ทัณฑ์นิรันดร์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

                แซก!!!

                ฝีเท้าหลายคู่เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆแหวกพงหญ้าที่สูงเลยไหล่ผู้ใหญ่หลายๆคน  ใบหน้าของเหล่าผู้เดินทางผุดพรายด้วยเม็ดเหงื่อ  เรี่ยวแรงที่หดหายจากการเดินทางเป็นเวลายาวนาน  จำนวนคนที่ล้มลงระหว่างทางมีมากมาย  พาหนะที่เคยใช้ก็ถูกทำลายหมดทางเดียวที่จะไปสู่จุดหมายได้มีแต่เท้าทั้งสองข้างของพวกเขาเท่านั้น

                “คุ้มกันนายท่าน!!”

                เสียงตะโกนดังลั่นออกจากปากชายหนุ่มหลังจากที่ศัตรูเริ่มตีวงเข้ามา  ทุกคนยกอาวุธขึ้นมาเตรียมพร้อมและตีวงล้อมโอบชายผู้ที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำของคณะเดินทางนี้  

                การต่อสู้ดำเนินขึ้นในไม่ช้าเสียงดาบฟาดฟันดังระงมไปทั่วทุกทางผู้คนเริ่มล้มลงคนแล้วคนเล่า  ชายหนุ่มที่ดูสนิทกับ ‘นายท่าน’ ที่สุดเข้ามาดึงนายท่านออกไปจากการต่อสู้  เขาและนายท่านวิ่งไปสู่แสงสว่างที่เริ่มเลือนรางลง

                “เร็วเข้านายท่านก่อนที่แสงมันจะหายไป”

                พวกเขาวิ่งไปพร้อมกับชายอีกสามคนที่ตามมาคุ้มกันทุกคนเสียเลือดไปมากและได้รับบาดแผลขนาดใหญ่มากันอย่างน้อยคนละสองถึงสามแผล

                “เราต้องรอพวกที่เหลือ”

                “ไม่ได้ครับ  พวกเราเสี่ยงชีวิตมาเพื่อจุดมุ่งหมายของนายท่าน  ในเมื่อหนทางมันก็อยู่แค่เอื้อมแล้วได้โปรดอย่าให้ชีวิตพวกเราต้องสูญเปล่าเลยครับ!”

                นายท่านมองภาพเบื้องหลังเป็นครั้งสุดท้ายนัยน์ตาสีดำพร่ามัวไปด้วยน้ำตาก่อนจะตัดสินใจวิ่งผ่านแสงนั้นไป  ในขณะที่อีกสามคนที่ตามมาคุ้มกันล้มลงพร้อมกับดาบที่ปักลงบนจุดสำคัญของร่างกาย

                “ขอบใจพวกนายมาก”

                เมื่อเขาทั้งสองวิ่งผ่านแสงนั้นมาแล้วก็พบกับประตูบานใหญ่ที่ดูเหมือนเปิดรอต้อนรับอยู่แล้ว  ตรงหน้าประตูมือร่างสามร่างยืนอยู่พวกเขาทั้งสองพยายามแพ่งไปยังใบหน้าของคนเหล่านั้นแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นหน้าค่าตาได้เลย

                “นี่คือโทษทัณฑ์ที่พวกเราได้รับจากการบุรุกดินแดนต้องห้าม”

                คนทั้งสามเอ่ยขึ้นพร้อมกันราวบทสวดที่ประกาศก้อง  ชายสองคนที่พึ่งเข้ามาทำหน้าไม่เข้าใจในความหมายนั้น  ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นแสงสว่างสองดวงก็พุ่งออกมาจากประตูก่อนจะหายเข้าไปในร่างของเขาทั้งสอง

                “ยินดีต้อนรับเหล่าผู้ต้องสาปสู่ดินแดนแห่งเรา”

                บทเพลงแห่งการต้อนรับฟังดูน่ายินดี  หากใครเล่าจักรู้ซึ้งถึงความโศกาที่แฝกแฝงมาภายใต้คำอวยพรเหล่านั้น  ค่ำคืนนี้ได้ต้อนรับผู้มาใหม่สู่ทัณฑ์อันเป็นนิรันดร์  เหล่าดาราเปล่งประกาย  รัตติกาลโอบอุ้มคนทั้งสองไว้ท่ามกลางความหนาวเหน็บแห่งโลกสีคราม

...............บทนำ............