คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter}}}:9>>ทดสอบฝีมือเหล่าA.A.(ชิเอกิแผลงฤทธิ์)
วันต่อมาเวลาตี 5 ไก่ยังไม่ขัน ณ ภูเขาหลังโรงเรียน
“ฮ้าว…รีบอร์นทำไมต้องออกมาเช้าขนาดนี้ล่ะ”สึนะบ่นพลางหาวหวอด ๆ คนอื่น ๆที่โดนปลุกก็เหมือนกับสึนะคือสัปหงก เนื่องจากเหตุผลหลัก…ย้อนกลับไปเมื่อคืน
ครอกกกกกกครากกกกฟรรรรี๊งึมงึม…(หมายเหตุเสียงดังขนาดทำบ้านสั่นนี่คือเสียงของนัคเคิลผู้พิทักษ์อรุณรุ่นแรกนั่นเอง)
‘เอ่อรุ่นที่หนึ่งครับเค้าเป็นแบบนี้ตลอดหรือครับ’สึนะพูดพร้อมชี้ไปที่นัคเคิล(กรนอย่างสบายใจ)
‘ไม่หรอกนัคเคิลจะเป็นแบบนี้เฉพาะเวลานอนต่างที่น่ะทนหน่อยนะ’รุ่นที่หนึ่งยิ้มส่วนสึนะมองไปทางผู้พิทักษ์คนอื่น ๆ
‘ใส่ที่อุดหู’อราวเด้(รอดตัวเพราะไม่ชอบสงุสิงกับใครเลยแยกห้องนอน)
‘เอาหมอนอุดหู’จี
‘….’หนีไปนอนที่อื่นแล้ว เทอริอาลี่
‘นอนอย่างไม่สะทกสะท้าน(ละเมอ)ถีบจี’แรมโพ
‘นอนอย่างไม่สะทกสะท้านเช่นกัน’จีอ๊อตโต้
‘ใส่ที่อุดหูนอนอย่างสะบายอารมณ์’รีบอร์น(ไปนอนกะหม่าม้าและเอาที่อุดหูแบบกันเสียง100%ให้ใส่)
‘นอนอย่างสบาย ๆคิดว่าเสียงกรนเป็นเพลงกล่อม(ทำได้ไงวะ)’อุเก๊ตสึ
‘กรนและละเมอยิ่งดึกเสียงยิ่งเพิ่มความดัง’นัคเคิล
‘นอนตาค้างยิ่งกว่ากินเอสเปรสโซ่’สึนะ O_O
แอ๊ดดด(เสียงเปิดประตูห้อง) ปัง!!!(เสียงบางอย่างกระแทกประตูอย่างแรง)
‘=*=’โมโมกะ(ถือผ้า)
‘-*-‘ชิเอกิ(ถือเชือก)
‘-*-‘มิโฮะ(ถือมีด)(หมายเหตุชิอากิหลับลึกมากเลยไม่ตื่นแต่ก็ไม่กรนเลยรอด)
‘=[]=’หน้าของทุกคน(ยกเว้นรีบอร์นและนัคเคิลหลับลึกเกินไป)
โมโมกะขึ้นคร่อมแล้วเอาผ้ายัดปากนัคเคิล(O[]O>>สีหน้าองทุกคน(นัคเคิลยังไม่ตื่น))ชิเอกิเดินโซเซเอาเชือกมามัดนัคเคิล(สี่คนนี้นอนอยู่ห้องด้านล่างตรงกับห้องของสึนะเวลานัคเคิลละเมอจะได้ยินชัดมากและอาจมีเศษจากเพดานเล็กๆน้อย ๆร่วงลงมาถ้าเผลออ้าปากก็ซวยไป>>ชิเอกิซวยไปแล้ว)สุดท้ายมิโฮะปักมีดลงบนที่นอนของนัคเคิลและหันไปบอกพวกรุ่นที่หนึ่งว่า
‘ถ้ามันกรนอีกปาดคอหอยมันซะ’และก็เดินจากไป
‘O[]O’>>หน้าของเหล่ารุ่นที่หนึ่ง
เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แต่ต้องขอบคุณสามคนนั้นเพราะเหมือนคุณนัคเคิลรู้ตัวเลยกรนดังขึ้นกว่าเดิมวุ่นแทบตายกว่าจะทำให้เงียบได้(เอาที่อุดหูไปอุดหูทั้งสามคน)ส่วนคนอื่นก็ทนฟังเสียงที่ดังขึ้นดังขึ้นต่อไปแต่ว่า…
“โอ๊วันนี้อากาศแจ่มใสสุดยอด/สุดหูรูด”สองศรีที่เหมือนพี่น้องกันคู่นี้เจิดจ้าชะมัด (โอ๊แสบตา +O+)
“ท่าทางเจ้าจะหลับสบายนะนัคเคิล”จีเดินมาตบไหล่พร้อมกัดฟันพูด
“ใช่สบายแบบสุดยอด!!! แต่อาตมารู้สึกเหมือนฝันว่าโดนงูรัด(อันที่จริงเป็นเชือก)งูนั่นประกบปากอาตมาอย่างแรง(อันที่จริงเป็นผ้า)…”พูดไปหน้าแดงไป
“-_-“หน้าของจี
รีบอร์นเริ่มเรียกประชุมทุกคนและให้ดีโน่พูดต่อ(เรียกแต่ไม่พูดบรรเจิดแท้)
“อะแฮ่มเอาล่ะมาพร้อมกันแล้วนะทุกคน ที่ให้ทุกคนมาที่นี่ในตอนนี้เพราะว่าเราต้องฝึกกันโดยที่ฉันจะให้ฝึกกันตามธาตุของแต่ละคนครั้งนี้ไม่ใช่การทดสอบอย่าออมมือเด็ดขาด…”
“ถ้าไม่อยากม่องซะก่อนเพราะพวกรุ่นที่หนึ่งเอาจริงพวกแกถ้าไม่เอาจริงเหมือนกันก็…เตรียมไปพบยมบาลได้เลย”รีบอร์นที่พูดแทรกเข้ามากลางปล้องทำเอาผู้พิทักษ์รุ่นที่สิบอึ้งและสลดลงไปทันตาเห็นพวกรุ่นที่หนึ่งมองอย่างเห็นใจ(บางคนสมเพช)
“แล้วแรมโบ้ล่ะจะปล่อยให้ไปสู้ได้ยังไง”สึนะโพลงขึ้นมา
“แกน่าจะรู้แล้วนะสึนะแรมโบ้ก็เป็นผู้พิทักษ์และเวลาเกิดอันตรายเจ้านั่นก็สามารถฟันผ่ามาได้ไม่ใช่หรือ”
สึนะได้ยินถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“รุ่นที่สิบครับ…ยังมีบาซูก้าทศวรรศอยู่นะครับ”
“จะจริงด้วย”
“ไม่ต้องห่วงสึนะถ้าแรมโบ้ตกอยู่ในอันตรายพวกเราจะช่วยเอง”
“ไว้ใจได้สุดหูรูด!!!”
พวกรุ่นที่หนึ่งมองความสัมพันธ์แบบวายเอ๊ย!! ความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นในแฟมิลี่และยิ้มออกมาให้กับความน่ารักเอ๊ย!! ความน่าเอ็นดู
“เอาล่ะต่อไปก็กลุ่มA.A.ล่ะนะ”ดีโน่เอ่ยพร้อมมองมาทางพวกโมโมกะ
“ฉันและรีบอร์นจะเป็นคนคุมการฝึกให้เองก่อนอื่นคงต้องทดสอบฝีมือล่ะนะ”มิโฮะและชิเอกิตาวาวระยับเมื่อได้ยินคำว่าทดสอบฝีมือแต่โมโมกะกับชิอากิกลับมำหน้าเบื่อหน่าย
“ก่อนอื่นฉันจะให้ดีโน่ประเมินพวกเธอถ้าผ่านก็มาเจอกับชั้น”รีบอร์นแสยะยิ้มและถือปืนขึ้นมาเหล่าหนุ่ม ๆสาว ๆวองโกเล่และA.A.ขนลุกเกรียวกันเป็นแถว ทางด้านวองโกเล่แยกย้ายกันไปฝึกตามสถานที่ต่าง ๆส่วนทางด้านเหล่าA.A…
“เอาล่ะคนที่อยากจะเริ่มคนแรกก้าวออกมาข้างหน้า”ดีโน่สั่ง
ทั้งหมดยกเว้นชิเอกิก้าวถอยหลังอย่างพร้อมเพรียง
“เฮ้ย!!!” เมื่อชิเอกิรู้ตัวอีกทีก็สายไปเสียแล้วเธอกลายเป็นคนแรกที่ได้รับการทดสอบไปโดยปริญยาย
“เอ่อ…เธอชิเอกิสินะมาเริ่มกันเลย”ดีโน่ตั้งท่าเตรียมหวดแส้”
“เดี๋ยว!!!”สี่เสียงดังพร้อมเพรียง
“โรมาริโอ้อยู่ไหม?”คำถามสร้างความสงสัยให้ดีโน่
“เอ่อไม่อยู่นะโรมาริโอ้ไปซื้อของกินน่ะอีกสักพักคงจะกลับมาว่าแต่ถามทำไมหรือ”
“มะไม่มีอะไรหรอก”
“งั้นเริ่มเลยนะ”ดีโน่เริ่มหวดแส้ออกไปยังไม่ทันโดนชิเอกิแส้ก็ยูเทิร์นกลับมาฟาดหน้าดีโน่อย่างจัง
“กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้”ทั้งสี่ประสานเสียง
“อะอูยเจ็บจัง อ๊ะ! ขอโทษทีมาเริ่มใหม่เถอะ^^;”ดีโน่ยิ้มแก้เก้อแต่ก็เกือบทำให้โมโมกะเป็นลม(น่ารักอ้าาา)
“โอ้! บอสครับผมซื้ออาหารมาแล้วครับ”เสียงสวรรค์บรรดาลในที่สุดผู้ช่วยที่โลกไม่มีวันลืมก็มา
“อ๊ะขอบใจนะมาต่อกันเถอะ”คราวนี้ชิเอกิเสียววาบคิดในใจว่าขอให้หลบพ้นทีเทิ้ด
“ย่ะ!!!”ดีโน่หวดแส้ออกไปคราวนี้ไม่พลาดแส้ฟาดเกือบโดนชิเอกิดีที่ชิเอกินั้นหลบทัน แต่ดีโน่ไม่หยุดแค่นั้นคราวนี้ดีโน่รัวไม่ยั้งพวกโมโมกะลุ้นจนตัวโก่งเพราะถ้าโดนไปถึงจะเป็นชิเอกิที่หนังทนทายยาดก็คงเลือดออกแหง ๆ(และเมื่อเลือดออกก็คงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น -_-)
เพี๊ยะ!!!
“โอ๊ย!! เอิ๊ก”
“ชิเอกิ!!!”
“หวา ปะเป็นอะไรรึเปล่า”แส้ที่ดีโน่ฟาดออกไปโดนหัวชิเอกิเต็ม ๆ(ฟาดอีท่าไหนหว่า) ชิอากิสลบเหมือดทุกคนกำลังจะเข้าไปดูแต่ก็ต้องชะงักด้วยคำพูดของรีบอร์นบวกกับจิตสังหารที่พุ่งขึ้นฉับพลัน
ทุกคนมองไปที่ร่างแน่นิ่งของชิเอกิ(ยังไม่ตายเฟ้ย-ชิเอกิ) ดีโน่กำแส้ไว้ในมือแน่นเมื่อรู้สึกถึงจิตสังหารเพียงแต่ชิเอกิไม่น่าจะมีจิตสังหารที่รุนแรงขนาดนี้แล้ว…มันคือจิตของใคร
“หึหึหึ…”สร้อยคอคริสตันรูปผีเสื้อที่ชิเอกิใส่อยู่เปล่งแสงสีฟ้าเทาออกมาและกลุ่มหมอกก็พวยพุ่งออกมาจากคริสตันแต่ที่แปลกคือเสียงหัวเราะที่มองไม่เห็นพวกโมโมกะขนลุกชันดีโน่พยายามมองหาต้นตอของเสียงนั่นและสายตาก็ไปสะดุดกับกลุ่มหมอกที่รวมตัวกันเป็นรูปร่าง…
“นั่นมันอะไรกัน….”
love em
ความคิดเห็น