คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : -
นอกเหนือจากคุณ { db. pipink แล้ว
ไม่ว่าใครก็ตาม ห้ามคัดลอกข้อมูลส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมด
ออกจากหน้าบทความนี้เป็นอันขาด
ห้ามดัดแปลง และห้ามขโมยไอเดีย... อย่าแม้แต่จะคิด - -
Follow your form audition : )
ส่วนของผู้สมัคร
๑. ชื่อ
: จี ค่ะ (Gee Gee Gee Gee Baby Baby Baby~ ฮ่าๆ)
๒. อายุ
: 16 ขวบค่ะ
ส่วนของตัวละคร
๑. ชื่อตัวละคร
: พัน ยูริม
๒. อายุ
: 20 ปี
๓. อาชีพ
: นักศึกษามหาวิทยาลัย
๔. ลักษณะนิสัย
: เธอเป็นเด็กมีปัญหา ใครๆต่างก็มองว่าเธอคือผู้หญิงเพียบพร้อม ทั้งหน้าตาที่สะสวย เงินมรดกที่มีพอใช้ไปตลอดชีวิต และสมองที่ดีจนน่าอิจฉา ถึงแม้เธอจะกำพร้าพ่อแม่ก็ตามและญาติสนิทก็ไม่มี แต่มีอยู่บางกรณีที่มันสมองอันชาญฉลาดของเธอช่วยอะไรไม่ได้ เพราะเธอคนนี้มักปล่อยให้ความรู้สึกเป็นตัวนำพามากกว่าความสมเหตุสมผล เธออาศัยอยู่ตัวคนเดียวในหอพักเล็กๆ และนั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นไปอีก เธอคิดมากและพูดน้อย จนกลายเป็นคนเก็บกด ถึงอย่างนั้นแล้วในเวลาที่เธอออกไปข้างนอก คนอื่นๆก็ยังเห็นว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความสุขดี นั่นก็เพราะเธอไม่แสดงความเจ็บปวดออกมานั่นเอง เธอคิดมากว่าคนอื่นจะเป็นเดือดเป็นร้อนไปด้วย ในชีวิตเธอไม่มีคนที่เธอสนิทจริงจัง แต่เธอเป็นคนแพ้คนดี เธอตกหลุมพรางของคนที่เข้ามาทำดีด้วยได้ง่ายถึงแม้เขาคนนั้นอาจจะผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วผ่านไปอย่างเร็วก็ตาม หากใครทำดีด้วยนิดหน่อยเธอก็มีความสุขแล้ว และทางเลือกของชีวิตเธอก็มีอยู่แค่สองทาง รักใครสักคน หรือ จบมันซะ
๕. ชื่ออิมเมจ
: ยูริม (Model for Dahong)
๖. คู่ของคุณ
: คิม คยูจง of SS501
๗. อายุ
: 24 ปี
๘. อาชีพ
: พนักงานร้านตัดผม Triple S (ชื่อนี้เล่นง่ายดีเนอะ - -)
๙. ลักษณะนิสัย
: โดยปกติแล้ว เขาคนนี้คือคนที่เล่นบทสุภาพบุรุษในกลุ่มเพื่อนฝูง เขาเป็นคนที่เทคแคร์คนอื่นดีมาก ทั้งอ่อนโยน และโรแมนติก เขาพูดน้อย แต่ก็คงพูดมากกว่ายูริมล่ะนะ เขาเป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกคนอื่นได้ดี และชอบช่วยคนอื่นแก้ปัญหามากกว่าที่จะมานั่งสนใจปัญหาของตัวเอง แต่เขาก็อารมณ์ร้อนเป็นเหมือนกัน เขาเป็นคนขี้หึงหวงและรักใครรักจริง ถ้าโดนแย่งของรักของหวงไปล่ะก็เตรียมรอรับฉากบู๊จากคนคนนี้ได้เลย เขาเก่งด้านหาเรื่องคนอื่นพอดูเลยล่ะ เพราะพวกเพื่อนในกลุ่มเดียวกับเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว เรื่องประหลาดอย่างนึงของเขาคือการที่เขามีประสาทสัมผัสพิเศษที่สามารถจับภัยหรือเรื่องร้ายๆที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ และแน่นอนว่าเขาต้องเข้าไปรับมือกับมันทั้งๆที่คนอื่นยังไม่รู้ด้วยซ้ำ จนเพื่อนๆมักจะพูดว่าเขาชอบหาเรื่องใส่ตัว
๑๐. รูปอิมเมจคุณ
:
๑๑. รูปอิมเมจคู่ของคุณ
:
๑๒. ตีมสตอรี่ที่คุณเลือก
: Veranda : ดาดฟ้า
๑๓. ตีมสตอรี่ของคุณเกี่ยวข้องกับคุณหรือคู่อย่างไร
: Kyujong’s story;
จะมีสักกี่คนกันที่เชื่อในประสาทสัมผัสประหลาดของผม ประสาทสัมผัสที่ทำให้ผมรับรู้อันตรายล่วงหน้า ถ้าให้นับดูแล้วก็คงจะมีเพื่อนทั้งสี่คนของผมเพียงเท่านั้น ไอ้ฮยอนจุง ยองแซง จงมิน และฮยองจุน มันเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่มันก็ยังพูดว่าผมชอบหาเรื่องใส่ตัวเสมอๆ... มันก็จริงนี่เนอะ เพราะแม้แต่เรื่องร้ายที่จะเกิดขึ้นกับคนอื่นผมยังจับสัมผัสได้เลย และผมก็เป็นคนนิ่งนอนใจไม่ได้ด้วยสิ
วันนั้นก็เป็นอีกวันที่เราทั้งห้าคนทำงานอยู่ในร้านตัดผม Triple S ที่พวกเราบริหารและบริการกันเองทั้งหมด โชคดีที่ผมไม่มีลูกค้าแต่เพียงแค่ยืนต้อนรับลูกค้าอยู่หน้าร้านเท่านั้น เพราะอยู่ดีๆผมก็สัมผัสถึงอันตรายอีกแล้ว อันตรายที่จะเกิดกับชีวิตของ...คนอื่น ถ้าหากผมทำผมให้ลูกค้าอยู่ก็คงจะได้เปิดเวทีโต้วาทีกับฮยอนจุงจนไม่ทันช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้นแล้ว เธออาจจะตายได้ ใครจะรู้... ใช่ มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนดาดฟ้าของตึกแถวแห่งนี้ ดาดฟ้าของร้านเรา...
“จองมิน ฝากทางนี้หน่อย” ผมตะโกนเรียกจงมินที่อยู่อีกฝั่งของร้านแบบขอไปทีแล้ววิ่งหายลับเข้าไปยังหลังร้านเพื่อขึ้นบันได ผมได้ยินเสียงพี่ใหญ่ของพวกเราซึ่งก็คือฮยอนจุงตะโกนไล่หลังมาด้วย แต่ผมไม่สนแล้ว ค่อยด่าผมหลังผมกลับลงมาแล้วกัน
บนดาดฟ้า ผมยืนพักหายใจแรงกว่าปกติเล็กน้อย ภาพที่อยู่เบื้องหน้าคือหญิงสาวร่างสูงเพรียวคนหนึ่งยืนอ้าแขนรับลมอยู่บนขอบดาดฟ้า เป็นภาพที่สวยงามครับ เหมือนในหนังเลย ตลกดีแท้... แต่แน่นอนว่าเธอไม่ได้มารับลมแค่นั้นหรอก ประสาทสัมผัสผมไม่ได้บอกว่าอย่างนั้น และนั่นไง... เธอเริ่มหดมือกลับมาที่ตัวแล้วกอดตัวเองแน่น เธอกำลังร้องไห้ เธอร้องไห้หนักขึ้นจนเธอเริ่มทรงตัวไม่อยู่ และกว่าจะรู้ตัวผมก็พุ่งเข้าไปคว้าเธอเอาไว้แล้ว
เธอตกใจผมจนหน้าซีด แต่ผมก็ยิ้มและบอกกับเธอว่าไม่เป็นไรแล้ว เธอไม่พูด และดูเหมือนว่าเมื่อเธอพยายามจะพูดเสียงเธอมันก็แผ่วเบาและขาดๆหายๆ อีกทั้งเมื่อมองไปที่ข้อมือเธอก็จะพบเส้นรอยกรีดบางๆสีแดง ทั้งแผลใหม่และแผลเก่า อย่างที่ผมคาดไว้ไม่มีผิดเพี้ยน ผมเจอเด็กมีปัญหาเข้าแล้วไง...
ผมนำเธอลงไปยังชั้นล่างได้อย่างง่ายดาย เหตุทั้งเพราะน้ำหนักตัวเธอที่น้อยจนน่าตกใจและการที่เธอไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืนต่อไป เมื่อเราไปถึงห้องทำงานหลังร้าน ฮยอนจุงยืนปั้นสีหน้าเครียดอยู่ที่นั่น ผมเข้าไปในห้องทำงานเล็กของเขาแล้วปล่อยเธอคนนั้นไว้ที่โซฟาด้านนอก ฮยอนจุงบ่นใส่ผมเป็นชุด...ตามเคย ผมที่เริ่มชินแล้วก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไร ผมแค่ยืนฟังด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วเขาก็จะเลิกบ่นใส่ผมไปเอง เขาแค่ปิดท้ายว่า “ดูแลปัญหาใหม่ของนายให้ดีแล้วกัน”
เขาไม่ได้เลวร้ายหรอก เขาแค่เป็นห่วงพวกเราเพราะพวกเราเองก็เป็นเด็กมีปัญหาเหมือนๆกันทั้งนั้น แต่เขาก็รู้ดีว่ายังไงผมก็จะจัดการปัญหาของคนอื่นด้วยตัวเองอยู่ดี เขาปล่อยให้ผมกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น เธอได้ยินทุกอย่างที่ฮยอนจุงบ่นใส่ผม และดูเหมือนเธอจะอาการดีขึ้นนิดหน่อย เมื่อเธอเอ่ยปากเรียกผมว่า “คยูจง” ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย ผมถามกลับว่าเธอชื่ออะไร เธอก็ตอบเสียงแผ่วว่า “ยูริม... พันยูริม” และเมื่อผมเริ่มถามคำถามเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อครู่เธอก็เริ่มใบ้กินเสียอีก เธอตอบเพียงคำถามเดียวว่าทำไมเธอจึงขึ้นไปอยู่บนนั้น ถึงมันจะเป็นคำถามงี่เง่า แต่คำตอบที่ได้กลับมามันมากกว่าที่คาดไว้
“เพราะที่นี่เป็นตึกที่สูงที่สุดในละแวกนี้”
เพียงเท่านั้นผมก็ตัดสินใจจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตเธอทันที ผมคงทนเห็นเธอทำแบบนี้อีกครั้งในอนาคตไม่ได้ และชีวิตผม รวมถึงชีวิตเธอ ก็เปลี่ยนไป แต่ผมไม่รู้ว่าการมีเธอติดสอยห้อยตามไปตลอดจะเป็นผลดีกับเธอหรือไม่ โดยเฉพาะเวลากลางคืน... ซึ่งเป็นช่วงที่เธอต้องการใครสักคนมากที่สุด แต่มันเป็นเวลาที่ผมและพวกของผมออกไปมีเรื่องกับแก๊งอื่นๆในละแวกเหมือนแค่วัยรุ่นตีกันดีๆนี่เอง
ผมมันอันตรายเกินไปสำหรับเธอรึเปล่านะ...
๑๔. ในหนึ่งวัน . คุณชอบช่วงเวลาไหนมากที่สุด พร้อมเหตุผล
: ฉันไม่ค่อยชอบหรอก ความรู้สึกของการมีชีวิตอยู่เหมือนคนไร้ตัวตน เวลาไหนฉันก็ดูเหมือนจะไร้ตัวตน ฉันไม่ชอบมันเลย... แต่ถ้าให้เลือก กลางวันก็ดีกว่ากลางคืนเสมอๆแหละ เพราะอย่างน้อยมันก็สว่าง และหากฉันออกไปข้างนอกก็ยังมีสิ่งมีชีวิตให้เห็น แต่ตอนกลางคืนมีเพียงฉันคนเดียวที่ฉันมองเห็น ฉันอยู่ตัวคนเดียวและนั่นทำให้ฉันเกลียดเวลากลางคืนมากขึ้นไปอีกเป็นพันเท่า...
ขอบคุณสำหรับการออดิชั่นในครั้งนี้มากๆ เลยค่ะ นอมู ~ ซารางเฮ <3
ขอบคุณที่มีบทความดีๆ แบบนี้ขึ้นมามากๆ เลยเช่นกันค่ะ นอมู คัมซาแฮ <3
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=606999
ความคิดเห็น