Marchen of The Theater's Princess ลำนำกลอนโรงละคร [Celestial's Noel Series]

ปี Polaris ที่ 14,120 - 14,153

อิเดรีย : ชาร์ลเอ๋ย ชาร์ลเอ๋ย ในที่สุดพวกเราก็ได้หลุดพ้นจากบทตัวประกอบมาเป็นตัวเอกแล้วนะ นี่เป็นเรื่องที่วิเศษมากที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ!?//ชูมือดอกไม้ร่วงกระจายสดใส

ชาร์ล : อืม นั่นสินะ ก่อนหน้านี้พวกเราเป็นตัวประกอบในเรื่อง Human@Vampire@Marionette ตลอดเลย แต่ยังไงบทของเธอก็เยอะกว่าฉันมากนะ ทั้งบทในเรื่อง HVM ที่เยอะจนแทบจะกลายป็นตัวหลักได้ แล้วก็ยังมีบทของเธอใน Eternorth Storia อีก ที่เธอโผล่ไปในเรื่องนั้นพร้อมแม่ของเธอตอนเด็ก จำไม่ได้เหรอ? ฉันว่าต้องบ่นเรื่องบทน้อยชีวิตตัวประกอบน่ะควรจะเป็นฉันมากกว่านะ//ยิ้มแหย่ๆ

อิเดรีย : อ้อ นั่นสินะ จะว่าไปบทของฉันก็เยอะจริงๆ นั่นแหละ ว่าแต่ฉันตอนเด็กเนี่ยน่ารักไหม? แก้มน่ารักตุ้ยนุ้ยมากเลยนะ แม่ของฉันก็น่ารักมากเลยนะ อ้อ อีกอย่างนายไม่ต้องมาพูดเลย เรื่องนี้นายได้พบเด่นเป็นคนบรรยายหลักไปแล้วนะ ฉันยังไม่ได้ขนาดนั้นเลยนะชาร์ลพ่อหนุ่มแสนซวยเอ๋ย

ชาร์ล : ฉันไม่ได้ซวยขนาดนั้นสักหน่อย แค่เริ่มต้นมาไม่ค่อยเท่ห์เท่านั้นเอง...เอาเถอะ แต่วันนี้พวกเราไม่ได้จะมาพูดเกี่ยวกับสองเรื่องนั้นนี่นา พวกเราจะมาพูดเกี่ยวกับเรื่องของพวกเรา เรื่องที่เริ่มตั้งแต่การพบเจอของพวกเราสองคนต่างหาก

อิเดรีย : โอ้ นั่นสินะ ถึงจะมีฉันคนนี้ไปเปล่งประกายอยู่ในเรื่องอื่นๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอ่านทุกคนจะเป็นผู้ที่ติดตามฉันจากเรื่องนั้นสินะ? อืมๆๆ เข้าใจ//กอดอกพยักหน้าฉีกยิ้มแบบมาดเท่ห์

ชาร์ล : ก่อนอื่นก็ขอแนะนำจากเรื่องทั่วไปก่อน ‘Theater Poem ลำนำกลอนโรงละคร’ เรื่องนี้เป็นเรื่องแนวแฟนตาซีผจญภัยครับ เริ่มต้นขึ้นจากที่ผมกับอิเดรียได้พบกัน พบเจอเรื่องราวต่างๆ มาด้วยกันและร่วมเดินทางไปด้วยกัน

อิเดรีย : ฉันที่เป็นเจ้าหญิงโรงละครมีเวทย์มนตร์ทำให้เดินทางไปโลกโน้นโลกนี้ได้อย่างอิสระค่ะ ในเรื่องนี้ฉันเดินทางไปที่โลกของชาร์ลและได้เปิดการแสดงขึ้นที่โลกของเขา...วันหนึ่งก็ไปเจอเจ้าหมอนี่แก้ผ้าเดินโท่งๆ อยู่ในโรงละครของฉัน//หันไปมองแรงชาร์ล

ชาร์ล : ดะ เดี๋ยวอิเดรีย! พวกเราตกลงกันแล้วไงว่าจะไม่พูดเรื่องนั้นน่ะ อย่าพูดเลยนะ นะ!?//ยิ้มเฝื่อนลนลานสุดชีวิต

อิเดรีย : หึ...//ฉีกยิ้มพออกพอใจ

ชาร์ล : //หัวเราะเฝื่อนๆ พร้อมเสียงถอนหายใจหนักสุดๆ

อิเดรีย : หลังจากนั้นเล็กน้อยก็เกิดเรื่องน่าปวดหัวขึ้น มีพวกบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ก่อคดีลักพาตัวต่อเนื่อง เหยื่อทุกคนในคดีลักพาตัวเป็นดารานักแสดงและนักร้องที่อยู่ภายในเมือง แล้วเหมือนหลายๆ คนจะมองฉันว่าเป็นดารานักแสดงด้วยนี่สิ ฉันเลยโดนพวกบ้าๆ นั่นหมายหัวไปด้วยเลย//ถอนหายใจหนักๆ

ชาร์ล : แต่เธอเก่งนี่//มองเหลือบ

อิเดรีย : ช่าย ฉันเก่งและเก่งมาก ฉันเอาตัวรอดได้แน่นอนค่า แต่อาจไม่ใช่กับคนแถวๆ นี้นะ...//มองเหลือบชาร์ลด้วยรอยยิ้มเหล่ๆ

ชาร์ล : ฮะๆๆๆๆๆ//หัวเราะเจื่อนๆ อับอายสุดๆ

อิเดรีย : ไรท์เตอร์ยกเรื่องนี้ขึ้นมาเขียนก่อนภาคหนึ่งค่ะ เป็นช่วงที่ฉันเพิ่งรู้จักกับชาร์ลจนกระทั่งตอนที่ฉันออกเดินทางไปกับชาร์ล ส่วนการเดินทางหลังจากนั้นจะเป็นอย่างไรต่อไปคงต้องติดตามกันนานๆ เลยล่ะค่ะ เหมือนไรท์เตอร์จะมีเรื่องอื่นๆ ที่ต้องจัดการก่อนเป็นคิวยาวเลย//ยกนิ้วชี้แตะปาก

ชาร์ล : แต่อ่านเฉพาะช่วงแรกนี้ก็ถือเป็นบทจบที่ดีเหมือนกันนะครับ//ยิ้ม

อิเดรีย : เอาล่ะ เอาล่ะ ชาร์ลเอ๋ย และเหมือนเรื่องของพวกเราจะค่อนข้างพิเศษกว่าเรื่องของชาวบ้านเขาเพราะเรื่องของเรามีแท่นแท้น! การ์ตูนเปิดเรื่องค่ะ! การ์ตูนความยาวหกหน้าที่หาที่ไหนไม่ได้ในเรื่องอื่นๆ ของไรท์เตอร์เขา ขอให้สนุกกับการอ่านนะค้า~

ชาร์ล : แต่เรื่องของพวกเราไม่มีภาพประกอบตอนเหมือนเรื่องอื่นนะ

อิเดรีย : หุบปากไปเหอะน่า อีกเดี๋ยวก็เอามาลงแล้ว แค่ลงช้าไปหน่อยเท่านั้นเอง//ทำแก้มป่อง

ชาร์ล : จะว่าไปก็มาคิดนะ ทำไมตอนนั้นเธอใส่ชุดนอนหลวมๆ ออกมารับฉันล่ะ? เกือบเห็นหน้าอกหมดแล้วนะ ขอบอกไว้ก่อนว่าฉันไม่ใช่โลลิค่อน ยั่วฉันไปก็ไม่มีความหมายหรอกนะ

อิเดรีย : //ใช้เวทย์มนตร์เหวี่ยงชาร์ลออกไปจากโรงละคร

ชาร์ล : ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!//ร่วงหล่นจากบนท้องฟ้าอย่างสวยงาม

อิเดรีย : //ยืดอกถอนหายใจแบบภูมิใจสุดๆ ที่กำจัดตัวน่ารำคาญได้

หากพบภาพในเรื่องเสียสามารถเข้าไปดูได้ในนี้ค่ะ(ยังไม่มีแกลลอรี่)