คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter}}}:8>>ความสามารถ(ที่ไร้สาระ)ของมิโฮะ
บ้านซาวาดะ
“กลับมาแล้วครับ”
“กลับมาแล้วหรือจ๊ะสึคุง^^”นานะออกมารับพร้อมทำหน้าตายิ้มแย้มปากยิ้มไม่หุบจนสึนะสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้นถึงทำให้แม่ยิ้มออกเช่นนี้
“เกิดอะไรขึ้นหรือครับแม่?”
“ฮุฮุฮุ วันนี้แขกมาจ๊ะเขาเป็นญาติฝ่ายพ่อน่ะเร๊วสึนะไปแนะนำตัวสิจ๊ะ”และแล้วสึนะก็ถูกนำไปยังห้องนอนของตัวเองโดยมีคำกำชับจากแม่ว่า ‘เขาเป็นแขกอย่าทำตัวไม่น่ารักนะรู้ไหมจ๊ะ’แล้วก็เดินฮัมเพลงไปทำอาหาร ทำให้สึนะแปลกใจอย่างมากหรือว่า…รุ่นที่เก้าจะมา…ไม่น่าใช่ถ้เป็นรุ่นที่เก้าแม่ไม่น่าจะดี๊ด๊าขนาดนั้น…เอแล้วใครกันนะ ระหว่างที่สึนะเดินขึ้นบันไดไปคิดไปแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกซักทีจึงเปิดประตูห้องเข้าไปเพื่อให้หายสงสัย
แต่สิ่งที่ปรากฎแก่สายตาก็คือ
“รุ่นที่ 1!!! ถะแถมยังอยู่ในชุดเสื้อเชิร์ตกางเกงยีน”(อ๊ากก!ถ้ามีภาพแบบนี้จริง ๆนะแม่จะกรี๊ดให้ลั่นเลย) สึนะถึงกับตกใจ O[]O กับภาพที่เห็นมิน่าแม่ถึงออกอาการเขิลล์ซะอย่างนั้นที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เองแต่…มันไม่ได้มีรุ่นหนึ่งคนเดียวมันยกมาทั้งก๊กเลย!
“มาช้าจังนะสึนะ เขามารอตั้งนานแล้ว”รีบอร์นเปิดฉากบ่น
“ละแล้วทำไมพวกรุ่นที่หนึ่งถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ พวกมิโฮะจังด้วย”มิโฮะได้ยิน
“เมื่อเรามีร่างกายเราจำเป็นต้องมีที่พักอาศัยและอัลโกบาเลโน่รีบอร์นก็พาเรามาที่นี่”จี ตอบ
“อะเอ่อ…”แล้วพามาบ้านตูเนี่ยนะ บ้านอื่นมีตั้งเยอะไม่ไป =_= สึนะบ่นอุ่บอิบ ส่วนรีบอร์นดูเหมือนจะรู้ใจ (อ่านใจ) จึงบอกกับสึนะว่า
“ไม่ต้องห่วงหรอกสึนะ พวกรุ่นที่หนึ่งไม่ได้อยู่บ้านนายทุกคนแค่วันนี้เท่านั้นแหละ ส่วนวันอื่นพวกรุ่นที่จะไปอยู่บ้านผู้พิทักษ์น่ะ” สึนะยินถึงกับตกใจ
“เดี๋ยวสิรีบอร์นบ้านฉันไม่ได้ใหญ่ขนาดให้เอ่อ…พวกรุ่นที่หนึ่งมาอยู่หรอกนะ!!!” สึนะปฏิเสธเป็นพลันลวัน พวกรุ่นที่หนึ่งเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
“เอาน่าสึนะคืนเดียวไม่เสียหายหรอก เนอะ!!!”มิโฮะและโมโมกะพูดพร้อมกันก่อนทั้งสองจะคิดในใจว่า ‘หนุ่มหล่อมาถึงที่เรื่องอะไรจะปล่อยไปฟะ’
สึนะแต่ทำหน้าเหวอและคิดแต่…หนูกลั๊ว!
“ละแล้วรีบอร์นพวกมิโฮะจังจะไปนอนที่ไหนล่ะ”ภาวณาอย่าเป็นบ้านตูเล้ย!
“ก็บ้านนี้แหละ อยู่วันเดียวแล้วก็ไปที่บ้านของผู้พิทักษ์”สึนะเหมือนจะเป็นลมแต่ก็พยามปลอบใจตัวเองว่า วันเดียวน่าวันเดียว T^T
“สึคุง! พาคุณน้าอุ๊ย! คุณพี่ดีกว่า สึคุงพาพวกคุณพี่แล้วก็เพื่อนมาทานข้าวสิจ๊ะวันนี้มีสุกี้ยากี้นะ”แม่ของสึนะพูดพร้อมหน้าแดง
“แม่เจ้าใจดีจริงนะ”รุ่นที่หนึ่งก้มตัวมากระซิบที่ข้างหูสึนะทำให้สึนะตกใจเผลอเอามือมาจับหู ส่วนรุ่นที่หนึ่งยิ้มให้
“ฮะเฮ้ยมิโฮะ!! รถพยาบาลเรียกรถพยาบ๊าล ท่อประปาแตกว๊อยย ปอเต๊กตึ้งด้วยก็ดี”โมโมกะตะโกนบอกให้เรียกรถพยาบาล ชิอากิกำลังประคองมิโฮะไว้ หมายเหตุ: จากภาพวายข้างต้นทำให้มิโฮะยืนเลือดกำเดากระฉูดเต็มพื้น ห้องไปหมดแล้ว ส่วนผู้เคราะร้ายรายที่สองชิเอกิเห็นเลือดจนอ้วกแตกเป็นลมไปแล้ว
สึนะตกใจทำอะไรไม่ถูกจะเข้าไปไกล้ก็ไม่กล้า(ขี้กลัวแต่แม่ยกชอบ -..- ) ในขณะที่สึนะทำอะไรไม่ถูกพระเอกก็อุ้มพรวดเดียวมิโฮะลอยละล่อง
“จี ฝากด้วยนะ” อ้าวแหมคิดว่าจะเป็นจีอ๊อตโต้ซะอีกแต่ไม่เป็นไรหล่อเหมือนกันมิโฮะรับได้ โฮ๊ะ ๆ -..-(อีนี่หื่น)
สิ้นคำพูดของจีอ๊อตโต้ จีทำท่าจะวิ่งพามิโฮะไปโรงพยาบาลแต่ถูกรีบอร์นห้ามไว้ซะก่อน
“เจ้าห้ามข้าทำไมอัลโกบาเลโน่”จีหันมาถามรีบอร์นและยังอุ้มมิโฮะไว้อยู่ (อยากเป็นมิโฮะว๊อยยยยย! มันอิจฉารู้หม้ายอิจฉาทุกที>>ไปแล้วคนเขียน)
“ฉันแค่อยากบอกว่าฉันมียาดีทำให้เลือดหยุดไหลนะ^^”คำพูดของรีบอร์นทำเอาสึนะและพวกมิโฮะสะดุ้ง
“=_=”เจ้ารีบอร์นต้องคิดอะไรพิเรน ๆแน่เลย>>สึนะ
“-_-“น่าสงสารมิโฮะต้องมาตายก่อนวัยอันควร>>โมโมกะ
“-_-“ไปสู่ที่ชอบที่ชอบนะมิโฮะจะทำบุญไปให้>>ชิอากิ
“-_-ZzZ” No comment>>ชิอากิ(สลบอยู่)
“=O=” ต๊ายแน่ ตายแน่>>มิโฮะ
“งั้นก็ดียาอะไรล่ะ…เฮ้ย!!!”ละสายตาจากรีบอร์นแป๊บเดียวตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าจีคือหมอผี!? (รีบอร์นคอสเพลย์)
“เดี๋ยวสิแต่งอย่างอื่นไม่ได้รึไงทำไมต้องหมอผี!!!”มิโฮะถึงกับขนลุกวาบชะตากรรมในอนาคตปรากฎชัดแจ่มแจ้ง(ว่าต้องนอนโลงแหง ๆตู)
“สึนะช่วยมาจับข้อมือมิโฮะหน่อย”รีบอร์นสั่งเสียงเฉียบ สึนะก็เดินมาอย่างว่าง่ายแต่สงสัยว่าทำไมต้องเป็นตัวเองคนอื่นมีตั้งเยอะ -_-; แต่ก็ทำตามที่รีบอร์นบอกคือจับข้อมือ (แถมพิเศษกดด้วยก็ได้นะ -..- ) และรีบอร์นก็เริ่มควานหาบางอย่างในย่าม
“เอาล่ะจับแน่น ๆนะสึนะ”ถึงรีบอร์นจะสั่งแบบนั้นแต่สึนะก็จับเบาอยู่ดี(มิโฮะเคลิ้ม)
และรีบอร์นก็หยิบบางอย่างออกจากย่ามนั่นก็คือ…
“ใบพูล น้ำมะนาว รากต้นข้าว รากต้นฝรั่ง รากหัวไชเท้า รากไพล”เมื่อรีบอร์นเอาของทุกอย่างออกมาแล้วทุกคนถึงกับอึ้ง O-O
“น่ะนั่นอะไรน่ะรีบอร์น”สึนะถาม
“นี่คือสมุนไพรจากประเทศไทยเห็นว่ารักษาบาดแผลได้ชะงัดนักแต่ก่อนอื่นต้องดูคู่มือ”ทำเลียนแบบโกคุเดระคุงซะได้ -_-;
“มานี่เดี๋ยวทำเอง”ชิอากิ คว้ายาจากรีบอร์นและลงมือหยุดเลือดกำเดาอย่างเชี่ยวชาญ แต่ในขณะนี้ถ้าเป็นคน(ที่คลั่งรีบอร์น)ธรรมดาต้องเขินหน้าแดงมือไม้สั่นไปแล้วแน่ ๆเพราะตอนนี้เหล่าวองโกเล่รุ่นที่หนึ่งพากันจ้องเธออย่างไม่วางตาน่ะสิ(สังเกตุสิ่งใหม่>>พวกรุ่นที่หนึ่งคิด) แต่เธอคือชิอากิ(เจ้าแห่งความด้าน)เธอจึงทำแผลให้มิโฮะอย่างไม่สะทกสะท้านเลย
“โอ้! เธอเก่งเหมือนกันนี่นา”รีบอร์นเอ่ยปากชมเมื่อชิอากิทำแผลเสร็จ
“ค่า ^^ ฉันชอบสมุนไพรน่ะ”
“สึคู๊งง!! จะลงมากินข้าวไหม”เสียงโวยวายจากข้างล่างทำให้สึนะนึกได้ว่ายังไม่กินข้าวเลย แต่พอจะรีบลงไปเท้าเจ้ากรรมดันเหยียบบันไดพลาดหกคะเมนตีลังกาหลายตลบ เล่นเอาพวกรุ่นที่หนึ่งอึ้งไปเลย (ไม่เคยเห็นภาพ…แบบนี้อะดิ)
“อูย”
“สึนะคุงเป็นอะไรมากไหม”มิโฮะเข้าไปถามสีหน้าห่วงใย
“มะไม่เป็นไรหรอกขอบคุณที่เป็นห่วงนะ^^”
“จ๊ะ”ภาคดร๊าค: ใช่ห่วงและหวงไอ้หน้าไหนกล้าแย่งแม่สับไม่เลี้ยงแน่! (หมายเหตุ:มิโฮะมีสองภาคคือภาคไวท์และดร๊าค ภาคไวท์จะเหมือนนางฟ้ามาโปรดใสซื่อจนบื้อและหากเข้าภาคนี้มิโฮะจะเสียทักษะการต่อสู้ถึง60% เนื่องจากจะใจอ่อนมากก แต่ถ้าเข้าภาคดร๊าคจะมีอยู่ สามโหมด
หนึ่งอารมณ์เสียธรรมดาคนรอบข้างเตรียมอุดหูเนื่องจากพี่แกโวยไม่เห็นแก่หน้าฮิบาริหน้าสึนะทั้งนั้น
สองเริ่มเข้าสู่ภาคเวลเด้ผสมมาม่อนคือเจ้าเล่ขี้โกงทำได้ทุกอย่างเพื่อความสะใจกลายป็นพวกกุโละนิด ๆ(กุโละ:พวกเห็นเลือดแล้วสะใจ)
สามลางร้ายล่ะโหมดนี้จะบังเกิดแล้วแต่อารมณ์ของพี่แก จะมีนิสัยโหมดสองอยู่หลายเท่าสามารถเพิ่มได้อีกและทักษะการวิเคราะห์สถาณะการณ์ พลังจะเพิ่มขึ้นฉุดไม่อยู่ ภาคดร๊าคข้างต้นคือโหมดที่สอง)
พวกที่รู้ดีว่ามิโฮะกำลังคิดอะไรอยู่ก็มีแต่ โมโมกะ ชิเอกิ ชิอากิเนื่องจากรู่สึกถึงรังสีอำมหิตและรีบอร์นเนื่องจากมันอ่านใจได้
“ฮิฮิฮิ ^////^”ระหว่างทานข้าวแม่ของสึนะกำลังชิมไปยิ้มไปเดาซิคุณแม่เขายิ้มให้ใคร
“เอ่อคุณนายหน้าพวกเรามีอะไรติดอยู่รึเปล่า”รุ่นที่หนึ่งถาม ปล.นานะไม่ได้มองรุ่นที่หนึ่งคนเดียวแต่มองยกแก๊งเลย(แก่ไม่เจียมนะป้า)
“พวกมิโฮะก็แทบจะกลั้นไม่ไหวแล้วนี่”คำพูดหยอกล้อของรีบอร์นทำเอาพวกมิโฮะและโมโมกะสะดุ้ง (ชิเอกิและชิอากิสนแค่กินเท่านั้นไม่สนอย่างอื่น) เพราะคนที่แอบมองไม่ได้มีแค่แม่ของสึนะแต่พวกมิโฮะก็มองอยู่เป็นระยะอย่างเนียน ๆแต่เริ่มจะกลั้นกรี๊ดไม่อยู่แล้ว
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! แมลงสาบ”ไหนๆก็จะกรี๊ดก็เอาให้เนียนมิโฮะกรี๊ดแลผวาไปกอดสึนะ(นั่งใกล้กัน)
“นี่แน่ะ!! ไปแล้วล่ะมิโฮะ”โมโมกะหยิบเอาไม้กวาดมาตบฝุ่น (ที่สมมุติว่าเป็นแมลงสาบ)ให้ออกไปนอกบ้าน
‘แต๊งหลายโมโมกะที่รับมุก’
‘แต๊งเช่นกัน’ทั้งสองส่งซิกแซ๊กกันอย่างเนียน ๆ(ลูกศิษย์ยามาโมโตะรึไงวะ)
ไอติมบูด >< ..
ความคิดเห็น