ตอนที่ 7 : SEARCHMEL | 06 : เป็นคนยังไง [50%]
6
ฉันได้รับป้ายเข้างานหลังจากที่นำชื่อไปลงทะเบียนเสร็จเรียบร้อย แน่นอนว่าคนที่เข้ามาพร้อมกันก็คือคุณที่เพิ่งคุยด้วยกันไปเมื่อครู่
“ทำไมในชื่อลงทะเบียนถึงใช้คำนำหน้าเป็นนางสาว ปลอมแปลงเอกสารไม่ดีนะ” คุณใบทองที่กำลังอ่านรายละเอียดของประวัติฉันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางเงยหน้าขึ้นมามองฉันอย่างแปลกใจ
“ก็ฉันยังไม่แต่งงานนี่คะ ใช้นางสาวถูกแล้ว”
“ขอดูบัตรประชาชนได้ไหมครับ” ชายดังกล่าวเอ่ยถามและแบมือมาไว้ตรงหน้า ซึ่งพอฉันหยิบเอาบัตรประชาชนไปให้เจ้าตัวก็รีบก้มลงไปมองอย่างพินิจพิจารณาทันที
“คุณใบทองสงสัยอะไรคะ”
“ก็ว่าอยู่...ไอ้นี่ฉลาดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องผู้หญิงจริงด้วย จะบอกหรือปล่อยแม่งโง่ต่อไปดี” เขามองบัตรประชาชนฉันพร้อมกับพึมพำกับตัวเองงุบงิบ
อิหยังวะ?
ฉันรับบัตรของตนเองคืนมาจากเขาก่อนจะเดินไปหาที่นั่งอย่างงงๆ ในขณะคนที่เพิ่งเอาบัตรประชาชนฉันไปดูก็ไม่ได้พูดกล่าวอะไรแล้วเดินไปประจำที่นั่งสำหรับคณะกรรมการ
และระหว่างที่รอถึงคิวตัวเองพรีเซ้นต์ก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจะส่งข้อความหาเพื่อนสนิท
Me : อยู่ในงานแล้วนะ
คุณจับฉ่าย : ทันมั้ย
Me : ทันสิ แต่ก็เกือบแย่
คุณจับฉ่าย : ทำให้ได้นะ สู้เขาล่ะ
Me : <3
“ห้ามเล่นโทรศัพท์นะครับ”
ฉันตกใจนิดหน่อยเมื่อได้ยินประโยคดังกล่าวจากใครสักคน เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าเป็นเซิร์ชที่ใช้สายใต้กรอบแว่นนั่นกำลังจ้องเขม็งมาที่ฉัน
“ทำไมล่ะ?”
“งานนี้เป็นงานส่วนตัวมาก จะไม่มีการเผยแพร่ผลงานของผู้เข้าแข่งขันจนกว่าจะประกาศผล ผู้บริหารจึงสั่งให้ทุกคนงดใช้เครื่องสื่อสาร หรืออุปกรณ์ต่างๆ ที่จะสามารถบันทึกภาพหรือเสียงได้เป็นการป้องกัน” เซิร์ชตอบกลับมาอย่างละเอียดจากนั้นเจ้าตัวก็หย่อนกายนั่งลงที่ว่างข้างฉัน
“โอเคเก็บแล้ว” ฉันปิดหน้าจอวัตถุสี่เหลี่ยมในมือและยัดมันเข้าที่เดิม “แต่ไม่เห็นจะต้องทำหน้าดุเลยอะ ทำหน้าตาดีๆ น่ารักกว่าเยอะนะคุณ”
“พูดแบบนี้อีกแล้ว ไม่จำเป็นไม่ต้องชมบ่อยๆ ก็ได้” สตาร์ฟหนุ่มด้านข้างว่าพลางถอนหายใจ
“อ้าว ฉันทำผิดอะไรล่ะ มีคนชมว่าน่ารักไม่ดีเหรอไง”
...
แล้วทำไมเขาถึงนิ่งไปอีกแล้ว ทำไมเป็นผู้ชายที่เข้าใจยากขนาดนี้เนี่ย! หรือว่าเซิร์ชชอบที่จะโดนด่ามากกว่า? บ้าคนที่ไหนจะชอบกันล่ะ
“อ๋อ~~ หรือว่าเขิน?” ฉันเหยียดยิ้มไปด้วยเมื่อพูดจบ
“ไม่ใช่!” หนุ่มแว่นด้านข้างตอบกลับมาด้วยความรวดเร็ว ท่าทางลุกลี้ลุกลนนั่นพอมองแบบนี้มันก็ทั้งน่ารักทั้งตลกดีเหมือนกัน
“เซิร์ชชชชชช มานั่งอยู่ที่นี่เอง” เสียงของใครสักคนดังเข้ามาแทรกกลางบทสนทนาเราสองคน ก่อนจะปรากฏร่างสูงเพรียวของหญิงสาวคนหนึ่งที่ห้อยป้ายสตาร์ฟเช่นเดียวกัน
“อะไรเจ้” คนที่ถูกเรียกชื่อหันไปตอบรับจากนั้นก็ลุกขึ้นยืน
“อย่าเรียกเจ้มันดูแก่โว้ย เรียกน้อยหน้าก็พอ เจ้าหนุ่มน้อยของพี่~~” เธอมุ่ยหน้าเล็กน้อยก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มเมื่อทำทีจะเข้ามากอดร่างสูง และแล้วก็กลับไปหน้ามุ่ยดังเดิมเมื่อหนุ่มน้อยของพี่แกไม่ยอมให้กอด
“แต่ก่อนก็เรียกไม่เห็นบ่น แล้วมีอะไร”
“หวงเนื้อหวงตัวจังเลยนะเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย แต่ว่าไปช่วยหลังงานนิดนึงสิ...แบบว่าอยู่ๆ อีคอมตัวหลักก็เปิดไม่ติดกลัวไฟล์รายชื่อมันก็หายอะ”
โอ้..ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แต่คุยกันใกล้ขนาดนี้ก็ต้องได้ยินเป็นธรรมดา ว่าแต่บริษัทเกมมีปัญหาจุกจิกเรื่องคอมด้วยเหรอไง
“ผมเป็นโปรแกรมเมอร์ไม่ใช่ช่างซ่อมคอม”
“สมัยเรียนเธอก็ทำให้พี่ได้นี่”
“...”
“ใช่ซี้ พี่ไม่ใช่เด็กสัตวแพทย์นี่นา”
“โวะ! เรื่องก็ตั้งนานแล้วทำไมชอบพูดถึงจัง เหมือนไอ้ใบทองไม่มีผิดเลยเจ้เนี่ย เออๆ ก็ได้” เซิร์ชดูมีอาการหัวร้อนเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามที่อีกฝ่ายขอจนได้
แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้น..
“เธอ เอาโทรศัพท์มา” เจ้าของร่างสูงก็หันมาบอกกับฉันแบบนั้น
“เอาไปทำไมอะ”
“เขาให้ผู้ที่อยู่ในนี้ฝากโทรศัพท์ไว้กับสตาร์ฟไง ทำไมไม่รู้เรื่อง” แล้วคุณโปรแกรมเมอร์เขาก็ทำหน้าดุใส่ฉันอีกแล้วอะสังคม
“มันบอกไว้ตอนไหนเนี่ย” ฉันพลาดอะไรรึเปล่า ต้องมีการฝากโทรศัพท์ด้วยเหรอ?
“สรุปจะให้ไหม ไม่ให้ก็ออกไปเลย”
“ก็ใจเย็นได้ไหมเล่า อะนี่” ฉันที่ไม่มีทางเลือกก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมส่งโทรศัพท์ของตัวเองไปให้อีกฝ่าย
“ดีมาก” เซิร์ชพูดแค่นั้นก็เดินจากไปพร้อมกับโทรศัพท์หนึ่งเครื่องของฉัน ไม่น่าจะมีอะไรน่ากังวลมากหรอกมั้ง..ถึงเขาจะเอาไปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะมันล็อกรหัสไว้
50%
ท่ดนะ ไม่มีใครคิดว่าพี่เขาเป็นคนซื่อๆ เหมือนที่น้องเมล์คิดบ้างเหรอ
เซิ้ดมันก็ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไรขนาดนั้นนะเว้ย พี่ใบทองอาจจะปั่นก็ด้ายย
แล้วก็คือนักอ่านตอนนี้ไม่มีใครอยากให้พี่เขารู้เลยว่าน้องเป็นผู้หญิงแท้อะ
ดูทุกคนรวมหัวแกล้งพระเอกฉันกันหมด 5555 บ้างก็ปล่อยให้เขารู้เอง
แล้วถ้าให้รู้เองนี่รู้ยังไงอะ จับน้องแก้ผ้าเรอะ ;___; กรี๊ดดดดด ตีๆๆๆ ฟาดๆๆ
แต่เอาคลิป OPV ประกอบนิยายมาฝากด้วย
แปะๆๆ >> https://youtu.be/Cs_-iWwHc2Y
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สงสารรร55555