ห้องเก็บของเน่าๆ ของผม

ลำดับตอนที่ #4 : พล็อตนิยายไร้ชื่อเรื่อง:: ตัวละคร:: Luis Arcenos

ใบประวัติผู้ร่วมเดินทาง

ชื่อ :: ลิวอิส อาร์เคนอส [Luis Arcanos]

                • อนึ่ง ชื่อลิวอิสผันมาจากชื่อ “ลูอิส” ถึงจะเขียนเหมือนกัน แต่อ่านออกเสียงต่างกัน ส่วนนามสกุลอาร์เคนอสเกิดจากการนำคำสองคำมารวมกัน คือ Arcane [วงแหวนเวท] + North [เหนือ] = Arcanos

(ผันคำ แต่ความหมายแฝงคือ “เหนือกว่าใครในเรื่องวงแหวนเวท” )

อาชีพ :: นักเวทไร้สังกัดธาตุธรรมชาติ นักประดิษฐ์วงแหวนเวท (สืบทอดต่อมาในตระกูลเป็นรุ่นที่ 666)

แร้งกิ้ง:: Pre-Sorceror (ถ้าเทียบกับทางสมาคมก็คือระดับสี่)

อายุ:: 17  (วันเกิด 17 พฤศจิกายน > ราศีพิจิก)

ส่วนสูง :: 178

น้ำหนัก :: 61

ลักษณะ :: เป็นคนที่ดูเหมือนบ้าๆ บอๆ แต่กลับให้ความรู้สึกเท่อย่างน่าประหลาด ชอบหอบม้วนกระดาษ (หนาๆ) และปากกาขนนกไปไหนมาไหนด้วยเสมอ ผมสีน้ำตาลทองซอยสั้น ซึ่งเจ้าตัวปล่อยปละไม่ได้ตัดมาประมาณ 3-4 เดือนแล้วมัดเป็นหางม้าเล็กๆ เอาไว้ที่ท้ายทอย ดวงตาสีทองฉายประกายขี้เล่นหากแต่เปี่ยมด้วยภูมิความรู้ ใบหน้าจัดอยู่ในเกณฑ์หล่อถึงหล่อมากแต่เจ้าตัวกลับทำตัวบ้าๆบอๆ จนกลบความหล่อหายไปเกือบมิด ผิวขาวแต่ไม่ถึงกับขาวมากที่หากเปิดเสื้อออกจะพบรอยแผลอยู่ในร่มผ้ามากมาย (ผลมาจากการทดลองเวทกับตัวเองแล้วพลาด) สวมชุดกางเกงยาวและผ้าคลุมสีออกโทนน้ำตาลทองเข้ากับตัว ไม่ค่อยจะยอมใส่รองเท้าเพราะเจ้าตัวอ้างว่าทำให้สัมผัสพลังธรรมชาติได้แย่ลง (จนคนแถวนั้นต้องบังคับให้ใส่)

เผ่า:: ลูกเสี้ยว [พราย+อสูร+มังกร] (อัตราส่วน 20 – 20 – 60)

นิสัย :: ขี้เล่น เป็นกันเองกับทุกคน ดูอารมณ์ดี (อย่างค่อนข้างสงบเสงี่ยม) จนดูเหมือนไม่มีจุดเดือดระหว่างที่คุยกัน แต่ที่จริงแล้วเขาได้เก็บรายละเอียดของเพื่อนๆ และคู่สนทนาเอาไว้ในใจตลอดเวลาอย่างชาญฉลาดและแยบยล ทำงานและเคลื่อนไหวเร็วมาก จริงจังกับสายสัมพันธ์ใดๆ ที่เกิดขึ้นกับเขาต่อคนรอบข้าง (คบใครเป็นเพื่อนจะไม่มีทางทิ้ง รักใครจะรักจนวันตาย เกลียดใครจะเกลียดเข้ากระดูกดำชนิดไม่มีวันยอมญาติดี) เก็บอารมณ์เก่ง ซ่อนคม เป็นคนที่ชอบทำงานเบื้องหลังมากกว่าการรับหน้า เรื่องที่พูดออกมาส่วนใหญ่เป็นเรื่องไร้สาระที่ทำให้ชาวบ้านหัวเราะกัน แต่ในเวลาคับขัน เขาก็พร้อมที่จะสนับสนุนในการปิดจุดอ่อนของเพื่อนๆ ได้อย่างลงตัวเพราะได้ศึกษาเอาไว้แล้ว มีข้อเสียคือทุกอย่างที่เคยผ่านมือ อยู่ด้วยกันมาช่วงหนึ่ง หรือว่าสร้างเองกับมือ หมอนี่จะนับว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ที่ถ้าต้องเสียไปก็จะทำให้ใจหายได้ไม่น้อยเลยทีเดียว บ้าบิ่นยอมทำได้แม้กระทั่ง(แกล้ง) ญาติดีกับศัตรูเพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลหรือสิ่งที่ต้องการ แต่นั่นก็แสดงให้เห็นถึงความภักดีต่อหมู่คณะอย่างไม่เสียดายชีวิต

งานอดิเรก:: นั่งวาดวงแหวนเวทแปลกๆ ที่ไม่มีใครเคยเห็นแล้วทดลองกับตัวเอง (บางครั้งอาจก่อให้เกิดเหตุการณ์ประหลาดไม่คาดฝันเหมือนด็อกเตอร์ทดลองสารเคมี) เที่ยวกวนชาวบ้านให้หัวเราะ วาดรูปเล่น มองเพื่อนๆ ฝึกซ้อมแล้วจดจำรูปแบบ จากนั้นก็ประดิษฐ์วงแหวนเวทที่เหมาะใช้สำหรับปิดจุดอ่อนของคนๆ นั้นไปให้ (หรืออาจจะเป็นการเข้าไปแนะนำว่าเป็นอย่างไร ต้องแก้ไขตรงไหน ถ้าแก้ไม่ได้ค่อยวาดวงแหวนเวทส่งให้ หรือกรณีที่อีกฝ่ายไม่มีเวท เจ้าตัวก็จะเก็บวงแหวนนี้ไว้ใช้ให้เองในเวลาคับขัน)

ชอบ:: การคิดค้นเวทมนตร์ใหม่ๆ และทดลองใช้จริง คนจริงใจไม่เรื่องมาก เพื่อนๆ ครอบครัว ภาษาโบราณต่างๆ (จะเอาไว้สร้างวงแหวนเวท) ตำนานสิ่งลี้ลับ พลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ความสงบ แสงจันทร์

เกลียด:: พวกที่มาหาเรื่อง/ดูหมิ่น/กระทำการทางลบกับคนที่ชอบ เพื่อน ครอบครัว หรือมาทำลายผลงานวงแหวนเวทอันภาคภูมิใจ

อาวุธ :: ใช้นิ้ว ปากกาขนนก คทา หรืออะไรก็ตามที่สามารถ”ใช้เขียนได้” วาดวงแหวนเวทในอากาศ (หรือบนสิ่งของ) โดยไม่จำเป็นต้องใช้หมึก (เมื่อวาดลงไป เส้นแสงตามธาตุที่จะใช้จะเรืองออกมาตามเส้นที่ลากประกอบกันเป็นวงเวท) แล้วผนึกพลังของตนยิงเวทนั้นๆ ออกไป ความแรงขึ้นอยู่กับพลังเวทที่ใช้และบทมนตราที่เขียน (หรือบางครั้งอาจใช้พู่กันเขียนวงแหวนเวทรอบแขนตัวเองแล้วยิงออกไปในทันทีที่อยากยิงก็ได้ แต่เมื่อยิงจนหมดหน้าที่แล้วลายพู่กันนั้นจะหายไปทันที) / ม้วนกระดาษที่มีวงแหวนเวทซึ่งเขียนเล่นๆ เอาไว้เป็นตัวทดลองหรือเขียนเผื่อไว้ แต่หากจะต้องใช้จริงก็สามารถหยิบมาใช้ได้ / ดาบสุดแสนธรรมดา 1 เล่ม (เหน็บที่เอว) และมีดสั้นแบบนินจาสุดธรรมดา (แต่อาบยาพิษสูตรของตัวเองไม่ซ้ำกัน) 3 เล่ม (เหน็บที่ต้นขา)

ความสามารถพิเศษ (อย่าเวอร์เกิน):: วาดรูปเก่งและเร็วมาก (ไม่งั้นจะวาดวงแหวนเวทแปลกๆ ออกมาได้อย่างไร?) สามารถทำงานได้โดยนอนเพียง 5 นาที - 1 ชั่วโมง แต่เวลานอนที่ถูกลดทอนไปจะสะสมไว้ในการนอนครั้งต่อไป (เวลานอนปกติ 8 ชั่วโมง) ศิลปะดนตรีและการร่ายรำโบราณ และอักขระภาษาต่างๆ ที่พี่ท่านเข้าใจทั้งหมด (เพื่อวงแหวนเวท)

จุดอ่อน :: การต่อสู้ระยะประชิด หรือการต่อสู้ที่ต้องใช้อาวุธไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ในขณะนี้กำลังอยู่ในการฝึกฝนเพื่อให้เก่งขึ้น (อยู่ในระดับอัศวินขั้นกลาง) / เพราะละเอียดอ่อนเรื่องความสัมพันธ์มากจนเกินไปทำให้กลัวไปหมด ทั้งกลัวอีกฝ่ายไม่ยอมรับ กลัวเป็นตัวถ่วง ฯลฯ จนทำให้ดูเหมือนมีแรงกดดันตลอดเวลา การแสดงออกด้านความสามารถเลยพลอยลดลงไปด้วยส่วนหนึ่ง และยิ่งกลัวว่าจะไม่มีใครยอมรับสายเลือดครึ่งๆ กลางๆ ของตน เลยยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ว่าจะมีใครรู้เรื่องเผ่าที่ปนกันมั่วไปหมดของเขา เลยพยายามเก็บไว้เป็นความลับให้ถึงที่สุด