ตอนที่ 18 : DIFFAIR | 14 : LOVELY DOG [1]
14 : Lovely Dog
หลังจากที่ฉันกับพี่ดิฟหาอะไรทานกันจนเสร็จเรียบร้อยเราทั้งคู่ก็เริ่มออกสำรวจตลาดกัน
“ดูสิ มีพี่วางอยู่บนชั้นเต็มไปหมดเลย” ฉันพูดพร้อมยื่นมือไปชี้ชั้นวางขายสตอเบอร์รี่ที่บูธหนึ่ง
“พี่เหมือนสตอเบอร์นี่ตรงไหน” เขาถามเพราะไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่
“ก็คิดเอาเองสิ”
“ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรักนะ” พี่ดิฟก็คือพี่ดิฟอยู่วันยังค่ำ
“ใครเขารักพี่กัน เพ้อเจ้อ” ฉันมุ่ยหน้าใส่คนที่เดินอยู่ด้านข้างก่อนจะรีบจ้ำเท้าให้เร็วมากกว่าเดิม จนกระทั่งมาจนถึงโซนสุดท้ายของงานกัน
โซนนี้จะคล้ายพวกงานวัด ก็คือเป็นซุ้มเกมให้คนเข้ามาเล่น ส่วนใหญ่เน้นดวงเน้นโชค ใครโชคดีก็ได้รางวัลไป ปกติแล้วก็หนีไม่พ้นยิงปืน ปาลูกโบ่ง บิงโก ตักไข่ มีครบ จัดว่าเป็นสีสันอย่างหนึ่งของตลาดเลยก็ว่าได้ ปกติแล้วฉันไม่ค่อยสนใจอะไรพวกนี้เพราะเล่นไปก็ไม่ได้อะไรกลับมา
“นี่ เดี๋ยวก่อน” แต่หากเป็นคนที่มาด้วยรั้งเอาไว้
“ทำไม พี่จะเล่นหรือไง” ฉันมองไปยังหน้าร้านที่เราหยุดยืนอยู่ตอนนี้ เป็นร้านยิงปืนตุ๊กตาตัวเล็กๆ ที่วางเรียงกันอยู่บนชั้น ถ้าสะสมได้ครบตามที่เขาบอกก็แลกตุ๊กตาตัวใหญ่ได้หนึ่งตัว
“เห็นงี้พี่แม่นนะ”
“แน่ใจเหรอ” ก็ตั้งแต่ที่เห็นเขาร้องเพลงฉันก็ไม่ค่อยเชื่ออะไรอีกแล้วหละ
“งั้นหลบไปน้อง พี่จะสาธิตให้ดู” พี่ดิฟพูดกับฉันจบก็เดินเข้าไปหาเจ้าของซุ้มเพื่อขอซื้ออุปกรณ์ในการยิงมาหนึ่งชุด
ทุกการกระทำของเขาตอนนี้ตกอยู่ในสายตาฉันหมด ตั้งแต่เอากระสุนยางใส่ปลายปืนจนกระทั่งจัดร่างกายเพื่อเล็งปืนไปยังเป้าหมาย
ฉันมองภาพนั้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแต่ในใจก็ลุ้นตามไปด้วย
“พี่ลีลาจังอะ จะยิงก็ไม่ยิง” นี่ฉันเห็นเขาเล็งมาสักพักแล้วนะ
“ใจร้อนจัง เดี๋ยวยิงแล้วเนี่ย”
ปัง!
ตุ๊กตาตัวหนึ่งหล่นลงไปตกที่พื้นหลังจากที่ได้ยิงออกไป
“เป็นไงน้อง” คนที่เพิ่งยิงตุ๊กตาได้หันหน้ามายิ้มให้ฉัน
“ตัวเดียว ทำเป็นขิง”
“ได้ งั้นพี่จัดให้” พี่ดิฟหันกลับไปสนใจการยิงตุ๊กตานั่นอีกครั้ง หลังจากที่โดนปรามาสไปเจ้าตัวก็ดูตั้งใจมากกว่าเดิม
ยอมรับเลยว่าเขายิ่งเข้าเป้าทุกครั้งเลย จนเวลาผ่านไปก็สะสมตุ๊กตาตัวเล็กๆ นั่นเอาไว้ได้ถึงสิบห้าตัวด้วยกัน สามารถนำไปแลกตัวใหญ่ได้อีกหนึ่งตัวด้วย
“ก็ไม่แย่นี่นา” ฉันยอมชมหน่อยก็ได้
“พี่ให้แอร์เลือกมาตัวหนึ่งเลย” พี่ดิฟบอกกับฉันเช่นนั้นแล้วจึงชี้ไปยังเหล่าตุ๊กตาของรางวัลที่แขวนอยู่ในซุ้ม
“เลือกทำไม พี่ยิงได้พี่ก็ต้องเลือกเองสิ”
“พี่ไม่เอาหรอกตุ๊กตาน่ะ ให้แอร์ดีกว่า”
“พูดเองนะ ห้ามมาทวงคืนล่ะ” ฉันเอ่ยกับอีกฝ่ายจากนั้นจึงหันไปเลือกตุ๊กตาของรางวัลนั่น นี่คงเป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้มาเลือกตุ๊กตาเองในซุ้มเกมแบบนี้ เพราะปกติแล้วไม่เคยได้อะไรเลยมีแต่เสียเงินไปเปล่าๆ
สายตาที่กำลังสอดส่องไปรอบซุ้มนั้นก็สะดุดที่ตุ๊กตาหมาตัวหนึ่ง
“พี่คะ เอาตัวนั้น” ฉันบอกกับเจ้าของซุ้มเช่นนั้น ไม่นานก็ได้เจ้าตุ๊กตาหมามาครอบครอง พอได้มาอุ้มแบบนี้แล้วมันตัวใหญ่มากเลย เกือบจะเท่าตัวของฉันอยู่แล้ว อุ้มทีนี่แทบบังตัวไปหมด
“ทำไมเลือกตัวนี้อะ”
“ก็หน้ามันเหมือนพี่เลย” พอได้ยินคำถามของคนที่ยกของรางวัลให้ ฉันก็เอาตุ๊กตาหมาในอ้อมแขนไปเทียบกับพี่ดิฟแบบใกล้ชิด “ดูสิ เหมือนพี่มากเลย”
“ทำไมพี่ถึงได้เป็นทั้งหมา ทั้งสตอเบอร์รี่เลยวะ” ถึงเขาจะพูดแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้มีท่าทางไม่พอใจอะไร “แล้วหมานี่สองรอบแล้วนะ”
“พี่เหมือนจริงๆ อะ ทำไมล่ะ เป็นหมาก็น่ารักออก” สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหมาน่ะ น่ารักสำหรับฉันทุกตัวนั่นแหละ นี่ยังคิดอยู่เลยว่าถ้ามีเวลาต้องหามาเลี้ยงสักตัวสองตัว
“อย่างอื่นก็น่ารักเถอะ ทำไมต้องหมา” พี่ดิฟเลิกคิ้วถาม
“ก็...ฉันชอบหมา เป็นอะไรที่ฉันชอบไม่ดีเหรอ”
“อ๋อ” อีกฝ่ายทำหน้าเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง “ถ้าอย่างนั้นแอร์ก็ชอบพี่น่ะสิ”
“ห้ะ พูดตอนไหน” ฉันขมวดคิ้วให้กับคนที่พูดจาเป็นตุเป็นตะ
“ก็ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ยอมเป็นหมาของแอร์ไปตลอดชีวิตเลย”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
น่ารักกกกกอิพี่
ยอมเป็นหมาแสนเชื่องของน้องแอร์เถอะดิฟ ฮ่าๆๆๆ
มาหลอก มาแก้แค้นพี่เขาจริงมั้ย
แซะเก่งจังนะพี่ดิฟ
อดใจไม้ไหวแล้วววว