คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : Chapter 4 "New Friend" Introduction
หลายวันแล้วที่ผู้ร่วมโครงการลับได้ทำศึกษาการค้นพบครั้งใหญ่
พวกเขารู้สึกได้ถึงหัวใจที่พองโตด้วยความยินดี มีความปรีดาปรากฏเป็นประกายเจิดจ้าอยู่ในทุกแววตา ทุกคนรู้สึกว่าความเหนื่อยล้า ความสิ้นหวังทั้งหมดได้หายไป พวกเขาดูกระชุ่มกระชวยเหมือนคนที่ได้เจอแสงแห่งความหวังครั้งใหม่ แม้จะไม่ได้หลับได้นอน แต่พวกเขาก็ไม่รู้สึกเหนื่อยล้าแต่งอย่างใด
“มันเป็นวัตถุที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมากๆ” ชายหนุ่มผู้หนึ่งพูดขณะที่เฝ้ามองหน้าจอคอมพิวเตอร์ “มันสามารถย้ายตำแหน่งจากใจกลางทางช้างเผือกมาอยู่จุดนี้ได้ในเวลาแค่แปดวัน”
“แล้วนายรู้ไหมว่ามันจะไปไหน?” มาร์คถาม
“ฉันจะไปรู้ได้ไง?” เพื่อนร่วมงานเขาตอบ
“โถ่เอ๊ย เขาจ้างนายมาเพราะว่านายเป็นเซียนฟิสิกส์นะพัตต์” จีน่าเอ่ยอย่างร้อนใจ เธอกำลังมองชายหนุ่มผมเกรียนผิวขาวซีดที่สวมแว่นวงกลมเล็กๆ
“ต่อให้นายเป็นเซียนฟิสิกส์จากโลกไหน นายก็คำนวณเส้นทางไอ้บ้านี่ไม่ได้ ข้อมูลมันน้อยเกินไป ดูนี่ซิ” พัตต์กดขยายภาพสิ่งนั้นให้ดู “วงจรของมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับใคร มันมีอิสระของมันเอง”
“แล้วถ้าเราลากการโคจรมันเป็นตรงจากใจกลางทางช้างเผือกไปตามทางที่มันโคจรตลอดแปดวันล่ะ” อีริคเสนอ
“เราก็จะได้แค่การโคจรคร่าวๆ แต่ไม่ได้อะไรที่แม่นยำ” พัตต์พูด
“ทำให้ฉันดูหน่อย” อีริคบอก
“ฉันบอกแล้วไงว่ามันจะไม่แม่นยำ”
“เถอะน่า” อีริคเร่งเร้า พัตต์ยักไหล่
“โอเค ฉันพูดแล้วนะ” พัตต์รัวนิ้วบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างแคล่วคล่อง ตัวหนังสือกับสัญลักษณ์มากมายปรากฏขึ้นเป็นแถวอย่างวุ่นวายสับสน พัตต์เคาะเอ็นเตอร์ หน้าจอแสดงเส้นสีแดงที่ลากตรงจากทางช้างเผือก ตัดผ่านวัตถุนั้น แล้วลากเลยไปในแนวเดียวกันอย่างไม่มีสิ้นสุด
“มันผ่านจุดไหนบ้าง?” อีริคถาม
“แป๊บนะ” พัตต์พูดแล้วขยายภาพ “เส้นทางของมันราบรื่น ไม่ชนกับอะไรทั้งสิ้น สามวันจากนี้มันจะเคลื่อนเข้าสู่ระบบสุริยะจักวาล ห้าวันจากนี้มันจะผ่านดาวยูเรนัส สัปดาห์ต่อมาจะผ่านดาวเสาร์ ไม่กี่วันจะเป็นดาวพฤหัส ต่อด้วยดาวอังคาร แล้วหลังจากนั้น…”
พัตต์กดเมาส์รัวๆ สองครั้ง – แล้วทันใดนั้นภาพที่เหนือความคาดฝันก็ปรากฏบนหน้าจอ
“นะ…นี่หมายความว่ายังไง?” จีน่าคราง
“เป็นไปไม่ได้” มาร์คอ้าปากค้าง พัตต์กระพริบตาปริบๆ ขณะที่อีริคกลั้นหายใจ
“อีกหนึ่งเดือนนับจากนี้…” พัตตุพูดแล้วกลืนน้ำลายดังเอื้อก “มันจะพุ่งเข้าชนโลก”
แล้วทั้งห้องก็ถูกปกคลุมด้วยความเงียบกริบในอึดใจ
ไม่มีใครพูดอะไรอีกหลายวินาที
จนในที่สุดมาร์คก็เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา “เราควรจะบอกนาซ่า” เขาหันขวับกลับไปหาโทรศัพท์บนผนังทันใด
แต่อีริคถลาเข้ามาขวางเขาไว้
“นายจะทำอะไร?” มาร์คสงสัย
“ให้ฉันจัดการเอง” อีริคพูด แล้วชิงหูโทรศัพท์ไป “ฉันเป็นหัวหน้านะเพื่อนรัก อย่าลืม”
“เออ ไอ้หัวหน้า” มาร์คยิ้มขำๆ อีริคยักคิ้ว และเมื่อเพื่อนเดินจากไป อีริคก็กดหมายเลขภายใน จากนั้นก็มีคนรับสาย
“สวัสดีครับ” อีริคทักทาย “ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณ”
ตอนนั้นคนอื่นๆ มัวแต่สนใจกับความตื่นเต้นที่เพิ่งค้นพบ
เลยไม่มีใครซักนสังเกตเห็นแววตาชั่วร้ายของอีริค…
ความคิดเห็น