ZentaviouS

บทนำ

ตอนนี้ทุกอย่างมืดไปหมด

เขารู้สึกได้อย่างชัดเจน

ทันใดนั้นเองก็รู้สึกได้ถึงสายลมเย็นๆ พัดผ่าน

เปลือกตาเปิดออกอย่างช้าๆ...

ภาพผืนหญ้ากว้างไกลสุดลูกหูลูกตา พรรณไม้เล็กๆ เติบโตอย่างล้นเหลือ ดอกไม้รูปร่างประหลาดสีขาวสะอาดโผล่ขั้นจากผืนหญ้าราวกับดอกเห็ด สายลมอ่อนๆ ที่พัดอยู่ตลอดเวลา กับแสงแดดอ่อนๆ ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันใด

"สวีดัส สวัสดี หนุ่มน้อย" เสียงกังวานของใครบางคนดังขึ้นจากข้างหลัง ชายหนุ่มหันไปมองตามเสียงและได้พบกับชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่ง

ฟรึ่บ!

ปีกสีขาวสะอาดคลี่สยายออก ขนนุ่มร่วงหล่นลงมาเล็กน้อยตามแรงจากการสยาย ชายลึบลับในอาภรณ์สีขาวยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่นัยน์ตาสีขาวซีดจะจ้องเขม่งมาที่เขา

"อะ..เอ่อ...คือ..."

"หนุ่มน้อย.. ข้าไม่สามารถอธิบายเรื่องราวทั้งหมดตอนนี้ได้ รวมทั้งเหตุผลที่เจ้ามาอยู่ ณ ที่แห่งนี้ด้วยเช่นกัน" ชายปริศนาอธิบาย

"ท่านคือ...?"

"อ๋อ เออ ลืมไปเลยแหะ" บุรุษปีกขาวยิ้มอย่างอายๆ พลางเกาหัวตัวเอง "ข้ามีนามว่า 'โอเดีย' เทพผู้สร้าง.."

"นอกจากข้าแล้ว เหล่าทวยเทพในดินแดนแห่งนี้ยังมีอีก 6 ตน รวมข้าด้วยก็เป็น 7.. หากแต่ใครบ้าง ไม่ช้าในอนาคต เจ้าจะได้รู้เอง" เทพโอเดียอธิบาย

"ผม....ผม...?????" เขากำลังจะสื่ออะไรบางอย่าง... เขาคือใคร???

"ว่ะ! ข้านี้เป็นเทพที่ขี้ลืมเสียจริง..นามของเจ้าคือ 'โซเรียส' ส่วนเหตุผลที่เจ้าชื่อนี้ ก็บอกไม่ได้อีกเหมือนกัน"

นอกจากขี้ลืมแล้ว ยังอมความลับเก่งอีกตะหาก...  โซเรียสบ่นในใจ

"ฮัดชิ้ว!~"

เวรกรรม...

"เฮ้ย! ทำไมจู่ดีๆ ถึงจามล่ะเนี่ย..." เทพหนุ่มบ่น ก่อนจะเข้าเรื่องอีกครั้ง "เอาเป็นว่า ถึงเวลาที่เราต้องจากกันเสียแล้ว จากนี้ เจ้าจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในอนาเซียอีกพักใหญ่ ก็อีกครั้งเช่นกัน ไม่สามารถบอกเจ้าได้ว่าเพราะอะไร.."

"......."

"แล้วเจอกันนะ หนุ่มน้อย...."

พลันก็เกิดแสงสีขาวสว่างจ้าขึ้น จนโซเรียสหลับตาปี๋ ลมพัดโหมกระหน่ำจากที่ตอนแรกยังพัดอยู่เบาๆ ผมสีดำที่ยาวประบ่าของชายหนุ่มปลิ้ว อย่างไร้ทิศทาง...

ความรู้สึกต่อมา คือความอับชื้นที่น่าขยะแขยง...