ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ครอบครัวร้าวฉาว
ตอนที่ 2 ร้าวฉาวในครอบครัว
วันนี้ก็เป็นวันนี้ก็เป็น วันที่วุ่นวายเหมือนทุกๆวัน
วันนี้เป็น อาทิตย์ที่ 2 ของปิดภาคเรียน เด็กทั้ง 2 คนก็โตจันเหมือนเด็กอายุ 5 ขวบแล้ว ( ที่ตัวโตเหมือนเด็ก 5 ขวบ เพราะอยากให้ตัวโตทันใช้นะ โฮะ โฮะ *-* )
อยู่ดีๆ ก็มีจดหมายจ่าหน้าซองมาหามัลฟอย หลังจากนั้น มัลฟอยก็ออกไปข้างนอกโดยบอกว่าเพื่อนเก่าจากเยอรมันมาหาที่บ้าน
“ แฮรี่ มัลฟอยออกไปข้างนอกแล้วหรือยังล่ะ “ ซีเรียสผู้เป็นพ่อถาม
“ ไปแล้วฮะ พ่อมีอะไรหรือป่าว “ แฮรี่ถามผู้เป็นพ่อ
“ ก็พ่อจะวานให้ไปซื้อขนมปังเจ้าเดิมนะสิ “ ซีเรียสบอก
“ ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวผมไปเอง ผมว่าจะไปซื้อของด้วย พวกของใช้ใกล้หมดแล้ว “ แฮรี่ว่าพร้อมออกไปข้างนอก
เจรีน่าและพอลก็ตามไปด้วย เด็กทั้ง 2 ต้องเรียกแฮรี่ว่าพี่ชาย ( แน่ล่ะ ก็ถ้าเรียก ม่าม้า ก็เด่นสิจ๊ะ )
ระหว่างทางแฮรี่เจอ โช แชง วันนี้โชสวยเป็นพิเศษ
“ หวัดดี โช ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เป็นไงบ้าง “ แฮรี่ถาม
“ สบายดีจ๊ะ เมื่อกี้ แจ๊กกี้ เพิ่งมาบอกเลิกเวลานัดนะ เลยกะจะเที่ยวเล่นแล้วค่อยกลับบ้าน อ้าวนั้นใช่เจรีน่า กับ พอลใช่ ไม น่ารักจัง “ โช ว่าพลางมองมาที่เจรีน่า
“ แฮรี่นายกำลังไปไหนล่ะ ถึงเอาพวกเด็กๆไปด้วย “ โชถามอย่างอยากรู้
“ ไปซื้อของนะ ไปด้วยกันป่ะ “ แฮรี่เริ่มชวนโช โชก็พยักหน้าไปด้วย
ทั้งสองเดินคุยกันอย่างถูกคอ จนคนอื่นคิดว่า 2 คนนี้เป็นแฟนกัน เจรีน่ากะพอลเหมือนน้องชายน้องสาวของพวกเขา
หลังจากซื้อของเสร็จ พวกเขาก็ไปนั่ง จิบกาแฟนกันที่ร้านกาแฟ โดยพวกเด็กๆพากันไปเลือกเค็ก
ระหว่างคุยกันอยู่แฮรี่ก็เหลือบไปเห็น มัลฟอยคุยอยู่กะผู้หญิง พอมองดีดีแล้วผู้หญิงคนนั้นก็คือ
“ …แพซี่ …”
แฮรี่เอ่ยด้วยเสียงที่สั่นเครือ แล้วน่าก็ซีดลง จนโชสังเกตเห็น แล้วมองไปที่ที่แฮรี่มองก็ต้องตกใจ
“ เขากล้าทำกับนายได้ยังไง แฮรี่ฉันจะไปจัดการเอง “
โชโกรธมากเลยที่เห็นมัลฟอยนอกใจแฮรี่ ไปหาผู้หญิงอื่น โช เตรียมจะไปว่ามัลฟอยดีที่แฮรี่ จับมือไว้ทันไม่งั้นคงเป็นเรื่อง
แต่เป็นเวลาที่เหมาะ มัลฟอยก็หันไป เห็นแฮรี่จับมือโช ต่อหน้าเขา แล้วก็มัลฟอยคิด ว่า พอเขาไม่อยู่ แล้วไปหาผู้หญิงอื่นเลย
เอาแล้วไงความเข้าใจผิดก็เกิดขึ้น ( คงไม่น้ำเน่าเกินไปหรอกนะ โฮะ โฮะ *-* )
แฮรี่หันไปมองหน้ามัลฟอย อยากรู้ว่าเขาจะทำอย่างไง แต่มัลฟอยเฉยไม่แยแสอะไรกลับไปนั่งคุยกลับแพซี่ ตามเดิม
โชยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ แฮรี่จับมือโชออกมาหลังร้าน
“ แฮรี่ เธออย่าคิดมากน่า ฉันว่าเราไปคุยกับเจ้ามัลฟอยดีกว่านะ แฮรี่ “
โช เริ่มปลอบใจแฮรี่ เพราะตอนนี้ใบหน้าของแฮรี่ เริ่มซีดลง เหมือนจะเป็นลม
“ ฉันคิดว่าทุกอย่างที่ฉันเห็นด้วยตาของตัวเองมันชัดเจนไปแล้ว โชฉันไม่อยากกลับไปบ้านหลังนั้นแล้ว ฉันคิดว่า ฉันคิดว่าฉันจะเลิกกับมัลฟอย “
คำพูดนี้ทำให้โช แทบตะลึง
“ แฮรี่ งันเธอจะไปอยู่ไหน นายไม่มีบ้านที่อื่นแล้วนะ “ โช พูดอย่างเป็นห่วง
“ มีสิ ทำไมจะไม่มี ในเมื่อแกเคยอาศัยบ้านของเราไงล่ะแฮรี่ “
เสียงที่แฮรี่ คุ้นเคย เสียงที่เมื่อก่อนเคยด่าว่าเขา เสียงที่เขาคิดว่าจะไม่ได้ยินแล้วนับตั้งแต่ ออกจากบ้านหลังนั้น
“ ป้า เพ็ตทูเนีต ป้ามาทำอะไที่นี่ ฮะ “ แฮรี่ ถามด้วยความแปลกใจ
“ ฉันมาซื้อของ ฉันเห็นแล้วได้ยินเรื่องที่พวกเธอพูดกันแล้ว ว่าไงแฮรี่ กลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า ฉันเลี้ยงเธอมาเพื่อให้เจ็บปวดหรือไง ถึงฉันจะเลี้ยงเธอไม่ดีเท่าไร แต่ฉันก็ไม่เคยทำให้เธอเจ็บมากอย่างนี้มาก่อน กลับบ้านเราเถอะ ยังไงมันก็ดีกว่า การที่จะให้เธอไปเจอเรื่องเจ็บปวดแบบนั้นนะ “
ป้าเพ็ตทูเนีย มองแฮรี่ ด้วยสายของป้าต่อหลานชายคนเดียว
“ แต่ลุงเวอร์นอน จะว่าอะไร ได้นะคับ “ แฮรี่ มองผู้เป็นป้า
“ ป้าเลิกกับเจ้านั่นแล้ว มันแอบไปมีเมียน้อย แถมลูกชายมันก็เหมือนกัน ตอนนี้ป้าแยกออกมาคนเดียวแล้ว แฮรี่ไปอยู่เป็นเพื่อนป้าดีกว่า “
ป้าเพ็ตทูเนียชวนแฮรี่ ไปด้วย แฮรี่พยักหน้า แล้วกำลังไปกับป้า แต่มีมือเล็กๆ มือนึง มาจับขากางเกง แฮรี่ไว้ แฮรี่ก้มไปมองก็พบว่า
“ พอลลูกมาได้อย่างไง ปล่อยขากางเกงสิ คนดี “ แฮรี่อึ้งเมื่อเห็นลูกชาย
“ ไ..ม่..ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยว ม่าม้าจะทิ้ง พอลไว้คนเดียว ป๋าก็พาพี่เจรีน่าไปด้วยแต่ไม่ยอมพาพอลไป พอลจะไปกับม่าม้า นะพาพอลไปด้วย นะนะ “
พอลเข้าไปกอดแฮรี่แน่น แฮรี่เห็นดังนั้นเลยอุ้มพอลมา แล้วก็ตามป้าเขาไป โชก็ไปด้วยเนื่องจากว่าเป็นห่วงแฮรี่
………………………………………………………
อ่านไวๆหน่อย
วันนี้ก็เป็นวันนี้ก็เป็น วันที่วุ่นวายเหมือนทุกๆวัน
วันนี้เป็น อาทิตย์ที่ 2 ของปิดภาคเรียน เด็กทั้ง 2 คนก็โตจันเหมือนเด็กอายุ 5 ขวบแล้ว ( ที่ตัวโตเหมือนเด็ก 5 ขวบ เพราะอยากให้ตัวโตทันใช้นะ โฮะ โฮะ *-* )
อยู่ดีๆ ก็มีจดหมายจ่าหน้าซองมาหามัลฟอย หลังจากนั้น มัลฟอยก็ออกไปข้างนอกโดยบอกว่าเพื่อนเก่าจากเยอรมันมาหาที่บ้าน
“ แฮรี่ มัลฟอยออกไปข้างนอกแล้วหรือยังล่ะ “ ซีเรียสผู้เป็นพ่อถาม
“ ไปแล้วฮะ พ่อมีอะไรหรือป่าว “ แฮรี่ถามผู้เป็นพ่อ
“ ก็พ่อจะวานให้ไปซื้อขนมปังเจ้าเดิมนะสิ “ ซีเรียสบอก
“ ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวผมไปเอง ผมว่าจะไปซื้อของด้วย พวกของใช้ใกล้หมดแล้ว “ แฮรี่ว่าพร้อมออกไปข้างนอก
เจรีน่าและพอลก็ตามไปด้วย เด็กทั้ง 2 ต้องเรียกแฮรี่ว่าพี่ชาย ( แน่ล่ะ ก็ถ้าเรียก ม่าม้า ก็เด่นสิจ๊ะ )
ระหว่างทางแฮรี่เจอ โช แชง วันนี้โชสวยเป็นพิเศษ
“ หวัดดี โช ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เป็นไงบ้าง “ แฮรี่ถาม
“ สบายดีจ๊ะ เมื่อกี้ แจ๊กกี้ เพิ่งมาบอกเลิกเวลานัดนะ เลยกะจะเที่ยวเล่นแล้วค่อยกลับบ้าน อ้าวนั้นใช่เจรีน่า กับ พอลใช่ ไม น่ารักจัง “ โช ว่าพลางมองมาที่เจรีน่า
“ แฮรี่นายกำลังไปไหนล่ะ ถึงเอาพวกเด็กๆไปด้วย “ โชถามอย่างอยากรู้
“ ไปซื้อของนะ ไปด้วยกันป่ะ “ แฮรี่เริ่มชวนโช โชก็พยักหน้าไปด้วย
ทั้งสองเดินคุยกันอย่างถูกคอ จนคนอื่นคิดว่า 2 คนนี้เป็นแฟนกัน เจรีน่ากะพอลเหมือนน้องชายน้องสาวของพวกเขา
หลังจากซื้อของเสร็จ พวกเขาก็ไปนั่ง จิบกาแฟนกันที่ร้านกาแฟ โดยพวกเด็กๆพากันไปเลือกเค็ก
ระหว่างคุยกันอยู่แฮรี่ก็เหลือบไปเห็น มัลฟอยคุยอยู่กะผู้หญิง พอมองดีดีแล้วผู้หญิงคนนั้นก็คือ
“ …แพซี่ …”
แฮรี่เอ่ยด้วยเสียงที่สั่นเครือ แล้วน่าก็ซีดลง จนโชสังเกตเห็น แล้วมองไปที่ที่แฮรี่มองก็ต้องตกใจ
“ เขากล้าทำกับนายได้ยังไง แฮรี่ฉันจะไปจัดการเอง “
โชโกรธมากเลยที่เห็นมัลฟอยนอกใจแฮรี่ ไปหาผู้หญิงอื่น โช เตรียมจะไปว่ามัลฟอยดีที่แฮรี่ จับมือไว้ทันไม่งั้นคงเป็นเรื่อง
แต่เป็นเวลาที่เหมาะ มัลฟอยก็หันไป เห็นแฮรี่จับมือโช ต่อหน้าเขา แล้วก็มัลฟอยคิด ว่า พอเขาไม่อยู่ แล้วไปหาผู้หญิงอื่นเลย
เอาแล้วไงความเข้าใจผิดก็เกิดขึ้น ( คงไม่น้ำเน่าเกินไปหรอกนะ โฮะ โฮะ *-* )
แฮรี่หันไปมองหน้ามัลฟอย อยากรู้ว่าเขาจะทำอย่างไง แต่มัลฟอยเฉยไม่แยแสอะไรกลับไปนั่งคุยกลับแพซี่ ตามเดิม
โชยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ แฮรี่จับมือโชออกมาหลังร้าน
“ แฮรี่ เธออย่าคิดมากน่า ฉันว่าเราไปคุยกับเจ้ามัลฟอยดีกว่านะ แฮรี่ “
โช เริ่มปลอบใจแฮรี่ เพราะตอนนี้ใบหน้าของแฮรี่ เริ่มซีดลง เหมือนจะเป็นลม
“ ฉันคิดว่าทุกอย่างที่ฉันเห็นด้วยตาของตัวเองมันชัดเจนไปแล้ว โชฉันไม่อยากกลับไปบ้านหลังนั้นแล้ว ฉันคิดว่า ฉันคิดว่าฉันจะเลิกกับมัลฟอย “
คำพูดนี้ทำให้โช แทบตะลึง
“ แฮรี่ งันเธอจะไปอยู่ไหน นายไม่มีบ้านที่อื่นแล้วนะ “ โช พูดอย่างเป็นห่วง
“ มีสิ ทำไมจะไม่มี ในเมื่อแกเคยอาศัยบ้านของเราไงล่ะแฮรี่ “
เสียงที่แฮรี่ คุ้นเคย เสียงที่เมื่อก่อนเคยด่าว่าเขา เสียงที่เขาคิดว่าจะไม่ได้ยินแล้วนับตั้งแต่ ออกจากบ้านหลังนั้น
“ ป้า เพ็ตทูเนีต ป้ามาทำอะไที่นี่ ฮะ “ แฮรี่ ถามด้วยความแปลกใจ
“ ฉันมาซื้อของ ฉันเห็นแล้วได้ยินเรื่องที่พวกเธอพูดกันแล้ว ว่าไงแฮรี่ กลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า ฉันเลี้ยงเธอมาเพื่อให้เจ็บปวดหรือไง ถึงฉันจะเลี้ยงเธอไม่ดีเท่าไร แต่ฉันก็ไม่เคยทำให้เธอเจ็บมากอย่างนี้มาก่อน กลับบ้านเราเถอะ ยังไงมันก็ดีกว่า การที่จะให้เธอไปเจอเรื่องเจ็บปวดแบบนั้นนะ “
ป้าเพ็ตทูเนีย มองแฮรี่ ด้วยสายของป้าต่อหลานชายคนเดียว
“ แต่ลุงเวอร์นอน จะว่าอะไร ได้นะคับ “ แฮรี่ มองผู้เป็นป้า
“ ป้าเลิกกับเจ้านั่นแล้ว มันแอบไปมีเมียน้อย แถมลูกชายมันก็เหมือนกัน ตอนนี้ป้าแยกออกมาคนเดียวแล้ว แฮรี่ไปอยู่เป็นเพื่อนป้าดีกว่า “
ป้าเพ็ตทูเนียชวนแฮรี่ ไปด้วย แฮรี่พยักหน้า แล้วกำลังไปกับป้า แต่มีมือเล็กๆ มือนึง มาจับขากางเกง แฮรี่ไว้ แฮรี่ก้มไปมองก็พบว่า
“ พอลลูกมาได้อย่างไง ปล่อยขากางเกงสิ คนดี “ แฮรี่อึ้งเมื่อเห็นลูกชาย
“ ไ..ม่..ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยว ม่าม้าจะทิ้ง พอลไว้คนเดียว ป๋าก็พาพี่เจรีน่าไปด้วยแต่ไม่ยอมพาพอลไป พอลจะไปกับม่าม้า นะพาพอลไปด้วย นะนะ “
พอลเข้าไปกอดแฮรี่แน่น แฮรี่เห็นดังนั้นเลยอุ้มพอลมา แล้วก็ตามป้าเขาไป โชก็ไปด้วยเนื่องจากว่าเป็นห่วงแฮรี่
………………………………………………………
อ่านไวๆหน่อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น