คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #81 : ตอนที่ 11 (30%)
“นี่ๆ ุๆ ไปทำอะไรมาท่าทาเหนื่อยอ่อน
แถมใสุ่นอนมาแบบนั้นน่ะ”
เปล่า...
ไม่ใ่เสียอวีนัส แ่เป็นยวนาที่วิ่ถลาออาบ้านมา
เาะรั้วะโนถาม้วยท่าทาอยารู้อยาเห็นนทนเ็บำและแอบูอยู่ในเบ้านัวเอไม่ไหว
ว้าย...
หัวใยวนาันยิบ เธออยู่ในบ้านและเห็นรถมาอหน้ารั้วบ้านอมาาลาับวีนัส
ั้แ่ปะทะับวีนัสในร้านเสริทสวยและโนีทัพพ่ายแพ้มาไม่เหลือิ้นี
ยวนา็เพิ่มระับวามหมั่นไส้นบ้านนี้หลายเท่า
สายาอยสอส่อวามเป็นไป้วยมั่นใว่าวันหนึ่ะ้อเออะไรสัอย่าเอามาโมีลับไ้แน่นอน
บทั้ระเทย ทั้ผู้หิทีู่เหมือนี้ยา
และยัยเ็เ้าอบ้าน็ท่าทาไม่เ็มเ็ ีไม่ี
เธออาะไ้รับราวัลพลเมือียอเยี่ยมารมำรว็ไ้ใระไปรู้ถ้าบ้านหลันี้ทำผิหมายริ ยวนาเห็นว่าปุริม ุหมอหนุ่มรูปหล่อที่เพื่อนรุ่นน้ออเธอ
เือนแรมลมาารถแถมยัาร่มพายัยเ็ผมระเินนั้นเินเ้าบ้านไป้วยท่าทาอ่อนโยน
วามอยารู้พุ่ิเพาน ทำให้อรนทนไม่ไหว ถลาวิ่มาถามทันทีอย่าลืมัว
นี่มัน่าวให่ัๆ ถ้าหาเธอเอาไปบอเือนแรมแล้วล่ะ็...
“...”
ปุริมหันหน้าไปมอ้านหลั เาเลิิ้วอย่าแปลใ “นั่นือ...”
“สวัสี่ะุเพื่อนบ้าน
เ้ามาื่มน้ำในบ้านไหมะ”
มาาลาถามเสียร่าเริ
“เอ่อ...”
ยวนาระแอมระไอ แล้ว็ไ้สิ ปล่อยมือารั้วเสยผมไป้านหลัอย่าเ้อๆ
“เ้ามาในบ้านเถอะ”
วีนัสเรียึมือมาาลาเ้าบ้านหันไปมอยวนาแล้ว็เบะริมฝีปา
“พวอบสอเรื่อาวบ้าน”
“ถ้าอย่านั้นผมอัวนะรับ”
ปุริมเอ่ย เายืนาร่มอยู่นอประูบ้าน มอผู้หิสอนรหน้าแล้ว้มศีรษะ
ให้วีนัส่อนะเินลับออไปึ้นรถที่นอรั้ว ไม่เหลือบแลไปทายวนาที่ยืนมอาโอยู่แม้แ่นิเียว
“ไปไมาไ
เราออาบ้านไปั้แ่เมื่อไหร่ัน แล้วทำไมลับมาับเป็นหนึ่ล่ะ มาา”
วีนัสถาม
นเอไม่เห็นอนหลานสาวลาถุยะออบ้านไป เพราะทำอย่าอื่นอยู่
นี่ิอยู่ลอว่ามาาเ็บัวทำานในห้อสูิโอเล็ๆอเ้าัว
“เรื่อมันยาวมาเลย”
“เล่ามา
น้ามีเวลาทั้วัน!”
มาาลายิ้มแหย สมอเล็ๆิสะระะอย่ารวเร็ว
น้าวีนัสห้ามเ็าเรื่อเธอเลี้ยสุนั ้วยแ่ไหนแ่ไรมาั้แ่เล็นโ
เธอโยสุนัับ่อยนุหมอที่ียาะทำบัรรัษานไ้วีไอพีให้แล้ว
ถ้ารู้ว่าแอบเลี้ยไว้ที่บ้านอปุริม มีหวัโนุแน่
ไหนะเรื่อไปนั่าฝนาร่มให้แม่ลูสามัวนั่นอี วายาวเรียวลอไปมาทันที
และนที่เลี้ยมา็หรี่ามออย่ารู้เท่าทัน
“มาา
อย่าโหนะ พูวามริ หรือว่า... เป็นหนึ่เาีบเรา”
ีบเหรอ...
มาาลาเยหน้ามอน้าแล้ว็นิ่ไปรู่ ภาพเา้มลเป่าบนหลัมือเธอย้อนเ้ามาในหัว
วีนัสไม่เห็นแผลเธออนนี้เพราะแนเสื้อยาวรุ่มร่ามอายหนุ่มลุมมือเธอมิ
“เา็ูไม่เลวนะ”
วีนัสพูพลาายามอมาาลา
ยิ้มน้อยเมื่อเห็นผิวแ้มอมาาลาเป็นสีแระเรื่อ
แ่ไหนแ่ไรมาสาวน้อยวใอทุนในรอบรัวนาฟ้า ไม่เยบหาใรเป็นนรั
็ะไปมีไ้ยัไในเมื่อเ้าัวนิสัยออะประ... เอ่อ
ออะน่ารัเินไปนผู้ายธรรมา าษๆื่นๆ รับไม่ไ้
เริพลหรือเ้เรเป็นนเปิว้าให้ลูัสินใทุอย่าเอ เาไม่เยห้ามหาลูะมีวามรั แ่พอนานวันไปเห็นลาว่าลูสาวเพียนเียวะรอัวโสไปนาย
เพื่อนรุ่นพี่อวีนัส็เริ่มสะสมเินทอเ้ารุเรื่อยๆ ื้อพันธบัรบ้า
ฝาธนาารบ้า นัยว่าเป็นอทุนเสริมสร้าเสาานให้ลูสาว
มาาลา้อมีินมีใ้ไม่อ มาาลาีหน้ามึน
“ไม่เลวหรอ
เป็นนีอออย่านั้นะเป็นนเลวไ้ยัไ”
“น้าหมายถึว่าเาไม่เลวเลยนะถ้ามาาะบหาเป็นแฟน”
“เป็นแฟนเหรอ”
หิสาวทวนำ
“อืม...
เป็นแฟนไ น้าว่าเามอมาาอน้าแบบอบๆอยู่นะ”
เหรอ...
มอไม่ยัออ ถ้าปุริมอบเธอริเา้อเป็นน่อนวามรู้สึไ้ลึมา ลึ...
มา ... มา
“มาาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนนะ”
มาาลาเไ
ทำท่าะเินหนีึ้นห้อไป
“เออ...
เือบลืมบอ มีนโทรหาเรานะ เรื่อรูปที่ะส่เาน่ะ”
มาาลาหันมา
เบิาโอย่านึึ้นไ้ เธอมีำหนส่านริๆ้วย
หิสาวร้อลั่นแล้ววิ่อยเท้าลับึ้นห้อนอนทันที ่อนะวิ่ลมาในุอัวเอ
แล้วผลุนผลันเ้าห้อสูิโอเล็ๆอนเออย่ารวเร็ว
“เี๋ยว...
ให้เรียรีมา่วยไหม”
เป็นเรื่อปริไปเสียแล้ว
ที่ศิริพระมา่วยเวลาานอมาาลาเร่ๆ
“้า
เรียเลย” เสียมาาลาะโนาหลัประูห้ออเธอออมา
“ยัยโ๊ะเอ๊ย”
วีนัสโลศีรษะอย่าอ่อนใแมเอ็นู
-----------------------------------
อัพทุวัน วันละนิหน่อย
อาทิย์นึอัพสอวัน วันละเยอะๆ
เลือ่ะ
ความคิดเห็น