ตอนที่ 1 : Equinox of K. | 00 : บทนำ [1]
“เคยทำงานแบบนี้มาก่อนไหม”
หญิงวัยกลางคนซักถามพลางมองหน้าฉันไปด้วย ท่าทางที่ดูจริงจังแบบนั้นทำให้ร่างกายเกิดอาการเกร็งมือก็เริ่มเย็นเฉียบลงเรื่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องตอบออกไปอย่างฉะฉาน
“ไม่เคยค่ะ”
“อืม ถึงจะไม่มีประสบการณ์แต่หน้าตารูปร่างดีมาก งั้นเดี๋ยวฉันจะให้คนมาสอนงานเธอก่อนค่อยเริ่มทำงานจริงแล้วกันนะ” หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้นฉันก็ยกยิ้มออกมาอย่างดีใจ เพราะประโยคนั้นมันหมายความว่าอีกฝ่ายรับฉันเข้าทำงานทีนี่แล้ว
ช่วงหลังๆ มานี้ฉันเองก็มีปัญหาทางด้านการเงิน อีกทั้งทะเลาะกับทางบ้านแล้วหนีออกมาเช่าห้องอยู่คนเดียวด้วย อะไรๆ มันก็ลำบากมากขึ้น ฉันก็เลยฝากเพื่อนที่มีคอนเนคชั่นให้หางานให้ เอาที่ไม่รบกวนเวลาเรียนของฉันซึ่งงานนั้นก็คือเด็กเสิร์ฟที่สถานบันเทิงในยามค่ำคืน ถึงจะเสี่ยงแต่ก็เงินดีมาก
ฉันเองก็ไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่แต่มันเลือกได้ที่ไหน รอหางานที่ดีกว่านี้แล้วลาออกก็ยังไม่สาย
“เจ๊คะเจ๊! แย่แล้วค่ะ” ในขณะเดียวกันก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา โดยไม่สนใจเลยว่าในนี้กำลังมีคนคุยงานกันอยู่
“อะไรยัยติ๊ด ไม่เห็นเหรอฉันทำงานอยู่” หญิงตรงหน้าพูดขึ้นอย่างไม่พอใจกับบุคคลที่มาใหม่
“ก็ยัยแป้งร่ำน่ะสิคะ นางป่วยจนมาทำงานไม่ได้ ลูกค้าเจ้าประจำแกไม่พอใจใหญ่เลยบอกยังไงก็ต้องเป็นแป้งร่ำคนเดียวเท่านั้น” ผู้หญิงที่ชื่อติ๊ดพูดพร้อมกับสีหน้าเป็นกังวล ดูท่าคนที่เจ้าตัวกล่าวถึงจะสำคัญมากจริงๆ
“โอ๊ย มันอะไรนักหนาเนี่ย” คุณเจ๊ที่ตอนนี้กำลังทำท่าเหมือนโดนประสาทกินก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางเดินไปมารอบห้องเหมือนคนคิดไม่ตก “เอางี้ ลองหาใครสักคนที่พอแทนนางได้มะ”
“ลองแล้วค่ะ ลองหามาแทบทุกคนในร้านแล้ว”
“เธอ” คราวนี้หญิงวัยกลางคนหันขวับมาจ้องหน้าฉันเป็นประกาย “นั่งดริ๊งได้มะ”
หา??!! นั่งดริ๊ง!
“เอ่อ คือว่าหนูสมัครเป็นเด็กเสิร์ฟนะคะ” ฉันไม่ได้มาสมัครเป็นเด็กนั่งดริ๊งเสียหน่อย แล้วไหงถึงได้งานไม่ตรงตำแหน่งแบบนี้เนี่ย
“เออน่า เป็นเด็กนั่งดริ๊งคืนนี้คืนเดียวช่วยฉันเถอะ เงินดีกว่าเด็กเสิร์ฟอีกรู้ไหม” เจ๊แกว่าพลางเดินเข้ามาจับมือฉันก่อนจะฉุดตัวลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันจะพาเด็กใหม่ไปแต่งตัว ยัยติ๊ดรับหน้าแขกเอาไว้ก่อนนะ”
“ได้ค่ะ ได้” คนที่ชื่อติ๊ดพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะวิ่งปรู๊ดออกไปจากห้องเหลือแค่ฉันกับเจ๊ประจำร้านสองคนเท่านั้น
“เอาหละ ทชา เอาชุดนี้ไปเปลี่ยน” หญิงตรงหน้าพูดพร้อมกับยัดถุงกระดาษใส่มือฉันคาดว่าข้างในก็คงเป็นชุดสำหรับงาน “ที่เธอต้องทำมีไม่มาก ก็แค่ไปดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า คุยเป็นเพื่อน ทำตัวดีๆ ล่ะ”
“แต่ว่า..” ก็ไอ้มันก็น่าจะได้อยู่หรอก แต่ฉันยังไม่พร้อมเลยนี่สิ
“ไม่มีแต่ ฉันบอกเลยลูกค้ารายนี้ถ้าทำให้เขาพอใจเธอจะมีเงินไว้ใช้แบบไม่ต้องเหนื่อย” ยัยเจ๊พูดจบก็รีบดันตัวฉันเข้าไปในห้องน้ำเพื่อให้เปลี่ยนเสื้อผ้า “ฉันจะรอข้างนอก รีบออกมาล่ะ”
เฮ้..นี่จะไม่ถามความสมัครใจฉันจริงๆ งั้นเหรอ?
ฉันมองถุงกระดาษในมือพลางถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ทั้งที่คืนนี้แค่ตั้งใจมาสมัครงานเท่านั้นแถมยังเป็นตำแหน่งเด็กเสิร์ฟอีกเสียด้วย แต่ทำไมต้องเริ่มงานเร็วขนาดนี้แถมยังเป็นงานที่ไม่ได้หวังไว้ตอนแรกอีกต่างหาก
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
5 นาทีต่อมา
ฉันจัดการเปลี่ยนชุดตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย จากเสื้อเชิ้ตสีขาวกลายเป็นเสื้อเกาะอกสีดำ จากกางเกงยีนส์ขายาวกลายเป็นกระโปรงรัดรูปที่ถ้าสั้นกว่านี้ก็ไม่ต้องใส่กางเกงในแล้ว ไหนจะไอ้โบว์บนหัวนี่อีก...เกิดมาเคยแต่งตัวแบบนี้ที่ไหนล่ะวะ ลาออกตอนนี้ทันไหม
“โอ๊ย กว่าจะออกมาได้” เจ๊ที่ยืนรออยู่พอเห็นฉันเดินออกจากห้องน้ำก็รีบเข้ามาฉุดมือของฉันให้รีบเดินเข้าไปด้านในตัวคาสิโนโดยเร็ว
ที่ที่ฉันมาสมัครงานเป็นกึ่งคาสิโนกึ่งผับที่เปิดให้บริการแทบทุกชนิดตั้งแต่แอลกอฮอล์ การพนัน และนารี ครบชนิดที่ว่าไม่น่าเชื่อจะรอดสายตาตำรวจไปได้ แต่ได้ข่าวว่าเจ้าของที่นี่เป็นผู้มีอิทธิพลก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะปิดหูปิดตาตำรวจหรอก ตอนแรกที่จะมาฉันก็ลังเลอยู่นานแรมสัปดาห์
เห็นว่าเงินดีหรอกนะถึงยอมมา
“เห็นผู้ชายคนนั้นไหม” ผู้หญิงข้างๆ เอ่ยขึ้นพลางชี้นิ้วไปยังโซน VIP ซึ่งตรงนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งท่าทางเป็นคนมีฐานะกำลังนั่งดื่มพร้อมเด็กสาวอีกจำนวนหนึ่ง
โห...เด็กเยอะขนาดนั้นยังต้องให้ฉันไปเพิ่มอีกเหรอ?
“ค่ะ” ฉันตอบรับ
“นั่นน่ะคือคุณนิติ เป็นลูกค้าประจำและเป็นลูกค้าวีไอพีของที่นี่ เธอห้ามไปทำให้เขาโกรธเคืองไม่พอใจเด็ดขาดเลยนะ” เธอแนะนำลูกค้าของที่นี่ให้ฉันรู้จัก อันที่จริงถึงจะไม่บอกแต่ฉันก็พอรู้ว่าต้องสำคัญมากแน่ๆ ทุกคนถึงได้แห่ตามใจขนาดนั้น
สักพักร่างของฉันก็ถูกพามาอยู่ตรงหน้าโซน VIP ดังกล่าว
“สวัสดีค่า คุณนิติ” เมื่อมาถึงเจ๊แกก็กล่าวสวัสดีอย่างนอบน้อมพร้อมประจบประแจงเต็มที่ “คือว่าวันนี้น้องแป้งร่ำไม่สบายค่ะเลยเข้างานไม่ได้”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่สนใจใครทั้งนั้น เด็กไม่ได้บอกคุณเหรอคุณเจ๊สิ” ลูกค้าคนสำคัญเอ่ยพร้อมทำสีหน้าเบื่อหน่าย พร้อมจะไฝว้ได้ทุกเวลาเสียด้วย
“คือว่า...ดิฉันอยากให้ท่านลองพิจารณาเด็กใหม่ดูน่ะค่ะ เพิ่งรับเข้ามา” เจ๊สิลุกลี้ลุลนทันทีเมื่อโดนอีกฝ่ายแสดงท่าทีไม่พอใจ เธอรีบดันร่างของฉันให้เข้าไปใกล้ๆ ไอ้คุณนิตินั่น “นี่ทชาค่ะ เด็กใหม่”
แล้วยังไงต่อ? อ้อ ต้องยกมือไหว้สินะ
“สวัสดีค่ะ” ถึงใจฉันจะไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่ฉันก็ไม่อยากให้เสียงายเสียการหรอก ฉันยังต้องใช้เงินอีกเยอะในการอยู่การกิน
“เด็กใหม่งั้นเหรอ? สายตาเจ๊สินี่ยังดีเหมือนเดิมนะครับ” คุณนิติเอ่ยชมหลังจากที่พิจารณาใบหน้าและรูปร่างของฉันอยู่สักพัก
ฉันรู้สึกเกร็งไปเสียดื้อๆ เพราะไม่ชินที่ต้องถูกมองแบบนี้
“เร็ว เข้าไปนั่งข้างๆ ท่าน” เจ๊สิยื่นหน้าเข้ามากระซิบกับฉันพร้อมใช้มือดันแผ่นหลังให้ฉันเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายตามที่ตนเองบอก
“ตอนแรกผมว่าจะกลับ แต่เห็นเด็กใหม่แบบนี้ผมอยู่ต่อก็ได้”
ทำไมฉันเริ่มมีลางสังหรณ์แปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้
ตอนนี้เจ๊สิเดินออกไป ทิ้งฉันไว้กับตาลูกค้าเจ้าประจำนี่เสียอย่างนั้น...ถ้าฉันไม่เห็นว่าตัวเองยังต้องเพิ่งงานจากที่นี่อยู่ละก็ จะชี้หน้าด่าให้ดู
เฮ้อออออ...
“ชื่อทชาเหรอเรา” คุณนิติเอ่ยถาม จะว่าไปแล้วเขาไม่เหมือนเสี่ยพุงลุ้ยหรือเถ้าแก่หัวล้านอะไรเหมือนที่เคยเห็นในหนังเลยสักนิด เขาเป็นผู้ชายวัยกลางคนที่รูปร่างดี หน้าตาดี ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวน้อยสาวใหญ่ถึงได้พากันชอบนักหนาถึงขั้นพร้อมพลีกาย
“ค่ะ” แต่ยกเว้นฉัน ฉันทำงานได้ทุกอย่างยกเว้นขายตัว
“เพิ่งเคยมาทำงานนี้หรือเปล่า” ชายตรงหน้าเอ่ยถามพลางยื่นมือมาจับคางของฉันเอาไว้ก่อนจะจับหันซ้ายหันขวาเพื่อพิจารณาอะไรบางอย่าง
“ใช่ค่ะ” ฉันไม่รู้จะตอบอะไรแล้ว
“อืม สนใจมาอยู่กับผมไหมล่ะ” คำถามของคนตรงหน้าทำเอาฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ และนั่นเป็นเหตุผลให้ฉันเผลอเขยิบร่างตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว
“มะ ไม่ค่ะ ฉันขอทำงานที่นี่ดีกว่า” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเลอะไรเลย อีกอย่างไอ้คำว่าไปอยู่กับผมไหมล่ะ มันทำให้ฉันเริ่มขนลุกนิดๆ
“ไม่สนใจจริงๆ เหรอ” คุณนิติถามซ้ำอีกครั้ง เขาระบายยิ้มเล็กน้อยและกวาดสายตามองฉันไปทั่วร่างอีกครั้ง “แบบนี้น่าจะทำเงินได้เยอะอยู่”
ทำเงินได้เยอะ??! อาชีพอะไรวะเนี่ย?
“ไม่ค่ะ ขอบคุณที่ชวนนะคะ” ฉันก้มหน้าหลบสายตาของอีกฝ่าย เพราะกลัวว่าขืนมองนานกว่านี้จะเป็นฉันเสียเองที่ทนไม่ไหวจนต้องเอานิ้วจิ้มลูกกะตาทั้งสองข้างนั่น
“นี่ สวยๆ แบบนี้ไปอยู่กับผม ผมช่วยได้เต็มที่เลยนะ” ไม่ได้พูดเปล่า แต่อีกคนกลับยื่นมือมาจับปอยผมที่ปกหน้าของฉันก่อนจะทัดไว้ที่หูอย่างเบาๆ มือนั้นเลื่อนจากหูของฉันมาเป็นแก้ม ปาก และไล้ลงไปเรื่อยๆ จนถึงลำคอ จนฉันรู้สึกสะดุ้งเป็นระยะ
“นี่เฮีย น้อยๆ หน่อย” แต่ทันใดนั้นก็มีใครสักคนปรากฏกายเข้ามาแทรกบทสนทนาระหว่างฉันกับชาย VIP ตรงหน้า ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกหายใจโล่งขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
“อ้าว ว่าไงไอ้น้องชาย” ได้ผลทันตาเห็น คุณนิติละความสนใจจากฉันแล้วหันไปคุยกับชายผู้มาใหม่แทน
“นี่เฮียจะมาเอาคนจากคาสิโนผมไปเป็นเด็กตัวเองหมดแบบนี้ไม่ได้นะ” ผู้ชายคนดังกล่าวพูดพลางหัวเราะเล็กน้อย ชายคนนี้ก็เป็นชายร่างสูงสมส่วน บวกกับเรือนผมสีน้ำตาลเข้ากับสีผิวเจ้าตัวก็ยิ่งทำให้ดูดีไม่หยอก
เมื่อสักครู่เขาพูดว่าคาสิโนนี้เป็นของเขาเหรอ? อย่าบอกนะว่านี่คือเจ้าของที่นี่น่ะ
“แหม ก็เด็กมันน่ารัก ยิ่งเด็กใหม่มึงนี่ยิ่งน่ารักเลย ถ้าดันหน่อยกูว่าดังว่ะ ดูสิ” ไอ้คุณนิติไม่พูดเปล่าแต่กับจับหน้าของฉันหันไปให้ชายคนมาใหม่ดูชัดๆ “นี่กูว่าจะขอเจ๊สิไปเป็นแมวมองประจำค่ายด้วยละ เจ๊แกโคตรตาดี”
เอ๊ะ..แมวมอง? ค่าย? ดัน? ที่เขาบอกว่าจะให้ฉันไปอยู่กับเขานี่หมายถึงอะไรกันแน่เนี่ย
“เหอะ ฝันไปเถอะ อยากได้ดารานางแบบมากเฮียก็ไปหาเอง ไม่ใช่มาเอาจากคาสิโนของผม” คุณเจ้าของคาสิโนเอ่ยแล้วแค่นหัวเราะ แต่นั่นก็ไม่น่าสนใจเท่ากับสิ่งที่เขาพูดหรอก
ดารานางแบบอย่างนั้นเหรอ โอ๊ะ! อย่าบอกนะว่าที่ไอ้คุณนิติชวนว่าให้ไปอยู่ด้วยเมื่อกี๊ หมายถึงจะให้ไปในฐานะเด็กในสังกัดน่ะ เขาเป็นเจ้าของค่ายวงการบันเทิงอย่างนั้นเหรอ?
โธ่ นังทชาเอ๊ย ไอ้เราก็คิดไปถึงนู่นแล้วว่าจะให้เป็นอีหนูเสี่ยเลี้ยง
“ขี้งกนี่หว่า..อ้าวเดี๋ยวสิ มึงจะไปไหน” ลูกค้าคนสำคัญร้องเรียกเจ้าของคาสิโนที่เดินดุ่มๆ ออกไปอย่างไม่ใยดี “ไอ้ไคล์! นี่พี่มึงนะ กลับมาคุยกันก่อนไคล์”
ฉันเผลอสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ชายตรงหน้าร้องตะโกนเสียงดัง โดยปกติแล้วฉันเป็นคนขี้ตกใจมาก ถ้ามีใครมาสะกิดนิดเดียวโดยไม่บอกไม่กล่าวร่างกายจะมีปฏิกิริยาโดยอัตโนมัติ แต่ถึงรู้แบบนั้นก็ยังเลือกทำงานในที่แบบนี้...โวะ! คนเรามันไม่เลือกงานมันก็ไม่ยากจนอะ ตรรกะใครไม่รู้แต่ฉันจะเอามาใช้!
“สรุปไม่สนใจไปเป็นเด็กผมจริงๆ เหรอ” นี่ก็ยังไม่จบเรื่องนี้
“ไว้จะคิดดูอีกทีนะคะ” ฉันยกยิ้มแห้งๆ ให้กับคุณนิติ อันที่จริงทำงานในวงการบันเทิงมันก็ไม่เสียหาย แต่ว่าถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็จะถูกชนกลุ่มมากจับตามอง
ซึ่ง..ฉันไม่ชอบเท่าไหร่
Castle-G's Talk
เปิดตัวกันไปสำหรับพระนาง
บทนำยังเป็นคุณไคล์อยู่ บทต่อไปจีไม่รู้นะคะว่าจะกลายเป็นอะไร
5555555555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยเด้อ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แหมมมม ก็ไม่บอกว่าหานาง ไปทำไรโน๊ะ