ตอนที่ 29 : DIFFAIR | 18 : NOT SURPRISE [3]
“พี่เอง”
“อะไรนะ? หมายถึงพี่น่ะเหรอ” ฉันถามย้ำไปอีกพลางชี้นิ้วไปที่ตัวของพี่ดิฟ ตอนนี้มีเรื่องที่ทำให้ฉันแปลกใจเป็นเรื่องที่สี่แล้วสิเนี่ย
“ใช่” เขาตอบย้ำ ท่าทางของคนตรงหน้าดูไม่ได้พูดเล่นแลยแม้แต่น้อย
“ทำไมถึงมาแข่งกัน เดี๋ยวนะ..นี่มันเรื่องอะไร” ฉันไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากคำถามไหนก่อนดี ความน่าสับสนมันเริ่มตั้งแต่ที่ฉันมั่นใจว่าพี่ดิฟกับพี่ชายตัวเองไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่มาวันนี้เขากลับบอกว่ารู้จักเสียอย่างนั้น ไหนจะมาแข่งรถด้วยกันอีก แล้วมาแข่งอะไรกัน แข่งไปทำไม? มีเหตุจูงใจอะไรเหรอ
“แอร์กลับบ้านไปก่อนเถอะ” อีกคนตัดบท
“กลับอะไร? กลับทำไม นี่ฉันมาถึงที่นี่ไม่ได้มาเพื่อให้พี่ไล่ฉันกลับบ้านนะ พี่จะแข่งรถกับพี่อันเหรอ แข่งไปทำไม”
เพราะทุกการแข่งขันมักจะมีรางวัลอยู่ปลายทางเสมอ ฉันจึงอยากรู้ให้ได้ว่าจุดประสงค์นี่มันคืออะไรกันแน่
“ดึกแล้ว ที่นี่ผู้ชายเยอะ แล้วดูใส่ชุดอะไร” คนตรงหน้าเอื้อมมือมาขยับเสื้อคลุมที่ฉันสวมอยู่เข้าหากันจากนั้นจึงรูดซิปมันขึ้นไปจนอยู่บนสุดของเสื้อ “อันตรายนะ”
“ถ้าพี่ไม่ตอบ ฉันไปถามพี่อันเองก็ได้”
และเมื่อฉันพูดไปเช่นนั้น เขาก็ทำหน้าหนักใจขึ้นมาทันที
“ไม่ต้องไปหามันหรอก มันเดินมาแล้ว” พี่ดิฟละสายตาจากใบหน้าของฉันแล้วมองไปยังด้านหลังราวกับว่ามีคนยืนอยู่ด้านหลังของฉัน
ซึ่งพอหันกลับไปมองตามทิศทางของสายตาอีกฝ่ายก็พบกับร่างของพี่อันจริงๆ เขากำลังเดินตรงเข้ามาหาเราสองคนด้วยท่าทางขึงขังเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“แอร์ มาอยู่นี่ได้ยังไง” พี่อันถามจบก็เข้ามาคว้าแขนของฉันแล้วดึงเข้าไปหา แต่ว่าเป็นเพราะแขนอีกข้างหนึ่งโดนพี่ดิฟจับเอาไว้อยู่จึงไม่สามารถเข้าไปหาพี่อันได้
สภาพของฉันตอนนี้คืออยู่ตรงกลางระหว่างพี่ดิฟและพี่อัน แล้วทั้งคู่ก็กำลังจับแขนฉันเอาไว้ด้วยคนละข้าง ไม่สามารถไปทางใดทางหนึ่งได้มากกว่ากัน
“เอ่อ...” แทนที่ฉันจะได้พูดอะไรออกไปบ้างตามจุดประสงค์การมาที่นี่ ทั้งที่ตั้งใจว่าถ้าได้เจอพี่อันจะบ่นให้หายโกรธก็เถอะ ทำไมกลับกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง
แถมคนที่ดูโกรธสุดกลายเป็นพี่อันเสียเอง
“แล้วมาอยู่กับมันได้ไง ปล่อยมือจากน้องกู” พี่อันพูดกับฉันในประโยคแรก แต่ว่าประโยคหลังเขาเงยหน้าไปมองพี่ดิฟที่ยังคงจับแขนฉันเอาไว้แน่นอยู่
“ทำไมต้องปล่อย” พี่ดิฟเลิกคิ้วพร้อมถามกลับด้วยท่าทางที่กวนประสาทไม่น้อย
“ก็นี่น้องสาวกู”
“นี่ก็แฟนกูเหมือนกัน”
“พูดเหี้ยอะไรของมึง” คราวนี้พี่อันเป็นฝ่ายปล่อยมือออกจากแขนอีกข้างของฉันแล้วพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อของพี่ดิฟแทน ทั้งสีหน้า ท่าทางและน้ำเสียงนั่นบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าผู้เป็นพี่กำลังโกรธมากๆ ถ้าเปรียบอารมณ์เป็นหม้อน้ำ ในตอนนี้หม้อน้ำของพี่อันก็คงเต็มไปด้วยน้ำที่เดือดจนเต็มไปด้วยไอร้อน
ปกติแล้วพี่อันก็ไม่ค่อยพอใจพวกผู้ชายที่มาตามเกาะแกะฉันอยู่แล้ว แต่มันไม่ใช่ถึงขั้นนี้ ไม่ใช่ขั้นที่แสดงอาการโกรธมากขนาดนี้ ทั้งที่ฉันมั่นใจว่าพี่อันกับพี่ดิฟอาจจะไม่เคยเจอกัน หรือเจอแต่ไม่ได้รู้จักกันมากมายนัก แต่ตอนนี้ก็ต้องเปลี่ยนความคิด เพราะตอนนี้ทั้งคู่เหมือนคนที่เป็นศัตรูกันมากกว่า
“ก็ตามที่ได้ยินไง ไม่เชื่อถามน้องสาวมึงดิ” พี่ดิฟตอบโดยไม่ได้ยี่หระอะไรกับการโดนขย้ำคอเสื้อ
“แอร์” พี่อันหันหน้ามาเรียกชื่อของฉัน มันไม่มีประโยคคำถามใดๆ ออกมาจากปากของพี่ชายแต่ว่าฉันกลับรู้ตัวว่าจะต้องตอบคำถามนั้น..
“เรา..เราคบกันอยู่” นี่เป็นครั้งแรกเลยหรือเปล่านะ ที่ฉันไม่กล้าจะตอบคำถามอะไรของพี่อัน
นี่มันเรื่องอะไรกันนะ ฉันไม่เข้าใจเลย แล้วตอนนี้ก็กำลังสับสนเอามากๆ ด้วย
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ผู้เป็นพี่ตกใจกับคำตอบที่ได้ยินเป็นอย่างมาก เขาปล่อยมือจากพี่ดิฟแล้วเข้ามาคว้าแขนของฉันเอาไว้ทำทีจะลากฉันออกไปจากบริเวณนี้ให้ได้
แต่ว่า
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วก็ยืนคุยกันตรงนี้ซะสิ” คนที่เป็นแฟนฉันบอก
ผลัวะ!!
พี่อันปรี่เข้าไปต่อยหน้าพี่ดิฟอย่างรวดเร็ว ขนาดที่ว่าฉันเองก็ยังตกใจและไม่ทันตั้งตัว ทำไมมันถึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้
“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าแตะต้องคนในครอบครัวของกู ในเมื่อมึงข้ามเส้นกูก็จะไม่ปล่อยมึงไว้เหมือนกัน”
“พี่อัน เดี๋ยวก่อน..” ฉันเข้าไปแตะมือของผู้เป็นพี่ชายหวังจะให้เจ้าตัวใจเย็นลง แต่ว่ากลับโดนปัดมือทิ้งด้วยความไม่พอใจ
“ส่วนแกกลับบ้านไปซะ”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมพี่สองคนต้องทะเลาะกันขนาดนี้ด้วย” ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นต้นเหตุของการต่อยตีของเขาทั้งคู่หรอกนะ
“จากนี้ไปแกต้องเลิกติดต่อเลิกคุยเลิกยุ่งกับไอ้เหี้ยนี่อีก” เขาพูดพลางชี้ไปยังร่างของพี่ดิฟที่กำลังลุกขึ้นยืนหลังจากโดนต่อยล้มไปเมื่อครู่
“อะไร พี่ดิฟเป็นแฟนฉันนะ พี่โกรธเขาเรื่องอะไร” ฉันเหมือนคนที่โง่ไม่รู้อะไรเลยในเวลานี้
“ใช่ไหมล่ะ เราสองคนรักกันชอบกัน จะขัดขวางความสุขน้องสาวตัวเองหรือไง” พี่ดิฟแค่นหัวเราะหลังจากที่พูดประโยคนั้น
“แกรักมันเหรอ แอร์” พี่อันถามฉันอีกครั้ง
มันเป็นคำถามที่ฉันกลัวที่จะตอบมากกว่าครั้งแรก แต่ว่าฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่อันทำลงไปเลยสักนิด อยู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาโกรธฉันแถมทำร้ายร่างกายพี่ดิฟอีกต่างหาก เหตุผลคืออะไรก็ไม่รู้ ฉันไม่ได้อยากจะเบลมพี่ชายของตัวเองหรอกนะแต่ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ
“ฉัน...”
“ทำไมวะแอร์! ผู้ชายบนโลกมีเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นมัน!” พี่ชายเข้ามาจับแขนของฉันเอาไว้แน่น ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายที่เดาไม่ได้ มันมีทั้งความโกรธ ความเสียใจ ความผิดหวัง แล้วก็ความกลัวปนเปกันไปหมด
“แล้วทำไมจะเป็นพี่ดิฟไม่ได้ ทำไมอะ พี่ก็อธิบายให้ฉันเข้าใจสิ” หลังจากที่โดนตะคอกใส่จากพี่อันฉันก็เริ่มไขว้เขว ตั้งแต่อยู่ด้วยกันแต่เล็กจนโต พี่ชายของฉันแทบจะไม่เคยดุด่าฉันเลยด้วยซ้ำ ยิ่งตะคอกใส่หน้าแบบนี้ก็ยิ่งไม่เคยทำ แต่เมื่อกี๊นี้เขาเพิ่งทำไป
ให้ตายสิ น้ำที่ปริ่มอยู่รอบดวงตานี่น่าหงุดหงิดพอๆ กับสถานการณ์ในตอนนี้เลย
“เพราะมันไม่ได้เข้าหาแกอย่างบริสุทธิ์ใจไง! มันเข้ามาหลอกแก!! มันเกลียดพี่ แล้วพี่ก็โคตรเกลียดมันเลย แบบนี้แกยังจะชอบมันอีกเหรอ”
ฉันหันหน้าไปสบตาพี่ดิฟทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาเองก็กำลังมองมาที่ฉันเหมือนกันแต่ว่ากลับไม่ได้พูดอะไรแม้แต่น้อย
หลอก..
หลอกฉันน่ะเหรอ เขาเกลียดพี่ชายฉันด้วยงั้นเหรอ
“มองกูในแง่ร้ายไปหรือเปล่า” คนที่โดนพูดถึงเริ่มปริปากบ้าง “กูอาจจะชอบน้องมึงจริงก็ได้นะ”
“คนอย่างมึงมันก็รักแต่ตัวเองเท่านั้นแหละ”
“แล้วอย่างมึงนี่คงดีมากสินะ” ตอนนี้พี่ดิฟดูไม่เหมือนพี่ดิฟที่ฉันเคยรู้สักนิด ใบหน้าของเขาเย็นชาแล้วนิ่งขรึม ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีสีหน้าที่อ่านออกได้ง่ายเหมือนเมื่อก่อน
ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะเชื่อในสิ่งที่พี่อันบอกร้อยเปอร์เซ็นต์นักหรอก
“อย่างน้อยกูก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งกับครอบครัวของใครเพื่อแก้แค้นหรอกนะ”
“แก้แค้น..?” ฉันทวนคำคำหนึ่งในประโยคของพี่อันอย่างแปลกใจ
“กลับบ้านเถอะแอร์” พี่อันเข้ามาคว้ามือของฉันอีกครั้งแล้วยืนยันว่าจะให้ฉันกลับบ้านจนได้
“ไม่ ฉันไม่เข้าใจ” ฉันเดินออกมาจากผู้เป็นพี่ชายแล้วตรงเข้าไปหาพี่ดิฟที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมเพื่อคุยให้แน่ใจ “ที่พี่อันพูดมันหมายความว่ายังไง พี่แก้แค้นอะไร พี่ไม่ได้ทำแบบนั้นใช่ไหม พี่ตอบมาสิ! อย่าเงียบได้ไหม”
แต่แทนที่เขาจะตอบคำถามของฉัน พี่ดิฟกลับเงยหน้าไปคุยกับพี่อัน
“เห็นไหม ว่าน้องของมึงรักกูแค่ไหน”
“พี่ดิฟ!”
“เป็นไงล่ะ เจ็บดีไหม”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฮรืออออออออ
//เร่งไฟแรงสุด!!
ต้มน้ำรอเลยจร้าาาาาา
รอมาม่าน้ำข้นอยู่จ้าาาาาาา