คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
ภายในร้านอาหารกึ่งๆผับ มีผู้คนมีไม่เยอะมากเท่าที่ควร ร่างเล็กนั่งลงอย่างง่ายดาย คงเป็นเพราะว่าอาหารวางอยู่บนโต๊ะแล้วน่ะสิ ดูจุนนั่งลงมองคนตรงหน้าสวาปามอาหารเหล่านั้นลงท้องอย่างเร็ว
“กินช้าๆก็ได้ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”ดูจุนพูดทักทันที
“- -++”โยซอบจ้องนิ่งๆก่อนจะเขมือบอาหารต่อ ดูจุนได้แต่นั่งมองคนตรงหน้าอย่างเงียบๆ
“ลุงไม่กินเหรอ?”โยซอบถามขึ้นหลังจากที่เพิ่งสั่งของหวาน
“ไม่ล่ะๆ นายกินไปเถอะ”ดูจุนเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น
“มีกิ๊กเรอะ-0-“โยซอบมองโทรศัพท์อย่างสงสัย
“จะบ้ารึไง- -* วันๆชั้นไม่ได้ว่างขนาดไปหากิ๊กได้นะ...”ดูจุนปฏิเสธทันที
“ไม่ว่างแต่ก็มานั่งอยู่ตรงนี้แล้วอ่ะ”โยซอบยิ้มกว้าง
“นายก็รู้ว่า นายมันกรณีพิเศษ- -+”ดูจุนยิ้มน้อยๆ
“ควรจะดีใจดีมั้ยนะๆๆ หาแฟนใหม่ดีกว่าๆ”โยซอบพูดแกล้งๆ ดูจุนเก๊กหลุดทันที
“ได้ไงๆๆ จะหาแฟนใหม่ได้ไง เดี๋ยวก็ฆ่าซะหรอก”ดูจุนขู่อย่างน่ากลัว
“ลุงไม่กล้าหรอกน่า...”โยซอบพูดอย่างรู้ทัน ดูจุนเริ่มหวั่นๆ
“รู้ได้ไงว่าชั้นไม่กล้า”ดูจุนเอื้อมไปกระชากแขนโยซอบ
“ชั้นตายไปลุงจะอยู่กับใครล่ะ?”โยซอบยิ้มกว้างอย่างเหนือกว่า
“ทำเป็นรู้ดีไป ขาดนายไปคนนึงชั้นก็อยู่ได้”
“แน่ใจนะ...”โยซอบเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“แน่ใจสิ”ดูจุนพยายามเก๊กต่อไป
“งั้นเราเลิกกันเลยมั้ย”โยซอบเริ่มขึ้นเสียง
“นายเป็นอะไรของนาย คำก็เลิก สองคำก็เลิก ถ้านายอยากเลิกกับชั้นทำไมไม่พูดมาตรงๆเลยล่ะฮะ...ยางโยซอบ”ดูจุนก็ตะคอกกลับไปทันที
“งั้นสรุปว่าจะเลิกใช่มั้ย โอเค...ก็ได้ๆ เราเลิกกัน ห้ามมาหา ห้ามส่งข้อความ ห้ามโทรคุย ห้ามเจอหน้า หายไปจากชีวิตกันและกัน อย่างนี้สินะที่นายต้องการ”พูดจบโยซอบก็วิ่งออกไปอย่างเร็ว ปล่อยให้ดูจุนนั่งคิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมาเมื่อกี้
ณ บ้านเด็กดื้อ
ทั้งสี่คนกำลังนั่งกินข้าวฝีมือฮยอนซึงอย่างอร่อย แต่ทุกคนก็ต้องนิ่งค้างอ้าปากหวอ ด้วยเหตุเพราะว่าโยซอบลงมาจากแท็กซี่ วิ่งขึ้นบันไดไปอย่างเร็ว ใครก็เรียกไม่ทัน-0-
“โยเป็นอะไรอ่ะ?”ฮยอนซึงพูดทำลายความเงียบ พอได้สติจุนฮยองรีบวิ่งขึ้นไปหาน้องตัวเองทันที
ตึงๆๆๆ จุนฮยองทุบประตูเสียงดัง
“โยๆ เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ โยๆๆๆ ยางโยซอบ เปิดประตูเดี๋ยวนี้”จุนฮยองตะโกนลั่นบ้าน
“นายปล่อยให้โยซอบอยู่คนเดียวไปก่อนเถอะๆ เผื่อจะดีขึ้น...ชั้นโทรหาพี่ดูจุนแล้ว แต่พี่เค้าไม่รับ”ฮยอนซึงพูดอย่างเห็นใจ
“พี่ฮะๆๆ พี่ดูจุนมาๆ”กีกวังตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง จุนฮยองวิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว
“พี่ทำอะไรน้องผม”จุนฮยองกระชากเสื้อดูจุนอย่างหาเรื่อง
“ชั้นไม่ได้ทำอะไร โยเป็นอะไรไม่รู้- -*”ดูจุนตอบหน้าตาย
“อย่ามาโกหก ถ้าไม่ได้ทำแล้วอยู่ๆโยมันจะร้องไห้ได้ยังไง”จุนฮยองตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
“อะไรนะ โยร้องไห้งั้นเหรอ...”ดูจุนถอดสีหน้าทันที ฮยอนซึงพาดงอุนกับกีกวังขึ้นห้องไปก่อน
“พี่ไม่รู้งั้นเหรอ ไม่รักมันแล้วใช่มั้ย พี่ถึงดูเฉยขนาดนี้”
“นี่ชั้นดูเฉยงั้นเหรอฮะ”ดูจุนตะโกนใส่หน้าจุนฮยองอย่างอารมณ์เสีย
“พี่ทำอะไรมัน บอกผมมาเดี๋ยวนี้”
________________________________________________________________________________________________________
ถ้าชอบก็เม้นติชมหน่อยนะฮะ
เหมือนจะสั้นไป-0- ตอนหน้าจะแต่งยาวๆล่ะกันฮะ
ตอนหน้าอาจจะมีดราม่า ขอไปศึกษาวิธีเขียนให้ดีกว่านี้ก่อนนะฮะ- -+
ความคิดเห็น