คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CHAPTER X
-
X –
งานเทศกาลสัปดาห์เฟรชชี่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์
นักศึกษาทุกชมรมต่างขะมักเขม้นในการจัดซุ้ม คิดกิจกรรมต่าง ๆ ต้องงัดของดีออกมาโชว์เพื่อเรียกความสนใจนักศึกษาใหม่
เพราะหากมีสมาชิกในชมรมมากก็จะมีสิทธิ์ได้รับงบประมาณชมรมมากขึ้นตามไปด้วย
มินจุนและทีมงานคนอื่น
ๆ เองก็ต้องรีบจัดการเกี่ยวกับละครเวทีเช่นกัน แม้ว่าสถานะของพวกเขาจะไม่ใช่ชมรมเหมือนอย่างคนอื่นก็ตาม
ตอนนี้พวกเขากำลังเตรียมฉากอยู่ที่เวทีในหอประชุมกลางของมหาวิทยาลัย
“พี่มินจุน
ทำไมผมต้องเล่นเป็นจูเลียตด้วยล่ะ ผมเป็นผู้ชายนะ อยากเป็นโรมิโอมากกว่า
เท่กว่าตั้งเยอะ” เสียงน้องชายสุดที่รักของคิมมินจุนบ่นขึ้นมา จุนโฮเดินเอาคางมาเกยไหล่พี่ชายของตัวเองแล้วทำหน้าเซ็ง
“ถ้าแกเห็นคนที่แสดงเป็นโรมิโอ
แกก็อยากจะแสดงเองนั่นแหละ”
“พี่รู้ได้ไง
พี่จะเอาอาจารย์แทคยอนมาแสดงเหรอ” จุนโฮยกแทคยอนขึ้นมาพูด เพราะเขาแอบชื่นชมแทคยอนในเรื่องความฉลาด
“นี่แกอยากเป็นจูเลียตให้ไอ้บ้านั่นเหรอ...”
มินจุนไม่ตอบคำถามแต่กลับสวนคำถามออกไปแทนด้วยความแปลกใจ
“ก็อยากอยู่นะพี่
อาจารย์เขาเป็นไอดอลผมเลย” จุนโฮทำตาวิงค์ ๆ เพื่อแสดงอาการปลาบปลื้มอย่างออกนอกหน้า
“คงไม่ได้หรอกจุนโฮ...
ถ้าขืนฉันเป็นโรมิโอ จะต้องมีคนแถวนี้โมโหหึงจนไม่ยอมทำการทำงานแน่” จู่ ๆ
แทคยอนก็โผล่ขึ้นมาในบทสนทนาของพี่น้องท่ามกลางความงุนงง
“นี่!
ใครจะหึง อย่ามาหลงตัวเอง!” คนที่ถูกพูดถึงโดยอ้อมดันร้อนตัวขึ้นมาเสียเฉย
ๆ
“ผมยังไม่ได้เอ่ยชื่อเลยว่าใคร
คุณจะร้อนตัวทำไม? หรือว่าคุณหึง หืม?” แทคยอนส่งยิ้มกวนไปให้มินจุน เขาแกล้งคนตัวเล็กกว่าสำเร็จอีกแล้ว
“อย่าเพิ่งจีบกันตอนนี้ครับพี่ ๆ สรุปว่าใครเล่นเป็นโรมิโอกันแน่”
“พี่เอง
จุนโฮ...” นิชคุณโผล่ขึ้นมาในบทสนทนาด้วยอีกคน
“พี่...”
จุนโฮตกตะลึงทันทีที่ได้เห็นนิชคุณ แม้ว่าหน้าตาจะเปลี่ยนไปบ้างตามกาลเวลา แต่เขาก็จำได้ว่านิชคุณคือใคร
จุนโฮไม่เคยลืมความรู้สึก ‘แอบชอบ’ ที่มีต่อนิชคุณในวัยเด็กเลย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอกันตั้งแต่นิชคุณจะย้ายบ้านไปเมื่อหลายปีก่อน
“จำพี่ไม่ได้เหรอ
แย่จัง..” นิชคุณแกล้งแหย่ เขาเห็นสีหน้าเหวอของจุนโฮก็รู้ได้ทันทีว่าจำเขาได้
“จ..จำได้ครับ!
พี่คุณ!” จุนโฮโผเข้ากอดนิชคุณทันทีที่ได้สติคืนมา
“ทีนี้อยากเป็นจูเลียตหรือยัง
จุนโฮ?” มินจุนยิ้มกริ่มแล้วถามแทรกขึ้นมา
“ย..อยากแล้วครับ”
จุนโฮหน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
“เอาล่ะ พวกเรามาเริ่มท่องบทกันเลย..!”
.
.
.
“โอ ท่านพ่อ ข้าขอร้องล่ะ..”
“ท่านพ่อ..” ระหว่างที่จุนโฮกำลังจะเดินไปที่หอพักของชานซองเพื่อทำความสะอาดตามคำสั่ง
เขาก็ท่องบทละครไปด้วย
“ฮ..ฮึก..ฮืออ...” แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงประหลาดเหมือนเสียงผู้หญิงร้องไห้
ถ้าเป็นคนก็ดีไป แต่ถ้าไม่ใช่คนละก็.....
“ฮือออ......”
เสียงร้องไห้ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง จุนโฮเริ่มจะรู้สึกขนลุกแล้ว
“พระเจ้า
พระอัลเลาะห์ พระสงฆ์ อ.อุบล หรือพระอะไรก็ได้ช่วยลูกด้วย”
จุนโฮพนมมือและพล่ามถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ภูติผีปีศาจอะไรทั้งหลายที่เขาคิดได้ในตอนนี้ออกมา
“มาสวดมนต์อะไรแถวนี้คะจุนโฮ
นี่อาจารย์เอง ฮือออ....” จุนโฮหรี่ตามองคนตรงหน้าอยู่นานเพื่อพิจารณาว่าเป็นคนจริงหรือไม่
ก่อนจะนึกออกว่าเป็นอาจารย์ประจำคณะที่เคยเจอที่ห้องพักครูตอนที่เขาโดนชานซองเรียกไปหาครั้งแรก
“อ้าวอาจารย์นี่เอง!
ผมตกใจหมด ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่แบบนี้ล่ะครับ”
“คุณชานซองเขาไล่อาจารย์ออกแล้ว
ฮือออออ...” อาจารย์นั่งร้องไห้คร่ำครวญหนักกว่าเดิม
“อ้าว!
ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะครับ? ไหนเล่าให้ผมฟังหน่อย”
“อาจารย์เผลอไปทำแก้วชาชุดโปรดของคุณชานซองแตกค่ะ
คุณชานซองเลยโมโหไล่อาจารย์ออก ฮึก..” เมื่อได้ฟังเหตุผลดังกล่าวแล้วจุนโฮรู้สึกตะขิดตะขวงใจในความไม่มีเหตุผลของชานซองเอามาก
ๆ
แต่เขาเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองก็ทำอะไรไม่ได้
เพราะอยู่ในสถานะที่เกิดจากความไม่มีเหตุผลของชานซองเหมือนกัน
“ให้ผมลองโทรคุยกับชานซองให้ไหมครับ?”
จุนโฮลองเสนอทางเลือกที่จะเอาตัวเองเข้าเสี่ยง เผื่อว่าชานซองจะหันมาหงุดหงิดเขาแทนแล้วอาจจะลืมเรื่องที่อาจารย์ทำผิดไป
“ไม่ต้องหรอกค่ะ
คุณชานซองไม่มีทางเปลี่ยนใจ มีแต่จุนโฮจะซวยไปด้วยนะคะ ถ้าไปต่อรอง”
“แล้วมีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้างไหมครับ”
จุนโฮรู้สึกเห็นใจอาจารย์มากจริง ๆ
“ช่วยดูแลคุณชานซองก็พอแล้วค่ะ
ถึงจะเห็นแบบนั้น แต่จริง ๆ คุณชานซองเป็นเด็กที่จิตใจดีมากเลยนะคะ”
“จริงเหรอครับ!?” จุนโฮแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน ชานซองเป็นคนจิตใจดี?
“จริงค่ะ
อาจารย์จะเล่าให้ฟัง ตอนเด็ก ๆ คุณชานซองน่ะชอบโดนทางบ้านเอาไปเปรียบเทียบกับลูกพี่ลูกน้องที่มักจะทำทุกอย่างได้ดีกว่าเสมอ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน หรือกีฬาจนเกิดเป็นความกดดันค่ะ คุณชานซองหนีออกจากบ้านไป
3 เดือนเต็ม ๆ คุณท่านเป็นห่วงมาก”
“…”
“แล้วพอตามกลับมาได้
คุณชานซองที่จิตใจดีคนนั้นก็ไม่อยู่ซะแล้วค่ะ กลายเป็นคนละคนไปเลย คุณท่านเองก็ไม่กล้าขัดใจ
กลัวหนีออกจากบ้านอีกจนเป็นเรื่องใหญ่อีก ก็เลยตามใจจนนิสัยเสียอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ
อย่าได้ถือสาสิ่งที่คุณชานซองทำกับจุนโฮเลยนะคะ”
จุนโฮได้ฟังที่อาจารย์เล่าถึงวัยเด็กของชานซองอย่างคร่าว
ๆ ก็ดันรู้สึกอยากดึงเอาชานซองจิตใจดี(?)ในวัยเด็กกลับคืนมา ถึงแม้จะรู้ตัวดีว่าเขาไม่ได้มีอิทธิพลมากพอที่จะสามารถทำแบบนั้นได้เลย
“ผมจะดูแลชานซองเองครับ
ไม่ต้องห่วงนะครับอาจารย์”
“ขอบใจเธอมากนะจุนโฮ
ถ้าได้เธอเป็นคนดูแลคุณชานซองฉันเองก็วางใจได้ระดับหนึ่งแล้วล่ะ”
ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของอาจารย์กำลังยิ้มอย่างจริงใจให้กับจุนโฮ
จุนโฮรู้สึกฮึดมากกว่าเดิมเมื่อได้เห็นรอยยิ้มจริงใจนั้น
พลางคิดในใจว่าต้องทำสิ่งที่รับปากกับอาจารย์ให้ได้
ในคืนนั้น
จุนโฮทำความสะอาดห้องของชานซองไป ยิ้มไป แล้วก็ท่องบทไปราวกับคนบ้า เขาบรรจงเช็ดโต๊ะ
เช็ดเก้าอี้อย่างช้า ๆ พลางคิดว่า เขาจินตนาการชานซองที่ใจดีไม่ออกเลย
แต่ถ้าหากชานซองมีจิตใจดีแบบที่อาจารย์ว่าจริง ๆ เขาก็คงรู้สึกประหลาดใจและก็คงดีใจไม่น้อย
แม้ไม่รู้ว่าดีใจไปทำไมก็ตาม
.
.
.
MINJUN’s PART
“นี่มินจุน
ถ้าผมไปแสดงเป็นโรมิโอจริง ๆ คุณจะหึงไหม?” แทคยอนกำลังเดินมาส่งมินจุนที่ห้อง
เขาทั้งสองเพิ่งเสร็จจากการเตรียมฉากในส่วนของวันนี้
“ใครจะหึงนาย?
จะไปทำอะไรก็ไปสิ” มินจุนสะบัดหน้าหนีเพื่อซ่อนใบหน้าที่เขินอายของตัวเองไว้
“งั้น...
ถ้ามีผู้หญิงมาจีบผม คุณจะหึงไหม?”
“นี่!
อย่าทำเหมือนตัวเองเสน่ห์แรงนักได้ไหม ใครเขาจะมาจีบนาย หลงตัวเอง ประสาท!”
มินจุนหันไปทำหน้าเหวี่ยงใส่อีกคน
“งั้นแปลว่าถ้ามีคนจีบ คุณจะหึงผม?” แทคยอนยิ้มกริ่ม
“หึงก็แย่แล....”
“พี่แทคคะ...”
มินจุนยังพูดไม่ทันจบคำ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาแทคยอน
- TO BE CON –
.
.
.
TALK
ใครบอกแทคเคย์จะจบง่าย
ๆ นะครัชพี่น้อง ถถถถถถถถถถถถถถถ+
หลังจากหายไปประมาณ
2-3 เดือน
//ติดรับน้อง
//เรียนถาปัตย์งานเยอะสาดดดด
ก็ได้ฤกษ์กลับมาแล้วนะคะพี่น้อง
;A;
ตอนนี้ลงสั้นนิดนึงเพราะจะเข้าสู่ช่วงงานเทศกาลแล้ว
(ตันก็บอก
อย่ามาแถถถถว์)
กิจกรรมยังร่วมได้อยู่นะ
เขียนไว้ว่าหมดเขตวันที่ลงตอน 12
แล้วนี่เพิ่งตอน
10 ไงประเด็น 5555555555555555 อีกโคตรนาน
สมุดพี่คิมรอให้ทุกคนมาร่วมชิงอยู่น๊า
~
แล้วก็
รู้สึกว่าจะไม่ค่อยว่างอัพเลยช่วงนี้
ทำให้ระยะเวลาของกิจกรรมมันนานยืดเยื้อ
เราเลยอยากจะขอโทษทุกท่านโดยการเพิ่มรางวัลของกิจกรรมนี้ค่ะ
-//-
แต่ยังไม่บอกว่าจะวาดเป็นรูปใคร
และยังไม่ได้บอกว่าจะวาดเพิ่มกี่เล่มนะคะ ถถถถถถถ
กติกามีดังนี้นะคะ สำหรับคนที่ต้องการร่วมสนุก
1.
ตอบคำถามต่อไปนี้
-
พี่คิมทำละครเวทีเรื่องอะไร
-
ใครแสดงเป็นตัวเอกบ้าง
-
(อ้างอิงจากตอนที่ IX) ชานซองอยู่ที่ไหน
2.
ให้ตอบในทวิตเตอร์ค่ะ โดยจะต้องติด Hashtag #ficimyourmancnn
3.
ถ้าคำตอบของท่านยาวเกิน 140 ตัวอักษร
อนุญาตให้เขียนประกอบได้ว่ายังตอบไม่จบ
เช่น (1) (2) (มีต่อ) เป็นต้น
โดยทุกทวิตที่ตอบจะต้องใส่
Hashtag ตามข้อ 2.
4.
ถ้ามีคนตอบถูกหลายคนจะทำการสุ่มผู้โชคดีค่ะ
5.
จริง ๆ คำถามค่อนข้างง่ายสำหรับคนที่อ่านฟิคเรานะคะ 555555555
มันไม่ค่อยต่างกับสุ่มเฉย
ๆ เท่าไร แต่ที่จัดนี่คืออยากให้เฉพาะคนที่อ่านจริง ๆ ค่ะ
6.
ถ้าทำผิดกติกา เช่นตอบตรงอื่น/ลืมติด Hashtag จะไม่รับคำตอบนะคะ
7.
หมดเขตเมื่อลง CHAPTER XII ค่ะ (ซึ่งเมื่อไรก็ไม่รู้
555555)
ขอให้โชคดีนะคะ
^^
ความคิดเห็น