ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เธอช่าง...งดงาม
"อ้าว พร้อมกันหรือยังจ๊ะสาวๆ เตรียมตัวกันได้แล้ว จะถึงคิวเราแล้วจ๊ะ มล ก้อย หนิง นภา ธิดา แผนกการตลาดของพวกเราขึ้นอยู่ที่พวกเธอแล้วนะ" พรพรรณหัวหน้าการตลาดพูดขึ้น
"เจ๊พูดอย่างกับพวกเราจะไปรบ" นภาพูดขัดขึ้น
"ก็เจ๊แกอาจจะตื่นเต้น" หนิงพูด
"เอาเถอะน่าไม่ต้องมาเถียงกัน" ก้อยโบกมือเมื่อรำคาญทั้งสองคน
ทุกคนต่างหัวเราะให้กันแล้วมลก็พูดขึ้น
"โอเคค่ะเจ๊"
"ไม่มีปัญหาค่ะเจ๊" ก้อยพูด
"ไม่ต้องห่วงจ๊ะเจ๊" หนิงพูด
"ก็อย่างพวกนี่พูดนะแหละเจ๊ พวกเราจะเอารางวัลมาให้ได้ แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับธิดาด้วยนะเจ๊เพราะเขานะเป็นตัวนำเลย"
"ว่าไงธิดา"
"ค่ะ ธิดาจะทำเต็มที่เลย"
"ฉันว่านะเจ๊ ปีนี้เราได้รางวัลแน่ๆ" มลพูด
"ชัวว์เจ๊" หนิงพูดเสริม
"เอามาให้ได้ก่อนเถอะรางวัลนะแล้วค่อยมาพูด" พรพรรณพูดขัดขึ้น
"ก็อย่างที่มลบอกนั้นแหละเจ๊ พวกเราได้ครูดีอย่างธิดา ถ้าธิดาไม่เคยเรียนรำมาก่อนป่านี้พวกเราก็คงยังเต้นตามเพลงเหมือนทุกปี"
"ถึงว่าไม่เคยชนะเลยสักปี กรรมการคงเบื่อแย่"
"กลัวแต่กับพวกยัยสตอ....เบอร์รี่นะสิ ตัวเกรงเลยนะนั้น"
"แต่ฉันมั่นใจนะหนิงว่าปีนี้เราต้องได้" พูดจบมลก็ยิ้มให้กับทุกคน
.................................................................................................
"ต่อไปขอเชิญทุกท่านพบกับการแสดงของแผนกการตลาด ซึ่งมาในการแสดงที่มีชื่อว่า รำอวยพรค่ะ ขอเชิญชมได้เลยค่ะ"
พิธีกรสาวพูดจบเพลงก็เริ่มขึ้นทุกคนต่างมองขึ้นไปที่เวทีเมื่อเห็นนางรำรำออกมาอย่างอ่อนช้อยงดงามทั้งท่าทางในการรำ
หล่อนออกมารำนำก่อนแล้วทุกคนค่อยๆ ทยอยกันออกมา ทุกคนชื่นชมต่างจ้องไปที่หล่อนคนเดียวเพราะหล่อนรำได้สวยงามมากทำให้สะกดทุกสายตา ต่างหยุดการกระทำและจ้องหล่อนจนตาค้างนั้นก็รวมไปถึงเขาด้วย
ภูดิสจ้องมองไปยังร่างสูงโปร่งบางได้สัดส่วนทั้งส่วนโค้งส่วนเว้าเข้ารูป ผิวของหล่อนเมื่อต้องแสงไฟทำให้ผิวที่ดูขาวอยู่แล้วกับขาวนวลยิ่งขึ้น ผมของหล่อนยาวตรงสลวยลงมาจนถึงบั้นเอวสีดำนิลดูน่าสัมผัสยิ่งนัก ไม่ว่าจะเป็นคิ้ว ตา จมูก หรือริมฝีปากได้รูปสีชมพูสดเหมือนลูกเชอร์รี่น่า... เขาคิด ไม่รู้ว่าจะหวานสักแค่ไหน ดูแล้วมันช่างเหมาะเจาะไปเสียหมด ชายหนุ่มมัวแต่จ้องมองบนเวทีจนไม่ได้ยินเสียงคนรอบข้างจนเลขาคนสวยเข้ามาสะกิดกว่าชายหนุ่มจะรู้สึกตัว
"พี่ภูค่ะ พี่ภู"
"หะ..หา" ภูดิสเมื่อรู้สึกตัวก็ไอเพื่อกบเกลื่อน
"มองเพลินเลยนะค่ะ ถึงเวลาให้คะแนนแล้วค่ะ" แต่ก็หนีไม่พ้นสายตาเลขาคนสวยที่รู้ใจของเขา
ชายหนุ่มยิ้มแล้วส่ายหน้าแล้วให้คะแนนตามที่เห็นสมควร
เมื่อให้คะแนนเสร็จเขาก็เงยหน้าขึ้นไปมองหาหล่อนจากบนเวทีแต่กับพบว่าพิธีกรสาวได้ขึ้นไปพูดเสียแล้ว ชายหนุ่มมองหาหญิงสาวเผื่อว่าจะได้พบหล่อนแต่ก็ไม่พบเขาอยากจะลุกจากที่นั่งเพื่อไปตามหาหล่อน เขาอยากรู้จักหล่อนให้มากขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเขาเป็นเจ้าของงาน เอาเถอะน่าถึงยังไงหล่อนก็ทำงานในบริษัทของเขาเขาอยากจะพบหล่อนเมื่อไหร่ก็ได้ ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อมองหาจุดคิดว่าจะพบหล่อนได้อย่างไร
.................................................................................................
ส่วนอีกด้านหนึ่งเมื่อทั้งห้าลงมาจากเวทีทุกคนที่อยู่ในแผนกต่างก็ชื่นชมให้กับทั้งห้าและทุกคนหวังว่าจะชนะ
"เยี่ยมมากเลยจ๊ะทุกคนทำได้ดีมากๆ" พรพรรณรีบเข้ามาพร้อมกับคำชม
"ขอบคุณค่ะเจ๊" เสียงของสามสามพูดขึ้นพร้อมกันทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจกันยกใหญ่
"เหมือนตัวจะลอยแล้วนะเจ๊" นภาพูดขึ้น
"ย่ะแม่คนเก่ง แต่ก็ขอชมอีกครั้งนะว่าทำได้เยี่ยมมาก" พูดจบก็หันมาทางหญิงสาวที่ยืนยิ้มอยู่
"เยี่ยมมาก และงดงามมากจ๊ะธิดา" พรพรรณชมธิดาอีกครั้ง
"ขอบคุณค่ะพี่พร ไม่ใช่แค่ธิดาคนเดียวหรอกนะค่ะ แต่ทุกคนก็ตั้งใจกันอย่างมากและทำได้ดีต่างหาก"
"แหม..ไม่ต้องถ่อมตัวขนาดนั้นก็ได้จะเพื่อนรัก ทุกคนก็เกือบจะท้อเหมือนกันแต่ก็ได้เธอนะธิดาที่ช่วยพูดและอดทนกับพวกเรามา ขอบคุณนะ" นภาพูดขึ้นและทำให้ทุกคนต่างก็พูดขอบคุณหญิงสาว
"เอาเป็นว่ารอรับรางวัลได้เลย ดีไหมพวกเรา"
"ดี............" ทุกคนต่างตอบพร้อมกัน
.................................................................................................
"ทุกท่านค่ะถึงเวลาที่จะประกาศผลรางวัลว่าใครจะชนะเลิศในปีนี้ อยากรู้กันแล้วใช่ไหมค่ะว่าแผนกไหนจะได้ถ้วยรางวัลไปครอง"
"อยาก" เสียงตอบรับมาจากข้างล่างเวที
"ถ้าอยากรู้แล้วก็มาเริ่มกันได้เลยค่ะ และผลการตัดสินก็มาอยู่ในมือของดิฉันแล้วนะค่ะ รองชนะเลิศอันดับสามได้แก่......"เสียงดนตรีเร้าใจดังขึ้น
"และรองชนะเลิศอันดับสามได้แก่แผนก.....ฝ่ายผลิตค่ะ"
เสียงตลบมือพร้อมกับเสียงโห่ร้องได้ขึ้น
"ขอเรียนเชิญคุณหญิงมณีรัตน์ พิทักษ์วงค์ขึ้นมามอบรางวัลด้วยค่ะและขอตัวแทนฝ่ายผลิตขึ้นมารับรางวัลด้วยค่ะ"
เสียงตลบมือดังขึ้นพร้อมกับร่างของสตรีสูงวัย ท่าทางภูมิฐาน เดินขึ้นมาบนเวที พร้อมกับมอบรางวัลให้แก่ผู้ได้รับรางวัล
"และอันดับต่อไปเป็นรางวัลชนะเลิศอันดับสองได้แก่......" เสียงดนตรีดังขึ้นอีกครั้ง
"ได้แก่.........แผนกบัญชีค่ะ ขอเชิญตัวแทนแผนกบัญชีขึ้นมารับรางวัลค่ะ"
"และอันดับต่อไปจะเป็นการประกาศผลรางวัลชนะเลิศและชนะเลิศอันดับหนึ่ง คิดว่าเป็นแผนกอะไรกันค่ะที่ชนะเลิศ"
"ตลาดๆๆๆๆ" "ประชาสัมพันธ์ๆๆๆ" เสียงเชียร์ของทั้งสองแผนกดังแข่งกัน
"ค่ะ และรางวัลชนะเลิศได้แก่................" เสียงดนตรีดังขึ้น
"ได้แก่แผนก..........การตลาดค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะและแน่นอนว่ารองชนะเลิศอันดับหนึ่งเป็นแผนกประชาสัมพันธ์ ขอเชิญตัวแทนทั้งสองแผนกขึ้นมารับรางวัลได้เลยค่ะ"
ณัฐธิดาซึ่งเป็นตัวแทนของแผนกการตลาดขึ้นไปรับรางวัลจากคุณหญิงมณีรัตน์ คุณหญิงมองดูหล่อนแล้วทักขึ้น
"ขอแสดงความยินดีด้วยนะหนู"
"ขอบคุณค่ะท่าน"
"เอ๋.....ใช่หนูธิดาหรือเปล่าจ๊ะ"
"ค่ะท่าน" หญิงสาวทำหน้างงเมื่อคุณหญิงทักเหมือนจะรู้จักหล่อน
"ฉันตามหาหนูแทบแย่ ที่แท้ก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง"
"คะ?"
"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ยินดีด้วยนะ หนูรำได้งดงามเหมือนเคยเลยนะจ๊ะ"
"ค่ะ ขอบคุณท่านมากค่ะ" หญิงสาวทำหน้างงยังไม่เข้าใจว่าคุณหญิงพูดหมายความว่ายังไง
"เอาไว้เราค่อยคุยกันใหม่นะ"
"ค่ะท่าน"
คุณหญิงมณีรัตน์ มองดูหญิงสาวอย่างชื่นชมและอยากจะพูดคุยกับหล่อนให้มากกว่านี้แต่สถานการณ์และสถานที่ไม่อำนวย ท่านคิดว่าคงจะต้องพูดกันวันหลังเพราะอย่างไรเสียท่านก็รู้แล้วว่าหญิงสาวทำงานที่นี้
.................................................................................................
ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านกันนะค่ะ
ต้องขอโทษด้วยที่เขียนช้าแต่จะพยายาม
มาอัพเร็วค่ะ
"เจ๊พูดอย่างกับพวกเราจะไปรบ" นภาพูดขัดขึ้น
"ก็เจ๊แกอาจจะตื่นเต้น" หนิงพูด
"เอาเถอะน่าไม่ต้องมาเถียงกัน" ก้อยโบกมือเมื่อรำคาญทั้งสองคน
ทุกคนต่างหัวเราะให้กันแล้วมลก็พูดขึ้น
"โอเคค่ะเจ๊"
"ไม่มีปัญหาค่ะเจ๊" ก้อยพูด
"ไม่ต้องห่วงจ๊ะเจ๊" หนิงพูด
"ก็อย่างพวกนี่พูดนะแหละเจ๊ พวกเราจะเอารางวัลมาให้ได้ แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับธิดาด้วยนะเจ๊เพราะเขานะเป็นตัวนำเลย"
"ว่าไงธิดา"
"ค่ะ ธิดาจะทำเต็มที่เลย"
"ฉันว่านะเจ๊ ปีนี้เราได้รางวัลแน่ๆ" มลพูด
"ชัวว์เจ๊" หนิงพูดเสริม
"เอามาให้ได้ก่อนเถอะรางวัลนะแล้วค่อยมาพูด" พรพรรณพูดขัดขึ้น
"ก็อย่างที่มลบอกนั้นแหละเจ๊ พวกเราได้ครูดีอย่างธิดา ถ้าธิดาไม่เคยเรียนรำมาก่อนป่านี้พวกเราก็คงยังเต้นตามเพลงเหมือนทุกปี"
"ถึงว่าไม่เคยชนะเลยสักปี กรรมการคงเบื่อแย่"
"กลัวแต่กับพวกยัยสตอ....เบอร์รี่นะสิ ตัวเกรงเลยนะนั้น"
"แต่ฉันมั่นใจนะหนิงว่าปีนี้เราต้องได้" พูดจบมลก็ยิ้มให้กับทุกคน
.................................................................................................
"ต่อไปขอเชิญทุกท่านพบกับการแสดงของแผนกการตลาด ซึ่งมาในการแสดงที่มีชื่อว่า รำอวยพรค่ะ ขอเชิญชมได้เลยค่ะ"
พิธีกรสาวพูดจบเพลงก็เริ่มขึ้นทุกคนต่างมองขึ้นไปที่เวทีเมื่อเห็นนางรำรำออกมาอย่างอ่อนช้อยงดงามทั้งท่าทางในการรำ
หล่อนออกมารำนำก่อนแล้วทุกคนค่อยๆ ทยอยกันออกมา ทุกคนชื่นชมต่างจ้องไปที่หล่อนคนเดียวเพราะหล่อนรำได้สวยงามมากทำให้สะกดทุกสายตา ต่างหยุดการกระทำและจ้องหล่อนจนตาค้างนั้นก็รวมไปถึงเขาด้วย
ภูดิสจ้องมองไปยังร่างสูงโปร่งบางได้สัดส่วนทั้งส่วนโค้งส่วนเว้าเข้ารูป ผิวของหล่อนเมื่อต้องแสงไฟทำให้ผิวที่ดูขาวอยู่แล้วกับขาวนวลยิ่งขึ้น ผมของหล่อนยาวตรงสลวยลงมาจนถึงบั้นเอวสีดำนิลดูน่าสัมผัสยิ่งนัก ไม่ว่าจะเป็นคิ้ว ตา จมูก หรือริมฝีปากได้รูปสีชมพูสดเหมือนลูกเชอร์รี่น่า... เขาคิด ไม่รู้ว่าจะหวานสักแค่ไหน ดูแล้วมันช่างเหมาะเจาะไปเสียหมด ชายหนุ่มมัวแต่จ้องมองบนเวทีจนไม่ได้ยินเสียงคนรอบข้างจนเลขาคนสวยเข้ามาสะกิดกว่าชายหนุ่มจะรู้สึกตัว
"พี่ภูค่ะ พี่ภู"
"หะ..หา" ภูดิสเมื่อรู้สึกตัวก็ไอเพื่อกบเกลื่อน
"มองเพลินเลยนะค่ะ ถึงเวลาให้คะแนนแล้วค่ะ" แต่ก็หนีไม่พ้นสายตาเลขาคนสวยที่รู้ใจของเขา
ชายหนุ่มยิ้มแล้วส่ายหน้าแล้วให้คะแนนตามที่เห็นสมควร
เมื่อให้คะแนนเสร็จเขาก็เงยหน้าขึ้นไปมองหาหล่อนจากบนเวทีแต่กับพบว่าพิธีกรสาวได้ขึ้นไปพูดเสียแล้ว ชายหนุ่มมองหาหญิงสาวเผื่อว่าจะได้พบหล่อนแต่ก็ไม่พบเขาอยากจะลุกจากที่นั่งเพื่อไปตามหาหล่อน เขาอยากรู้จักหล่อนให้มากขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเขาเป็นเจ้าของงาน เอาเถอะน่าถึงยังไงหล่อนก็ทำงานในบริษัทของเขาเขาอยากจะพบหล่อนเมื่อไหร่ก็ได้ ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อมองหาจุดคิดว่าจะพบหล่อนได้อย่างไร
.................................................................................................
ส่วนอีกด้านหนึ่งเมื่อทั้งห้าลงมาจากเวทีทุกคนที่อยู่ในแผนกต่างก็ชื่นชมให้กับทั้งห้าและทุกคนหวังว่าจะชนะ
"เยี่ยมมากเลยจ๊ะทุกคนทำได้ดีมากๆ" พรพรรณรีบเข้ามาพร้อมกับคำชม
"ขอบคุณค่ะเจ๊" เสียงของสามสามพูดขึ้นพร้อมกันทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจกันยกใหญ่
"เหมือนตัวจะลอยแล้วนะเจ๊" นภาพูดขึ้น
"ย่ะแม่คนเก่ง แต่ก็ขอชมอีกครั้งนะว่าทำได้เยี่ยมมาก" พูดจบก็หันมาทางหญิงสาวที่ยืนยิ้มอยู่
"เยี่ยมมาก และงดงามมากจ๊ะธิดา" พรพรรณชมธิดาอีกครั้ง
"ขอบคุณค่ะพี่พร ไม่ใช่แค่ธิดาคนเดียวหรอกนะค่ะ แต่ทุกคนก็ตั้งใจกันอย่างมากและทำได้ดีต่างหาก"
"แหม..ไม่ต้องถ่อมตัวขนาดนั้นก็ได้จะเพื่อนรัก ทุกคนก็เกือบจะท้อเหมือนกันแต่ก็ได้เธอนะธิดาที่ช่วยพูดและอดทนกับพวกเรามา ขอบคุณนะ" นภาพูดขึ้นและทำให้ทุกคนต่างก็พูดขอบคุณหญิงสาว
"เอาเป็นว่ารอรับรางวัลได้เลย ดีไหมพวกเรา"
"ดี............" ทุกคนต่างตอบพร้อมกัน
.................................................................................................
"ทุกท่านค่ะถึงเวลาที่จะประกาศผลรางวัลว่าใครจะชนะเลิศในปีนี้ อยากรู้กันแล้วใช่ไหมค่ะว่าแผนกไหนจะได้ถ้วยรางวัลไปครอง"
"อยาก" เสียงตอบรับมาจากข้างล่างเวที
"ถ้าอยากรู้แล้วก็มาเริ่มกันได้เลยค่ะ และผลการตัดสินก็มาอยู่ในมือของดิฉันแล้วนะค่ะ รองชนะเลิศอันดับสามได้แก่......"เสียงดนตรีเร้าใจดังขึ้น
"และรองชนะเลิศอันดับสามได้แก่แผนก.....ฝ่ายผลิตค่ะ"
เสียงตลบมือพร้อมกับเสียงโห่ร้องได้ขึ้น
"ขอเรียนเชิญคุณหญิงมณีรัตน์ พิทักษ์วงค์ขึ้นมามอบรางวัลด้วยค่ะและขอตัวแทนฝ่ายผลิตขึ้นมารับรางวัลด้วยค่ะ"
เสียงตลบมือดังขึ้นพร้อมกับร่างของสตรีสูงวัย ท่าทางภูมิฐาน เดินขึ้นมาบนเวที พร้อมกับมอบรางวัลให้แก่ผู้ได้รับรางวัล
"และอันดับต่อไปเป็นรางวัลชนะเลิศอันดับสองได้แก่......" เสียงดนตรีดังขึ้นอีกครั้ง
"ได้แก่.........แผนกบัญชีค่ะ ขอเชิญตัวแทนแผนกบัญชีขึ้นมารับรางวัลค่ะ"
"และอันดับต่อไปจะเป็นการประกาศผลรางวัลชนะเลิศและชนะเลิศอันดับหนึ่ง คิดว่าเป็นแผนกอะไรกันค่ะที่ชนะเลิศ"
"ตลาดๆๆๆๆ" "ประชาสัมพันธ์ๆๆๆ" เสียงเชียร์ของทั้งสองแผนกดังแข่งกัน
"ค่ะ และรางวัลชนะเลิศได้แก่................" เสียงดนตรีดังขึ้น
"ได้แก่แผนก..........การตลาดค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะและแน่นอนว่ารองชนะเลิศอันดับหนึ่งเป็นแผนกประชาสัมพันธ์ ขอเชิญตัวแทนทั้งสองแผนกขึ้นมารับรางวัลได้เลยค่ะ"
ณัฐธิดาซึ่งเป็นตัวแทนของแผนกการตลาดขึ้นไปรับรางวัลจากคุณหญิงมณีรัตน์ คุณหญิงมองดูหล่อนแล้วทักขึ้น
"ขอแสดงความยินดีด้วยนะหนู"
"ขอบคุณค่ะท่าน"
"เอ๋.....ใช่หนูธิดาหรือเปล่าจ๊ะ"
"ค่ะท่าน" หญิงสาวทำหน้างงเมื่อคุณหญิงทักเหมือนจะรู้จักหล่อน
"ฉันตามหาหนูแทบแย่ ที่แท้ก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง"
"คะ?"
"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ยินดีด้วยนะ หนูรำได้งดงามเหมือนเคยเลยนะจ๊ะ"
"ค่ะ ขอบคุณท่านมากค่ะ" หญิงสาวทำหน้างงยังไม่เข้าใจว่าคุณหญิงพูดหมายความว่ายังไง
"เอาไว้เราค่อยคุยกันใหม่นะ"
"ค่ะท่าน"
คุณหญิงมณีรัตน์ มองดูหญิงสาวอย่างชื่นชมและอยากจะพูดคุยกับหล่อนให้มากกว่านี้แต่สถานการณ์และสถานที่ไม่อำนวย ท่านคิดว่าคงจะต้องพูดกันวันหลังเพราะอย่างไรเสียท่านก็รู้แล้วว่าหญิงสาวทำงานที่นี้
.................................................................................................
ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านกันนะค่ะ
ต้องขอโทษด้วยที่เขียนช้าแต่จะพยายาม
มาอัพเร็วค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น