คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4
แบคเดินหมุนตัวไปหมุนมาอย่างเป็นกังวน
แบคเครียด!
ไม่ใช่ไปชนคน เรื่องนั้นคงไม่ต้องห่วง เพราะพี่หมอแทยอนเก่งอยู่แล้ว พี่หมอแทยอนเป็นคุณหมอที่แบคชอบมากๆ สวย น่ารัก ขี้เล่น คนในโรงพยาบาลก็หลงพี่เค้ากันเป็นแทบๆ แบคก็ อยากได้แบบพี่เค้าสักครึ่ง พี่หมอเนี้ยเป็นไอดอนของแบคเลยนะ
.
.
แต่ว่า...
ตอนนี้
แบคควรจะทำอารมณ์ไหนดี??
จะอัพ เฟซว่า
‘ดีใจจรุงเบย ได้เจออาเทาตัวเป็นๆ ชนเค้าสลบคาถนนดเลยอะ กริ๊ดดีใจ’
มันก็คงไม่ใช่
“มึงอย่าทำหน้าเหมือนกำลังมีความสุข ขณะที่กูกำลังจะตายได้มั้ย”
แบคหันหน้ามามองเพื่อนรักที่ตอนนี้เม้มปากแน่น มันคงกำลังจะสติแตกเพราะถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูพ่อมัน มันตายอย่างเขียดแน่นอน
พ่อของติ๋มเป็นทหารดังนั้นนิสัยเนี้ยจัดว่าโหดโครตโหดกว่าพ่อแบคซะอีก เพราะฉะนั้นคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ตอนนี้มันจะหน้าซีดเป็นไก่แบบนี้
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เดี๋ยวกูบอกพ่อ มึงให้ว่ากูเป็นคนขับชนเอง”
“แล้วพ่อ มึงอะ” ติ๋มถามอย่าเป็นห่วง
“อย่างมากก็ยึดเจ้าเมอร์ซีกับหักเงิน ไม่เป็นไรน่า เพราะยังไงตัวต้นเหตุก็เป็นกูเอง”
ทันใดนั้นประตูห้อง ICU ก็เปิดมาพร้อมกับพี่หมอแทยอน พี่หมอเดินมาหาแบค เอาผ้าปิดหน้าออก แล้วยิ้มให้.....คงเป็นเรื่องดี
“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะแบค”
“เยเฮท!” ติ๋มอุทานขึ้น ส่วนแบคก็ได้เพียงถอนหายใจ
“แต่อย่าพึ่งดีใจไป” พี่หมอขัด “ สมองของคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนเล็กน้อย อาจจะทำให้ความจำของเขาขาดไปนิด”
ประมาณว่าความจำเสื่อมหรือเปล่าพี่หมอ ก็ดีนะ พออาเทาตื่นมาแบคจะได้มโนโมเมบอกว่าเราได้เสียเป็นคู่สามีภรรยากันแล้ว อร้ายยยย
“ร่างกายช่วงนี้อาจจะอ่อนเพลียเพราะเสียเลือดมาก กระสุนสองนัดที่ยิงเข้าไปโชคดีทีไม่โดนจุดสำคัญ เขาโชคดีมากเลยนะถ้าพวกแบคพาเขามาส่งโรงพยาบาลไม่ทันเขาอาจจะไม่รอด”
กระสุน??
แบคคิ้วขมวด
“หมอขอตัวก่อนนะ” พี่หมอขอตัวเดินออกไปก่อนแบคจะได้ถามอะไรมากกว่านั้น
“เราแค่ขับรถไปชนเขาเท่านั้นนิ ไม่ได้ยิงซะหน่อย” ติ๋มทักขึ้นมา มันก็เป็นคำถามที่แบคสงสัยเหมือนกัน
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นฝีมือของซาเเซงแฟนก็ได้” แบคสันนิฐาน แต่ก็นั้นละ แบคไม่ใช่นักสืบไม่ใช่เชอร์ล็อก โฮมส์แบคก็มิอาจจะตรัสรู้ได้...
วันต่อมา
ห้องเดียวพิเศษ
อภินันทนาการจากแบค เพื่อสามี
หลังจากเรื่องเมื่อคืน แน่นอนพ่อแบคต้องรู้อยู่แล้ว แบคก็ได้แต่ตอบไปว่าเพราะความประมาณของแบคทำให้แบคไปชนชาวบ้านชาวช่องเขา
พ่อแบคก็ได้ให้บทลงโทษอย่างที่แบคคิด ยึดลูกน้อยห้ามใช้ไม่มีกำหนด หักเงินลง 50% และจ่ายค่ารักษาเอง ไอ้อันหลังเนี้ยแทบจะกระโดดออกนอนหน้าต่างบ้านถ้าไม่ติดว่าบ้านเป็นตึกเกือบ 30 ชั้น
ส่วนติ๋มแน่นอนมันต้องมาช่วยแบคหารค่ารักษาและต้องเอาเจ้านินจาของมันมาให้แบคใช้ชั่วคราว
เลิกคิดเถอะเรื่องเมื่อคืน...
กลับมาที่ปัจจุบัน
แบคว่าแบคต้องเป็นคนที่โชคดีมากๆเลยตอนนี้
เทาอยู่ข้างหน้าแบค เพียงแค่เอือมมือ
อร้ายยยยย~
ยิ่งกว่าบัตร VIP ซะอีก
แบคยิ้ม ขอหยิบมือถือเปิดทวิตเตอร์ก่อนละกัน อาเทามาอยู่กับแบคแบบนี้คนอื่นเขาจะว่าอะไรบ้างไหม แม้ว่ามันจะไม่ผิดอะไรที่สามีมาอยู่กับคุณภรรยาแบบนี้ แต่สามีทิ้งงานมาอาจจะโดนเข้าครหาเอา
แต่?
เงียบ??
ไม่มีข่าวอะไรเลย ??
คงเพราะทางนู้นเขาพยายามปิดข่าวแน่ๆ เมื่อเขารู้ว่าเทายังนอนอยู่นี้
พ่อแบคโทรไปบอกทางนั้นเองละ แม้ว่าตอนนั้นแบคจะบอกว่าให้เงียบๆไปซะดีกว่า
พ่อจะอุสาจะได้ลูกเขยแล้วนะ!
เลิกสนใจทวิต แล้วมานั้งคิดว่าจะทำอะไรกับอาเทาดีกว่า เขยิบเก้าอี้ให้มาใกล้กับเตียงของอาเทาให้มากขึ้น ถือโทรศัพท์ถ่ายรูปตัวเองกับอาเทาในทุกมุมมอง แต่บอกไว้ก่อนแบคไม่ให้ใครหรอกนะ แบคจะเก็บไว้ฟินคนเดียว
แบคมองสำรวจคนตรงหน้า ใส เนียน วิ้ง แม้จะติดว่าโทรมไปนิดตามประสาคนไม่แต่งหน้า แต่ก็ยังหล่อได้ใจ แล้วตากลมๆที่มองมา..
เดี๋ยวน่ะ..
.
.
.
.
ค้าง...ได้ยินแม้เสียงแอร์
.
.
.
คนตรงหน้าเอียงหัวเล็กน้อย ตากลมๆดูลอยหน่อยๆ
แต่แบคตอนนี้ ใกล้ตายเต็มทน
สามี! ทำไมทำตัวน่าจับปล้ำอย่างนี้! เดี๋ยวแบคขึ้นคร่อมซะเลยมั้ย!
เทากระแอมไอสองสามที่ แบคเลยไปหยิบน้ำมารินให้ เทารับมาอย่างงงๆ แล้วมองรอบๆตัว
‘ที่นี่ที่ไหน? แล้วผมเป็นใคร แล้วคุณคือ?’
‘ฉันก็เมียคุณไงเทา จำฉันไม่ได้หรอ’
คิคิ
ได้โปรดขึ้นประโยคนั้นที่เถอะนะ
“ที่นี่..” เทาเอ่ยปากพูด เขาพูดด้วยภาษาจีน “โรงพยาบาล?”
แพล้ง!! เสียงมโนแบคแตก และปลิวหายออกนอกหน้าต่างไป
ทำไมรู้วะว่านี้โรงบาล! ตามสเต็ปต้องไม่รู้ดิ แล้วให้แบคจับทำสามี
เทาดันตัวขึ้นมาก่อนจะกุมแผลด้วยความเจ็บ
“อยู่นิ่งๆสิ คุณยังไม่หายดีนะ”
แบคพูดกลับไปเป็นภาษาจีน
หน่อววววว!!
เห็นแบบนี้แบคพูดได้หลายภาษานะคะคุณผู้อ่าน ประมาณว่าถ้าสูงกว่านี้แบคคงไปเป็นแอร์โฮสเตสแล้ว แต่ภาษาจีนเนี้ยแบคตั้งใจเรียนเพื่อมาสื่อสารกับอาเทาโดยเฉพาะ
แบคประคองตัวเทาให้นอนลงไป ตามเดิม ซึ่งเทาก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ว่าแต่
อาเทา
เนื้อแน่นไปมั้ย
ขอหยุดเวลา! ด่วนเลย
ขอเอามือทาบบนหน้าท้องแข็งๆนี้สัก 3 วัน
“จับผมขนาดนี้ ไม่ปล้ำผมไปเลยละ”
“ได้อ๋อ” แบคหันไปมองเทา
“ประชด ปล่อยมือได้แล้ว” เทาก็หยิบมือแบคออก อุ้ย! นี้มันจับมือกันชัดๆเลยนะอาเทา แบค หน้าแดงไปหมดแล้ว
ก๊อก ก๊อก
เวลาเรามีความสุข มันจะมีมารมาพจนอยู่เสมอ
ติ๋มโผล่หน้ามาทางช่องว่างของประตู อยากจะรู้จังว่ามันเห็นหน้าของแบคตอนนี้ไหม เฟลมากแบคกำลังเฟล ติ๋มเปิดประตูเข้ามาข้างหลังของติ๋มมีผู้หญิง(?)สวยมากคนหนึ่ง
“แบคฉันเจอพี่คนนี้ที่เคาเตอร์อะ เขาบอกเขามาหาเทาฉันเลยพามาหา” ติ๋มหลีกทางให้พี่คนนั้น พี่สาว(?)เดินมาหาแบค
“พี่ชื่อลู่หาน พี่เป็นเมเนเจอร์ของเทา” ลู่หานจับมือกับแบคเพื่อทำความรู้จัก “น้องคือคนที่ขับรถชนจื่อเทางั้นหรอครับ”
ครับ?
ครับพี่เป็นผู้ชายหรอคร้าบบ!
แบคตกตะลึ่งชั้วครู่ แต่ถ้ามองดีๆ เสื้อยีน กางเกงสีดำ กับรองเท้าหนังสีน้ำตาล มองดีๆก็หล่อนิหว่า ที่สำคัญไอ้รูปร่างที่ช่อนอยู่เนี้ยไม่เบาเลยนะ อะ! แต่อาเทาก็ยังแน่นอยู่นะ แบคไม่ได้นอกใจเลยนะ
“น้องครับ”
“ครับๆ” สติแบคกลับมาอีกครั้ง “เออ....ครับ”
หลังพูดจบห้องทั้งห้องก็กลับมาเงียบอีกครั้ง ในเมื่อต่างคนต่างไม่มีอะไรพูด ลู่หานจึงไปหาเทา
“เป็นไงบ้างอะเรา?”
“เหมือนจะได้ขึ้นสวรรค์อยู่แล้ว แต่จู่ๆตกลงมา” เทาหันไปมองแบค “เจอหมาตัวหนึ่งนั้งจ้องหน้าอยู่”
แบคมองค้อน ถ้าอาเทาเป็นคนเลี้ยงก็คงได้อยู่??
“แต่ผมว่าก็ยังโชคดีอยู่ ไม่งั้นผมอาจจะตายไปแล้วก็ได้” เทาคิด พยายามนึกถึงเรื่องเมื่อตอนนั้น “มันมีคนมายิงผม ผมหนีมันมาแล้วก็เจอพวกเนี้ยชน”
“อีกแล้ว!” ลู่หานตกใจ จนตีนกาขึ้น “แล้วนายรู้มั้ยว่าใครเป็นคนทำ”
เทาพยายามนึก แต่ก็ได้สายหัว “จำไม่ได้เหมือนกัน ตอนนั้น เอิ่ม...” นึกแล้วนึกอีกก็จำไม่ได้ ทั้งๆที่เขามั้นใจว่าเขาเห็นหน้าคนร้ายแน่ๆ นึกไปนึกมาเลยเกิดอาการปวดหัว แบคได้แต่มองอย่างเป็นห่วง
“หมอบอกว่าหัวของนายได้รับการกระทบกระเทือนนะ จำไม่ได้ก็คงไม่แปลก” แบคพูดอย่างรู้สึกผิด
ลู่หานกอดอกคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เมื่อมองแบคก็นึกอะไรออก “เอางี้ไหม จนกว่าจะจับคนร้ายได้เราก็อยู่ที่นี้ไปก่อน”
“ไม่เอานะ พี่หาน” เทาทำหน้าง้อนใส่ น่ารักอะ! แบคคิด
“อย่าลืมดิเทา เมื่อสองสามเดือนก่อนก็เคยมีเหตุการ์ณแบบนี้” ลู่หานพูด แบคจำได้ว่ามันก็มีช่วงหนึ่งที่มีคนบอกว่าเทาถูกทำร้ายร่างกายแต่เขาก็มาบอกว่าเป็นข่าวโคมลอย
“อย่าดือแล้วทำตามที่พี่บอก เพื่อความปลอดภัยของเทาเอง” ลู่หานหันหน้ามาหาแบค “พี่ฝากน้องดูแลได้ไหม น้อง??” ลู่หานเว้นจังหวะ
“แบคครับ” แบคพูดยิ้มหน้าบานเมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดต่อไป
“พี่ฝากแบคดูแลเทาไปก่อนได้ไหน จนกว่าแผลจะหาย แล้วก็จับตัวคนร้ายได้ ยังไงซะคอนเสิร์ตที่นี้ก็เป็นที่สุดท้ายแล้ว หลังจากนี้เทาก็ไม่มีงานอะไรไปสักพักใหญ่ๆ ”
“ได้ครับ แบครับรองเลยจะดูแลอาเทาให้ดีที่สุด”
“แล้วพี่หานจะอยู่กับผมไหมอะ” เทาถาม
“พี่ว่าจะกลับไปจัดการงานที่นู้นก่อนแล้วพี่จะมาหาเทาที่หลังนะ” ลู่หานมองนาฬิกา “ยังไงพี่ก็ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวพี่ต้องไปขึ้นเครื่องแล้ว แบคดูแลเขาให้ดีนะ”
แบคเพียงแค่พยักหน้า และหันหน้าไปมองเทา วันนี้ทำไมไอ้แบคมันโชคดีอย่างนี้ อาเทาเดี๋ยวแบคจะปรนิบัตอาเทาอย่างดีเลยละ รับรองอาเทาจะติดใจ
“เห้ย! เลิกทำหน้าหื่นใสผมได้แล้ว” เทาเรียกสติแบคให้กลับมา แล้วก็พบว่าลู่หานเดินออกไปแล้ว ติ๋มที่นั้งเงียบอยู่นานสองนานก็ของตัวออกไป
เราอยู่ด้วยกันสองต่อสองแล้วนะอาเทา
เสร็จแบคแน่!! อาเทา!!
ความคิดเห็น