ตอนที่ 15 : | H | 14 : จะไม่ปล่อย [100%]
14
จะไม่ปล่อย
“อะไรนะ?” ฉันยอมรับว่าตอนนี้ตกใจไม่น้อยที่ฮงพูดแบบนั้น “นายไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม”
“ลี” คนตรงหน้าเรียกชื่อฉันด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
“หือ?”
“ไม่ต้องสนใจเรื่องของครอบครัวที่บ้านฉันหรอก เพราะฉันตัดขาดจากคำนั้นมานานแล้ว” ฮงบอก ใบหน้าของเขาดูหม่นหมองแต่ก็ไม่ได้ถึงกับเศร้า “ลงมาได้แล้ว”
มือหนาที่เอื้อมมาไว้ตรงหน้า เป็นนัยว่าจะให้ฉันจับมือเขาแล้วลงไปในสระ
“อือ” ฉันพยักหน้าจากนั้นจึงเอื้อมมือเข้าไปจับเขาก่อนจะถูกดึงตัวให้ลงไปอยู่ในน้ำกับอีกฝ่ายในที่สุด
“ออกจากขอบสระสิ” ฮงพยายามจะพาฉันออกไปอยู่กลางสระว่ายน้ำ แต่ว่าตรงนี้มันลึกเกินความสูงของฉันถ้าออกจากการเกาะขอบสระไปคงไม่พ้นการจมอยู่แล้ว
“ฉันทำไม่ได้หรอก”
“เกาะตัวฉันเอาไว้ก่อนก็ได้” ว่าจบแขนของอีกฝ่ายเข้ามาโอบรอวเอวฉันไว้พร้อมกับกระชับไว้กับตัวเอง
ฉันจึงยกแขนทั้งสองขึ้นไปโอบรอบคอของฮงเอาไว้บ้าง และพอเป็นแบบนั้นอีกคนก็พาฉันออกไปอยู่กลางสระจริงๆ เอาหละ พอเป็นแบบนั้นคนที่ลำบากคือตัวฉันเอง
“นี่ นายห้ามปล่อยฉันนะ” ฉันกำชับเขา
“อือ จะไม่ปล่อยเลย” คำพูดที่ดูสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะนั่นควรจะทำให้รู้สึกสบายใจขึ้น แต่ทำไมพอได้สบตาของเขาแล้วกลับระแวงขึ้นมาแปลกๆ
“อือ”
“แต่เธอต้องปล่อยฉันบ้างนะ” ฮงพูดแล้วหัวเราะ “เกาะแน่นงี้จะสอนว่ายน้ำยังไงฮึ”
ก็จริงของเขา.. แต่ว่าคนมันกลัวนี่นา
“ถ้าฉันจม..”
“ไม่จมหรอกน่า” ฮงพูดขัดขึ้นก่อนที่ฉันจะว่าจบประโยค ใบหน้าหล่อของคนตรงหน้าเขยิบเข้ามาหาฉันจนจมูกแทนชนกัน “เชื่อใจฉันสิ”
“อือ” ฉันก้มหน้าลงและตอบในลำคอ จากนั้นจึงค่อยๆ คลายวงแขนที่กอดรัดต้นคอของเจ้าตัวไว้แน่นออกทีละน้อย เปลี่ยนมาเป็นเราสองคนจับมือกันแทน
“นั่นแหละ ลอยตัวไว้แล้วใช้ขาตีน้ำช้าๆ”
ทุกคำสั่งของฮงมีผลต่อฉันเสมอ ฉันทำตามที่เขาบอกทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการให้ฝึกลอยตัวได้ด้วยตัวเองหรือไม่ก็การว่ายน้ำในระยะใกล้ๆ ก่อน ยอมรับว่าก็ยังมีความกลัวอยู่บ้าง แต่ถ้าให้เลือกระหว่างจมน้ำกับฮง ฉันคิดว่าตัวเองกลัวฮงมากกว่า
“ถ้าฉันปล่อยเธอแล้วถอยออกห่างไปสองเมตรเพื่อให้เธอเข้ามาหาฉัน ทำได้หรือเปล่า” เขาเอ่ยถามในขณะที่เรายังจับมือกันเอาไว้ไม่ปล่อย
“ถ้าตอบว่าไม่ได้?” แค่ตอนนี้ฉันก็เกร็งตัวกลัวว่าจะจมน้ำอยู่แล้ว
“ลองดู”
“ฮะ? เดี๋ยว! ไม่!” ฉันตกใจเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็ค่อยๆ ปล่อยมือออกไปจากฉันแล้วก้าวถอยหลังออกไปจนระยะห่างของเราสองคนอยู่ไกลเกินเอื้อมถึง
“ใจเย็นๆ เธอก็ยังลอยตัวได้อยู่ ทีนี้ค่อยๆ ว่ายน้ำมา” ไม่พูดเปล่า เขากางแขนออกกว้างเพื่อรอให้ฉันเข้าไปหา “มาสิ เธอจะไม่เป็นไร”
ฉันเริ่มจะพยุงร่างให้ลอยไม่อยู่แล้ว จึงตัดสินใจรีบขยับแขนว่ายน้ำไปหาคนตรงหน้าแม้ตอนนี้ในใจจะเต็มไปด้วยความกลัวต่างๆ นานาที่รุมเร้าไม่หยุด นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย โดยเฉพาะหัวใจเที่เต้นเร็วอย่างตื่นตระหนกส่งผลให้ฉันไม่สามารถที่จะขยับไปไหนได้เลย
“ฮง ฉัน..”
“ลี”
ไม่ไหวแล้ว
ฉันเริ่มหายใจไม่ได้เนื่องจากใบหน้าที่เริ่มจมหายลงไปใต้ผิวน้ำ ยิ่งเป็นเช่นนั้นก็ยิ่งเพิ่มความตื่นตกใจให้กับร่างกายจนหยุดการเคลื่อนไหวในที่สุด สุดท้ายการพยุงตัวต่อก็ไม่เป็นผลเพราะร่างของฉันเริ่มจมหายไปทีละนิด
แต่แล้ว..
“ลี! เป็นอะไรหรือเปล่า” ร่างสูงของใครอีกคนที่เข้ามาประชิดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ดึงฉันขึ้นมาจากน้ำแล้วพยุงเอาไว้
“...” ฉันไม่ได้ตอบอะไรอีกคนเพราะมัวแต่หอบหายใจด้วยความตกใจกลัวอยู่ แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อนก็เกิดขึ้นเพราะจู่ๆ ฮงก็ประกบปากลงมาจูบฉันแบบไร้เหตุผล
เขาทำให้ฉันตกใจยิ่งกว่าเดิมนะรู้ตัวหรือเปล่า
“ไม่เป็นไรนะ” เขาพูดเมื่อผละริมฝีปากออกไปแล้ว
“ทำอะไรของนาย”
“คนจมน้ำต้องผายปอดไง” คำตอบแบบหน้าด้านๆ นั่นมันคืออะไรกัน
“นี่มันจูบ ไม่ใช่ผายปอด” ฉันเองก็เคยเรียนวิธีการผายปอดคนจากการจมน้ำมานะ มันไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย..นี่ “อยากจูบเฉยๆ ก็ยอมรับมา”
“หึ” คนที่โดนจับได้หัวเราะ
ยังจะมาหึอีก
“ไอ้บ้า ฉันไม่เอาด้วยแล้ว”
“งั้นขึ้นฝั่งกัน”
หลังจากฮงพาฉันกลับขึ้นมายังขอบสระแล้ว เขาก็บอกให้ฉันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ฮงอนุญาตให้ฉันใช้ห้องน้ำซึ่งอยู่ในห้องนอนได้ตามสบาย โดยที่ตอนนี้ฉันก็เริ่มสงสัยแล้วว่าสรุปคอนโดนี้เป็นของใครกันแน่ เป็นของเพื่อนของเขาหรือฮง? ทำไมได้อภิสิทธิ์เยอะขนาดนี้
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ฉันก็จัดการอาบน้ำสระผมกับตัวเองเสร็จเรียบร้อยโดยที่ถือวิสาสะหยิบชุดคลุมอาบน้ำในห้องมาสวมทับร่างเปลือยเปล่าของตนเองเพราะลืมเอาเสื้อผ้าเข้ามาเปลี่ยนด้วย พอจะเดินออกมาเอาข้างนอกก็เห็นร่างสูงนั่งรออยู่ปลายเตียงแล้ว
“มานั่งนี่สิ” ฮงเรียกฉันพร้อมกับตบที่นั่งบนเตียงข้างๆ
“คือฉันยังแต่งตัวไม่เสร็จ” ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาจะให้ฉันไปนั่งทำอะไรตรงนั้น แต่ว่าสภาพแบบนี้มันก็สุ่มเสี่ยงไปหน่อย แม้ว่าเขาจะเคยเห็นหมดแล้วก็ตามเถอะ
“ไม่เป็นไร มานี่” อีกฝ่ายยังยืนกรานคำเดิม
“เอ่อ โอเค” ฉันรับคำอย่างลำบากใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินเข้าไปนั่งที่ตรงนั้น และพอนั่งแล้วฮงก็ดึงผ้าคลุมผมเปียกๆ ของฉันออกแล้วมาพาดไว้ที่ตักแทน
“ทำอะไรอะ”
“จะเป่าผมให้ไง ไม่ดีเหรอมีคนทำให้” ฮงพูดแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบไดร์เป่าผมที่เตรียมไว้ออกมาเสียบปลั๊ก ซึ่งฉันก็ได้แต่นั่งนิ่งให้เขาทำตามใจต่อไป
“อยู่ๆ ก็ทำ”
“ไม่ได้?” อีกฝ่ายยอกย้อนกลับมา
“เปล่า ก็ดี” ฉันหัวเราะและยังคงนั่งต่อไปให้เขาไดร์ผมให้ จะว่าไปแล้วเขาทำเก่งจังเลยรู้จักเช็ดกับหวีไปพร้อมกันด้วย “เก่งนี่ ทำให้ผู้หญิงคนอื่นบ่อยใช่ไหมล่ะ”
“อือ ใช่”
50%
คำพูดของฮงทำฉันชะงักไปเพราะนึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะยอมรับแบบนี้ตรงๆ และพอเป็นแบบนั้นฉันก็เริ่มรับรู้ได้ถึงความขุ่นมัวในใจบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นมา
บ้าชะมัดเลย
“เหรอ” และใบหน้าของฉันก็เจื่อนลงทันที
“ฉันทำให้ม้าน่ะ..”
“ม้า? หม่าม้า..หมายถึงแม่?” อยู่ๆ ฉันก็เกิดโล่งใจขึ้นมาทันทีเมื่อพอจะรู้แล้วว่าผู้หญิงที่ฮงบอกนั้นหมายถึงใคร “นายเชื้อสายจีนเหรอ”
“ประมาณนั้นมั้ง”
นี่เป็นข้อมูลใหม่เลยนะเนี่ยที่ฉันรู้เกี่ยวกับตัวเขา
“หน้าตานายไม่เหมือนคนจีนเลยอะ” เขาเหมือนแค่อย่างเดียวคือผิวขาวเท่านั้น ถ้าไม่บอกก็ไม่คิดเลยว่าจะมีเชื้อจีนอยู่ด้วย
“ทำไม? คนจีนจำเป็นต้องตาตี่ตัวขาวทุกคนเลยหรือไง” อีกคนพูดพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ
“ก็ภาพลักษณ์มันเป็นแบบนั้นอะ ฉันไม่ได้จะบอกว่าทุกคนสักหน่อย”
“งั้นไม่ต้องรวมฉันนะ”
หลังจากที่ผ่านไปสักพัก ผมที่เปียกโชกก็แห้งดี ฮงปิดไดร์เป่าผมแล้ววางมันลงด้านล่างเตียงจากนั้นก็หยิบแปรงผมขึ้นมาหวีจัดทรงให้ฉัน
“ทำได้ทุกอย่างเลยปะเนี่ย” ฉันเองก็นั่งเพลินเลย
“อืม แต่ตอนนี้ไม่อยากหวีผมแล้วหละ” แขนข้างนึงที่จับแปรงผมเอาไว้ค่อยๆ อ้อมมากอดเอวของฉันแล้วล็อกร่างเข้าไปพิงกับอีกคน
“จะทำอะไร”
“ก่อนหน้านั้นฉันสัญญาแล้วไงว่าจะไม่ปล่อยเธอ” ฮงกระซิบที่ข้างใบหูอย่างเสียงแผ่วก่อนจะประทับจูบลงที่ต้นคอฉันเบาๆ
“นั่นมันเรื่องว่ายน้ำไม่ใช่เหรอ”
“เปล่า ทุกเรื่องที่เป็นเธอ..ลี” น้ำเสียงแหบแห้งที่ดังอยู่ข้างหูฉันในตอนนี้ทำเอารู้สึกขนลุกไม่น้อยเลย “เมื่อคืนเราสองคนยังสานต่อไม่จบนะ”
“หืม? แล้วจะต่อให้จบยังไง” ฉันคิดว่าตัวเองรู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่ก็ยังดึงดันที่จะถามไปแบบนั้น
“งั้นขอถามบ้าง” ฮงคลายอ้อมแขนออกจากเอวก่อนจะหมุนตัวของฉันให้หันไปมองหน้าเขาตรงๆ แทน
“อือ”
“พรุ่งนี้มีเรียนรึเปล่า”
ฉันยกยิ้มให้กับคำถามนั้น ควรจะรู้สึกดีใจหรือเปล่านะที่เจ้าตัวห่วงการเรียนของฉันขนาดนี้
“มี” ฉันตอบตามความจริง และนั่นก็ทำให้เห็นสีหน้าผิดหวังจากฮงเล็กน้อย “แต่พอดี..พรุ่งนี้อยากโดดเรียนแล้วหละ”
“แน่ใจแล้วใช่ไหมที่พูดออกมา” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นผุดขึ้นบนใบหน้าของเขาทันทีที่ฉันพูดจบ
“ไม่แน่ใจจะพูดทำไม”
“งั้นเรามาทำสัญญาค่าเช่าให้จบกัน” ฮงใช้มือของเขากดไหล่ฉันลงไปนอนกับพื้นเตียงแล้วขึ้นมาคร่อมร่างฉันเอาไว้ “ถ้าไม่ไหวก็บอกให้หยุดได้นะ”
“ทำไม”
“เดี๋ยวก็รู้”
CUT
100%
อยากบอกว่าคัตออกตั้ง 20% เลยอะ
คือก่อนหน้ายังไม่ได้กันนะเว้ย
แต่ Ep. นี้คือได้จริงละ คัตอัพลงกลุ่มเช่นเดิม
ตั้งแต่แต่งเลิฟซีนในนิยายมา
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จีเขียนยาวที่สุด
งานนี้ต้องมีเสียเลือดกันบ้างล่ะนะ
___________________________________
____________________________________
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นท์ให้หรือเข้ามาเม้าท์มอยได้ที่ #ฮงลี
____________________________________
เซ็ตรักมันระทึก
เอาหละ เรามาโชว์ปกเต็มของเรื่องนี้ให้ดู อิอิ
ตีพิมพ์กับสนพ.เจเอ็นดีนะคะ เป็นโปรเจคงานหนังสือ
ถ้าโชคดีเราคงได้เจอกันที่นั่น >___<
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำเดาจะไหล
จะออกเมื่อไหร่คะ?
ประโยคสุดท้ายคืออัลไลฮงงงงงง