DO NOT ENTER

ลำดับตอนที่ #19 : Beautiful Journey ; flying to rome :)

beyo ng

★ B2UTIFULJOURNEY:)

audition*

ชื่อผู้สมัคร & ‘ อายุ
: จุงจียู ;D & 17

ชื่อตัวละคร
: ยูอึนบยอล

ผู้ชายสองคนในบีสต์ ( ยกเว้นซอปและอุน .. ละกัน )
: ปิ้น&ลุง&ซอป&อุน ก้ากกก

รูปอิมเมจ
: ปาร์คมินยอง







พูดถึงอิตาลีแล้วนึกถึงอะไร ?
: ก่อนอื่นคือนึกถึงดนตรีคลาสสิค บาโรค แชมเบอร์ อะไรพวกนี้ แน่นอนต้องนึกถึงเชลโล่ เพราะจีคลั่งไคล้ในเสียงเชลโล่ และอิตาลีก็มีชื่อเสียงเรื่องนักเชลโล่ใช่ย่อย แล้วถัดมาก็เป็นศิลปะ หลังจากนั้นจึงจะเป็นอาหารจำพวกพาสต้าทั้งหลาย เพราะรู้จักอยู่แค่นี้จริงๆ และก็น้ำพุนั่นด้วย เรียกอะไรก็ไม่รู้ ทำให้นึกถึงลิซซี่ แมคไกวร์อีกต่างหาก ;P ความจริงคือไม่ใช่แค่อิตาลีไง ถ้าพูดถึงยุโรปจีก็นึกถึงของพวกนี้เหมือนกันหมดแหละ :/ พี่จุงบอกว่าให้ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับอิตาลีเกี่ยวกับโรมมาสักนิดจีก็ไม่ได้ไปหามาหรอกนะ ก็ตอบเอาตามมีตามเกิด ตัวละครในเรื่องคงไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องประเทศนี้กันทุกคนอยู่แล้วแหละ ให้อึนบยอลมันบื้ออะไรก็ว่าไปก็ได้ บื้อเหมือนจีไง ฮ่า . จีนึกถึงเพื่อนด้วย จูเลียต เพื่อนลูกครึ่งไทยอิตาลีที่เพิ่งย้ายไปเรียนที่กทม.เมื่อไม่นานมานี้เอง ใครคือจูเลียต? โฆษณานิติพลคลินิคอะไรไม่รู้ไปหาดูเถอะ แฟนของผู้ชายในโฆษณานั่นแหละ . อะไรไม่รู้ รู้แค่ว่าเลียตมันสอนให้จีรู้จากการสังเกตว่าคนอิตาลีไม่เต็มสักคน ก้ากกก บ๊องๆ เพี้ยนๆ แต่ก็เฮฮากับพวกพ้องดีนะเออ วันดีคืนดีมันจะลุกขึ้นมาใส่เสื้อลายสกรีน "อะไรอะไรก็กู กูล่ะเบื่อ" . นอกจากจะน่ารำคาญนิดหน่อยเพราะความพูดมากแล้วนั้น ความแปลกของคนอิตาลีทำให้พวกเขามีดนตรีและศิลปะที่ดึงดูดใจจีได้แบบร้อยเปอร์เซ็นต์เลยนะเออ .. ยกนิ้วให้ :D

อกหักหลบมาพักใจ , แล้วเหตุใดถึงเลือกโรมเป็นสถานที่พักใจกันล่ะ ?

: เพราะอยากไปสาธารณรัฐเช็ค แต่จองตั๋วบีสท์แอร์ไลน์ผิดไฟลท์ ไม่ใช่แล้ว ! นั่นมันชีวิตจริง อยากไปเช็ค TT เข้าเรื่องๆ เพราะดนตรีและศิลปะที่รอคอยจะเยียวยาใจให้หายดีนั่นไงล่ะ ประเทศที่ไม่ได้มีวงออเคสตร้าไว้ให้แค่คนรวยดู ไม่ได้มีการแสดงบัลเล่ต์ไว้เพื่อคนชั้นสูงเท่านั้น :) เดินไปตามถนนข้างทาง เจอคุณลุงสีไวโอลินเป็น Canon in D ให้คนผ่านไปมาได้ฟังกันและเป็นการตอบแทนดินฟ้าและอากาศที่ให้ที่อยู่กับแกฟรีๆ โดยไม่คิดค่าใช้จ่าย แค่ได้เล่นดนตรีก็พอใจแล้ว ไม่ต้องมีบ้านก็ได้ ไม่มีใครบริจาคเงินก็ไม่เป็นไร . ต่อไปอีกไม่กี่ก้าวก็มีอาร์ติสต์อีกคนตั้งผ้าใบวาดภาพนครโรมใจจดใจจ่อ ผลงานมาสเตอร์พีซที่ถ้าเป็นประเทศไทยหรือเกาหลีคงไม่ได้หากันได้ง่ายๆ แน่ๆ . ว่ากันว่าโรมมีเสียงดนตรีของนักดนตรีข้างถนนคลอเบาๆ อยู่ตลอดเวลาในเบื้องหลัง สถาปัตยกรรมที่สวยงามอลังการ และรูปปั้นมากมายเรียงรายในสไตล์แปลกตา . คนเราน่ะ แค่ไปเจอในสิ่งใหม่ๆ และยิ่งเป็นสิ่งที่ชอบด้วย ยังไงหัวใจก็ได้พักแน่นอน บางทีเรื่องเลวร้ายอาจจะถูกลืมไปเลยก็ได้ เพราะมัวแต่ตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แห่งใหม่นี้ไง

อดีตที่สวยงาม กับ อนาคตที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง เลือกอะไร เพราะอะไร ?

: อนาคตที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง . เพราะถึงจะไม่เชื่อในเรื่องโชคชะตา แต่ถ้าที่ผ่านมามันสวยงามแล้วจะไปพะวงอะไรกับผลของการมุ่งหน้าต่อไป ถ้าไม่อยากเชื่อในพรหมลิขิตและชะตากรรมจริงๆ ก็คิดซะว่ามันเป็นความน่าจะเป็นที่สิ่งดีๆ มันจะเกิดมากกว่าสิ่งเลวร้ายเหมือนกับที่ผ่านมาแล้วกัน ;) ต่อให้อดีตสวยงามแค่ไหน ถ้ามัวแต่จมปลักอยู่กับมันไม่ก้าวเดินหน้าต่อไป อนาคตที่เลวร้ายที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวจะทำร้ายเราได้หนักหนาสาหัสยิ่งกว่า จีเชื่ออย่างนั้น เพราะฉะนั้นเลือกที่จะเผชิญหน้ากับอนาคตไปเลยดีกว่า ถ้าอุปสรรคมันคืบคลานเข้ามา เราก็จะได้เห็นมันแต่ไกลๆ ไงล่ะ :D

* f i n . .