คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : BLOOMING - INTRO
Intro
เกล็ดหิมะโปร่งใสร่วงโรยจากท้องฟ้ากว้างในฤดูหนาวที่มาเยือนเมืองใหญ่ ที่ได้ชื่อว่าไม่เคยหลับใหล ผู้คนและรถยนต์สัญจรกันไปมาดูวุ่นวายแต่นี่ก็เป็นจุดเด่นอย่างหนึ่งของซานฟรานซิสโก ภาพทั้งหมดปรากฏขึ้นนอกหน้าต่างห้องนอนของเด็กหนุ่มร่างบางที่หลับพริ้มนอนอยู่บนเตียง เส้นผมสีควันบุหรี่ดูนุ่มสะท้อนกับแสงไฟที่เล็ดลอดจากนอกหน้าต่างห้องเข้ามา เด็กหนุ่มพลิกตัวใบหน้ามีเค้าโครงของรอยยิ้มราวกับกำลังฝันหวาน...
แต่ฝันหวานเหล่านั้นกำลังจะจบลง
Rrrrrrrrrrr
เสียงริงโทนแผดออกมาจากโทรศัพท์สีดำสนิทที่วางอยู่บนโต๊ะ ร่างที่นอนอยู่บนเตียงขมวดคิ้วแน่นจนเป็นปมได้แต่พลิกตัวไปมาด้วยความหงุดหงิดสู้กับปลายสายที่ยังคงโทรมาไม่ยอมหยุดแม้เจ้าตัวจะไม่รับ ...สุดท้ายก็ยอมแพ้ มือขาวขยับไปหยิบโทรศัพท์ของตนกดรับและกรอกเสียงลงไป
“มี๊ รู้มั้ยที่นี่มันกี่โมงถ้าไม่เร่งด่วนค่อยคุยกันได้มั้ยครับ” น้ำเสียงงัวเงียบ่งบอกถึงระดับความง่วงของเจ้าตัว ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายเป็นถึงมารดาผู้ให้กำเนิดเขาคงด่าจนอีกฝ่ายหาทางกดวางสายไม่ทันแน่
น่าหงุดหงิดจริงๆ ที่นี่มันตีสามแล้วนะเฮ้ย!!
“ก็เด็กที่ไหนละหายไปเรียนต่อไม่เคยติดต่อมาเลย มี๊ก็น้อยใจเหมือนกันนะเซฮุนอา”
“โธ่ เรียนหนักนี่ครับผมคิดถึงมี๊ใจจะขาดนะรู้มั้ย”
เสียงปลายสายหัวเราะตอบกลับมาเพราะเอ็นดูในความขี้อ้อนของลูกชายสุดที่รัก
“ถ้าคิดถึงมี๊จริงก็กลับมาหามี๊หน่อยสิเซฮุนนี่ ทางนั้นลูกคงไม่มีงานอะไรค้างแล้วใช่มั้ย?”
เซฮุนพลิกตัวเปลี่ยนเป็นนอนคว่ำแล้วจับโทรศัพท์แนบหู “มี๊รู้ได้ยังไงว่าผมไม่มีงานแล้ว” เขาจำได้ดีถึงความแสบของแม่ตัวในอดีต เคยมีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่แม่ของเขาแอบเอาเครื่องติดตามและเครื่องดักฟังมาติดไว้กับกระเป๋าเดินทาง ทะเลาะกันยกใหญ่เลยทีเดียว... “นี่คงไม่ได้แอบสืบตารางเรียนผมหรอกใช่มั้ยครับ”
“อะไรกัน เห็นมี๊เป็นคนแบบไหนเนี่ยฮึ” แม่ของเขาแกล้งทำเสียงงอนก่อนจะพูดต่อ “กลับมาหามี๊เถอะนะ จริงๆ มี๊จองไฟท์บินไว้ให้ลูกแล้วด้วย ถ้าไม่กลับเสียดายเงินแย่เลยนะรู้มั้ย”
“มี๊ครับ! แบบนี้มันมัดมือชกกันชัดๆ!”
“ถ้าไม่ทำแบบนี้ลูกก็ไม่กลับน่ะสิ อย่าลืมนะจ้ะไฟท์บินตอน 3 ทุ่มครึ่งถ้าพลาดละก็...” ปลายเสียงเว้นระยะไป “บรรดาบัตรเครดิตลูกโดนระงับแน่รู้มั้ย”
“มี๊ครับ!!”
ก่อนที่เซฮุนจะได้บ่นอะไรต่อคู่สนทนาก็ชิงตัดสายไปเสียแล้ว มาดามโอนั่งหัวเราะกับโทรศัพท์อยู่สักพักเมื่อนึกถึงหน้าลูกชายยามที่โกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง ถ้าบอกว่าให้กลับมาหมั้นเจ้าตัวคงวีนไม่ยอมกลับแน่ๆ เธอรู้ว่าเซฮุนเป็นเด็กแสบและคงจะไม่ต้องถามว่าได้นิสัยนั้นมาจากใคร... มาดามโอถอนหายใจเมื่อคิดถึงแผนที่ต้องวางเพื่อรับมือกับลูกตัวดีของเธอก่อนจะปรายตามองไปยังรูปที่วางอยู่บนโต๊ะ
เป็นรูปของเด็กหนุ่มวัยใกล้เคียงกับลูกของตนยืนพรมน้ำให้เหล่าดอกไม้ที่วางเรียงรายอยู่หน้าร้าน…
...คู่หมั้นของลูกชายเธอ
------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น