คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : chapter}}}:40>>sins room 2 (gula) (2)
อีกฝ่ายบอกชื่อตัวเองยิ้ม ๆ แต่จีกลับยิ้มไม่ออก ตั้งท่าระวังภัยเต็มที่
“สงสัยว่างานนี้จะหนักซะแล้วแฮะ…”
“เอาล่ะฉันจะบอกชื่อฉันบ้าง ฉันชื่อซารุวาตาริ ชิอากิเตรียมสั่งเสียไว้ได้เลย”ชิอากิจรดริมฝีปากกับขลุ่ยทรงญี่ปุ่นของตนแต่ยังไม่ทันได้เป่าก็เกิดระเบิดขึ้นตรงบริเวณที่จีและชิอากิยืนอยู่
“ฮ่า ๆๆ ในสนามรบไม่มีใครรอช้าหรอกนะลงมือก่อนย่อมได้เปรียบอยู่แล้ว!”อย่างที่ฟลูมิเน่บอกในจังหวะที่เธอสวนหมัดเข้าใส่จีก็ได้แอบโยนระเบิดจิ๋วแบบตั้งเวลาไว้ด้วย ตอนนี้คงได้แผลบ้างสักแห่งสองแห่ง
“เกือบไปแล้วเชียว”แต่ผิดคาดดูเหมือนจีจะรู้ตัวจึงสามารถช่วยชิอากิหลบจากระเบิดได้โดยใช้ไฟธาตุวายุจากธนูคู่กายของเขาปล่อยไฟออกมาเพื่อลดแรงระเบิด
“อื๋อ~ มีฝีมือนี่นาสมแล้ว ๆ แต่ลูกนี้จะหลับได้รึเปล่าล่ะ?”
แป๊ะ!!!
ฟลูมิเน่ดีดนิ้วจีและชิอากิเตรียมระวังตัวแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนทั้งสองเริ่มสงสัย
“อะไรกันน่ะไม่เห็นมี…อ๊า!!!!!!!!”ชิอากิที่ลดการป้องกันลงเพราะเผลอถูกไฟธาตุอัสนีที่มีลักษณะเป็นเส้นคล้ายเชือกรัดตัวเข้าและจีที่เผลอตกใจกับเหตุการณ์เพียงเล็กน้อยก็ถูกไฟช็อตเข้าเช่นกัน
“ความเผอเรอว่าอีกฝ่ายคงพลาดจะนำความตายมาให้ผู้ที่ประมาท…ข้าเรียนมาจนลึกซึ้งเชียวล่ะ”เหมือนบรรยากาศหม่นลงแต่เพียงครู่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
เป๊าะ!
ฟลูมิเน่ดีดนิ้วอีกครั้งเชือกไฟฟ้าที่รัดทั้งสองอยู่ก็คลายออกแต่ก็ยังคงรัดร่างอยู่เหมือนจะไม่อยากให้ตายภายในครั้งเดียวซึ่งมันเป็นการหยามทีเดียวสำหรับคนไม่ชอบการแพ้อย่างชิอากิ
“อย่าคิดว่าคนที่ใช้ธาตุอัสนีได้มีแค่เธอนะ”
“เจ้าจะทำอะไรได้ร่างถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือกอัสนีของข้า”ฟลูมิเน่ยิ้มเยาะเธอถูกใจเด็กคนนี้มากพอดูอยู่เหมือนกันแต่ก็คงจะปล่อยไว้ไม่ได้
‘แต่…ขนาดผู้หญิงยังคิดสู้เจ้าผู้ชายผมแดงไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ?’ฟลูมิเน่เหลือบสายตาไปมองทางจีที่ก้มหน้านิ่งไร้จิตสังหารเหมือนกำลังปลงยังไงยังงั้น
“หึ! คงจบเกมได้ละ…อึ๊ก!!!! อะไรกัน!”ฟลูมิเน่ที่เตรียมจะดีดนิ้วถูกบางอย่างที่แหลมคมแทงทะลุท้องจากด้านหลังแต่ไร้ซึ่งเลือดสีแดงเหมือนกับเป็นเพียงร่างเปล่า ๆ แต่ถึงจะไร้เลือดแต่ก็ดูเหมือนร่างกายจะได้รับความเสียหายหนักทีเดียว
‘อะไรกันยังมีอีกคนนึงเหรอ…หรือว่าคนที่นอนเมื่อกี้!!!’เมื่อฟลูมิเน่หันไปก็พบว่าแรมโบ้หนุ่มที่นอนอยู่เมื่อครู่และเขาที่มีไฟธาตุอัสนีสีแดงขนาดใหญ่
“เป็นไป…ได้ยังไงกันท่านเดม่อนบอกว่าร่างของคน ๆ นี้ในอีกสิบปีทำแบบนี้ไม่ได้นี่!”คำบอกกล่าวของฟลูมิเน่ทำให้จีและชิอากิสงสัยเล็กน้อยแสดงว่าเดม่อนได้เอาทักษะการต่อสู้ของวองโกเล่มากบอกแก่ฟลูมิเน่และน่าจะบอกกับคนอื่น ๆ ด้วยแน่ทุกคนตกอยู่ในอันตรายแต่…ดูเหมือนจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับA.A.เท่าไหร่
ชิอากิยิ้มเมื่อฟลูมิเน่เสียท่าเชือกอัสนีที่มัดทั้งสองอยู่ก็คลายออก
“เหมือนว่าคำพูดของใครบางคนสะท้อนเข้าตัวนะ จะบอกให้ว่าเธอประมาทฉันไปเรื่องหนึ่ง…อาวุธของฉันน่ะไม่ได้มีแค่ขลุ่ยหรอกนะ”สิ้นคำกลุ่มไฟธาตุอัสนีก็มารวมตัวกันข้าง ๆตัวของชิอากิปรากฏเป็นรูปร่างของผู้ชายร่างสูงผิวขาวจัด เรือนผมสีเขียวแบบไฟธาตุอัสนี ดวงเรียวนัยน์ตาสีทอง ริมฝีปากซีดออกชมพูเด็กน้อยพูดได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหล่าทีเดียว
“อาไป ดิ ฟลูมิเน่ (ผึ้งอัสนี) คืออีกอาวุธของฉันความสามารถก็คือบังคับร่างกายได้โดยเฉพาะคนที่หลับอยู่ยิ่งง่ายใหญ่”ฟลูมิเน่หันไปมองแรมโบ้หนุ่มทันทีและอย่างคาด
ครอกกก~กก
“หึ ความสามารถเจ้าเจ๋งดีสาวน้อยแล้ว…เจ้าทำให้เจ้าหนุ่มนี่มีพลังแบบนั้นได้ยังไง”
“เป็นคำถามที่ดีนั่นก็เพราะ….ฉันไม่ได้มีพลังคลื่นแค่อัสนีน่ะสิ”สิ้นคำไฟธาตุอรุณก็ลุกโพลงขึ้นทั่วร่างของชิอากิ ไฟส่วนถูกแบ่งไปให้กับจี รอยแผลเล็กสมานกันอย่างรวดเร็ว อีกส่วนแบ่งให้กับผึ้งอัสนีคล้าย ๆ เป็นการชาร์ตพลังงาน
“ทีนี้เอาจริงกันล่ะนะ ตามแผนที่วางไว้ชิอากิ”
“ไม่ต้องบอกก็รู้น่า!”ดูเหมือนจีจะรอจังหวะนี้อยู่ การที่ชิอากิจะใช้พลังไฟธาตุอรุณในการฟื้นพลังให้ผู้อื่นนั้นจำเป็นต้องใช้เวลามากหน่อยแต่ผลลัพธ์ที่ได้มันก็คุ้ม
“…ดูเหมือนข้าจะประมาทไป…..อีกครั้งสินะ”คำหลังเหมือนฟลูมิเน่พูดกับตัวเอง เธอแสยะยิ้มให้ทั้งสองก่อนจะปล่อยจิตสังหารที่กักเก็บไว้ออกมา มันรุนแรงพอทีจะทำให้เหล่าสารพัดอาหารที่ตั้งเอาไว้ลอยไปปะทะกับฝาผนังแต่แทนที่เหล่าอาหารจะร่วงสู่พื้นเละเทะมันกลับหายไปและปรากฏอาหารชุดใหม่ออกมาแทน
“เตรียมตัวตายซะเถอะ!!!”ฟลูมิเน่ปล่อยไฟธาตุอัสนีออกมาจากฝ่ามืออย่างหนาแน่นจนเกิดเป็นรูปร่าง
“เจ้าทำให้ข้าสนุกมาก สนุกสุด ๆ ไปเลยคิดถึงจริง ๆ!!!”เมื่อไฟก่อตัวเป็นรูปร่างเรียบร้อยสิ่งที่ออกมาสู่สายตาก็คือ
ปืนกลหนักขนาดใหญ่ที่ตอนนี้ฟลูมิเน่เอาขึ้นพาดบ่าคาดว่าถ้ายิงทีคงพรุนเป็นรังผึ้ง
“เตรียมตัว!!! ยิง!”สิ้นคำห่ากระสุนนับพับที่เคลือบด้วยไฟธาตุอัสนีต่างพุ่งทะลุทะลวงไปทุกที่หากว่าชิอากิไม่มีไฟธาตุอัสนีที่สุดแข็งและไฟธาตุอรุณที่คอยเพิ่มพลังป่านนี้ก็คงไม่ต่างจากรังผึ้งแล้ว
“ดวงแข็งนี่สาวน้อยแต่ถ้าแบบนี้ล่ะ!!!”ยกสองถูกปล่อยออกมาคราวนี้เคลือบด้วยไฟธาตุอัสนีสองชั้นเมื่อพุ่งเข้าปะทะกับโล่อัสนีของชิอากิมันจึงเกิดรอยร้างขึ้น
“แบบนี้โล่ของเจ้าไม่ได้ผลแน่…จะมีอยู่จังหวะนึงที่กระสุนจะหยุดไปจงใช้จังหวะนั้นหยุดการเคลื่อนไหวของหญิงคนนั้นซะ”จีวางแผนกับชิอากิเพราะเห็นว่าเป็นเช่นนี้ต่อไปโล่คงต้องทนไม่ไหวแน่
ปั๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
………………
“ตอนนี้แหละ!!!”จีตะโกนลั่นเพื่อให้อีกฝ่ายสนใจ ส่วนชิอากินั้นคว้าขลุ่ยของตนขึ้นมาแล้วจรดริมฝีปากทันที เหตุที่เธอไม่สามารถใช้ขลุ่ยทั้งที่ใช้โล่ได้นั่นก็เพราะทั้งสองอย่างจะต้องใช้สมาธิสูงและพลังไฟมากหากพลาดแม้เพียงนิดก็อาจมีผลร้ายตามมา
‘บทเพลงแห่งความตาย หมายเลข 1 [หุ่นกระบอกชักใย]’เสียงที่ออกมาจากขลุ่ยเป็นท่วงทำนองเอื่อย ๆ ทุ้มบ้างเบาบ้าง บางจังหวะเหมือนรีบเร่งบางจังหวะเหมือนผ่อนกำลัง คล้ายกับนิ้วมือที่กำลังชักหุ่น มีปล่อย มีดึง
เมื่อเสียงเพลงเขากระทบโสตประสาทเหมือนกับฟลูมิเน่มองเห็นทุกอย่างรอบตัวดำมืด ร่างกายของตนมีเชือกสีขาวพันตามมือและขาและเมื่อมองไปข้างบนก็เห็นชิอากิกำลังชักเส้นเชือกนั้นอย่างสนุกสนานราวกับเธอเป็น…หุ่นกระบอก
“อึก!!! ร่างกายข้า!”จากทำนองเบา ๆ หนัก ๆ กลายมาเป็นทำนองเดียวกันทั้งเพลงคล้ายกับแต่ละจังหวะและตัวโน้ตเป็นเส้นเชือกที่ชักร่างของฟลูมิเน่เมื่อจังหวะแบบเดียวกันทั้งเพลงก็เหมือนพันธนาการให้ร่างของเธอหยุดนิ่ง
“จบกันแค่นี้ล่ะนะ”จีเล็งธนูของตนไปที่ฟลูมิเน่ที่ยืนเป็นเป้านิ่งแม้อีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงแต่ก็คือศัตรูที่ทำให้แฟมิลี่ปั่นป่วนและถือซะว่าเป็นการปลดปล่อยเธอไปในตัว
“หยุดนะ!!!!!!!”
ฟ้าว~~~ ฉึก!
ธนูเพลิงพุ่งปักเข้าที่หัวใจของฟลูมิเน่อย่างแม่นยำ ชิอากิหยุดการเป่าเพลงแต่แทนที่ร่างซึ่งไร้การควบคุมจะล้มลง เธอกลับยืนนิ่งเช่นเดิมและแทนที่จะร้องโอดครวญเธอกลับยิ้ม…ยิ้มราวสมเพชตัวเอง
“อีกครั้งแล้วสินะที่ข้า ต้องตายเช่นนี้แต่ก็…สนุกมากเชียวล่ะขอบใจนะ”ร่างกายของฟลูมิเน่เริ่มลางเลือนและสลายไปในที่สุด
“จี…ฉัน….”ชิอากิที่มองอีกฝ่ายหายไปต่อหน้าต่อตาก่อนจะพูดขึ้นมาค่อย ๆ
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอก ยังไงเจ้าก็เป็นผู้หญิงไม่แปลกที่จะ…”
“พูดบ้าอะไรน่ะ ฉันกำลังจะบอกว่ารีบ ๆ หาทางออกได้แล้วศัตรูม่องไปแล้วประตูก็น่ามาแล้วต่างหาก”ชิอากิถอนหายพร้อมสะบัดผมเล็กน้อยเหมือนไม่ได้ดั่งใจ เธอเดินไปอุ้มแรมโบ้ที่กลับร่างเดิมแล้วขึ้นมาพลางสอดส่ายสายตาไปรอบห้อง
“……ผู้หญิงนี่…แปลกจริง”แต่ถึงจะพูดเช่นนั้นแต่จีก็ยิ้มออกมาพลางส่ายหน้าน้อย ๆ เมื่อเห็นชิอากิเริ่มไม่สบอารมณ์กับห้องที่เต็มไปด้วยอาหารยั่วน้ำลาย (มันหิวนะ!!!-ชิอากิ)
แต่ทั้งสองยังไม่ทันเจอประตูทุกสิ่งในห้องก็อันตธานหายไปจากห้องกว้างขวางกลายเป็นความว่างเปล่ามีแต่ความมืดล้อมรอบและมีภาพถูกฉายขึ้นมา
“นั่นมัน…”ชิอากิ
“อะไรกัน..”จี
“ฮ้าวว~~ คุณแรมโบ้จะเล่นเกม!”
ความคิดเห็น