[สนพ. JnD] ♦ H ♦ Harmonic รักเสี่ยงทาย

ตอนที่ 22 : | H | 19 : จุดเริ่มต้นของเรื่อง [50%]

Kygo - Firestone ft. Conrad Sewell

19

จุดเริ่มต้นของเรื่อง

“ลี”

เสียงเรียกชื่อฉันดังขึ้นจากด้านหลัง บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้ฮงอยู่ที่นี่แล้ว อยู่ในห้องนอนของฉัน ไม่ว่าฉันจะหนียังไงก็หนีเขาไม่พ้นอยู่ดีสินะ

“ตอนนี้ฉันยังไม่อยากคุยกับนาย”

ฉันรู้นะว่าตอนนี้ตัวเองกำลังงี่เง่า แต่ว่ามันยังไม่พร้อมที่จะคุยอะไรจริงๆ เรื่องที่เพิ่งได้รับรู้เมื่อกี๊มันทำให้ฉันหวาดระแวงขึ้นมากะทันหัน

“แต่เราต้องคุยกันนะ” ฮงยืนกรานเช่นนั้น “หันหน้ามาหน่อยได้ไหม”

“ไม่ได้ ฉันขอโทษนะ”

แม้แต่ตอนนี้ฉันยังหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย ทำยังไงดีล่ะ.. ทั้งที่ตอนนี้ฉันเองก็กำลังจะทำใจเรื่องแม่ได้แล้วแท้ๆ กลับต้องมาได้รับรู้ความจริงที่แสนจะทรมานจิตใจยิ่งกว่า

ฉันจะไปมองหน้าคนที่มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับคนเลวๆ ที่เคยทำร้ายฉันและครอบครัวของฉันได้ยังไง

“ฉันรู้ว่าเธอตกใจ เพราะฉันเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกัน”

“..นายออกไปก่อนเถอะ ไว้ฉันพร้อมจะไปคุยด้วยเอง” ฉันทรุดตัวนั่งลงที่ปลายเตียงนอนพร้อมกับก้มหน้ากอดตัวเองเอาไว้แน่น พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่แสดงความอ่อนแอออกมาในเวลานี้

“อืม โอเค”

สิ้นสุดประโยคนั้นฉันก็ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูเบาๆ แล้วทุกอย่างก็เริ่มเงียบไป เงียบจนได้ยินแค่เสียงหายใจของตัวเอง เงียบจนรู้สึกเบาโหวงในจิตใจไปหมด

ทั้งที่พยายามจะลืมความคิดแย่ๆ ความรู้สึกแย่ๆ นี้ออกไป แต่ทำไมมันกลับรุนแรงมากขึ้น

เมื่อไหร่ความรู้สึกนี้จะผ่านพ้นไปสักทีนะ..

3:50 PM วันต่อมา

วันนี้ฉันสามารถกลับบ้านได้เร็วกว่าปกติเพราะว่ามีควิซแล้วทำเสร็จก่อนเวลา ที่น่ารำคาญของวันก็คือไอ้พัธที่ทำหน้าซังกะตายเหมือนกับรอกินไข่เหมือนเดิม

เนี่ย..แล้วเมื่อวานก็ไม่อยู่ติว สมน้ำหน้าเข้าให้

“เออ ไปเดินตลอดเอเจกันปะ” คนที่เพิ่งทำควิซไม่ได้สะกิดแขนฉันยิกๆ พร้อมกับชวนไปเที่ยวตามประสาของมัน “เนี่ย เพื่อนมันชวนไปอะ”

“ยังไม่สำนึกอีก..” ฉันมองหน้าพัธด้วยความเบื่อหน่าย

“โถะ เราจะไปจมกับความเศร้าทำไมล่ะ หาอะไรบันเทิงๆ ทำสิ” เพื่อนตัวสูงว่าพลางยักคิ้วไปด้วยอย่างกวนประสาทตามสไตล์มัน

“อืม”

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งที่มันพูดก็ถูก คนเราจะไปจมกับความเศร้ามากๆ ทำไมกัน

“เหยยย ทำไมง่ายจังวะ” ผู้เป็นเพื่อนดูตกใจอย่างมากเมื่อเห็นฉันยอมตกลงไปด้วยอย่างง่ายดาย “ปกติจะชวนแกเที่ยวแต่ละทีต้องมีเหตุผลร้อยแปดเลย”

“เวอร์ว่ะ คนก็แค่เบื่อๆ เลยอยากไป” ฉันหัวเราะให้กับความคิดนั้นของมัน “แล้วไปเลยปะ เดี๋ยวของหมดก่อนนะ”

“เออๆ ไปกันเถอะ”

แต่ในขณะที่ฉันกับพัธกำลังจะเดินออกไป

“ลี”

ทางฟุตบาทข้างตึกคณะที่จะใช้เดินออกไปรอรถหน้ามอก็มีใครสักคนมาดักรอไว้อยู่ก่อนแล้ว ซึ่งคนๆ นั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น..

“ฮง”

อ่า วันนี้ฉันเพิ่งลืมเรื่องของเขาได้แค่ชั่วโมงเดียวเอง

“คุยได้ไหม”

“เอ่อ..” ฉันเกิดความลังเลเล็กน้อยเพราะเมื่อกี๊เพิ่งตกลงกับพัธไว้ว่าจะไปเดินเที่ยวตลาดด้วย

“ฉันไปกับพวกไอ้ต้นได้น่า แกไปเคลียร์ปัญหาตัวเองเหอะ” พัธที่เหมือนคนเดาสถานการณ์ได้ก็พูดขึ้น ก่อนที่มันจะเดินออกไปคนเดียวโดยให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้คนเดียว..ไม่สิ กับฮงสองคน

ว่าแต่พัธมันรู้ด้วยเหรอว่าฉันมีปัญหาอะไร

“อืม จะคุยอะไรล่ะ” อันที่จริงตอนนี้ฉันคิดว่าความรู้สึกตัวเองดีขึ้นกว่าเมื่อคืนเยอะเลยหละ พอตั้งสติแล้วทำใจให้เย็นขึ้นมันก็เริ่มจะมองเห็นทางออกของปัญหาขึ้นมาบ้าง

“ก่อนจะคุยฉันอยากพาเธอไปหาใครสักคน”

“ใคร?” ฉันเกิดความสงสัยขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินฮงบอกแบบนั้น

ความสงสัยนั้นถูกเก็บไว้เรื่อยมาจนกระทั่งฮงพาฉันกลับไปที่บ้านของเขา ภายในบ้านที่ดูสะอาดสะอ้านมากกว่าที่คิดเขาพาฉันเดินเข้ามาในห้องๆ หนึ่งที่ถูกซ่อนเอาไว้จนไม่คิดไม่ออกว่าห้องนี้มีไว้เพื่ออะไร แต่แล้วความข้องใจนั้นก็ถูกไขกระจ่างแจ้งภายในไม่กี่วินาทีเมื่อฉันได้เห็นกับร่างของใครสักคนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงขนาดกลาง

มองได้ชัดเจนจากตรงนี้ว่าคนคนนั้นเป็นผู้หญิงแน่นอน  แต่ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ.. ในบ้านของฮง เกิดอะไรขึ้นกันนะ

“นั่นใครเหรอ” ฉันมองเธอก่อนจะหันไปถามฮงที่เป็นคนพาฉันเข้ามาในนี้

“แม่ฉันเอง”

และคำตอบนั้นก็สร้างความตกใจไม่น้อย

“อะไรนะ?”

“ฟังไม่ผิดหรอก ผู้หญิงที่นอนอยู่ตรงนั้นก็คือแม่ของฉันเอง” ฮงตอบย้ำอีกรอบจากนั้นก็เดินเข้าไปนั่งยังเก้าอี้ตัวเล็กด้านข้างเตียง

“ทำไมถึง..” ฉันกำลังจะถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้แต่คนที่ดูเหมือนทายได้ว่าฉันจะพูดอะไรก็พูดตอบก่อน

“เพราะผู้ชายคนนั้น”

“?”

“ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของฉัน”

คำว่าพ่อของเขาทำให้ฉันเริ่มมีความรู้สึกกลัวกลับมาอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น”

“ฉันเป็นลูกชายของมาเฟีย.. เป็นมาตั้งแต่เกิดตั้งแต่จำความได้” 

50%

สามารถหาซื้อหนังสือได้กับทางสนพ.JnD นะคะ

หรือใครไปเดินร้านหนังสือถ้าเจอก็ซื้อที่นั่นเลยยย

___________________________________

____________________________________

อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นท์ให้หรือเข้ามาเม้าท์มอยได้ที่ #ฮงลี

Twitter : @castleglint | Fanpage : Castle-G

____________________________________

เซ็ตรักมันระทึก

ฝากนิยายเรื่องใหม่ค่ะ

ในวันหนึ่ง ฉันได้ตัดสินใจว่าจะเอาบัญชีไอจีที่โดนขโมยไปกลับมา

เลยได้ติดต่อหาคนมาช่วยแฮคไอจีตัวเอง เราจึงได้นัดเจอกัน..

ภาพลักษณ์เด็กเนิร์ดที่ไม่น่าจะมีอะไรมากหายออกจากหัวทันทีเมื่อ..

"หลบหน่อย เกะกะ" เขาปรากฏกายขึ้น

"พูดจากับลูกค้าแบบนี้ก็ได้เหรอ" 

พอได้ยินฉันพูดแบบนั้น เขาก็นิ่งไปสักพัก 

"อ้อ โทษครับ จำไม่ได้ ทีหลังอย่าแต่งรูปเยอะนักสิ"

ไอ้แว่นปากเสียเอ๊ย

SARCASTIC BULLET | รักกำลังชัตดาวน์

_______________________________

- Castle-G -