My Only 1 เพราะคุณเท่านั้นคนเดียวของใจ

ตอนที่ 60 : MY ONLY 1 | 21 : งานวันเกิด [3]

สุ่มแจกอีบุคจากคอมเม้นท์ค่ะ

คำว่างี่เง่านั้นทำให้หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นข่มอารมณ์โกรธ

“งั้นก็แล้วแต่ ถ้าไม่เลิกยุ่งกับเพื่อนคนนั้น ก็เลิกยุ่งกับฉัน” หญิงสาวพูดจบก็ก้าวเท้าเดินต่อไปโดยทำทีไม่สนใจเขาอีก โชคดีที่ซอยนี้ไม่ได้ลึกมากจึงใช้เวลาเดินออกมาจนถึงถนนใหญ่ในเวลาไม่นาน

“เจ้าจันทร์” เขายังคงเดินตามหลังมาและพูดด้วยเสียงอ่อนใจ

“บอกว่าอย่ามายุ่งไง นายก็กลับไปหาเพื่อนสิ”

“มันดึกแล้ว ผมไปส่ง” จะไม่ให้เขายุ่งเลยไม่ได้หรอก 

“ไม่จำเป็น”

“อย่าดื้อได้ไหมครับ”

“ก็บอกว่าเลิกยุ่งไง” ใครกันแน่ที่ดื้อ ทั้งที่เธอบอกให้เขากลับไปแต่ก็ยังเดินตามมาอยู่ได้ ณภัทรนั่นแหละเป็นคนดื้อ 

“เลิกยุ่งได้ยังไง เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องนะ คุณบอกเองว่าคืนนี้จะอยู่กับผม”

“ไม่อยู่แล้ว”

ณภัทรถอนหายใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่านี่ก็จะเป็นของขวัญวันเกิดอีกอย่างหนึ่ง การได้ทะเลาะกับเจ้าจันทร์ไม่ควรเกิดในวันนี้สิ

“เป็นกษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำครับ ไปกับผม” ชายหนุ่มเข้าไปคว้ามือของเธอมาจับเอาไว้ก่อนจะเดินไปเรียกรถแท็กซี่ที่กำลังขับผ่านพอดี เมื่อรถจอดเขาจึงยัดร่างเล็กเข้าไปนั่งในรถก่อนจะตามด้วยตนเอง “ออกรถเลยครับ เดี๋ยวผมบอกทาง”

“นะ ฉันไม่ไป”

“ไม่ทันแล้วครับ เราต้องเคลียร์กัน” 

“พี่คะ จอดป้ายหน้าค่ะ” เจ้าจันทร์เอ่ยกับโซเฟอร์ด้านหน้า 

“ไม่ต้องจอดนะครับ ขับตรงไปที่โรงพยาบาลนี่เลย” ณภัทรพูดต่อ

ส่วนคนขับรถก็ได้แต่มองทั้งสองคนผ่านกระจกด้านหน้าอย่างไม่เข้าใจ “เออ เป็นผัวเมียกันน่ะก็ใจเย็นๆ นะ ค่อยพูดค่อยจา ทะเลาะกันไปไม่ดีหรอก”

“อะไรนะคะ คือเราไม่ใช่..” เธอกำลังจะปฏิเสธแต่โดนคนด้านข้างพูดแทรกขึ้นก่อน

“ใช่ไหมครับพี่ ถ้างั้นพี่พาผมไปส่งหอพักที่อยู่ในซอยถัดจากโรงพยาบาลด้วยนะครับ ผมจะพาเมียไปปรับความเข้าใจ” 

เจ้าจันทร์แทบถลึงตามองอีกคน ทำไมเขาถึงกล้าเรียกเธอว่าเมียต่อหน้าคนอื่นกัน!

เมื่อรถมาจอดถึงหน้าจุดหมายเรียบร้อย ณภัทรก็พาเจ้าของร่างเล็กเดินขึ้นไปบนห้องพร้อมกันเลย ถึงแม้สาวเจ้าจะพยายามขืนตัวไม่ยอมเดินตามก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะเขาสามารถอุ้มเธอขึ้นไปเองได้สบายๆ การที่เขาอุ้มเธอแล้วพาขึ้นไปบนห้องนั้นทำให้คนโดนอุ้มเผลอร้องตกใจด้วยความกลัวคนจะมาเห็น ซึ่งเขาก็เอาแต่ตอบว่าไม่มีใครเห็น ดึกแล้วเขานอนกันหมด

ร่างบางถูกวางลงบนเตียงหลังจากที่มาถึงห้อง

“ฉันจะกลับบ้าน” นี่เธอโกรธเขาอยู่นะ ทำไมเขาถึงทำให้โกรธกว่าเดิมกัน

“ผมไม่ให้กลับ” คนหน้ามึนตอบแล้วปีนขึ้นไปอยู่บนเตียงด้วยกัน “ผมจะปล่อยคุณกลับทั้งที่คุณโกรธผมได้ยังไง”

“ฉันไม่ได้โกรธสักหน่อย แค่อยากเลิกยุ่ง อีกอย่างฉันมันก็แค่คนงี่เง่าจะมาใส่ใจทำไม”

“โอเคครับ ผมขอโทษ ผมไม่คิดว่าคุณจะหึงผมขนาดนั้น” 

“ไม่ได้หึง” เจ้าจันทร์ปฏิเสธทันควัน

“จริงเหรอครับ โกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้”

“หึงเขาไว้ใช้กับคนที่รักกัน แต่ฉันไม่ได้รักนาย ก็แค่ทำดีด้วยอย่าเหิมเกริมนักนะ” หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าบึ้งตัง เธอเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากสบตากับเขา

“คุณไม่ได้รักผมจริงๆ เหรอ”

“ใช่ งั้นนายเอาเวลาไปเสียกับคนที่รักนายอย่างยัยเพื่อนนั่นเถอะ”

“โธ่ เขาเป็นแค่เพื่อนครับ ผมเคลียร์กับเขาไปแล้วว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับเขา ใจผมก็มีแค่คุณนะ” ณภัทรว่าพลางเข้าไปโอบรัดร่างเล็กมาไว้กับอก “คุณจะเมินผม จะโกรธผมยังไงก็ได้ แต่อย่าไม่รักผมเลยนะ”

“...” เจ้าจันทร์ยังคงนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา

“จันทร์จ๋า” เขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงออดอ้อน “ผมยอมแล้วนะ คุณจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอมหมด อย่าโกรธผมเลยนะ”

วันนี้คงเป็นวันที่เขาได้รู้ซึ้งแล้วว่า ‘ง้อเมีย’ มันยากกว่าที่คิด

“ปล่อยฉันกลับบ้านสิ”

“คุณหายโกรธผมหรือยังล่ะ” ชายหนุ่มพูดจบก็ทิ้งศีรษะลงไปบนไหล่ข้างหนึ่งของหญิงสาวพลางกระซิบเสียงแผ่ว “คุณไม่รักผมแล้วเหรอ”

“ฉันไม่เคยรักนาย” เจ้าจันทร์ยืนกราน

“แต่ผมรักคุณ”

“รักฉันแต่กอดกับผู้หญิงคนอื่นพร่ำเพรื่อเหรอ”

“โธ่ ผมผิดไปแล้ว ผมจะไม่ทำอีก” 

“อืม ฉันหายโกรธแล้ว ฉันจะกลับบ้าน” 

“หายโกรธแล้วคืนนี้คุณก็อยู่กับผมสิครับ บอกเองนี่” เรื่องแบบนี้ณภัทรความจำดีกว่าเรื่องไหนๆ เชียวหละ

เจ้าจันทร์ถอนหายใจแล้วนึกไปถึงสิ่งที่ตัวเองบอกกับอีกฝ่ายก่อนหน้านั้น ในเมื่อพูดไปแล้ว และนี่ก็เป็นวันเกิดของเขาด้วย

“ได้”

ณภัทรยิ้มกว้างเมื่อได้ยินแต่ก่อนหุบยิ้มเมื่อมีประโยคต่อมา

“แต่ฉันจะนอนอยู่เฉยๆ นายห้ามมาจับมากอดหรือแตะต้องฉัน อยู่ใครอยู่มันแล้วพรุ่งนี้ฉันจะกลับแต่เช้า” หญิงสาวขืนตัวออกมาจากอ้อมแขนของเขา แล้วนำหมอนข้างมาวางคั่นกลางเพื่อแบ่งอาณาเขต “โอเคนะ”

ไม่โอเค..นั่นคือสิ่งที่เขาคิด

“ถ้าล้ำเส้น ฉันโกรธ”

แต่ว่าพอเห็นใบหน้าบึ้งตึงของเธอแล้วก็ยอมก็ได้

“ครับ”

ร่างเล็กทิ้งกายลงนอนทันทีโดยหันหลังให้อีกฝ่ายที่อยู่บนเตียงด้วยกัน แม้ไฟทุกดวงในห้องจะถูกปิดแล้ว ควรจะถึงเวลานอนได้แล้ว แต่ในหัวของหญิงสาวกลับพร่ำคิดไม่หยุดเกี่ยวกับเรื่องเมื่อครู่ เธออาจจะทำเกินไปหรือเปล่า เธอจะไปโกรธเขาทำไมกับเรื่องนั้น การที่มีผู้หญิงมาชอบเขานั่นก็ดีแล้ว เธอเองก็ควรจะสนับสนุนให้เขารักผู้หญิงคนนั้นด้วยไม่ใช่เหรอ

อีกไม่นาน ถ้าเธอย้ายออกไป ความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันก็จะจบลงแล้ว

Castle-G's Talk

เมียก็คือเมียนะ จำไว้!

#ณเจ้าจันทร์

เปิดพรีออเดอร์หนังสือแล้ววันนี้ - 30 มิถุนายน

http://castlegfiction.lnwshop.com/