ตอนที่ 44 : MY ONLY 1 | 16 : ปริศนาในอดีต [3]
สุ่มแจกอีบุคจากคอมเม้นท์ค่ะ
“กูรู้ว่ามึงเป็นพวกแก่เรียน เล่นมุกไม่เป็น แต่กูจะช่วยขำให้ก็ได้” นิกกี้หัวเราะหลังจากพูดจบประโยค
“ไม่ได้มุก ไอ้พวกเวร” ณภัทรแยกเขี้ยวใส่เพื่อนและทำเสียงจริงจังมากขึ้นไปอีก “เดือนหน้ากูจะหมั้น ผู้ใหญ่เขาหาฤกษ์ไว้รอแล้ว ก็มาบอกเผื่ออยากไปร่วมงาน”
“เดี๋ยวนะ..จริงดิ!” ไม้หนึ่งเริ่มมีอารมณ์ตกใจบ้างแล้ว “หมั้นกับใครวะ มึงแอบไปมีแฟนไม่บอกเพื่อนบอกฝูงเหรอ ทำไมต้องหมั้นเร็ววะ”
“นะจะหมั้นกับใครเหรอ” พิ้งค์คือคนสุดท้ายที่เพิ่งตั้งสติได้หลังจากณภัทรบอกเช่นนั้น
“ก็..ไม่รู้จักหรอก ไม่เคยพามาแนะนำ..แต่ว่าไอ้นิกเคยเห็นแล้ว” ณภัทรนึกขึ้นได้ว่าวันที่เจ้าจันทร์พาเขาไปเดินห้าง ไปเจอกับเพื่อนคนนี้เข้าพอดี
“เห้ยยย คนนั้นเหรอ ไหนบอกไม่ใช่แฟนไง” นิกกี้ทำตาโตเมื่อเริ่มคิดออก
“ใครวะ ทำไมไม่เล่า” ไม้หนึ่งคือคนเดียวในกลุ่มที่ยังไม่เคยเห็นเจ้าจันทร์ก็เริ่มทำหน้าอยากรู้เต็มแก่
“อย่าบอกนะว่าที่มึงต้องหมั้น เพราะว่า...”
“..”
“เพราะมึงทำเขาท้องน่ะไอ้นะ”
ถ้าในตอนนี้เขากำลังดื่มน้ำอยู่ก็มีโอกาสจะสำลักได้สูง
“ไม่ใช่ ไม่ได้ท้อง” คนที่กำลังจะหมั้นรีบปฏิเสธเสียงแข็ง “หมั้นเพราะผู้ใหญ่เขาเห็นควรแล้วน่ะ เรื่องมันยาวกูไม่มีเวลามาเล่า วันนี้แค่มาบอกเอาไว้”
“พ่อแม่เขาจับได้ว่ามึงไปแอ้มลูกสาวเขาใช่ป้ะ” นิกกี้ยังไม่หยุดตั้งคำถามมั่วซั่ว
“ไอ้นิก เลิกเพ้อเจ้อ”
“งั้นก็ยินดีด้วยนะ” ไม่ว่าผู้หยิงคนนั้นจะเป็นใคร เธอคือคนที่โชคดีมาก พิ้งค์คิดในใจก่อนจะนึกถึงหน้าผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยเจอเมื่อเดือนก่อน แต่เธอก็ไม่กล้าจะฟันธงว่าจะใช่คนที่ตนเองคิด สุดท้ายแล้วสิ่งที่พิ้งค์กลัวมาตลอดมันก็เกิดขึ้นจริงๆ
“สรุปว่าคือใครวะ ทำไมต้องปล่อยกูงง”
“เออ เดี๋ยวก็เห็นเอง”
ณภัทรถอนหายใจเบาๆ พลางหลบสายตาจ้องจับผิดของเพื่อนทั้งหลาย เขาเองยังแปลกใจเลยตอนรู้ครั้งแรก นับประสาอะไรกับเพื่อน
“คิดยังไงถึงอยากออกไปอยู่หอตอนนี้ล่ะ”
หลังจากที่ได้พูดคุยกับเพื่อนเสร็จ ชายหนุ่มก็กลับมาที่บ้านตัวเองและเริ่มคุยเรื่องนี้กับผู้เป็นแม่บ้าง แน่นอนว่าแม่เองก็แปลกใจไม่แพ้กัน
“ช่วงนี้ผมงานเยอะน่ะ ต้องตื่นเช้า กลับดึกเกือบตลอด เลยอยากออกไปอยู่หอ”
“เอางั้นเหรอ คิดดีแล้วใช่ไหม” ภัสสรไม่ได้ติดใจอะไรมากที่ลูกชายจะออกไปอยู่นอกบ้าน การได้พักใกล้กับมหาวิทยาลัยก็อาจจะช่วยผ่อนความเหนื่อยลงได้
“ครับ”
“ก็แล้วแต่นะ จะไปอยู่ที่ไหนยังไงบอกแม่ด้วยแล้วกัน”
ในขณะเดียวกันนั้นเอง หญิงสาวอีกคนที่อยู่ในบ้านก็เดินลงมาได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่นี้พอดี เธอไม่ได้ยินมันมาตั้งแต่ต้น ถึงแบบนั้นก็พอจะเดาได้ว่าสองแม่ลูกกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่
ณภัทรจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก
เจ้าจันทร์ถอนหายใจเบาๆ เธอไม่อยากทำตัวเสียมารยาทแอบฟังคนอื่นคุยกันแต่ก็ไม่อยากจะเดินเข้าไปหาเจ้าของบ้านในครัวนั้นเพราะไม่ต้องการเจอหน้าลูกชายเจ้าของบ้าน แต่พอมาได้ยินว่าเขากำลังจะไปอยู่ข้างนอกนั่นก็ทำให้หญิงสาวขุ่นเคืองใจเล็กน้อย
ทั้งที่เป็นเรื่องที่ควรดีใจแท้ๆ จะหงุดหงิดไปทำไมกัน
ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวเท้าเดินเข้าไปในครัว ร่างสูงของณภัทรก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอพอดี เขาทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นเธอยืนอยู่หน้าครัวคล้ายคนแอบฟัง
“คุณ..”
เจ้าจันทร์เลี่ยงคุยกับเขามาทั้งวัน เลี่ยงไปอีกก็คงไม่เป็นอะไร แต่ดูเหมือรว่าคราวนี้หญิงสาวจะหลีกหนีเขาไม่พ้นเพราะณภัทรเอื้อมมือมาคว้าแขนของเจ้าตัวเอาไว้
“อะไร ปล่อย”
“ผมอยากคุยกับคุณ มานี่” ชายหนุ่มเอ่ยจบก็พาเจ้าจันทร์เดินออกไปที่ห้องรับแขกซึ่งอยู่ห่างออกไปจากครัว เขาไม่ต้องการให้ผู้เป็นแม่ได้ยินการสนทนานี้
“คุยอะไร ฉันไม่อยากคุยกับนาย” เธอเอ่ยและส่งสายตาเย็นชาไปให้เขา
“ไม่นานหรอกครับ เพราะผมจะไม่อยู่ให้คุณรำคาญใจแล้ว”
“...”
“ผมจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก” ณภัทรพูดในสิ่งที่เจ้าจันทร์ได้ยินมาเมื่อครู่นี้แล้ว “หลังจากนี้ คุณคงอยู่กับแม่ผมสองคน ผมอาจจะไม่ได้แวะมาที่นี่บ่อยๆ แต่ยังไงก็ฝากคุณดูแลท่านให้ด้วยนะครับ”
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก จากนั้นจึงถามสิ่งที่ค้างคาใจออกไป
“นี่บ้านนาย นายไม่จำเป็นต้องออกไปไหน ให้ฉันเป็นคนออกเองดีกว่า” การที่จะให้คนที่เป็นเจ้าของบ้านออกไปอยู่ข้างนอกเพราะผู้มาขออาศัยนั้นมันก็ออกจะแปลกไปหน่อย
“ผมไม่ให้คุณไปอยู่คนเดียว พ่อคุณก็ไม่ยอมหรอก” แต่เขาปฏิเสธแทบจะทันที
“แค่นั้นใช่ไหม ที่อยากบอก”
“อีกเรื่องก็คือสัปดาห์หน้าคุณก็หาเวลาว่างไว้ด้วย”
“ทำไม”
“ผมก็จะพาคุณเลือกชุดงานหมั้นไง”
เจ้าจันทร์เพิ่งระลึกได้เมื่อกี้ว่าเธอจะต้องหมั้นกับเขา ไม่ว่าจะพยายามหลีกเลี่ยงมากแค่ไหน ยังไงสถานะระหว่างเธอกับเขาก็คือคนที่จะหมั้นกันอยู่ดี
แล้วแบบนี้การหลีกเลี่ยงจะเป็นวิธีที่แก้ปัญหาได้ดีที่สุดจริงเหรอ
“ไปกับนายสองคนเหรอ”
“หมั้นกันสองคนก็ไปกันสองคนสิครับ” ณภัทรไม่เข้าใจเลยว่าเธอจะถามแบบนั้นทำไม “ไปแค่แป๊บเดียว ไม่นานครับ แค่เลือกชุด”
“อืม” เจ้าจันทร์ตอบรับในลำคอ เธอเบือนหน้าหันไปมองทางอื่นเพราะต้องการเลี่ยงสบตาของชายตรงหน้า
“ต่อให้ตอนนี้คุณจะเกลียดผมยังไง ผมก็อยากบอกให้คุณรู้”
“...”
“ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะ”
“นายควรยอมแพ้ไปได้แล้ว ให้ฉันรักนายน่ะยาก” เจ้าจันทร์ตอบ
“รู้ครับ แต่ให้ผมตัดใจจากคุณ ยากกว่าการทำให้คุณมารักผมเยอะเลยครับ”
Castle-G's Talk
แงงงง ทำให้เขารักว่ายากแล้ว แต่ตัดใจจากเขายากกว่า
มาหวีดติดแท็ก #ณเจ้าจันทร์
แจ้งวันเปิดพรี 18.00 น. 25 พฤษภาคม 2563 ค่า
สั่งซื้อ 159 เล่มแรกได้โปสเตอร์ตัวละคร และซื้อวันแรกได้สมุดโน้ตค่า
มีเปิดให้ซื้อปกแจ็กเก็ตเพิ่ม (จะเอาหรือไม่เอาก็ได้ค่า)
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่หน้าเพจ Castle-G เลยนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อย่าแทรกเพลงมาด้วยได้มั๊ยเพราะเวลาอ่านมัวแต่ฟังเพลงอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องจินตนาการไม่ออก