คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : หมีตัวที่ 3.1
“พี่ฤษ์”
“ื่นแล้วเหรอ” พี่สาวรีบวาโทรศัพท์ มอร่าเล็อรัศมีาวที่นอนบนเีย สีหน้าอีฝ่ายูี ปา็ไม่แห้หรือแระแห “เ็บไหม”
“ไม่เ็บ แ่หน่วๆุๆแน่นๆ”
“เรียหมอไหม ลูหมี”
“หิวน้ำอ่ะ” เธอบอเสียเบา “แบบะี้ไม่เอานะ อแบบหลอู็ไ้”
หลัผ่าัปิะอาหาร าวฤษ์มอน้ออย่าลัเล เธอเลยโทรถามนาพยาบาลว่าน้อสามารถื่มน้ำไ้ไหม พอไ้ยินำอนุาแล้วบอว่า่วเวลานี้สามารถินอาหารไ้ามปิ เธอ็รีบรินน้ำใส่แ้วแล้วเอาหลอเล็ๆเสียบป้อนให้ถึปาอาิผู้น้อ
“ูีนะ” พี่สาวมออน้อแล้วม ถึะมีผ้าพันไว้แ่เนินอ็นูนออมาให้เห็นบ้า นึถึภาพอนน้อเปิเสื้อใหู้เมื่อวานแล้วแอบเปรียบเทียบในใ
“ปิลูหมี็สวยอยู่แล้ว มีนมทำให้สวยเพิ่มึ้นอีนิ” นบนเียบอเสียแหบ แล้วย่นิ้ว “พี่ฤษ์ หมอที่ทำนมให้หนู ื่ออะไรพี่ฤษ์รู้ไหม”
พี่สาวส่ายหน้า “รู้แ่ว่าเป็นรุ่นน้ออพี่ปอ มีอะไรหรือเปล่า”
“มี”
มีเยอะมา้วย รัศมีาว่อในใ นึถึวีรรรรมที่เยทำไว้อนเ็ ผ่านมาสิบว่าปี อีฝ่ายน่าะลืมแล้วมั้ ไม่อย่านั้นเาไม่รับทำหน้าอให้เธอั้แ่เห็นรายื่อนไ้หรอ... หรือเพราะไม่ลืมถึรับทำ
“พี่ฤษ์ แะผ้าูไ้ไหม หัวนมยัอยู่หรือเปล่า เ้ามีี่เ้าแล้ว...”
“ไม่ไ้ ะบ้าเหรอ เี๋ยวอนนาพยาบาลเามาเ็่อยู ที่นี่เาไม่ไ่านะ ลัวอะไรไม่เ้าท่า”
าวฤษ์เอานิ้วิ้มหน้าผาน้อเบาๆ หิสาวถึนิ่ิ ็ริ... เป็นหมอแล้วยัไ ในห้อผ่าัมีนาพยาบาล มีนอื่นอยู่้วยเยอะแยะ อีอย่ารรยาบรรหมอานั่น็้อมี แล้วพี่เยเธอ็เป็นรุ่นพี่เาในที่ทำาน เาเอ็โแล้ว เรื่อไร้สาระในวัยเ็นั่น เาอาะลืมไปแล้ว็ไ้
ใ่ ลืมไปแล้วแหละ นบ้าที่ไหนะมานั่ารทะเลาะันอเ็ประถมสี่ไ้ อีอย่า... เธอ็ไม่ไ้ทำอะไรรุนแร ใ่ไหม? ไม่ไ้ทำหรอ
เอ๊ะ... หรือว่าทำ
นทำับนถูระทำ ฝ่ายไหนะำว่าัน? แน่นอน้อนถูระทำอยู่แล้ว มุโทัยนั่ในห้อทำานอเา ายหนุ่มถอเสื้อาวน์ออ รวมทั้หน้าาอนามัย้วย เนื่อาิวารทำานอวันนี้หมแล้ว เาไ้รับารทาบทามาลินิเสริมวามามหลายแห่ให้รับ๊อบ แ่เาอยาพัผ่อนอยู่บ้านมาว่าวิ่ไปมาระหว่าโรพยาบาลและลินิ ายหนุ่มเลยไม่ไ้รีบร้อนออาโรพยาบาลไปไหน
อันที่ริ้อบอว่า วันนี้ายหนุ่มไม่ไ้รีบร้อนออาโรพยาบาลไปไหนะถู้อว่า เพราะทุวัน่อนหน้านี้พอหมาน เาะลับบ้านเปิเรื่อปรับอาาศแล้วูหนัเพื่อผ่อนลายสมอ ไม่็ว่ายน้ำออำลัาย ่อนะเ้านอนามเวลาเิมๆ ถ้าไม่มีนัหมายอะไรสำัใน่วลาืน เาแทบไม่ออไปไหนเลย เาเาะนิ้วับโ๊ะทำานเล่น ามอนาฬิาที่สวมร้อมือ หนึ่ั่วโม สอั่วโม สามั่วโม มุโทัยนับเวลา
ป่านนี้ยายหมีนรฟื้นัวายาไ้สิเ็มที่แล้ว นึถึสีหน้าและแววาอีฝ่าย่อนะหลับ้วยฤทธิ์ยา มุโทัย็ยมือึ้น เอาสันนิ้วี้ถูปาอย่าพอใ
รปลายนิ้วี้้อนิ้วบนสุ ถ้าสัเีๆะเห็นรอยแผลเป็นาๆ แผลที่ผ่านมานานแ่ไหน็ไม่ลบเลือน อยเือนว่าเาไ้มันมายัไ ปาหยัสัมผัสโนรอยนูนที่แทบสัเไม่เห็นอแผลบนนิ้ว เาเลียมันเบาๆ่อนะยิ้มเย็น
พี่สาวำเลือมอนาฬิาหลายรั้ รัศมีาวรู้ว่าอีฝ่ายเป็นห่วลูเล็ับสามี เลยบอาวฤษ์ว่าไม่้อนอนเฝ้าเธอหรอ ลับบ้านไ้เลย เิมิว่าอีฝ่ายะอิออ ที่ไหนไ้ ยายแ่รหน้ารีบลุว้าระเป๋าแล้วบอว่าพรุ่นี้ะมาหาแล้วออไปอย่ารวเร็วเหมือนลัวเธอเปลี่ยนใรั้เอาไว้ รัศมีาว้อนประูห้อที่อีฝ่ายเพิ่ออไป ่อนะถอนหายใเบาๆ หรุบามออัวเอที่พันผ้าไว้ าววฤษ์ปรับเียไว้ให้ และวารีโมททีวีใล้มือเธอ น้ำื่มับนมินเล่น็วาบนโ๊ะที่อยู่ิเียอย่าใส่ใ ผลไม้ปอเปลือเรียไว้สวยามามนิสัยอีแม่้าายอาหารมือโปร
“ัเสียสวย” นที่ปิื้อแอปเปิล ล้าแล้วัินทั้เปลืออย่า่ายๆมอผลไม้บนานแล้วยิ้มบา เธอยมือึ้นับส้อมิ้มผลไม้มาใส่ปา นอาแน่นและอึอัระบมบริเวหน้าอแล้ว เธอไม่มีอาารอะไรอย่าที่เยลัวล่วหน้าไว้่อนเลย นาพยาบาลเ้ามาหาเพื่อเ็วามันและวัอุหภูมิเธอามปิ ่อนะมว่าเธอฟื้นัวเร็วมา แบบนี้พรุ่นี้็สามารถลับบ้านไ้แล้ว รัศมีาวยิ้มๆไม่ไ้อบอะไร
เธอนอนรีโมทเล่น เปลี่ยน่อไปมานเบื่อ บวับยาแ้ปวที่นาพยาบาลมาีให้ออฤทธิ์ หิสาวเลยปรับเียในอศาที่เหมาะสมแล้ว็หลับเลย รีบหลับ รีบื่น รีบออาโรพยาบาล!
อนเ้าเธอื่นนอนพร้อมับวามรู้สึระบมรหน้าอ รัศมีาวราอย่าอึอั เธอหน่วๆบริเวหน้าอบอไม่ถู แผลผ่าัเ็บเล็น้อยพอทนไหว ลัาวัลย์ับาวฤษ์มาหาเธอแ่เ้า รายแร้อนมเธอเม็ เธอสวมเสื้อลุมเนื้อบาอโรพยาบาล เปิ้านหน้าไว้เพราะร่าายท่อนบนพัน้วยผ้าไว้เห็นแ่เนินอเล็น้อยเท่านั้น
“ลูหมี ถ้าหาย้อรีวิวนะ พี่็อยาเพิ่มนา”
“้อยมันยอมเหรอ ให้หมอเห็นนมแน่ะ”
“แหม... หมอผู้หิ็มีย่ะ แล้วอีอย่าใรสนัน หึอะไรไม่เ้าเรื่อ”
“นัา ปาแบ่นแ่หน้าแบานเท่าานาวเทียมแล้ว” าวฤษ์้อน เินมาพยุน้อสาวให้นั่ ปรับเียให้เ้าที่แล้วเอาหมอนรอหลัอีฝ่ายอย่าล่อแล่ว “เป็นยัไบ้า”
“็ี แ่ลูหมีอยาล้าหน้าแปรฟันอ่ะพี่ฤษ์”
“ลาเียไหวไหมล่ะ”
“ทำนมน่ะพี่ฤษ์ไม่ไ้ทำลอ เินไ้อยู่แล้ว”
“แ๋วนะ”
“นมหมีเหรอ”
“ปาหล่อนน่ะ” าวฤษ์เอานิ้วยันหน้าผาอีฝ่าย แ่พยุเธอเรียมลาเีย อนนั้นเอเสียเาะประูห้อ็ัึ้น าวฤษ์หันไปมอแล้วบุ้ยปาบอให้ลัาวัลย์ูว่าใรมา เพื่อนเธอโลาโฟาเินไวๆไปส่อ แล้วหันมาบอทั้ที่ปายัเี้ยวอเยี่ยมไ้
“นาพยาบาลมา”
รัศมีาวที่เบิาว้า ่อยๆผ่อนลมหายใอย่าโล่อ เอนัวนั่ามเิม
“อ้อ... หมอ็มา้วย” ลัาวัลย์่อประโย าวฤษ์พยัหน้า ส่วนนบนเียรีบเ้ัวลุ อารามยับัวไวเินไปเลยทำให้แผลสะเทือน
เธอนิ่วหน้าสูปาอูย พอีับที่ประูห้อเปิ นาพยาบาลเ้ามา่อนาม้วยผู้ายรูปร่าสูให่ เายัสวมหน้าาอนามัยเ่นเิมและสวมเสื้อาวน์อโรพยาบาลทับเสื้อเิ้้านใน เาสูมา สูเือบเท่ารอบประูห้อ้วย้ำ
อนเาเินเ้ามา ลัาวัลย์ยมือแะริมฝีปาแล้วทำาโ ว้าแนาวฤษ์มาระิบ “อีฤษ์...หมอโรบาลผัวแหล่อทะลุหน้าามา.... ทำไมหล่อนานี้ แว่าเาเป็นพรหมลิิอันไหม”
“เมื่อเ้าผัวเ็แับรถมาส่ไม่ใ่เหรอ”
“ใรำหนว่าผู้หิมีผัวไ้ทีละน”
“ผัวแไ”
ระหว่าที่พี่สาวับเพื่อนหยอันเล่น ไม่มีใรสัเเห็นเลยว่านไ้ที่นั่ึ่นอนบนเียำลัพยายามส่สายาอวาม่วยเหลือ รัศมีาวอ่านื่อที่ปัอย่าสวยามรอเสื้อ
นพ.มุโทัย วันะเริ
บารั้เ้ารรมนายเวร็มาในรูปแบบอหมอทำนมเรา
ความคิดเห็น