[END] Six Crowns Wayfashion ร้อยรักโชคชะตาท้าทายลิขิต

ตอนที่ 25 : SC Wayfashion | Episode21

T
B

 

21

“จริง?”

ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง และเกือบจะปล่อยเจ้าของชื่อ...? หลุดมือซะละ

“อือ...ก็ MN คือ Minnie ไง” อีกคนชี้แจงมา

“นายเอาชื่อฉันไปตั้งเป็นชื่อหนูอะนะ”

“อ้าว...ทำไมล่ะ”

ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ  ฉันไม่ได้หวงชื่อตัวเองหรอก เพียงแต่ว่ามันรู้สึกแอบเขินที่รู้ว่าอีกคนเอาชื่อฉันไปตั้งเป็นชื่อหนู (คือ...ฉันไม่ได้โรคจิตใช่มั้ย?)

“ก็...ทำไมนายต้องใช้ชื่อนี้ด้วยล่ะ” ฉันถามอีกรอบ ก่อนจะวางแกสบี้ที่มีชื่อเหมือนฉันลงไว้ที่เดิม

“ก็ฉันชอบชื่อนี้”

โอเค ฉันจะพยายามไม่ยิ้มละกัน พูดมาได้ว่าชอบชื่อนี้ บ้าเปล่า ชื่อฉันมันก็ไม่ได้มีเอกลักษณ์พิเศษอะไรเลยนะ มาพูดแบบนี้อยากประจบละสิท่า

“ฮึ เดี๋ยวฉันจะเอาชื่อนายไปตั้งให้หมาที่บ้านฉันบ้างก็แล้วกันนะ”

“ทำไมต้องเป็นหมา”

ฉันยิ้ม จากนั้นก็เข้าไปลูบหัวเขา “สัตว์เลี้ยงสุดเชื่องงายยยย”

มือหนาคว้ามือของฉัน เอาออกมาจากหัวของเขา แล้วก็ยิ้มแยกเขี้ยวใส่

“เดี๋ยวจะโดนกัด” ปากของการ์ฟิลด์กำลังจะงับเข้าที่มือของฉัน ทำเอาต้องรีบดึงออกมาทันที

“แต่อย่างนายน่าจะเป็นแมว แล้วนายจะมากัดฉันทำไม”

“ก็ตามหลักของเธอแล้ว แมวต้องกินหนูไม่ใช่เหรอไง เธอพูดเองนี่”

“เกี่ยวไรกันเล่า”

“เธอไม่เคยดูการ์ตูนเหรอ เธอไม่สังเกตเหรอไงว่าชื่อเราสองเป็นตัวการ์ตูนเหมือนกันนะ”

ฉันเริ่มคิดตามในสิ่งที่เขาพูด ชื่อของฉันเป็นตัวการ์ตูนตัวหนึ่งในดิสนีย์ ซึ่งฉันคิดว่าหลายคนน่าจะรู้จักดี พอๆ กับการ์ฟิลด์ การ์ตูนแมวสีส้ม ตัวอ้วน ที่ชอบกินลาซานญ่า เออแฮะ ฉันเพิ่งนึกได้

“เกี่ยวอะไร นี่ฉันเป็นคนนะ เห็นเป็นหนูรึไง”

“เป็นหนูก็น่ารักดีออก”

“ไม่ จะเอาชื่อฉันไปตั้งเป็นชื่อหนูก็ทำไป แต่อย่ามาว่าฉันเป็นหนู”

“โอเคๆ”

“งั้นฉันกลับละนะ” ฉันเดินไปหยิบเอากระเป๋าของตัวเองที่ถูกเอามาวางไว้บนโต๊ะตัวหนึ่งของห้องนั่งเล่น แล้วก็สะพายมันไว้กับตัว

“อืม...ได้ เดี๋ยวไปส่งนะ”

การ์ฟิลด์กับฉัน ลงลิฟต์มาที่ชั้นหนึ่งโดยขอบอกเลยว่าแทบเป็นลมอีกรอบ เพราะชั้นที่อยู่มันสูงมากจนแอบคิดว่าตาบ้าลีโอนั่นจิตใจเขาทำด้วยอะไร มาอยู่คอนโดชั้นสูงขนาดนี้ และทันที่ลงมาถึงข้างล่างเป็นอันเรียบร้อย คุณป้าคนหนึ่งดูเหมือนจะเป็นแม่ค้าขายพวกน้ำกาแฟ น้ำชาก็ทักขึ้น

“หื้อ...ตอนมาไม่สังเกต เพิ่งเห็นตอนจะกลับ นี่หิ้วสาวมาถึงที่เลยนะการ์ฟิลด์”

“ป้า...นี่แฟนผม” อีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน ใช้แขนมาโอบฉันไว้ และหันไปยิ้มให้หญิงวัยกลางคน

“นับเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์คนอย่างแกนี่มีคนเอาด้วย?”

“ป้านี่ไฮโซนะครับ ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวขากลับจะมาซื้อชาเย็น ป้าทำไว้ให้แต่ตอนนี้เลยก็ได้” การ์ฟิลด์

“กว่าจะกลับ จะให้ทำไว้รอคงเย็นจืดพอดี” หญิงวัยกลางคนทำหน้าเอือมใส่การ์ฟิลด์ ฉันว่าหมอนี่เป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดีเยี่ยม แม้กระทั่งกับคนขายน้ำ

“หือ...ก็เอาไปอุ่นกินก็ได้ ไปนะ ฮ่าๆๆ”

จบประโยคร่างสูงก็พาฉันออกไปจากพื้นที่ตรงนี้ โดยฉันยังได้ยินเสียงแว่วจากแม่ค้าคนดังกล่าวประมาณว่า ‘ชาเย็นบ้านแกเหรอ ที่จะเอาไปอุ่นกินใหม่’ แบบนี้แหล่ะนะ

“นายนี่มันกวนประสาท” ฉันหันไปว่าเจ้าตัวที่ทำหน้ายิ้นระรื่นไม่รู้ร้อนอยู่

“ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ฮ่าๆๆ”

ระหว่างทางที่กำลังเดินมายังลานจอดรถ ฉันก็เห็นหญิงสาวคุ้นหน้าตุ้นตาคนหนึ่งเดินสวนกัน คือ...อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ ฉันรู้สึกว่ายัยเมื่อกี๊จะแอบมองการ์ฟิลด์ด้วย เป็นการมองด้วยสายตาแปลกๆ ช่วงจังหวะเดียวที่การ์ฟิลด์เองก็มองยัยนี่เหมือนกัน ที่สำคัญฉันจำผู้หญิงคนนี้ได้ เธอเป็นคนที่อยู่กับโฟโต้วันนั้น ชื่อวันอะไรสักอย่างไม่ได้จำไว้

ฉันคงไม่ได้คิดมากไปเองหรอกนะ....

คงไม่มีอะไรหรอก...

@SixCity Condo

ฉันกลับมาที่คอนโดได้อย่างสวัสดิภาพ และปลอดภัย...อ่าฮะ ประโยคนี้เป็นประโยคที่ฉันชอบใช้กับตัวเองเวลานั่งรถไปถึงที่หมายแล้วอะ ฉันเคยหลุดพูดให้การ์ฟิลด์ได้ยินไปครั้งหนึ่ง เขาตอบกลับมาว่าอะไรรู้มั้ย?

‘อยู่กับฉัน ยามไหนก็ปลอดภัยอยู่แล้ว’

 คนอะไรก็ไม่รู้ เกิดมามีความมั่นใจสูงเหลือเกินนนน

แต่เมื่อฉันกำลังจะลงจากรถไป ก็โดนมือหนาของอีกคนคว้าไว้ก่อน

“อะไรอะ” ฉันไปหันไปถามคนที่จับแขนฉันไว้

และไม่ได้รับคำตอบอะไร ก่อนที่อีกคนจะก้มลงมาจูบที่หน้าผากของฉัน

“พักผ่อนเยอะๆนะครับ เป็นห่วง” ไม่พูดเปล่า ซ้ำยังยิ้มมาให้อีก

“อือ...” ฉันตอบรับไปสั้นๆ และรีบลงจากรถไป

ฉันเดินขึ้นมาบนคอนโดด้วยอาการที่เก็บไม่อยู่เลยทีเดียว...ฉันรู้สึกมีความสุขมากถึงมากที่สุด แต่ก่อนจากที่ฉันมักจะไปไหนมาไหนด้วยตัวเองตลอด ตอนนี้ก็มีคนไปรับไปส่ง จากที่จะนั่งดูงานของตัวเองคนเดียว  เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาช่วย จากที่เหนื่อยจากงาน บางครั้งก็จะมีใครบางคนชอบมาทำให้ยิ้ม จากที่ไม่เคยมีใครมายุ่งวุ่นวายกับฉัน ตอนนี้ก็กลายเป็นว่าชีวิตฉันโดยจุกจิกมากขึ้น จากที่ชีวิตฉันไม่มีอะไรมากนอกจาก ทำงานและกิน นอน ตอนนี้ก็มีเพิ่มขึ้นมา คือนั่งคิดถึง

ฉันว่าบางที ฉันคงกำลังตกหลุมรักใครคนนั้นแน่เลย

อื้อหือออออ มีความหวานฟรุ้งฟริ้งมาก
อิจหนัก ทำไมนี่ไม่มีแบบนี้บ้าง
5555555 หวานๆ ไปแล้ว ทีนี้ก็....
ก็นะ....มันไม่ได้หวานตลอดแบบนี้หรอก
เตรียมใจไว้ด้วย บทหน้าเจอกนใหม่จุ๊บ

เปิดพรีออเดอร์ฟิลด์มินอยู่นะคะ

จิ้มๆ