คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter}}}:4>>อดีตอันน่าหดหู่
Chapter}}}:4>>อดีตอันน่าหดหู่
By:SaYuRi-Chan~!
พักเที่ยงโรงเรียนนามิโมริ (ดาดฟ้า)
"ขอบคุณนะคุณซาวาดะที่ให้มาทานข้าวด้วย" มิโฮะยิ้มมันคงดูดีหากไม่หื่นไปหน่อย
"อะ..เอ่อไม่ต้องเรียกคุณก็ได้นะ"สึนะพูดพร้อมเกาหัวไปด้วย(น่ารักอ่ะ--คนเขียน)
"งั้นขอเรียกว่าสึนะคุงนะ ^ ^"
ไอ้นี่ได้คืบจะเอาศอก>>โมโมกะ,ชิอากิ,ชิเอกิ
( =_=)( =_=)( =_=)>>>>( ^v^ )
"แล้วพวกเธอย้ายมาจากไหนล่ะ"ยามาโมโตะเนียนถาม
"นั่นสิ(อย่ามาจากอิตาลี่นะ)"สึนะถามบ้าง
"ถ้าไม่ยอมบอกเราคงไว้ใจพวกเธอไม่ได้"โกคุเดระเอาบ้าง
"เรื่องนั้นน่ะ..."
"ฉันจะเป็นคนพูดเอง"รีบอร์นในชุดคอสเพลย์กระถางต้นไม้ปรากฏตัวออกมา
"รีบอร์นหมายความว่าไง"
"คุณรีบอร์นรู้จักด้วยหรือครับ"
ยังไม่ทันรีบอร์นจะพูดอะไรก็มีกลุ่มหมอกปรากฎขึ้นแล้วมีร่างของคนสี่คนอยู่ในกลุ่มหมอก
"ระ..โรคุโด มุคโร่"สึนะละล่ำละลัก
"เฮ้ย!!แกมาทำไม"โกคุเดระถือระเบิดเตรียมพร้อม
"เดี๋ยวก่อนโกคุเดระครั้งนี้พวกนี้ไม่ได้มาทำศึก”
"หา???หมายความว่าไงครับคุณรีบอร์น"
"ก็หมายความวาครั้งนี้พวกแกต้องสำนึกบุญคุณเราไงล่ะ"จิคุสะตอบ
"อะไรกันเนี่ยรีบอร์นฉันงงหมดแล้ว"
"เดี๋ยวแกก็รู้ตอนนี้ยังมาไม่ครบ"
"อ๊ะ?"
มีเสียงตูมดังมาจากสนามพร้อมกับเสียงตะโกนว่า
"ฮ่า ๆรีบอร์นวันนี้เป็นวันตายของแก"
"อ๊า!น่ารัก =//////="ชิอากิเข้าสู่โหมดโลลิคอน
"แกเจ้าวัวบ้ามาทำอะไรหา"
ตึก ๆเสียงวิ่งขึ้นบันไดมาอย่างเร็วทุกคนหันไปมองที่ประตูและ...
"วิ่งขึ้นบันไดแบบสุดขั้ว!!! เอาล่ะวิ่งลงแบบสุดขั้ว!!!"พี่แกลมเหตุผลที่ขึ้นมาซะละ แต่พี่แกเอา
แรมโบ้มาด้วยแฮะก่อนที่เรียวเฮจะลงแบบสุดขั้วอีกที่รีบอร์นก็ได้ห้ามไว้
"เดี๋ยวก่อนเรียวเฮเรามีเรื่องจะต้องคุยกันนะ
"...จริงด้วยลืมแบบสุดขั้วไปแล้วนะเนี่ย!!!"
"ขาดอีกคนเดียว"
มีเสียงดังตุ๊บ!ลงมาทุกคนหันไปมองO__o
"คุณดีโน่!กับคุณฮิบาริ!!!"ในสภาพยับเยิน
"พามาจนได้นะดีโน่"
"ฮะ ๆเจ้านี่เล่นด้วยยากชะมัดกว่าจะลากมาได้เล่นเสียแรงไปตั้งเยอะ^ ^
พรวด!!! เสียงบางสิ่งเรียกความสนใจของทุกคนและพอพวกขาหันไป
OoO
"เฮ้ย!!!"
ขณะนี้โมโมกะได้หมดความอาลัยจากโลกนี้แล้วขอจงส่งโมโมกะไปสู่สรวงสวรรค์ อาเมน
"เฮ้ยโมโมก๊า!!!เลือด(กำเดา)พุ่งจนช๊อค"มิโฮะและชิอากิปฐมพยาบาล(ตบหน้าเรียกสติ)อยู่...ส่วนชิเอกินั้น...
"ละเลือด โอ๊กกกก!!!"อ้วกแตก
หลังปฐมพยาบาลเสร็จสิ้นเข้าสู้เรื่องต่อ
"เอาล่ะผู้พิทักษ์และวองโกเล่รุ่นที่สิบฟังให้ดีพวกเด็กสาวที่พวกนายเห็นไม่ใช่คนในโลกนี้และไม่ใช่คนในโลกคู่ขนานของเราพวกเธอคือคนจากต่างมิติ"คำพูดอย่างเป็นทางการของดีโน่บวกกับตัจริงของพวกโมโมกะเล่นเอาพวกสึนะอึ้งกันหมด
"ฉันได้ไปเจอพวกเธอสลบอยู่ที่เขาหลังโรงเรียนเมื่อวานหลังสู้กับเคียวยะ...ตอนแรกฉันนึกว่าพวกเธอตกลงมาจากภูเขาพอจะถามดูรีบอร์นก็โผล่ออกมาและบอกว่า'มาจนได้'แล้วเขาก็เล่าเรื่องคำทำนายให้ฉันฟัง...ตกใจมากเลยล่ะ"
"เดี๋ยวก่อนครับคุณดีโน่คำทำนายที่ว่าคือ..."สึนะสะดุ้งตกใจที่ดีโน่พูดถึงคำทำนาย
"จะว่าไปสึนะพักนี้นายฝันบ้างหรือเปล่า?"
"อะเอ่อจะว่าไปก็ฝันครับ"
"ที่ว่าฝันร้ายน่ะหรอครับรุ่นที่สิบ"
"อะอืมนั่นล่ะ"ปิดไม่มิด
"ยังจำได้อยู่ไหมสึนะคำทำนายน่ะ"
"จำได้ครับมันบอกว่า
คำทำนายแห่งกาลสมัย ไร้ซึ่งหนทางหลีกหนี
วองโกเล่เคยพินาจด้วยสายสัมพันธ์แห่งสายเลือด และคนทรยศ
เมื่อจันทราและสุริยันต์ปรากฏพร้อมกัน
ผืนแผ่นดินได้ลิ้มรสเลือดแห่งวองโกเล่
เมื่อนั้นหมอกแห่งการทรยศจะคืนชีพสู่โลกา
ไร้ซึ่งหนทางหลีกหนี ทุกคนต้องร่วมเผชิญ
แต่ความหวังจะมาพร้อมผู้มาจากต่างโลก ผุ้มีพลังอันเหมือนแต่แตกต่าง
ร่วมันส่งอสุรร้ายลงสุ่อเวจี"
เมื่อจบบทดีโน่ถึงกับหน้าถอดสีรีบอร์นก็เครียดไม่แพ้กัน
"รุ่นที่สิบกลอนนั่นมันอะไรครับ"โกคุเดระที่ตื่นจากพวังถาม
"มันคือคำทำนายไงล่ะ"มุคุโร่ตอบแทน
"คำทำนายแห่งอนาคตนี้เหล่าวองโกเล่ทุกรุ่นจะได้ยินมันไม่เคยมีใครได้ยินครบทุกบทเพราะว่าหากมีใครได้ยินกลอนนี้ครบทุกบท มือแห่งการทรยศก็จะปรากฎขึ้นมาในยุคของคนๆนั้น"
"เอ๋!!!หมายความว่ามืออะไรนั่นจะมาหาผมหรือ"
"โลกถึงการอวสานแน่สึนะเอ๋ยช่างโชคดีจริง ๆ"รีบอร์นให้กำลังใจ(ตรงไหนฟะ)
"แล้วเจ้ามือนั่นมันเป็นใคร"ฮิบาริที่เงียบมานานเปิดปากถาม(โมโมกะทำท่าจะเลือดพุ่งอีกแล้ว)
"เรื่องนี้ฉันจะเล่าเอง ในสมัยของวองโกเล่พรีโม่ผู้พิทักษ์ทุกคนล้วนแต่มีอุดมคติเดียวกับพรีโม่ทั้งนั้นคือ'ปกป้องผู้คน'
แต่มีผู้พิทักษ์หนึ่งคนที่ไม่เห็นด้วยเขามีความโลภมากเกินไปคน ๆนั้นก็คือ เดม่อน สเปด ผู้พิทักษ์แหวนสายหมอก เขาคิดกบฏขึ้นโดยไปร่วมมือกับรุ่นที่สองที่อยากเป็นวองโกเล่แต่ติดตรงทีพี่ชายต่างแม่อย่างรุ่นที่หนึ่งค้ำคออยู่ ในที่สุดรุนที่สองก็ได้ตำแหน่งวองโกเล่โดยมีเดม่อน สเปดเป็นผู้พิทักษ์แหวนสายหมอกให้ และปกครองผู้คนด้วยความหวาดกลัววองโกเล่พินาศตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว"
"อะไรกัน...นี่เป็นความจริงหรือ"ทุกคุนอยู่ในอาการใบ้กิน
"จะว่าไปเรื่องและคำทำนายก็ตรงกันหมดเลยนะครับ"โกคุเดระเอ่ยปากเป็นคนแรก
"ถ้างั้นพวกเธอก็มาจากอีกโลกนึงน่ะสิ"ยามาโมโตะมองไปที่พวกโมโมกะ
"ใชแล้วและที่ฉันเรียกพวกนายมาก็เพื่อที่จะฝึกสาว ๆพวกนี้ไง"ดีโน่อธิบาย
"ห๊า!!!"เสียงตะโกนประสานของวองโกเล่
"โอ๊วไม่เข้าใจแบบสุดขั้วเลย"
"สำหรับนายนะเรียวเฮฉันได้รับจดหมายจากพระอาจารย์แปร๋น ๆว่า จงฝึกฝนเด็กสาวพวกนี้ให้ด้วย"
'มันสตอ(แหล)ชัด ๆก็พระอาจารย์แปร๋น ๆคือแกไม่ใช่รึไง'>>สึนะ,มิโฮะ,โมโมกะ,ชิเอกิ,ชิอากิ
TALK~!
เอาล่ะเดี๋ยวค่อยมาต่อยังมีลุ้นอีกเยอะแต่ประวัติวองโกเล่ที่กล่าวมานี้เป็นเรื่องจริงทุกประการนะขอบอกไปหามาตั้งนานกว่าจะเจอนะเนี่ย(ได้ข่าวว่าเปิดมั่วแล้วไปเจอไม่ใช่รึไง)เอาล่ะ see you ค่า
love em
ความคิดเห็น