คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 6 Destiny (100%)
อะ... หิสาว่อยๆเยหน้ามอนที่โยนมันลมา่อนะเบิาโ ะ...ะ... ล้าม! แววพลอยมอผู้ายที่เพิ่โยนเสื้อลมาา้า ใบหน้าเาเหมือนไม่รู้สึอะไรสันิที่ถอเสื้อ่อหน้าเธอ แถมยัเลิิ้ว้าหนึ่ เมื่อเห็นเธอมอ แววพลอย้มมอ่ำว่าหน้าำ บ่าอายหนุ่มว้ามา มานอิเล่นๆไม่ไ้ว่า เาสามารถอผู้หิสันะโอบไว้นมลไปในอ้อมอที่ล้ามเป็นมัๆนั่นๆ แววพลอยลาสายาลมาที่แนสอ้า ไม่แปลใเลยว่าทำไมเาถึสามารถบีบอแล้วยร่าผู้ายเมื่อรู่ไ้่ายาย โอ... แววพลอยมอเรื่อยๆ อย่าลืมัว มันทำให้ไรอัน้อบฟันแน่น ้อผู้หิที่มอเา้วยวาที่เป็นประาย ายแววื่นมและอยารู้อยาเห็น ริมฝีปาสีหวานที่เาล้าพนันว่าเธอไม่ไ้ทาลิปสิอะไรแน่ แ่มันสีหวานามธรรมาิล้วนๆ เผยอนิๆ มอเห็นลิ้นสีมพูสุ่มื้น้านใน ระยำ! พอมอแล้วมัน็ส่ผลอย่ารุนแร่อสิ่ที่เาอทนอลั้นไว้ ‘แ็เป็นหิน’
“เธอ อยาไ้อะไรที่สุในโลนี้”
แววพลอยมวิ้ว ่อนะทำหน้าสสัย เมื่อู่ๆ นที่ยืนอวโมรหน้า็ถามอะไรออมาแบบนี้ อนนี้ที่อยาไ้ือ่า่อมประู แ่ถ้าอยาไ้ที่สุในโลนี้เหรอ...
“็... ไม่รู้สินะ ันอยาไ้หลายอย่าเลยล่ะ”
“ทุอย่า” ำพูห้วนๆาน้ำเสียแหบพร่านั้นทำให้นที่นั่บนเ้าอี้เลิิ้วสู มอนที่ยืนเปลือยออยู่รหน้าอย่าไม่เ้าใหนัึ้น
“หา?” แววพลอยทำเสียสู
“ันะให้เธอทุอย่าเลย” ไรอันบอเสียแหบพร่า ให้าย เาทนไม่ไหวแล้ว แล้ว็ะไม่ทน้วย! ายหนุ่มเินย่ำเท้ามาหานที่นั่บนเ้าอี้อย่ารวเร็ว และใบหน้าอายหนุ่มที่เ็มไป้วยวามรู้สึมันไประุ้นสัาิาระแวภัยอแม่ระ่ายน้อยเา เพราะเธอเหมือนะเ้าใทันทีว่าเาสื่อถึอะไร หิสาวผุลุ่อนะรีบโนหนีไปทาประูห้ออย่ารวเร็ว
“รี๊”
แย่แล้ว แย่แน่ แววพลอยหลับหูหลับารีร้อะโนนัวให่รวบัวอุ้มึ้นมาอย่า่ายาย ไอร้อนาแผอที่ิแ้มและเนื้อัวเธอทำให้แววพลอยร้อนผะผ่าวามไป้วยทุผิวสัมผัส หิสาวิ้นเ็มที่อย่าไม่ลัวว่าะลไปแล้วอะหั นทีู่่ๆ็หื่นทะลุเพานอุ้มเธอมาที่เียเล็ วาเธอลไป และพอหิสาวรีบพลิัวว่ำ ะะเียะายลหนีไปอี้านอเียเา็โผลมานอนทาบทับ ใ้ร่าายอนเอัเธอไว้อย่า่ายาย าแร่เยทับสอาอหิสาว แผ่นอทาบแผ่นหลัเธอไว้ แน่นอน ส่วนมือ็ับแนเธอไว้ทั้สอ้า เพราะะนั้น ไอ้แท่แ็ๆ ที่มันอยู่บนสะโพเธอะเป็นอะไรไปไม่ไ้ นอา!
“ออไปนะ ไรอัน ปล่อยัน นายะบ้าหรือไ หา! ปล่อย”
หิสาววาพลายับัวหนี แล้วมัน็ยิ่ทำให้ เนื้อัวบเบียันมาึ้น ไรอัน อปเปอร์สูปาเสียน่าเลียเมื่อ้นอนๆอเธอถูไปมาับ ‘เา’อย่าเสียเสียว นร! นรที่แสนหวาน
“อยาไ้อะไร ันะหามาอแทบเท้าเธอนะ วินนี่...”
เสียระิบห้าว้าหูทำให้แววพลอยนลุเรียว เพราะเาไม่แ่พู แ่ว่าใ้ริมฝีปาใแะโนใบหูอเธอ้วย
“ไม่เอาโว้ย! ปล่อยันนะ ไอ้ลูหมา”
“พูาไม่น่ารั”
นำหนิพู่อนะพลิัวเธอให้หันหน้ามา แล้ว็โยที่หิสาวาวไทยไม่ทันั้ัว เา็ริมฝีปาหนาลมาบนริมฝีปาอเธออย่าหนัหน่ว บลีบปาบาที่เม้มแน่นอย่าใร้อน มือหนาเลื่อนมาที่้อมืออหิสาวแล้วออแรมันลับเีย ป้อันไม่ให้อีฝ่ายใ้เล็บทำร้ายหน้าาเาเหวอะหวะไ้ หิสาวสะบัหน้าหนี่อนะู่ฟ่อ
“ปล่อยันนะ! ไม่ั้นถ้าันหลุไปไ้ สาบานว่าันะอนนาย!”
“อืม... เป็นำู่ที่น่าสนใ” ไรอันพู ่อนะยิ้มใส่าอเธอ
แอร๊ยยยยยยยยย ทั้ที่โรธ และไม่ยอมสุีวิ แ่เา็ยัหล่อ และรอยยิ้ม็แสนะระาใ แววพลอยะพริบาปริบ ไล่วามหวั่นไหว ่อนะรีบเบี่ยหน้าหนีเมื่อไรอัน ้มหน้าลมาอีรั้
“อี๋!” อี๋... นี่ ยัยผู้หินนี้ทำเสียเหมือนยะแยเาอย่านั้นหรือ เานี่นะ ! ไรอันทำาวาว แล้วหรี่วาสีน้ำาลมอนที่เบี่ยหน้าหนีสุีวิแล้วยิ้มร้าย ายหนุ่มริมฝีปาอนเอบนลีบปาบาที่เม้มแน่นนั้นเบาๆ รู้ว่าแม่สาวาวไทยั้ใะเม้มริมฝีปาัวเอเพื่อหลบาูบอเา
“หึหึ” ายหนุ่มหัวเราะในลำอ่อนะทำให้แววพลอยรู้ว่า เามันระับปริาเอ แ่หล่อนน่ะ มันเ็ทารในเนิสเสเอร์รี่ ้วยาร่อยๆเม้มลีบปาล่าอเธออย่าใ้าๆ อลิ้มมันเบาๆ ราวับำลัิมรสอไอศรีมแสนหวาน ลิ้นอุ่นวัามรอยเม้ม ่อนะไล้ไปมาบนริมฝีปาบาแสนนุ่มนั้นอย่าแ่ม้า สลับับใ้ฟันบลีบปาหิสาวลน้ำหนัพอให้เ็บ
“โอ๊ย! อ๊ะ!” แววพลอยที่หัวใเ้นรัวเพราะารูบที่มันแสนะวาบหวาม ร้อเมื่อโนเาั และนั่นือโอาสอไรอัน เพราะ ทันทีที่หิสาวอุทาน เา็แทรเรียวลิ้นเ้าไปในโพรปาหอมทันที
“อื้ม!”
แววพลอยใเบิาโ เมื่อสิ่นุ่มื้นที่บุรุ ำลัทำให้เธอหัวใเ้นแรราวะระเ็นหลุออมา้านอ หิสาวเหมือนนที่ำลัะาอาาศหายใ เพราะว่าไรอัน อปเปอร์สูบลมหายใเธออย่ารระหายหิว เาูบเธออย่าร้อนแร ส่ผลให้นที่ั้ใะิ้นรน่อ้าน เหมือนโนยาานิรุนแรเ้าไป มือเท้าเธอที่พยายามิ้นหนี มันอ่อนระทวยไปหม และหน้าท้อ็วูบโหว ราวำลัอยู่บนรถไฟเหาะ Tower of Terrer ในสวนสนุรีมเวิร์ในประเทศออสเรเลีย ที่แววพลอยเยิอยาะไปลอสัมผัสวามเสียวแทบาในั่นูสัรั้ในีวิ หลัาไ้เห็นรูปและลิปาอินเทอเน็
“...”
หิสาวหัวหมุนไปหม โอ... นี่เธอำลัเป็นอะไรไป ัเาสิ ัเา แล้วพอเาเ็บ็ผลั ่อนะาม้วย... โอ... ทำไ้แ่ิ ่อนที่ทุอย่ามันะลาเลือนไปหมไ้ยินแ่เสียลมหายใ เสียริมฝีปาอเาูึลิ้นอเธอ ูบแบบเฟรนส์ิส ที่หิสาวเยเห็นบ่อยๆาู่รัในเมือนี้ ไม่ว่าะในรถไฟใ้ิน หรือบนถนนหนทาอเมือ ในินแนที่มีารแสออ้านวามรัอย่าเ็มที่ เยแอบิว่ามันน่าะยะแยน่าู เมื่อมีลิ้นอนอื่นมาอยู่ในปาัวเอ แ่ว่า... อนนี้ เธอลับเพิ่รู้ว่ามันไม่ใ่ มันบอไม่ถู เหมือนปลายลิ้นอเามีระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ที่ทำให้เธอลืมทุอย่า ลืมทุารเอาัวรอ
“เธอ... หอม น่าินั... รู้ไหม เหมือนนมปัที่เพิ่ออ... อา... าเาอบร้อนๆ” เสียระิบิริมฝีปาอายหนุ่ม เมื่อเาละให้เวลาเธอไ้หายใ แววพลอยหอบสะท้าน มือหนาอเาปล่อยเธอั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้ และอนนี้มันวนเวียนอยู่รายโรอหิสาวอย่าน่าหวาเสียว
“ระ... ไรอัน” แววพลอยเรียื่ออายหนุ่ม ไม่รู้เรียทำไม แ่้อเรีย
“อา... ันลั่เธอะแย่แล้ว วินนี่”
ความคิดเห็น