SF EXO ChanBaek : TIME Intro

เนื้อเรื่อง

[ Fic ] EXO : ChanBaek ต่อให้ผมจะเป็นยังไง พี่ไม่ต่องสนใจผมหรอก ผมขออยู่ข้างๆพี่แบบนี้ก็พอนะครับพี่ชานยอล CHANBAEK:Intro เช้าอันแสนสดใสของการเปิดเทอมวันแรกของสัปดาห์ในชีวิตเด็กมหาลัย หนะมน้อยหน้าใสงัวเงียตื่นขึ้นมาเข้าครัวแต่เช้าตั้งหน้าตั้งตาทำแซนวิชรสโปรดให้ 'คนๆนั้น'หนุ่มน้อยบรรจุแซนวิชชิ้นสุดท้ายลงกล่องและออกจากหอมุ่งหน้าไปคณะวิศวะทันที คณะวิศวกรรมศาสตร์ "ชานยอล อา...หยุดนะ...นี่มันหน้าคณะเลยนะ.." "ไม่เห็นเป็นไรเลย...นิดนึงนะ..คยองซู" "อืออ~กินแซนวิชไปเลย" ภาพคน 2 คนกำลังสวีทกันหน้าคณะถูกเล่นผ่านสายตาผู้มาเยือนอย่าง 'บยอนแบคฮยอน' 'พี่คงไม่กินแซนวิชของผมซินะครับ พี่ชานยอล' แบคฮยอนพูดกับตัวเอง ก่อนจะเตรียมกลับคณะตนเอง 'ฮึ...บยอนแบคฮยอน...มึงฉีกแล้วหรอ' "ฉันไปห้องน้ำแป๊บนะ" "ชานยอลพูดก่อนจะลุกเดินไปยังห้องน้ำแต่ทางที่ไป 'มันไม่ใช่'ทางไปห้องน้ำน่ะสิ.....บยอนแบคฮยอน "เฮ้ย!!มึงอ่ะ!หยุดก่อน" "ครับ?^^" แบคฮยอนหันไปตามเสียงเรียก ก้อนเนื้อน้อยๆเต้นรัว เพราะเสียงทุ้มอันคุ่นหู "กล่องนั้นอ่ะ ของกูใช่มั้ย" "กล่อง?..อ๋อ ช..ใช่ครับ. ผมทำให้พี่ แต่...' "ขอบใจนะ" ชานยอลพูดก่อนจะหยิบกล่องจากมือแบคฮยอนและกระตุกยิ้มแปลกๆ "ค..ครับ..ผม" .~~~ ฟรึบ~~~ กล่องแซนวิชตกลงถังขยะใกล้ๆด้วยฝีมือของปาร์คชานยอล "แต่ มึงไม่ต้องรำบากหรอก กูไม่ต้องการ เลิกยุ่งกับกูได้แล้ว" "......" พูดจบชานยอลก็เดินออกไป นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่แบคฮยอนเจอชานยอลทำแบบนี้ มันออกจะเกิดขึ้นบ่อยๆ 'พี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ ตั้งแต่ปีหนึ่ง จนถึงตอนนี้ ในสายตาของพี่ไม่เคยมีผมเลย' แบคฮยอนเดินออกจากตอนนั้นตรงไปยังคณะอักษรเพื่อเข้าเรียน คณะอักษรศาสตร์ "ทำไมพึ่งมาล่ะ แบคฮยอน" ทันทีที่แบคฮยอนก้าวเข้าห้อง 'จางอี้ชิง' หนุ่มยิ้มสวยชาวจีน เพื่อนสนิทคนเดียวของแบคฮยอนก็เอ่ยถาม ใช่ว่าแบคฮยอนไม่มีเพื่อน แต่เจ้าตัวไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไรและอาจไม่มีใครเข้าใจแบคฮยอนเหมือนอี้ชิง "ไปทำธุระมาน่ะ" "ธุระกับไอ้พี่หูกางปาร์คชานยอลล่ะสิ" "...." "ฉันว่านายเลิกยุ่งกับเค้าเถอะ ไม่รู้สึกเจ็บบ้างหรอที่เค้าทำกับเราแบบนี้อ่ะ เค้าไม่เคยเห็นสิ่งที่เราทำให้เค้า ไม่เห็นคุณค่าของเรา ก็ปล่อยเค้าไปเถอะนะ" "ค..คือ" "พี่คริสบอกฉันแล้ว เรื่องที่ไอ้พี่ชานยอลมันเอาแซนวิชนายไปทิ้ง เค้าทำกับนายแบบนี้นายยังรักเค้าหรอ" ใช่ แบคฮยอนแอบชอบชานยอลตั้งแต่เข้าปี1 จนตอนนี้อยู่ปี2 ปาร์คชานยอลคนนั้นก็ไม่มีวี่แววจะเห็นคนอย่าง เขาในสายตาเลย "ฮึก..อี้ชิง!" แบคฮยอนโผเข้ากอดเพื่อนรักปล่อยโฮออกมา ต่อหน้าคนอื่นดูเหมือนแบคฮยอนจะเป็นคนเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วแบคฮยอนน่ะอ่อนแอเหมือนกัน คงจะมีแค่อี้ชิงเท่านั้นแหละที่ได้เห็น อี้ชิงกอดปลอบเพื่อนเบาๆ "นายร้องไห้มาให้พอเถอะนะ เพราะถึงยังไงนายก็ไม่ตัดใจจากพี่ชานยอลอยู่ดี" "ฮึก..ขอบใจ..นะ.อี้ชิง..ฮึก..ที่เข้าใจฉัน' "ก็ฉันเป็นเพื่อนนายนิ..เลิกร้องได้แล้ว" "อืมๆ" ถึงจะบอกให้เลิกร้องไห้และน้ำตาหยุดไหลแล้วก็ตาม แต่มันก็ร้องข้างในอยู่ดี . 'ถึงวันนี้พี่จะไม่สนใจผม ต้องมีสักวันที่พี่จะหันมาสนใจผมบ้าง' To be con อันยิงปังๆ ไรต์ชื่อ ฟิล์ม5555 ไม่ใช่ฟิคเรื่องแรกของไรต์หรอกนะ ไรต์แต่งมาหลายเรื่องแล้ว555 อยากลองแต่งแบบดาร์กๆ แต่ไม่รู้จะดาร์กให้รึเปล่า555 จะบอกว่าโน็ตบุ๊คไรต์พังแม่ยังไม่เอาไปซ้อมให้ คอมไรต์ยังพังอีก ไรต์อัพฟิคในโทรศัพท์เครื่องน้อยๆของไรต์ ㅠㅠ ไรต์อยากได้เม้นอ่ะ เป็นกำลังใจให้ไรต์แต่งต่อหน่อยนะ พลีสสส~~ขอให้สนุกกับการอ่านฟิคนะ จ๊วบม๊วกกก