คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : !! แผนการพิชิตใจนางฟ้า...!! Intro...แรกเจอ
[Fic]!!…แผนการพิชิตใจนางฟ้า...!!
“คิม แจจุง” หนุ่มหน้าสวยหน้าตาน่ารักบวกกับนิสัยที่ดีเลิศเลอประเสริฐศรีที่ใคร ๆ ก็ไม่อาจจะปฏิเสธคนคนนี้ได้....แจจุงเป็นคนที่มีนิสัยร่าเริงเข้ากับคนง่าย ด้วยบุคลิกเฉพาะตัวของเธอ จึงทำให้มีคนสนใจอยู่ไม่น้อย ตอนนี้แจจุงกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงโซล....คณะศิลปะศาสตร์...ตอนนี้แจจุงกำลังเลื่อนระดับขึ้นมาอยู่ปีสาม...และวันนี้ก็เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก....และนี่ก็เป็นอีกวันที่ร่างบางสดใสร่าเริง...เดินมายิ้มแย้มอย่างเบิกบานใจ...จนทำให้คนที่พบเห็นต่างก็ยิ้มตาม ๆ กัน....และก็ชื่นชมกับนิสัยของร่างบางที่ว่า...สวยแต่ไม่หยิ่ง...
“รุ่นพี่ครับ....ผมชอบรุ่นพี่ครับ” หนุ่มน้อยหน้าใสกล่าวกับร่างบางที่พึ่งเดินย่างก้าวเข้ามาในมหาวิทลัย
“เอ่อ...คือน้องครับ....พี่เสียใจด้วยนะครับ....แต่พี่ยังไม่พร้อมที่จะชอบใครตอนนี้หรอกนะครับ” นี่ก็เป็นอีกคนนึงที่ถูกร่างบางปฏิเสธ....หนุ่มน้อยคนนั้นก็เพียงทำได้แต่เดินกลับไปอย่างระห้อยอ้อยอิ่ง....คอตกกับไปเหมือนทุกรายที่เคยมาสารภาพรักกับร่างบาง
“แจจุง” ร่างเล็กที่ดูคุ้นเคยในสายตาของแจจุงทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนพึ่งหักอกคน...ไม่ใช่ซิยังไม่พร้อมที่จะมอบความรักให้ใครได้ครองตั้งหากเล่า...
“อ้าว...จุนซู....มานานยังเนี่ย” ทั้งสองต่างทักทายกันเนื่องจากไม่ได้เจอกันมานานเกือบสามเดือน...เพราะต่างฝ่ายก็ต่างยุ่งกับทางบ้าน แจจุงก็ไปเที่ยวที่ปารีสมา ส่วนจุนซูก็ต้องนั่งช่วยธุรกิจของทางบ้านไม่มีวันได้หยุดได้หย่อน
จุนซูเพียงพยักหน้ารับเบา ๆ แล้วมือบาง ๆ ของแจจุงก็ยื่นของฝากจากปารีสที่บรรจุอยู่ในกล่องสีสวยมาให้จุนซู
“อะไรเนี่ย...แจ...โหยสวยแหะ” จุนซูตาโตกับของฝากของแจจุงทันทีที่เปิดกล่องแสนสวยออก
“ฉันเห็นว่าสร้อยข้อมือเส้นนี้มันเข้ากับนายดีหน่ะ...ดูซิมีรูปโลมาห้อยติดด้วยเห็นม่ะ”
“ขอบใจมากเพื่อน...ฉันล่ะอิจฉานายจริง ๆ ได้ไปเที่ยว...แต่ดูฉันซิปิดภาคเรียนทั้งทีต้องช่วยป๊า...ทำงาน...ไม่รู้จะทำไปถึงไหนแค่นี้ก็ทรัพย์ทั้งหลายแหล่ก็จะหล่นทับตัวตายกันหมดทั้งบ้านแล้วเนี่ย” จุนซูบ่นซะยึดยาวกับอาการโลมาขาดไก่ของเพื่อน (มันเกี่ยวไรกับไก่ย่ะยัยคนแต่ง/เซีย) แจจุงได้แต่ยืนขำกับอาการของเพื่อนรักตรงหน้า
“ไปเรียนได้แล้วจุนซูสายแล้ว...บ่นอยู่ได้...ว่าง ๆ ค่อยไปแล้วกันน่า” ยังไม่ทันที่ปากเล็ก ๆของจุนซูจะได้พร่ามออกมาก็ถูกร่างบางดึงไปเสียแล้ว....เรียนหนอเรียน....ทำงานหนอทำงาน....อดทนหนออดทน....แต่กรุอยากเที่ยวเหมือนคนอื่นเค้าบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง...........
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ชั่วโมงนี้เป็นชั่วโมงแรกของการเริ่มเรียน และนี่ก็เป็นวิชาที่ต้องเรียนรวมกับคณะอื่น...
‘จอง ยุนโฮ’....หนุ่มร่างสูง รูปหล่อ เรียนคณะวิศวะปีสาม บวกกับรอยยิ้มพิชิตใจสาว ๆ จนทำให้คนที่ได้เห็นต้องละลายลงไปกองกับพื้นเลยทีเดียว...แต่เหมือนเขาจะเป็นบุคคลอันตรายที่ทำให้ความฝันอันเลือนรางของหลาย ๆ คนต้องแตกสลาย...แต่ผู้หญิงเหล่านั้นก็ยังคงมาตอมมาไต่เขามากมาย...เพียงเพราะ...เงินทองที่มีเยอะจนชาตินี้ไม่ต้องทำงานก็สามารถอยู่ได้อย่างสบาย....ยุนโฮได้แต่เพียงคบ ๆ ไปแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักแค่พาไปเลี้ยงข้าว ซื้อของแพง ๆ ให้กอดนิดหอมหน่อยตามใจผู้หญิงทั้งหลายที่จงใจยั่วเค้า...แต่เขาเองก็ไม่เคยคิดเกินเลยกับใครแม้แต่คนเดียว...เพราะเขารู้สึกขยะแขยงผู้หญิงพวกนี้เหลือเกิน...ได้แค่นี้ก็ถือว่ามากเกินไปแล้วด้วยซ้ำ ส่วนใหญ่ที่คบกับเขา...อย่างเก่งมากสุดก็ได้แค่หนึ่งเดือน....เพียงเพราะเขาจะมอบความรักให้กับคนที่เขาคิดจะแต่งงานด้วยเท่านั้น
แจจุงกับจุนซูเดินผ่านกับผู้หญิงกลุ่มนึงที่มัวแต่ลุมล้อมเหมือนตอมขี้ก้อนโตอยู่นั่นเอง...แต่มันก็ไม่ทำให้ทั้งสองให้ความสนใจอะไรซักนิด....
“โอ๊ะ....ขอโทษครับ...ขอโทษ” จุนซูที่มัวแต่ก้มหน้าก้มตาเดินก็ขอโทษขอโพยเป็นการยกใหญ่ให้กับคนที่พึ่งชนเมื่อครู่
“ไม่เป็นไรครับ...เอ่อ....”ร่างโปร่งที่พึ่งโดนชนก็กล่าวตอบไปเพราะเขาก็ผิดเหมือนกันที่เดินไม่ระวัง...แต่ก็ต้องสะดุดเมื่อบุคคลที่ชนนั้นออกจะน่ารักทีเดียว
“ไอ้ไก่ปาร์ค” เสียงเล็ก ๆ พุ่งเข้าสู่โสตประสาทของคนทั้งคุ่ที่ยืนนิ่ง
“เฮ้ย...แจจุง”
“แจจุงเรียนอยู่มหาลัยนี้หรอเนี่ย” ยูชอนถามไปอย่างงง...ก็ในเมื่อเขาก็เรียนอยู่ที่นี่เหมือนกัน...แต่ก็ไม่เคยได้ถามไถ่กันเล้ย...เพราะวัน ๆ เขาก็ได้แต่นิ่งไม่คิดจะสนใจใครอยู่แล้ว ถึงแม้จะสนิทกับแจจุงก็ตามทีเถอะ...ให้ตายซิเรานี่โง่ชะมัด
และหลังจากนั้นก็ทำความเข้าใจเรื่องที่ว่าเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันแต่ดั้นไม่รู้ซะนี่จนจบหมดฉากเรียบร้อยตามอารมณ์ของคนแต่ง
แล้วอยู่ ๆ ก็มีร่างสูง ๆ ของใครคนนึงซึ่งแจจุงไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ยื่นหน้าขยับก้นลงมานั่งข้าง ๆร่างบางทันที
แจจุงก็ได้แต่ทำหน้างง...ว่าไอ้หน้าหมีนี่เป็นใครแต่ด้วยความที่เป็นคนที่มีจิตใจดีก็ได้แต่ส่งยิ้มนางฟ้าออกไปให้
“ผม...จอง...ยุนโฮ...เป็นเพื่อนรักกับ...ไอ้หนูปาร์คครับ” ร่างสูงแนะนำตัวเสร็จสับไม่ได้เห็นสายตาของสองคนที่เหลือเล้ยว่า....มึงจะมาจีบเพื่อน/ญาติของกูไม่ได้เด็ดขาด
“อะแฮ่ม”...เสียงกระแอมกระไอของบุคคลที่สามและสี่อย่างปาร์ค ยูชอน และคิม จุนซู ถูกส่งออกมาพร้อม ๆ กัน (ตอนนี้ต้องกันไอ้เพื่อนบ้าออกจากแจก่อนไม่ได้ ๆ เรื่องคนน่ารักข้าง ๆ ค่อยว่ากันอีกที/ มิก)
“นี่มิกกี้นายคบกับเพื่อนกระล่อน ๆ แบบนี้ได้ไงเนี่ย...ไม่เห็นเหมือนนายเลย” แจจุงพูดออกมาโดยไม่ได้คิดซักนิดเลยว่านั่นหนะ...ด่าเค้าอยู่นะ...เพราะนิสัยของยูชอนเนี่ยซิ แตกต่างกันลิบลับกับเพื่อน...เพราะยูชอนเป็นคนนิ่ง ๆ ไม่มีสายตากรุ่มกริ่มแบบนี้เลยซักครั้ง
แต่ก็เอะ.....คราวนี้คงคิดผิดแล้วล่ะ
“นี่มิกกี้....นายทำไมมองจุนซูเพื่อนฉันด้วยสายตาแบบไอ้หมีนี่ล่ะเนี่ย” ว่าพลางส่งสายตาชำเลืองมองไปยังคนนั่งข้าง ๆ
“อย่าบอกนะว่า...ชอบเพื่อนแจฉันอ่ะ”
ว่าแล้วเลือดในลำตัวของยูชอนและจุนซูก็ถูกฉีดขึ้นมา....ทั้งสองได้แต่นั่งก้มหน้าอายม้วนกับคำถามที่ดูเหมือนว่าจะตรงเกินเหตุของร่างบาง....
จะว่าไปนายไก่นี่ก็หล่อน้อยซะที่ไหนล่ะ....จุนซู
ก็เพื่อนแจจุงน่ารักหนิครับ...ผมก็ต้องขอลองมีความรักกับเขาบ้างซิ....ยูชอน
“ผมว่าท่าทางต่าง ๆ ก็เป็นคำตอบได้ดีแล้วนะครับ...และดูเหมือนว่าเพือนคุณก็คงจะชอบเพื่อนผมเหมือนกัน” ยุนโฮพูดทำลายความเงียบขึ้นมาทันที (มันเงียบตรงไหนฟระสาว ๆ ของแกกรี๊ดกันให้แซด/ คนแต่ง)
“ก็ดี....อย่างน้อยฉันก็มั่นใจว่าไอ้มิกกี้มันเป็นคนดีไม่ได้เลวร้ายเหมือนนาย...” น่าน...ซวยเลยตรูอยู่ ๆ นางฟ้าก็เปลี่ยนทิศยิงแสงมาทางตรุซะงั้น...โหยไอ้ปาร์คเพื่อนควาย...ทำไมแกต้องเป็นคนดีด้วย....
ทั้งสองคงต่อล้อต่อเถียงกันไม่สิ้นสุด....โดยที่มีมือของสาวหลาย ๆ คนเข้ามาฉุดกระฉากลากถูยุนโฮออกไป เพราะทนเห็นภาพของหนุ่มหล่อกับไอ้หน้าสวยทะเลาะกันไม่ได้....
แต่ร่างสูงก็ยังไม่สิ้นฤทธิเพราะถึงจะถูกสาว ๆ มือเหยี่ยวดึงไปแต่ปากหมีก็ยังสามารถใช้งานได้อยู่
“แล้วเดี๋ยวค่อยเจอกันนะครับคนสวย...สวยที่สุดเลย”
“ไอ้บ้า...โรคจิต...คนเจ้าชู้” ไอ้หมีบ้า ปากดีนักนะ....โถ่...สัญชาตญาณของผู้ชายเจ้าชู้ก็เงี้ยแหละจีบคนอื่นไปทั่ว...ไอ้ที่ล้อมหน้าล้อมหลังมันยังไม่พอใช่มั๊ย
แจจุงได้แต่นั่งหน้างิก เพราะไอ้สายตากรุ่มกริ่ม บวกกับท่าทางกวนโอ๊ย มันขัดตาเขาชะมัด...
สองคนที่นั้งดูสถานการณ์มาตั้งแต่เก็บอาการเขินอายไปจนหมดแล้ว ก็หันมาดูสองคนที่นั่งทะเลาะกันแทน
ปกติแจไม่ใช่คนปากเสียหนิ...แล้วก็ไม่มีเรื่องทะเลาะกับใครด้วย...แต่ทำไมเป็นนายนี่เนี่ย / จุนซู
เห้ย...ไอ้ยุนมันเป็นผู้ชายปากหวานออก...แถมไม่เคยมาหาเรื่องให้เขาด่าแบบนี้หรอก...แต่ว่ามันก็ไม่เคยชมใครต่อหน้าแบบนี้เลยนี่หว่า.../ยูชอน
ดูเหมือนเพื่อนที้งสองของแจจุงกับยุนโฮ...จะสังหรณ์จิต...สังหรณ์ใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างหนัก.....ซะแล้ว
ความคิดเห็น