[Rewrite] Marchen of Lucello ฉันนี่แหละคืออนาคตเจ้าสวรรค์!! [Celestial's Noel Series]

ปี Polaris ที่ 26

โครนอส : เมื่อร้อยปีก่อนนั่น ฉันพลาดที่จะปกป้องโลกิ น้องชายของฉันจากพวกมนุษย์ ไม่อย่างนั้นน้องของฉันคงไม่...นับแต่นั้นเป็นต้นมาฉันสาบานเอาไว้ว่าจะไม่อภัยให้พวกมนุษย์เด็ดขาด จะไม่ยอมอภัยให้พวกมัน...ถ้าฉันได้ก้าวขึ้นเป็นเจ้าสวรรค์เมื่อไหร่ฉันจะแก้แค้นพวกมัน แก้แค้นให้น้องของฉัน จากนั้นฉันก็...

จะโดนอาร์เทมิสถีบตกน้ำ

โครนอส : ไอ้อาร์เทมิส!//ตะคอกเสียงดังหลังถูกถีบตกน้ำ

อาร์เทมิส : ฮะๆๆๆๆๆ เป็นเจ้าสวรรค์ฆ่ามนุษย์ไม่ได้นะเด็กน้อยเอ้ย~!//ตะโกนล้อเลียนแล้ววิ่งจากไปพร้อมฝูงแกะ

โครนอส : โถ่! ไอ้บ้า! กลับมานะเว้ย! ฉันจะฆ่าแก!//ตะโกนโหวกเหวก

เฟนริล : //ก้าวออกมา//เหมือนท่านโครนอสจะไม่อยู่ในสภาพที่จะแนะนำเรื่องได้ งั้นผมจะออกมาแนะนำแทนท่านโครนอสนะครับ ก่อนอื่นเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของการแก้แค้นครับ ถึงจะเคยเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็เถอะ คือว่าเมื่อหลายร้อยปีที่แล้วน้องของท่านโครนอสได้ถูกพวกมนุษย์ที่เป็นนักวิจัยจับไปทำการวิจัยครับ จากนั้นเขาก็ตายจากไป อ้อ แต่อย่าเอาเรื่องนี้ไปพูดต่อหน้าท่านโครนอสนะครับ ท่านโครนอสน่ะไม่ชอบเรื่องนี้เอามากๆ เลย//กระซิบ

เฟนริล : หลังจากเหตุการณ์ในตอนนั้นหนึ่งร้อยปีก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ครับ ผมกับท่านโครนอสได้รับคำสั่งจากสวรรค์ให้ไปที่เมืองทะเลทรายที่อยู่บนเกาะที่ห่างไกลออกไป มีข่าวว่าพวกนักวิจัยกำลังทำการทดลองที่น่าสงสัยอยู่ที่นั่นครับ หน้าที่ของพวกเราก็คือการไปทำลายการวิจัยที่ว่านั่น หยุดแผนการชั่วร้ายของพวกเขา

เฟนริล : อันที่จริงภารกิจนี้เป็นภารกิจที่อันตรายมาก ไม่มีใครอยากให้ท่านโครนอสไปยุ่งเกี่ยวกับพวกนักวิจัยอีก แต่เพื่อให้ท่านโครนอสยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งร้อยปีที่แล้วได้ ทุกคนเลยสนับสนุนให้ท่านโครนอสไปทำภารกิจนี้ครับท่านเทพบนสวรรค์ทำขนาดส่งคนที่เก่งๆ ไปตรวจสอบดูความปลอดภัยของภารกิจก่อนเชียวนะครับ แค่ตรวจสอบแต่ไม่ทำลายการทดลองเลยทั้งที่ทำได้ง่ายๆ แท้ๆ เพื่อให้ท่านโครนอสได้ทำภารกิจเอง ก็คิดว่าภารกิจนี้จะปลอดภัยขึ้นอยู่หรอก แต่เหมือนจะมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้น ทำให้ภารกิจนี้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องยุ่งยากทั้งหลายที่จะตามมาหลังจากนี้ครับ

โครนอส : เฟนริล! เฟนริล! อยู่ตรงนั้นใช่ไหม? มาช่วยฉันหน่อยเร็วเข้า!

เฟนริล : คร้าบ~ งั้นผมไปก่อนนะครับ ต้องไปช่วยท่านโครนอสก่อน แล้วเจอกันครับ//โบกมือส่งยิ้มแล้ววิ่งลงสะพานไปหาโครนอส

ฟอร์ท : //ก้าวออกมา//เหมือนท่านเฟนริลจะพูดตกไปนิดหน่อย ผมเลยจะมาเสริมครับ เรื่องที่จะลงในหน้านี้เป็นส่วนที่รีไรท์จากหน้านิยายอีกหน้าหนึ่งนะครับ เนื้อหาหลังรีไรท์จะแตกต่างจากก่อนรีไรท์มาก จะมีการเพิ่มรายละเอียดขึ้นมากขึ้นหลายจุด เพิ่มรายละเอียดของโลกที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น ปรับเปลี่ยนบทรวมถึงลักษณะนิสัยของตัวละครบางตัว เพิ่มเนื้อหาเพิ่มเติมอย่างเรื่องของชนพื้นเมืองหรือภารกิจที่ท่านโครนอสรับมาทำจากพวกมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่า ‘กิลด์นักผจญภัย’ รวมทั้งยังได้เพิ่มตัวละครเสริมเข้ามาในเรื่องอีกจำนวนหนึ่งครับ ที่เพิ่มเข้ามาหลักๆ ก็คือท่านอาร์เทมิสและท่านเฮลิออส นอกจากนี้ก็จะมีตัวละครใหม่ที่เพิ่มเข้ามาเรื่อยๆ ครับ ตัวละครหลักบางตัวก็อาจจะโผล่มามีบทไวขึ้น สำหรับบทจบก็อาจจะแตกต่างไปจากภาคก่อนด้วยครับ

ฟอร์ท : สำหรับคนที่สนใจเรื่องนี้อยากอ่านทำความเข้าใจก่อนสามารถเข้าไปได้ทางลิงค์ด้านล่างที่ผมจะแปะไว้ครับ เป็นเรื่องที่จบเรียบร้อยแล้ว ส่วนหนึ่งที่เอาแยกมาลงอีกหน้าก็เพราะปิดเรื่องไปแล้ว เปิดตอนใหม่ไม่ได้แล้วด้วยล่ะครับ ต้องขออภัยท่านผู้อ่านที่ตามมาแต่ภาคแรกด้วยครับ แล้วเจอกันใหม่ในเนื้อเรื่องครับ//โค้งคำนับ

ลิงค์ภาคแรก(ก่อนรีไรท์)

แนะนำตัวละคร (ให้ตัวละครคุยกัน?)

อาร์เทมิส : โหย ต้องมาอยู่ในกรอบภาพเดียวกันกับโครจังเหรอเนี่ย แย่จัง เอาฉันมารวมอยู่ในกรอบเดียวกันกับเด็กบ้านนอกได้ยังไง คนเขียนเขาน่าจะจับฉันไปรวมอยู่ในกรอบภาพเดียวกันกับพวกผู้หญิงน่าจะดีกว่านะ แบบว่ามีผู้หญิงอยู่เจ็ดคนแล้วมีฉันอยู่คนเดียวแบบเนี้ย อ๊ะ! กรอบถัดไปนี่ก็น่าสนใจไม่เบานะ ผู้หญิงเยอะดี//ลูบคางมีประกายแสงวิ้งวั้งออกมาจากตา

โครนอส : หา? นายพูดอะไรนะ ไอ้หื่น//จ้องมองแบบหาเรื่อง

อาร์เทมิส : โถ่ อย่าหาเรื่องกันสิครับคุณหนูนี่ล่ะก็ ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณหนูเลยนะ คุณหนูว่าผมก่อนนะ ผมเป็นผู้เสียหายนะ

โครนอส : อืม แล้วไง?

อาร์เทมิส : เป็นผู้เสียหายแล้วก็ต้องเอาคืน ได้สิทธิแกล้งนายไม่จำกัดส่วนลด ฮ่าๆๆๆๆๆ!//พุ่งอย่างรวดเร็วไปถกกางเกงโครนอสแล้ววิ่งหนีไป

โครนอส : เฮ้ย! ไอ้บ้า! กลับมานี่เดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!//ร้องว้ากกำกางเกงที่ถูกถกลงไปครึ่งขา

เฮลิออส : ให้ตายสิครับ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ น้องผม งั้นเดี๋ยวผมช่วยนะครับคุณหนู//เดินเข้ามาหาโครนอส

โครนอส : เฮลิออส...ขอบใจนะ//น้ำเสียงซาบซึ้ง

เฮลิออส : //ทรุดตัวลงเบื้องหน้าโครนอสจับกางเกงของโครนอสไว้แล้วรูดลงกระทั่งติดพื้นก่อนวิ่งหนีไป

โครนอส : ........ไอ้เฮลิออสสสสสสสสสสสสส!//กรีดร้อง

เฟนริล : มะ เหมือนเดิมเลยครับทั้งสองคน...

เฟท : ทะ ท่านโครนอสเป็นอะไรหรือเปล่าครับ//เลิกลักเดินเข้าไปช่วย

ซากุระ : //มีรอยยิ้มเจื่อนๆ

เกรย์ : ให้ตายสิ พวกเขาเป็นเทพประสาอะไรเนี่ย มาแกล้งท่านโครนอสที่เป็นอนาคตเจ้าสวรรค์แบบนี้ แถมท่านโครนอสยังเป็นเด็กอยู่เลยนะ//โกรธ

อิลิเช่ : อืม...แต่ได้เห็นโครนอสถูกกระทำแบบนี้ก็ไม่เลวนะ//งึมงำแตะคางคิดเบาๆ เพียงคนเดียว

เฮคาเต้ : โอ๊ะ พวกกรอบหนึ่งเขาทำอะไรกันน่ะ น่าสนุกจังเลย!//ตาเป็นประกาย

มีเดีย : เฮคาเต้ มันไม่ใช่เรื่องน่าสนุกนะ ว่าแต่ท่านอาร์เทมิสนี่ก็ทำอะไรอยู่นะ...//งึมงำ

เฮคาเต้ : อ้าว แต่ฉันพอเข้าใจนะ ฮะๆๆๆๆ

กิลลัส : ขี้โกง! คนที่ได้แกล้งเจ้านั่นต้องเป็นฉันสิ! คอยดูนะ มีโอกาสเมื่อไหร่ฉันจะเอาบาซูก้าดอกทานตะวันนี้ไปยิงใส่เจ้าหมอนั่นดังผ้าง!//ทำท่ายิงบาซูก้า

ทริล : เออ...ฉันว่าแบบนั้นมันไม่ค่อยเหมาะนะคะ...//เหงื่อตก

ฟอร์ท : กิลลัส...ห้ามทำร้ายคุณหนู ห้ามทำลายคฤหาสน์//สีหน้าจริงจัง

กิลลัส : ระ รู้แล้วล่ะน่าโถ่ ไม่เห็นจำเป็นต้องจริงจังขนาดนั้นเลยก็ได้นี่นา ฟอร์ทก็!

เอริท : ขะ ขอตัวกลับไปห้องสมุดก่อนนะคะ...//ก้มหน้าก้มตาจรลีจากไป

อาเชโร่ : ว่าแต่นี่พวกเราถูกเรียกมาทำอะไรน่ะครับ?

ฟิโอเร่ : ไร้สาระ...//กลับกระท่อมกลางสวนฤดูหนาว

เรไซน์ : อ๊ะ! ภาพแนะนำตัวสินะ? แล้วนี่ก็คือพื้นที่ให้พูดแนะนำตัวใช่ไหม? โอเค ฉันพร้อมอยู่แล้ว! สวัสดีครับท่านผู้หญิงผู้อ่านที่น่ารักทั้งหลาย กระผมนั้นมีชื่อว่าเรไซน์ เป็นบุตรของมหาเทพฮาเดสครับ กระผมนั้นเป็นเพียงแค่ผู้ชายเหงาหงอยธรรมดา มีเพื่อนคู่กาย แต่ไม่มีหญิงสาวคู่ใจ ตอนนี้กระผมเองก็กำลังตามเธอ หญิงสาวผู้ที่จะมาเป็นอนาคตและดวงอาทิตย์ให้ผมอยู่ จะว่าไปแล้วคุณผู้หญิงเองก็สวยไม่เบาเหมือนกันนะครับ ความสวยของคุณทำให้ผมใจเต้น อ่า...นี่จะต้องเป็นรักแรกพบของผมแน่ๆ ไม่ทราบว่าคุณผู้อ่านสาวสนใจจะมาเดทกับผมไหมครับ?//ทาบมือขวาไว้ที่หน้าอก โค้งคำนับอย่างคุณชาย

เอลย่า : นายมองไปทางไหนน่ะเรไซน์ คนนั้นน่ะมันท่านผู้อ่านชาย ท่านผู้อ่านหญิงน่ะมันคนนี้//เดินอ้อมหลังไปดันไหล่ท่านผู้อ่านสาวออกมา

เรไซน์ : เอ๋!? นายโกหกฉันหรือเปล่าเอลย่า นี่มันผู้ชายชัดๆ!//ชี้หน้าท่านผู้อ่านสาว

ฮาเดส : ฉันว่าอนาคตฉันต้องหาแฟนให้ลูกตัวเองจริงๆ ละ ไม่หาให้เดี๋ยวได้ลูกสะใภ้มาเป็นผู้ชาย ไม่ก็ได้ข่าวว่าลูกตัวเองไปเป็นลูกสะใภ้คนอื่นเขา//กุมขมับถอนหายใจ

เซอุส : เออ...นายนี่ท่าจะลำบากนะ//หัวเราะเจื่อนๆ

เฮร่า : หวา...จะเป็นอะไรไหมเนี่ย//เป็นห่วง

แอมฟิไทรท์ : มีอะไรให้พวกเราช่วยได้นะ

โพไซดอน : ว่าแต่นายยังจัดการเจ้าตัวที่สาปลูกนายไม่ได้อีกเหรอ?

ฮาเดส : ฆ่าไปตั้งนานแล้ว แต่ทำลายคำสาปไม่ได้//ถอนหายใจหนักมาก

ยอร์ค : ........//มุดดินหายไปแบบคนไม่เกี่ยวข้อง

ลอสเตอร์ : พวกฝ่ายธรรมมะมีภาพตั้งสามภาพ ทำไมพวกเราถึงมีแค่ภาพเดียววะ!//โหวกเหวก

ซาเชียน่า : เพราะพวกเรามีแค่เจ็ดแปดคนนี่ไง ไอ้หน้าโง่!//ตะคอกใส่หน้า

ฟาน : น่า น่า อย่าทะเลาะกันสิ ลอสเตอร์เขาโง่อยู่แล้วไปด่าเขาว่าไอ้หน้าโง่มันไม่สมควรเลยนะ//หัวเราะฮ่าๆ เดินไปตบบ่าซาเชียน่า

ลอสเตอร์ : ฟะ ฟาน...นั่นมันไม่ใช่คำปลอบโยนนะ//ทำเสียงเหมือนจะร้องไห้

เซ็ตตอน : ฮะๆๆๆ ทั้งสองคนก็อย่าแกล้งคุณลอสเตอร์เขาสิครับ//หัวเราะกุมท้อง

ลอสเตอร์ : ซะ เซ็ตตอน...แม้แต่นายก็หัวเราะเยาะฉันเหรอ!?//น้ำตาปริ่ม

เซ็ตตอน : อ๊ะ เปล่านะครับ มันก็เหมือนพวกคุณกำลังเล่นตลกอยู่นั่นแหละ ผมขำมันก็ไม่ได้แปลกหรอกครับ

ลอสเตอร์ : โหดร้าย!!

ซาเชียน่า : ช่าย ช่าย คราวนี้เซ็ตตอนพูดถูกต้อง พวกเราแค่เล่นตลกกันเท่านั้นเอง//ฉีกยิ้มกรุ่มกริ่มรวบฟานกับเซ็ตตอนมากอดไหล่

ลอสเตอร์ : เธอน่ะเงียบไปเลยยัยบ้า!//ชี้หน้าด่าซาเชียน่าทั้งน้ำตาคลอเบ้า

โปรเฟส : หึ!//สบถแบบโคตรหยิ่ง

อาร์โทร : ......//ยืนกอดอกที่มุมเงียบแบบเท่ห์ๆ

รูเล็ต : //กระพริบตาปริบๆ เดินออกไปจากบ้านแล้วก็ถูกหิมะจากหลังคาหล่นทับตาย

อันโนว์ : //เหลือบมองอีกเจ็ดคนที่เหลือจากมุมมืดด้วยสายตาเกลียดชังเข้ากระดูกดำ