คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ปีนเกลียว5 - ดังนรกชังหรือสวรรค์เเกล้ง.....นี่ก็แกล้้งกูจัง
1.อ่านแล้วเม้น......อยากได้ความเห็นเพื่อปรับปรุงในตอนต่อๆไปหรือกำลังใจเล็กๆน้อยๆ
2.จากบรรทัดข้างบน.....ปรับปรุงตอนต่อไปคือด้นสดใช่มั้ย เห็นนี่เป็นคนยังไง...ตอบเลยว่าใช่ (บางทีก็มั่ว)
3.จากบรรทัดข้างบนอีกครั้ง....นั่นแหละ มันคือเรื่องแต่ง อย่าซีเรียสกับมันมาก
ปีนเกลียว 5 – ดังนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง..........นี่ก็แกล้งกูจัง
ผมควรทำยังไงกับไอ้เด็กนี่ดี....นี่ก็ผ่านมาหลายวันผมยังหยุดคิดเรื่องมันไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่ได้อยากเจอมันเลย แต่พอไม่เจอแล้วมันก็เหงาปากแปลกๆ ............................ ปฏิเสธไม่ลงว่าผมก็เคยๆคบกับผู้ชายมาบ้าง แต่ก็เลิกกันไปแล้ว ทำไงได้ล่ะครับ พี่ซึงรีเค้าเป็นถึงดารา ผมมันก็แค่นักร้องกระจอกๆในผับ ....... ชีวิตผมช่วงเลิกกับพี่ซึงรีใหม่ๆค่อนข้างเละเทะเพราะเฮิร์ทหนักมาก แต่ผมก็เอาตัวเองคนเดิมกลับมาได้ ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเราเองแล้วล่ะครับ เอาเถอะ เลิกดราม่าห่าปลวก
เข้าเรื่องเลยนะ ........... จากสถานการณ์ตอนนี้ ขอสรุปรวบรับกระชับฉับไวได้เลยว่า.......ไอ้เด็กฮันบินมันไม่ได้พิศวาสเพศเดียวกันกับมันเลยแม้แต่น้อย (ทั้งๆที่มันเคยได้กูแล้ว).........แต่เสือกจำอะไรไม่ได้ โถ...กูล่ะสงสารมึงจัง สมองมึงคงจะเสื่อมพอๆกับหน้ามึงเลยสินะ.........
.
.
.
.
.
.
“ไอ้จุนฮเว มันไปทางนู้นแล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!”
“มึงวิ่งเร็วๆดิ้ไอ้ยุนฮยอง วันนี้กูต้องล้างแค้น!!!!”
ชิบหายครับ.........นักเรียนตีกัน แล้วกูเสือกอยู่ในเหตุการณ์ จะโดนลูกหลงมั้ยหว่า........
“แน่จริงมึงอย่าหนีดิวะ !!!!!!!!!”
เด็กนักเรียนช่างกลสองคนวิ่งสู้ฟัดไล่เด็กมัธยมกันอย่างเมามันส์ จากเหตุการณ์แล้ว แม่งหมาหมู่ชัดๆ ไอ้เด็กมัธยมต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเอาตัวรอด ...ก็แหงล่ะ ไอ้เด็กช่างกลสองคนแม่งอุปกรณ์ครบมือซะขนาดนั้น เป็นกูกูก็หนี..........ถึงผมจะอินกับเหตุการณ์มากก็เถอะ
ไม่ใช่เรื่องของกูครับ
“กูไปเผาฮวงซุ้ยอาม่ามึงรึไง !!!!!”
ไอ้เด็กมัธยมหันมาตะโกนใส่ไอ้เด็กช่างกลก่อนจะหยุดยืนหอบ .........สมควรโดนตีนครับแบบนี้ ตัวคนเดียวยังเสือกปากหมาอีก (นี่กูจะเสือกเรื่องชาวบ้านเกินไปละ)
“คิดว่าจะหนีกูพ้นหรอ ”
........สิ้นสุดประโยคสุดสะพรึงตามสไตล์หนังบู๊ห้ำหั่นไล่ฟันกันยันโคตรพ่อ ไอ้ช่างกลสองคนที่วิ่งตามมาทันก็เอาไม้ทีฟาดไอ้เด็กมัธยมแบบไม่ยั้ง ผู้คนเริ่มมามุงกันเยอะ บางคนหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปกันอย่างสนุกสนาน ............... พวกมึงแม่งว่างนะ
“ไอ้จุนฮเว มึงระวังตัวไว้ กูจะเอาขี้ไปปาบ้านมึง !!!!!!!!!!” เสียงไอ้เด็กมัธยมที่โงหัวขึ้นมาจากดงตีนได้ ตะโกนไล่หลังไอ้ช่างกลสองคนที่ตีมันอย่างหนำใจแล้วเดินจากไป .......... เออปากหมางี้น่าตีให้แม่งตาย เดี๋ยวกูช่วยด้วยอีกตีน
เอ ............. แต่กูว่าเสียงคุ้นๆ
ผมเพ่งไปยังไอ้เด็กมัธยมที่ลุกขึ้นยืนปัดๆกางเกงและซับๆเลือดที่ปาก ผู้คนที่มุงเริ่มเดินจากไป ...........
“ไอ้ฮันบิน !!!!!!!!!!!!!” …………ตายยากชิบหาย แต่แม่งก็เกือบแล้วล่ะ
ผมรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหามัน มันยังคงยืนเช็ดเลือดที่ซิบอยู่มุมปาก
“เห้ยมึง”
“อ้าวพี่”
“เป็นไงบ้างวะ”
“เจ็บดิวะ พี่ลองโดนไม้ทีฟาดปากดูมั้ยล่ะ” ……….เดี๋ยวมึงจะโดนตีนกูฟาดซ้ำนะครับน้อง - -
“มึงไหวป่าววะ”
“ไม่ไหวก็ต้องไหวแหละพี่” มันว่าก่อนจะเดินกะเพลกๆ
“มึงไปทำแผลก่อนดีกว่า จากตรงนี้คงใกล้คอนโดกูมากกว่าบ้านมึง”
“ก็ดีนะพี่ กลับบ้านสภาพนี้แม่ด่าตาย”
ผมค่อยๆพาไอ้ฮันบินกึ่งลากกึ่งเดิน ดึงๆมันมาจนถึงคอนโด ไอ้เหี้ยนี่แม่งก็ตัวใหญ่ชิบหาย กูตัวแค่นี้คงไม่มีแรงพยุงมึงหรอกนะ แล้วเสือกทำเก่ง โดนฟาดไปขนาดนั้น ยังมีหน้ามากวนตีนอยู่ได้ก็บุญมึงละ
“โอ๊ยยยย เจ็บนะพี่” มันแหกปากร้องลั่น
“มึงเสือกเอาหน้าไปให้เค้าฟาดทำไมล่ะวะ” ผมพูดแขวะ ก่อนจะเอายาป้ายๆไปตามแผลที่หน้าของมัน
“ใครจะไปรู้ว่ามันจะเล่นทีเผลอล่ะ” มันบ่นหัวเสีย ...... มึงไม่ตายก็ดีแค่ไหนแล้ว
“งั้นถ้ามึงไม่เผลอมึงจะสู้มันได้ว่างั้น”
“แน่ดิพี่ ผมมันโคตรจะเทพอยู่แล้ว มาเป็นสิบก็บ่ยั่น” ………….หรอออออ กูเห็นมึงวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน ถ้ามาเป็นสิบมึงไม่เป็นศพไปแล้วเรอะ ถุ๊ย
“แล้วมึงไปมีเรื่องอะไรกับพวกแม่งวะ” เออกูล่ะสงสัย ตียับเยินซะขนาดนี้
“ไม่รู้ว่ะพี่ ชาติที่แล้วไปแย่งเมียพ่อมันมั้ง”
“สัด กูถามดีๆ” ผมจิ้มจึกลงไปกลางกะบาลมัน ที่มีรอยแผลแสกกลางหน้าประทับอยู่...
“โอ๊ยยยยยยย เจ็บนะโว้ยยยยยยยย” มันแหกปากร้องลั่นห้อง เออสมควร
“ปากหมางี้ก็ไม่แปลก” ผมยังคงมุ่งมั่นทำแผลให้มันต่อไป ทั้งๆที่โดนมันปัดมือ มันผลัก มันถีบ ชักจะได้ใจละมึง - -
“เรื่องตั้งแต่โรงเรียนเก่าแล้ว ผมจบนานละ พวกแม่งไม่ยอมจบ ชอบขุดนักเรื่องเก่าๆ สงสัยพ่อแม่งเป็นรถแม็คโคร” มันบ่นระบายด้วยความคับแค้นใจ .......เอาซะกูเคลิ้ม เริ่มเห็นใจมึงนิดๆ ย้ำ.. นิดๆ
“ทีนี้มึงก็ระวังตัวหน่อย” มันเลิกแหกปากบ่นว่าเจ็บ แล้วจ้องหน้าผมเม้มปากแน่น
“พี่......หายไปไหนมา”
“กูก็อยู่ของกูนี่ไง”
“ผมหมายถึง ไมพี่ไม่ไปทำงานอ่ะ ผมไปร้านกับไอ้เฮียทุกวันไม่เห็นเจอ”
“กูขี้เกียจ” ………ซักไซ้ไรนักหนา ถ้ากูบอกไปว่ากูหลบหน้ามึงเดี๋ยวแม่งก็มาถามหาเหล่าเจ็กเหล่าม่ามึงอีก
“จริงหรอ” …………….จ้องหน้ากูแบบนี้ เอาไบก้อนพ่นแม่งดีมะ
“เออ” ผมเก็บอุปกรณ์ใส่กล่อง แล้วจะเดินเอาไปเก็บ ถ้ามึงพูดมากกว่านี้กูตบแม่งกะบาลแยก
“ผมขอไรพี่อย่างดิ”
“อะไร”
“ผมขอนอนกับพี่ได้ป่ะ”
“………………”
“กลับบ้านสภาพนี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแม่เป็นห่วง”
“แล้วมึงไม่กลับบ้านแม่มึงไม่ห่วงกว่าหรอ” ………เหตุผลส้นตีน+หน้าด้านมากครับ
“ไม่หรอก ค่อยโทรบอกแม่”
“บอกว่าไรวะ บอกว่ามึงทำรายงานบ้านเพื่อนรึไง ปัญญาอ่อนนะ บอกตรง”
“บอกว่า อยู่บ้านแฟน”
“………………….”
“แม่ไม่ห่วงหรอกเชื่อดิ”
“………………….”
“เดี๋ยวบอกอีก ว่าแฟนใจดีด้วย”
“………………….”
“แฟนเป็นพยาบาล”
กูทนฟังมันพูดต่อไม่ได้แล้วครับ .......... แม่งออกทะเลไปละ มึงนี่ขี้ตอแหลได้ใครนะ ถุย อยู่บ้านแฟน แฟนใจดี เป็นพยาบาลด้วย มึงใช้ไรคิดเนี่ย สมองหรือเล็บขบ .........แล้วนี่ทำไมหัวใจกูเต้นแรงแปลกๆ สงสัยจะเป็นโรคหัวใจ
Hanbin’s part
บีไอจะไม่ทน @SwagBI96
เมาตีน...........
มิโนขาวโอโม่ @Hugeboymino
#prayforhanbin 555555555555555555555555
--------------------------------------------------------------------------
พี่ฮุนดั้ง4D @Seunghun_lnw
หายเร็วๆนะครัชชช ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ #prayforhanbin
ซึงยูนสุดหล่อ @Seungyoon_lnwmak
อย่าให้รู้นะใครทำน้องกู !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! #prayforhanbin
ดาราญี่ปุ่น @jinwoo_narak
พวกมึงแม่ง ไม่ช่วยยังซ้ำเติม #prayforhanbin #นี่กูช่วยเทรน #เปล่าซ้ำเติม
...................................เข้าทวิตแล้วกูเพลีย หลังจากโทรไปเล่าให้พวกไอ้เฮียฟังพวกอิขุ่นพี่มันก็ดูจะเป็นห่วงผมกันออกหน้าออกตา แต่พวกแม่งก็เอากูมานินทาในทวิตเตอร์ - - ……………พอรู้ว่าผมไม่เป็นอะไรมากล่ะแทบจะกระทืบซ้ำ คิดถึงพวกแม่งว่ะ แต่จากสภาพผมตอนนี้กูไม่สามารถลากสังขารตัวเองไปหาพวกแม่งได้ เลยต้องอยู่คอนโดพี่จินฮวานคนเดียว พี่แกออกไปทำงานแล้ว ใกล้ๆเที่ยงคืนคงกลับ ............. นี่กูทำเหมือนบ้านตัวเอง
ผมนั่งบนโซฟาเอาตีนพาดโต๊ะ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งรุมประณามหยามเหยียดว่าผมเป็นพวกไร้มารยาทนะครับ คือกูงอขาไม่ด๊ายยยยยยยยยยยยยย หลังจากที่แผลโดนตีมันเริ่มระบม ผมก็แทบจะลุกไปไหนไม่ได้เลย - - แล้วไม่ต้องถามให้เสียจริต ว่าผมมาทำอะไรที่นี่ คือตอนโดนรุมตีได้พี่แกมาช่วยไว้ อันที่จริงเพิ่งเข้ามาช่วยตอนผมโดนตีเสร็จเรียบร้อยไปแล้ว ........ ขอบคุณจริงๆ
ครืดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดด
หน้าจอรอสาย ขึ้นชื่อ ‘เฮีย ’ ผมรีบกดรับอย่างรีบร้อน ...........เจ็บแขนชิบ
“หั่นโหลว”
“ไงเฮีย”
“ไหว้พี่มึงรึยางงงงงงงง” ไอ้เฮียพูดเสียงลากยาวอย่างน่าถีบตามสไตล์มัน
“กราบสวัสดีคุณเฮียที่เคารพ มีอะไรจะคุยกับผมครับ”
“ไอ้จินฮวานบอกมึงนอนตายอยู่คอนโดมัน ขยับตัวไม่ได้เลยหรอวะ”
“ก็เจ็บๆว่ะเฮีย เจอพี่จินฮวานด้วยหรอ นี่อยู่ร้านเหล้ากันอะดิ”
“เออ กูมาหาแทฮยอน” ……………แม่ง นี่มึงจะเอาเค้าให้ได้เลยช้ะ ไอ้เฮีย - -
“ไม่เป็นไรมากหรอกเฮีย ”
“เออ ไม่เป็นไรมากแหละดีแล้ว กูโทรหามึงนี่จะบอกมึงว่า....”
“ว่า.......?”
“มึงอย่าหน้ามืดไปทำมิดีมิร้ายไอ้จินฮวานมันล่ะ กูสงสารเพื่อนกู 5555555555555555” แล้วแม่งก็หัวเราะอย่างเสียสติใส่หูกู
“เฮียพูดไรวะ โว๊ะ พี่เค้าเป็นปู้จายนะเห้ย”
“ไอ่ควาย ตัวเล็กน่ารักแบบไอ้จิน เป็นกูเสร็จกูไปนานละ แค่นี้นะ แทฮยอนขึ้นเวทีละ กูไปติ่งหน้าเวทีแปป โชคดีลูกชายยย”
………………. แล้วแม่งก็วางสายไป หน้าม่อเอาโล่เลยพี่กู - -
‘ตัวเล็กน่ารัก’
กูไม่เถียงครับ ยอมรับว่าพี่แกตัวเล็กก็จริง น่ารักก็จริง ........... แถมยังใจดี ใจกว้าง ใจบุญอีกด้วย
นี่กูไม่มีอะไรจะว่าพี่เค้าเลยหรอวะ ......................
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นี่ก็สั่นจังมึง กูยิ่งรับลำบากๆอยู่ โว๊ะ
“ไรอีกเฮีย จะโทรมาบอกว่าได้กะแม่คิ้วตกนั่นแล้วช้ะ ยินดีด้วยนะ” ผมใส่ไปแบบจัดเต็ม แม่งโทรแล้วโทรอีก ว่างมากก็ไปถางหญ้าหน้าบ้านป้ามึงนะ
“มึงจะกินอะไร” ……………………………เพล้งงงงงงงงงงงงงง เสียงหน้ากูแตก
“พี่จินฮวาน” …………….. ชิบหายละ กูด่าผู้มีพระคุณซะแทบจะวิ่งออกจากคอนโดพี่แกเดี๋ยวนี้เลย แต่ติดตรงที่ จะเดินกูยังลำบาก TvT
“เออ กูจะกลับละ”
“อ้าว ไมกลับเร็วล่ะพี่”
“กูเป็น.......... ” …………….เป็น ? เป็นอะไร เป็นคน เป็นผู้ชาย เป็นฝี เป็นริดสีดวง ?
“....................”
“กูเป็นไข้ รีบกลับไปนอน”
“อ่อๆ ......... ครับๆ ผมกินไรก็ได้แล้วแต่เลย ” แม่งกูก็คิดไปซะไกลนึกว่าเป็นเหี้ยอะไร
“งั้นกูซื้อโจ๊กไปนะ”
“ครับ”
พี่จินฮวานเป็นอะหยังหว่า ..........................
.
.
.
.
.
.
.
“แดกเองได้มะ” พี่จินฮวานวางถ้วยโจ๊กลงตรงหน้า กูอยากจะข่วนหน้าตัวเอง แม่งแขนเวรนี่ก็ขยับแทบไม่ได้
“ได้อยู่พี่” ผมค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบช้อน ตักโจ๊กเข้าปากอย่างยากลำบาก ปากแม่งก็อ้ากว้างมากไม่ได้ ... เวรกรรมอะไรของกู๊วววววววววววววว TwT
“มา กูป้อนมึงเอง” พี่แกแย่งช้อนจากมือผมไป ตักโจ๊กมาเป่าๆ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ไหนพี่บอกเป็นไข้ ไปนอนเหอะ”
“ไหนมึงบอกแม่มึงว่ากูเป็นแฟนมึงไง”
“……………….”
“ป้อนแค่นี้จะตายมั้ย”
“ไม่ใช่พี่ ผมหมายถึ ...........” ผมยังพูดไม่ทันจบ พี่แกก็ยัดช้อนที่เต็มไปด้วยโจ๊กสวนมา.......... กูแทบสำลัก
“รีบแดก รีบกินยา จะได้นอน”
“ครับ ..” ผมนั่งกินโจ๊กที่พี่จินฮวานป้อนทีละคำๆ
‘เดี๋ยวมึงเจอคนที่ทำให้หัวใจเต้นจนทำอะไรไม่ถูกได้ ซักวันมึงจะรู้สึก’ ………………………………….
เสียงไอ้เฮียแม่งลอยมาจากไหนไม่รู้
นี่กูเจอแล้วใช่มะ ................... เอ นี่กูฝักใฝ่อะไรอยู่วะเห้ยยยยยย
บีไอสับสนนนนนนนนนนนน สงสัยบีไอจะอยู่ในวัยว้าวุ่นนนนนนนน T------------T
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อีน้องบีไอมันไม่ฉลาดข่า
จุนฮเวมาแล้วนะใครถามหา บัยยยยยยยยย 55555555555555
ตอนนี้ฉบับแก้ไข 555555555555555
ความคิดเห็น