เรื่องหมา หมา

เนื้อเรื่อง

สวัสดีครับ นิกกี้ คือชื่อของผม ผมจะเป็นพระเอกของเรื่องนี้ฮับ  แน่นอน..ผมเป็นหมา  ผมเกิดมาไม่สมประกอบเท่าไหร่ ขาหลังข้างขวาของผมพิการ...แต่ไม่ถึงกับใช้ไม่ได้น่ะ ใช้ได้แต่ไม่แข็งแรงเท่าไหร่.....ผมย้ายมาแล้ว 2 บ้าน บ้านที่ผมเกิดมาแต่เค้าไม่เอาผม  ผมเลยต้องล่องละลอยไม่มีบ้านอยู่มา...อืม....นานเหมือนกันนะ(มั้ง)  และแล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมได้รับการอุปถัมภ์โดย แม่ของนายผม.....ในที่นี้ผมเรียกเค้าว่าแม่เหมือนกัน เพราะเค้าคอยเอาอาหารมาให้ทาน เลี้ยงดูเล่นกับผม (ถึงไม่บ่อยมากก็เถอะ)
    แต่ทำไมวันนี้มันแปลกๆยังไงไม่รู้  คุณแม่ตื่นแต่เช้าแล้วก็ออกไปไหนก็ไม่รู้ เจ้านาย กับนายหญิงก็ยังไม่ตื่นสักที.....ผมไม่มีไรทำก็แน่นอน...ตามนิสัยผม..ผมต้องนอนเอาแรงสำหรับวันนี้  วันปีใหม่ไทย....น่าเบื่อเหมือนทุกวันเลย...-_-\"
    \"เฮ้ย!เฮ้ย! หลีกเดะ หลีกจะเอารองเท้า ลุกขึ้นดิ๊ นิกกี้\" นายพูดทั้งที่ยังไม่ตื่นเต็มที่เลย  ผมเบื่อมากเวลาที่ผมนอนแล้วต้องถูกปลุกมาเพราะว่านายจะเอา...แผ่นรองนอนยางของผม(รองเท้านายนั้นแหละ) ผมเดินเซเซไปยังหลุมหลบภัยของผม
    \"พี่ ไปแกล้งมันอีกแล้วน่ะ พี่\" นาย ญ. ก็ตื่นมาแล้วและท่าทางผมคงต้องหาที่นอนที่อื่นอีกแล้วล่ะ นายของผมทั้งสองชอบตีกันเป็นกิจวัตร.....เฮ้อ~~~กวนเวลาหมานอนอยู่ได้      ผมวิ่งไปหาพี่ชายของผม(พี่ไม่แท้)เค้าเป็นหมาตัวโตมาก หูตั้ง หน้าดุ ซึ่งขัดกับผม เพราะนายผมชอบบอกว่าผมหน้าโง่ พี่เค้าชื่อ \"ไทเกอร์\" เป็นหมายักษ์พันธุ์ เยอรมันเชพฯ ผมก็ไปปลุกเค้าตามนิสัยดั้งเดิมของผม เลียที่หน้าซะสองที พี่เค้าก็ตื่น และเค้าก็เล่นกับผมแบบเบื่อๆนิดๆ เคาอ้าปากขึ้นมาในขณะที่ผมยังยืนอยู่ตรงหน้าเค้า
   งับ!!! \"เฮ้ย!!!!!! ไอ้เกอร์ น้องเค้าไม่ใช่ข้าวเช้าน่ะ\" นายวิ่งมาหาผมด้วยท่าทางที่ตกใจแต่เค้าก็ขำใส่ผมอยู่ดีในตอนท้าย ท่าทางผมจะอยู่ไม่ได้เลย  นอนอยู่ก็ถูกกวน หาเพื่อนเล่นก็โดนงับ...หัว....ซะอย่างงั้น  แต่ผมยังเหลือพี่ผมอีกตัว เค้าเป็นหมาผสมพันธุ์เล็ก ตัวสีดำ ใต้ท้องสีน้ำตาล หูตก ตัวยาวหน่อยๆแต่ขาสั้น  แม้แต่นายผมที่รู้จักพันธ์หมาไม่มากก็น้อยยังไม่รู้เลย ว่าพี่ผมตัวนี้ผสมมาจากอะไร  อืม....DNA ลับของพระเจ้า พี่เค้าตัวนี้มีชื่อเหมือนขนม ชื่อว่า \"บราวนี่\" ผมตัวโตกว่าเค้าซะอีก พี่บราวเค้าไม่ค่อยสุงสิงกะใครมากนักแต่ก็สนุกดี เค้าชอบไปไหนต่อไหนซึ่งผมก็ตามไป แต่พอกลับมาก็โดนดุจากนายทุกที

          นี่แหละครับครอบครัวของผม กิจวัตรของผมก็ ซ้ำๆไป ซ้ำๆมา ตื่นมาก็กวนชาวบ้านไปทั่ว สนุกสนานตามภาษาหมา หมา อย่างผม
ตอนเด็กๆผมเคยทำอะไรที่ตลกๆมามากนักต่อนักแล้ว ตั้งแต่วิ่งไล่จับหางสีขาวฟูของตัวเองแล้วก็กลิ้งโคโร่ไปไกล เพราะขาผมไม่ยึดเกาะพื้นกระเบื้องแถมขาก็ไม่ค่อยดีด้วย นายผมเคยบอกผมด้วยว่าผมหนะเวลานอนหลับสนิทมักจะนอนหงายท้องโชว์ขนสีขาวที่ท้อง แล้วยังร้องคราง ละเมอเวลานอนอีกด้วย  ผมเคยวิ่งมาหานายของผมแต่ก็ดันไปสะดุดเข้า.....คว่ำไปเป็นท่า  ให้ทายสะดุดอะไร.....ก้อนหิน? ธรรมดาไปสำหรับสุดซนอย่างผม ขาหน้าตัวเองครับ มันไขว้กันอยู่แล้วก็ลื่นตั้งแต่ต้นระเบียงคอร์นกรีตไปจนสุดทางถึงหน้าประตูบ้านเลย เฮอะๆน่าอายจังเยย........ผมมีขนสีขาวที่สลวยแต่ขี้เกียจดูแลมัน ผมชอบนอนใต้ท้องรถเป็นที่สุดเลยแล้วเวลามานั่งข้างประตูบ้านเจ้านายผมก็มักจะมาปัดฝุ่นที่หัวของผมทุกที นายบอกว่าขนบนหัวของผมตอนเปรอะฝุ่นมันเหมือนผมคนเลย มันจะดำปี๋เป็นวงแต่ไม่ถึงคอ ผมมีหูเล็กๆสีขาวฟู และนาย ญ. ก็ชอบที่จะมาเล่นมันบ่อยๆซะด้วย ผมก็ชอบหนะน่ะแต่บ่อยไปก็น่ารำคาญใช่เล่นเลยล่ะ พอๆกับเวลาที่แมลงวันมันมาเกาะเลย
       ผมมีขนขาวทั่วตัว เวลาอาบน้ำแล้วเป่าตัวผมเสร็จมันจะฟูไม่หยิกและตอนแบบนั้นดหละนายผมมักจะเรียกว่าปุยเมฆเสมอๆ ก็คนมันหล่อหนะน่ะอย่าว่ากันแล้วกัน ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า

         เรื่องของผมก็มี....มากกว่านี้น่ะฮับแต่ก็ไว้มาเขียนต่อคราวหลัง ฝากไว้ 2 เรื่องแล้วกันน่ะฮับ
1.เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกและครั้งแรกที่นาย ช. ของผมมานั่งแต่งเรื่องทั้งๆที่ชอบบ่นนาย ญ. ว่าแต่งไรไม่รู้ไร้สาระ ก็ฝากๆกันไว้น่ะฮับ(ไม่พอใจ  ด่าได้เลย)

2.อยากถามว่า ไม่เอาดีกว่า ทายสิฮับ ว่าผมเป็นหมาน้อยรูปหล่อ(พ่อรวย)ขนฟู ขาว หางสั้นโค้งเป็นวง  พันธุ์อะไร


                                                                                    แทงยูหลายๆเน้อ
                                                                                    
                                                                                     Fusian(ฝู่เสียน)