เผลอใจรัก....(ซาตาน)

ลำดับตอนที่ #14 : อาหาร......จานพิเศษ

     หล่อนตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่ามีอะไรมาทับที่เอวบางเมื่อมองลงไปก็เห็นว่าเป็นลำแขนใหญ่ที่คุ้นเคย
     หญิงสาวหันขึ้นไปมองคนที่กอดตนอยู่ก็ยังเห็นเขาหลับตาพริ้มอยู่ หล่อนนึกย้อนกลับไปเมื่อคืนนี้ หล่อนรู้สึกว่าเมื่อคืนหล่อนยังเฝ้าเขาอยู่ที่โซฟาข้างนอกแล้วทำไมตอนนี้ถึงได้มานอนอยู่บนเตียงของเขาได้หล่ะเนี้ย สงสัยเขาเป็นคนอุ้มหล่อนมา ทำไมไม่ปลุกหล่อนนะตัวเองไม่สบายแท้ๆ ยังจะอุ้มหล่อนมานอนอีก 
     หญิงสาวยิ้มทั้งใบหน้ามองสำรวจใบหน้าหล่อคม หล่อนไม่นึกว่าเขาจะมาเป็นสามี(ยังไม่สมบูรณ์) นึกถึงครั้งแรกที่เราเจอกันโดยบังเอิญ เราสบตากันเหมือนว่าเราเคยรู้จักกันมานาน หล่อนคงชอบเขาตั้งแต่ตอนนั้นละมั้ง
     หล่อนมองนาฬิกาบอกตัวเองว่าสายแล้วถึงจะเป็นวันหยุดก็เถอะ แต่ท้องของหล่อนร้องประท้วงเพราะเมื่อคืนยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง
     หญิงสาวพยายามลุกออกจากตัวเขาอย่างเบาที่สุดเพราะกลัวเขาจะตื่น หล่อนรีบเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วออกมาทำอาหารให้เขาทานใหม่
     คนป่วยนี้เขาต้องกินอาหารอ่อนๆ ใช่ไหมนะ หล่อนจะทำข้าวต้มหมูสับให้เขาทานดีกว่าทานแล้วเขาจะได้กินยา


.................................................................................................


     "ฮัลโหลคุณริณีค่ะ"
     (ค่ะนั้นคุณธิดาใช่ไหมค่ะ)
     "ค่ะ"
     (มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ฟังเสียงไม่ค่อยดีเลย)
     "คือธิดามีอะไรจะถามคุณริณีหน่อยค่ะ"
     (ค่ะ?)
     "ธิดาไม่รู้จะทำยังไงดี..เขาไม่ยอมทานอะไรเลยค่ะ"
     (เอ๋..คุณธิดาหมายความว่ายังไงค่ะ..ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูด)
     "คือ..ตอนนี้คุณภูไม่สบายค่ะ..ธิดาทำอะไรให้ทานเขาก็ไม่ยอมทานเลย..ธิดาจะพาเขาไปหาหมอเขาก็ไม่ยอมไป..ธิดาจะทำยังไงดีค่ะคุณริณี"
     (ไม่ต้องตกใจค่ะคุณธิดา..เป็นเรื่องปกติ..พี่ภูเขาไม่ชอบไปโรงพยาบาลอยู่แล้วให้กินยาเองเดี๋ยวก็หาย..ส่วนเรื่องอาหารคุณธิดาทำอะไรให้พี่ภูทานค่ะ)
     "ข้าวต้มหมูสับค่ะ"
     (เปลี่ยนใหม่ค่ะ..คุณธิดาช่วยทำกะเพราทะเลใส่พริกขี้หนูเยอะๆ นะค่ะแล้วก็ใส่..เอาอย่างนี้ดีกว่าค่ะคุณธิดาเดี๋ยวริณีจะแฟร็กเมณูไปให้..คุณธิดาก็ทำตามสูตรนะค่ะ..ส่วนเรื่องยาเดี๋ยวริณีจะซื้อเข้าไปเพิ่มให้ค่ะ)
     "ขอบคุณมากนะค่ะคุณริณี"
     (ไม่เป็นไรค่ะ..ดูแลพี่ภูด้วยนะค่ะ..อ๋อระวังให้ดีนะค่ะตอนไม่สบายพี่ภูเขาชอบอ้อนมากๆเลย)
     "ค่ะ?"
     (อิอิ..ริณีเห็นพี่ภูเขาอ้อนคุณย่าบ่อยๆนะค่ะตอนไม่สบาย)
     "ค่ะ" แล้วสายก็ตัดไป แล้วทำไมต้องเป็นกะเพราด้วยนะไม่เข้าใจเขาจริงๆ เลย
     หญิงสาวลงมือตามที่มาริณีบอกแล้วเอาเข้าไปให้เขาทาน เป็นดังคาดเขาทานจริงๆ ด้วย แถมยังหัวเราะและพูดอีกว่า
     "ไปถามริณีมาแล้วเหรอ"
     "ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะค่ะจะได้ทำให้ทานเร็วกว่านี้"
     "ผมอยากจะรู้ว่าคุณจะทำยังไงถ้าผมไม่ทานอะไรเลย"
     "แล้วถ้าฉันปล่อยให้คุณไม่ทานอะไรเลยล่ะ"
     "ผมรู้ว่าคุณต้องไม่ปล่อยให้ผมตายแน่ๆ เพราะคุณห่วงผม"
     "......." หล่อนไม่พูดอะไรได้แต่หน้าแดงและยิ้มทั้งใบหน้า หล่อนรีบลุกขึ้นพลางเอาถ้วยข้าวต้มไปเก็บไว้ในครัว
     แต่เขาก็คว้าข้อมือเอาไว้ไม่ให้หล่อนได้ไปไหน
     "เดี๋ยวก่อนสิครับ..อยู่เป็นเพื่อนกับผมก่อนได้ไหม"
     หล่อนวางถ้วยข้าวต้มไว้ที่เดิมแล้วนั่งลงข้างๆ เขา เพิ่งจะรู้ว่าผู้ชายเขาก็อ้อนเป็นเหมือนกัน หล่อนนั่งเป็นเพื่อนเขาจนเขาหลับไป
     ไม่นานก็ได้ยินเสียงอ๊อดหน้าประตู คงเป็นคุณริณีสินะที่เอายามาให้
     "เป็นไงบ้างค่ะคุณธิดา..พี่ภูเขายอมทานหรือยัง"
     "ค่ะ..หมดเกลี้ยงเลย..เขาน่าจะทานของอ่อนๆ นะค่ะ"
     "เขาก็เป็นแบบนี้หล่ะค่ะ..พี่ภูเขาบอกว่าทานอาหารรสจัดตอนไปสบายจะช่วยให้หายใจได้โล่งขึ้น"
     "เหรอค่ะ" 
     มาริณียื่นถุงใส่ยาให้หญิงสาว หล่อนรับและเอาเข้าไปวางไว้ข้างในห้องนอนเขาเผื่อว่าจะปลุกเขาตื่นขึ้นมากินยา
     "พี่ภูเป็นไงบ้างค่ะ"
     "ดีขึ้นมากแล้วค่ะ..ตอนนี้เขาหลับอยู่..เพิ่งจะทานข้าวไปอีกเดี๋ยวธิดาจะปลุกขึ้นมาทานยาค่ะ"
     "งั้นริณีฝากพี่ภูด้วยนะค่ะ..เดี๋ยวริณีต้องรีบกลับไปทำธุระต่อ"
     "ค่ะขอบคุณนะค่ะที่แวะมา"
     มาริณีออกไปจากห้องแล้วก็เหลือแต่เขากับหล่อน ได้เวลาทานยาแล้วไปปลุกเขาดีกว่า
     "คุณภูค่ะ..คุณภู..ลุกขึ้นมาทานยาหน่อยนะค่ะ..จะได้หายไวๆ"
     หล่อนเรียกตั้งหลายครั้งเขาก็ไม่ยอมตื่น เป็นอะไรอีกล่ะเนี้ย สงสัยคงจะยังเพลียอยู่ คงต้องป้อนยาทางปากเสียแล้วเพราะเดี๋ยวจะทานยาไม่ตรงเวลาอีก
     ดังนั้นหล่อนจึงเอาน้ำและยาเข้าปากและก้มลงป้อนไปที่ปากของเขา เมื่อเขาได้รับยาและน้ำเข้าไปเขาก็กลืนลงคอ ก่อนที่หล่อนจะถอนริมฝีปากชายหนุ่มก็เอามือขึ้นมาจับที่ท้ายทอยหล่อนเอาไว้เพื่อให้หล่อนได้รับจูบจากเขา เขาค่อยๆ จูบไซ้เลียไปตามริมฝีปากนุ่มทั้งบนและล่าง
     เขาทำให้หล่อนอ่อนระทวยได้จากนั้นเขาก็พาหล่อนขี้นมานอนบนตัวเขาโดยยังไม่ถอนริมฝีปากออก เขาลูบไล้ทั้งหลังและไหล่ของหญิงสาว จนหล่อนมารู้สึกตัวอีกที่ ที่มือใหญ่หนาของเขาสอดเข้าไปใต้เสื้อแล้วพยายามจะปลดตะขอบราของหล่อนออก จนหล่อนคว้าเอาไว้ไม่ทัน
     "คุณภู..อย่าค่ะ"
     "ฮื่อ" เสียงของเขาดังอู้อี้อยู่ที่คำคอสวย เขายังไม่ยอมหยุด
     "คุณภูค่ะ..คุณกำลังไม่สบายอยู่นะ"
     "หายแล้ว.."
     เขาบรรจงปิดริมฝีปากช่างพูดเสียอีกครั้งแต่มีหรือที่หล่อนจะตามใจเขาได้ หญิงสาวรีบดันหน้าหล่อๆ ของชายหนุ่มออก เขาก็ยอมถอยแต่ยังคงกอดหล่อนเอาไว้
     เสียงอ๊อดดังอยู่หน้าบ้าน คงจะเป็นมาริณีที่ลืมอะไรสักอย่าง
     "เดี๋ยวฉันไปเปิดประตูก่อนนะค่ะ..สงสัยจะเป็นคุณริณี..เธอคงจะลืมอะไรเอาไว้"
     หญิงสาวเดินไปเปิดประตู แล้วก็ต้องอ้าปากค้าง ผู้หญิงสวยที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่มาริณีแต่เป็น
     "ภูอยู่ไหม"
     หล่อนยังไม่ทันได้ตอบเจ้าของชื่อก็ออกมาพร้อมกับเสียง
     "ธิดาใช่ริณีหรือเปล่า..อ้าว..ฟีฟี่คุณมาได้ยังไง..เข้ามาก่อนสิแล้วมาคนเดียวหรือแล้วไอ้กรหล่ะไม่ได้มาด้วยกัน"
     "ฟีฟี่มาคนเดียวค่ะ..เพิ่งลงจากเครื่องก็ตรงมาหาคุณทันที"
     หล่อนเข้าไปเกาะแขนชายหนุ่มอย่างสนิทสนมโดยมองข้ามหญิงสาวที่ได้แต่ยืนมองทั้งสองเข้าไปนั่งข้างใน
     ใช่ผู้หญิงที่หล่อนเจอกับพวกที่ร้านคาราโอเกะหรือเปล่า ต้องใช่แน่ๆ หล่อนมาทำไมกันนะแล้วเป็นอะไรกับเขากันแน่


.................................................................................................

กำลังเข้มข้นเลยค่ะ
อย่าพลาดนะค่ะ
ต้องติดตาม.........