหนังสือขึ้นมาเพราะอาจาย์มาพอดี
"วันนี้เรายังไม่เรียนกันนะค่ะนักเรียน เราจะให้ทุกคนแนนนำตัวหน้าห้องทีละคนแล้วกัน"
อาจาย์ถามชื่อไปเรื่อยจนใกล้โรแล้ว
"คนต่อไปจ้า"
คนข้างๆโรยืนขึ้นพร้อมแนนนำตัวเอง
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเฟวิกคุ อาเซียค่ะ หรือเรียกว่าเฟก็ได้ค่ะ^^"
คนที่ชื่อเฟพูดจบก็นั่งลง
"งั้นคนต่อไปเลยจ้า"
อาจาย์บอกทำให้โรรีบลุกและแนนนำตัว
"สวัสดีค่ะ ชื่อโรมาโน หรือเรียกว่าโรนะค่ะ"
โรแนนนำตัวเสร์จก็ริบนั่งลง
"คนต่อไปเลยจ้า"
สิบากิที่กำลัอ่านหนังสืออยู่ก็รีบเก็บแล้วยืนขึ้นแนนนำตัว
"สวัสดีคะ^^ ชื่อ มิสึมาชิ สิบากิ ค่ะ"
สิบากิแนนนำตัวเสร็จก็นั่งลงหยิบหนัสือมาอ่านต่อ
"คนต่อไปเลยจ้า"
อาจาย์พูดคำนี้ไปเรื่อยๆจนถามหมดทุกคนแล้วก็เริ่่มพูดกับนักเรียน ทำคงามเข้าใจกัน
ณ เวลา 12:00
"สิบากิทำอะไรอยู่ เราจะได้ไปทานอาหารกัน"
"แปปนึงนะโร กำลังหากระเป๋าเงินอยู็"
สิบากิคันกระเป๋าเป้หาประเป๋าเงินจนเจอก่อนที่สิบากิจะออกไปสิบากิหันไปมองหน้าต่างนิดนึง สิบากิเห็นเงาสีดำบินผ่านหน้าต่าง แต่สิบากิก็คิดว่าเป็นเงานกบินผ่านอะไรมั้ง
"ไปกันโรเราหาเจอละ"
โรซึ่งยืมรอสิบากิก็เดินไปจับมือสิบากิและเดินไปที่ๆไปกันทุกวัน
ฌ สวนหย่อม
"โรจัง วั้นนี้ข้าวกับอะไรละ ของเราเทปุระและข้าวปั้ม"
"ของโรเป็น ข้าวผัดมะเขือเทศน่ะ"
โรกับสิบากิ มาที่นี้ทุกวัน เพราะพวกเธอชอบทานข้าวที่นี้ พวกเธอก็ช่วยดูแลดอกไม้ ต้นไม้แถวนี้ให้ทุกวัน
"คือว่า ขอทานข้าวด้วยคนได้ไหมค่ะ"
สิบากิและโรหันไปตามเสียง นั้นคือเฟกันยืมถือข้าวกล่องอยู่
"คือที่โรอาหารไม่มีที่นั่งอะค่ะ^^"
สิบากิกันบโรหน้าข้าวหากันก่อนที่สิบากิจะพูดว่า
"ได้สิค่ะ^^"
"ขอบคุณนะค่ะ"
เฟนั่งลงข้างสิบากิแล้วเปิดข้าวกล่อง
"คือว่าฉันเพิ่งเคยมาเรียนที่นี้ ช่วยแนนนำให้หน่อยได้หรือป่าวค่ะ"
เฟพูดขึ้นหลังกินข้าวกล่องเสร็จกันหมดแล้ว
"ก็ได้ค่ะ ชื่อเฟสินะค่ะ ฉันชื่อสิบากิ และคนนี้ชื่อโรค่ะ"
สิบากิตอบเฟพร้อมแนนนำตัวเองกับโร
"ค่ะ^^"
หลังจากทานเสร็จ โรและสิบากิก็พาเฟเดินดูรอบๆโรงเรียนนิดนึง เพราะพวกเธออยู่ที่นี้นานแล้ว สักพักนึงตอนแนนนำห้องที่ใช่เรียนเคมี โรเห็นเงาสีดำตาสีแดงนอกกน้าต่างแล้วก็หายไป
"โรค่ะเป็นอะไรค่ะ"
เฟถามโรเมื่อเห็นโรจ้องมองอะไรอยู่
"เห็นเงาสีดำนะ ไม่อะไรหรอกมั้ง"
หลังจากที่โรพูดสิ่งที่เห็น สิบากิเห็นเฟทำหน้าเคลียดก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าเหมือนเดิน(ใช่เวลา3วินาที)แต่สิบากิไม่ถาม
ฌ เลิกเรียน
"กลับก่อนนะค่ะโร สิบากิพรุ้งนี้เจอกันใหม่นะค่ะ"
โรและสิบากิพยักหน้าแล้วเดินออกไป
"โร เราไปกิรไอติมกันไหม เราเจอร้านอร่อยด้วยละ"
"ถ้าสิบากิอยากไปเราก็ไปนะ"
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินไปร้านไอติม โรรู้สึกว่ามาอะไรตามมา โรหันไปก็เก็นเงาสีดำพุงมาด้วยความเร็วสูง
"สิบากิหมอก"
โรจับสิบากิหมอกลงและจับมือสิบากิพาวิ่่ง
"นี้โรนี้อะไรกันนะเราวิ่งหนีอะไรอยู่"
โรไม่ตอบและยังวิ่งไปเรื่อยๆจนถึสวนสาธารณะ
"แฮกๆๆ นะจะไม่ตามแล้วอะมั้ง"
โรพูดแต่ก็มาเงาสีดำกระโดดลงมาตรหน้าโรและสิบากิ
"โรนั้้นอะไรกันนะ"
"ฉันก้ไม่รู้แต่ที่่รู้คือเราหนีไม่ได้แล้วละ"
โรพูดและนั่งลงกอดสิบากิเพราะเงาสีดำนั้งกำลังจะโจรตีใส่โร
"ไซโคจีเนซีน"
มีเสียงๆนึงพูดขึ้นและเงาสีดำก็กะเด้นไปติดกันต้นไม้
โรมองไปด้านหลัง คนที่มีช่วยนั้นก็คือ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น