chit-tey ก็แค่รัก

เขาไม่เหมือนภาพที่เธอจินตนาการไว้เลยสักนิด ตอนนั่งเครื่องมา เธอแอบคิดถึงหน้าตาของไกด์ตัวเองว่า ต้องเป็นชายชาวพม่าผิวเข้ม นุ่งผ้าลายที่เรียกว่าโสร่ง สวมเครื่องประดับเต็มตัว และโพกหัวด้วยผ้าแบบตัวละครที่เธอเคยเห็นในโทรทัศน์ หรือเหมือนชาวบ้านในสารคดีที่เธอเคยดู ทว่าผู้ชายตรงหน้า เขามีดวงตาสีสนิมอ่อน คิ้วหนาเรียงยาวพาดตัวเหนือหน่วยตาคม ประกอบกับจมูกโด่งโค้งปลายงุ้ม ทำให้เขาดูราวกับเจ้าชายแขก

อ้อ... เหมือนกับที่เธอคิดเล่นๆอยู่อย่างนึง นั่นคือเขาสวมโสร่ง แต่นอกจากโสร่งแล้ว เขาไม่ได้สวมอะไรเลย ร่างกายท่อนบนมีเหงื่อเกาะ เหมือนเพิ่งผ่านการออกกำลังกายมาอย่างเต็มที่

เออ หนอ... หรือคนหล่อที่ย่างกุ้งเขานิยมนุ่งโสร่งเข้าฟิตเนตกัน คีตกาลคิดอย่างเคลิ้มๆ มองเขาเพลินจนลืมตัว กระทั่งคนตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ และขมวดคิ้วจ้องกลับ เธอก็ยังไม่รู้ตัว

"มิงกลาบา คุณคีตกาล"

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ภารกิจที่เธอได้รับมอบหมาย คือขึ้นรถลงเรือบุกป่าฝ่ากลุ่มทหาร กับผู้ชายสูงสองเมตรที่หล่อลากดิน คีตกาลคิดเสมอว่าประเทศนี้ช่างน่ากลัว แต่ไม่คิดมาก่อนว่าระยะเวลาเพียงสองเดือน ที่ต้องตระเวนไปให้ทั่วพร้อมกล้องหนึ่งตัว เครื่องคอมพิวเตอร์โน้ตบุคหนึ่งเครื่อง จะทำให้เรื่องท่องเที่ยวที่อยากเขียน กลายเป็นนิยายรักไปเสียได้

อองเยริน หนุ่มปริศนา

คีตกาล สาวยิปโซ

ภาพใช้ประกอบจินตนาการผู้เขียนแหละ ^^

ผลงานเรื่องนี้เป็นทรัพย์สินทางปัญญาของณัฐณรา

ไม่อนุญาตให้นำส่วนใดส่วนหนึ่งไปดัดแปลง ทำซ้ำ หรือลอกเลียนแบบ

ไม่เช่นนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย ไม่มีการไกล่เกลี่ยยอมความ ใดใดทั้งสิ้น