คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ปีนเกลียว Special - อ้ายมาสี่คน ............... [TEAMB]
ก่อนอ่านสัญญาก่อนได้ปะ...... ว่าจะรอทีมบีเป็นเพื่อนกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สัญญาแล้วนะ .............
------------------------------------
สี่คน.................................. อ้ายมาสี่คน
.
.
.
.
.
เสียงเพลงจากงานวัดดังมาถึงห้องนอนของผม ................ คิม ฮันบินสุดหล่อ ขวัญใจสาวๆในระแวกบ้านโคกสะเดิดลมเย็น......... ฮ่วย คนจิหลับจินอน
“อ้ายห่านนนนนนนนนนน อ้ายห่านอยู่บ่” ไผเรียกกูวะ
“อ้ายห่านนนนนนนนนน”
“เออๆ หยุดแหกปาก กูมาแล่วววว” ผมกึ่งวิ่งกึ่งเดินกระชับผ้าขาวม้าลายสก๊อตขาวแดงนำเข้าจากสวิตเซอแลนด์ให้เข้าที่เข้าทาง
“อ้ายห่าน มื้อนี้สิไปกับพวกข้อยบ่” ไอ้บ๊อบบี้ ลูกครึ่งอเมริกาโคกสะเดิดถามผมทันทีที่ผมมาถึง
“ไปสิวะ กูบ่พลาดอยู่แล่ว”
“บักบ๊อบ มึงก็ถามอ้ายห่านแปลกๆ อ้ายห่านต้องออกไปหาลูกกำนันเขียดทุกมื้ออยู่แล้ว บักห่านี่” ไอ้จุนฮเวลูกครึ่งเกาหลีโคกสะเดิดพูดแบบตำหนิๆไอ้บ๊อบ
“มื้อนี้งานวัดมื้อสุดท้ายแล้ว ข้อยสิไปเบิ่งหนังกลางแปลง” ไอ้ยุนฮยองลูกครึ่งเกาหลีโคกสะเดิดอีกคนออกความเห็น......... อ่อมส์ ไอ้สามคนนี้ลูกครึ่งทั้งนั้น ถามว่าผมลูกครึ่งมั้ย ถ้าดูจากหน้าแล้ว ก็คงจะครึ่งเทพบุตร ครึ่งคิมทัน ครึ่งยองโด ครึ่งชานยองประมาณนี้แหละ............เคยเบิ่งกันบ่ อย่าบอกนะว่าบ่เคย ต๊ายยยยย เช๊ยยเชยยยยยยยย
ผมอาบน้ำแต่งตัวตามสไตล์คนหล่อดูดีมีฐานะ ด้วยกางเกงขาเดฟสีเหลืองเสื้อเชิ้ตเหลืองรองเท้าเหลืองและ ..... แว่นสีเหลือง ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด คนอีหยังจิมาหล่อเท่าอ้ายห่านผู้นี้บ่มีอีกแล้ววววววววววว
“อ้ายห่านนน ทางนี้” ไอ้บ๊อบบี้ที่มาในชุดคอนเส็ปเดียวกับผมแต่เป็นสีเขียวโบกมือเรียกผมหยอยๆ
“อ้ายห่านหล่อหลายยยยยย” ไอ้จุนฮเวก็อีกคน สีชมพูจนกูแสบตา ....... นี่จิเกินหน้าเกินตากูนะ
“ไปรำวงกันเถอะ” ไอ้ยุนฮยองที่มาในสีน้ำเงินออกปากชวน ..........เออดีเหมือนกัน กูอยากออกสเต็ปใจจิขาดละ
..
.
.
.
.
.
.
.
คนแรกบ้านมันอยู่ใกล้ อ้ายทิ้งบ่ได้เห็นใจอีหลี
คนที่สองครอบครัวยากจน พี่น้องหลายคน เงินทองก็บ่มี
คนที่สามตกงานโดนแล้ว ปลูกหัวมันแกวเศรษฐกิจบ่ดี
คนที่สี่นั้นก็คือตัวอ้าย เด้อ คนที่สี่ก็คือตัวอ้าย
รูปหล่อกว่าไผ ลูกเมียก็บ่มี
สี่คน สี่คน สี่คน ..........อ้ายมาสี่คน ~~~
.
.
.
“เอ๊า อีเจ้ยยยยยยยยยยยย” ไอ้จุนฮเวมันโบกมือเรียกอีเจ้ยคู่ปรับมันที่เดินผ่านมาพอดี...แต่หาสำคัญไม่ ประเด็นมันอยู่ที่คนตัวเล็กๆอีกคนที่เดินมากับอีเจ้ยนั่นแหละ.......... น่าฮักอีหลี
“เจ้ยบ้านมึงนิ กูชื่อดงฮยอกเว้ยยยยยยย” อีเจ้ยของไอ้จุนฮเวเดินเข้ามาแบบหาเรื่อง หาสำคัญไม่อีกแล้ว เพราะอีเจ้ยมันลากคนตัวเล็กมาด้วยยย
“ดงฮยอกอีหยังเนาะ อีเจ้ยยยยยยยยย”
“ฮ่วยย หรือมึงจิเอา” อีเจ้ยทำทายึกจะต่อยไอ้จุนฮเว ............ แต่คนข้างๆมึงนี่น่ารักจังเลยว่ะเจ้ย
“เอาตรงนี้บ่ดีม้างงงงงงงง” ไอ้จุนฮเวพูดยียวนกวนประสาทอีเจ้ย
“ไปเหอะดงฮยอก” คนตัวเล็กดึงแขนอีเจ้ยจึกๆแล้วทำท่าจะเดินไปอีกทาง
“เดี๋ยว....” ผมเรียกแล้วเดินไปขวางทั้งสองคนไว้
“พี่สาวครับ ให้เกียรติรำวงกับผมซักเพลงนะครับ” ผมนั่งคุกเข่าแล้วยื่นมือขอคนตัวเล็กไปรำวง
“บักห่านี่ อย่ามายุ่งกับน้องจินเด้อล่ะ ” อีเจ้ยปัดมือผม
“กูบ่ได้ขอมึงอีเจ้ย”
“มึงมานี่เลยๆ ให้อ้ายห่านเค้าไปรำวงกับพี่จิน มึงน่ะมานี่” ไอ้จุนฮเวลากอีเจ้ยที่กำลังโวยวายหายเข้าไปในวงรำวง
“ข้อยไปแหละเด้ออ้าย ไป บักบ๊อบ ไปเบิ่งหนังกลางแปลงกับกู” แล้วไอ้ยุนฮยองมันก็ลากบักบ๊อบหายไปอีกทาง
.................... เหลือไว้เพียงแค่ผมกับพี่จินฮวานลูกกำนันเขียดแห่งบ้านโคกสะเดิดลมเย็น.....
“พี่จิน ไปนั่งชิงช้าสวรรค์กัน” ผมชวนพี่จินฮวานที่ยืนงงๆ แล้วส่งยิ้มแห้งๆให้ผม
“ไปก็ได้”
.
.
.
.
“วิวสวยดีเนาะ” ผมชวนพี่จินคุย ตั้งแต่ขึ้นมาบนชิงช้าสวรรค์ก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา
“อืม” พี่จินพยักหน้าให้ยิ้มๆแล้วก็หันไปมองวิวเหมือนเดิม
“สวยเหมือนพี่เลย”
“………..” พี่จินไม่ตอบอะไรเอาแต่นั่งยิ้มเขินๆ .........ฮ่วยยย น่าฮักแท้
“กลัวความสูงหรอ”
“ไม่หรอก”
.
.
.
กึก...................กึก
.
.
.
.
แล้วชิงช้าสวรรค์จังไรดันมาหยุดกึก ค้างเติ่งอยู่บนยอดดอยสูงสุด แล้วทำไมต้องเป็นข้อยด้วยวะเห้ยยยยยยยยย
T____________________T
“พี่บ่กลัว แต่ผมกลัว” ว่าแล้วผมก็ทำหน้าเหมือนจิร้องไห้ โฮฮฮฮฮฮ นี่กลัวอีหลีเด้อออออออออ บ่ได้ตอแหลลลลล
“กลัวทำไม ได้อยู่ด้วยกันสองคน ดีจะตายไป”
“…………….” พี่จินหันมาพูดกับผม ไม่มีท่าทางเขินอายหลงเหลืออยู่เลย......... สงสัยจิทนความหล่อของผมบ่ไหว
“บรรยากาศดีอีหลี”
“……………..” พี่จินขยับมานั่งข้างๆผมทำให้กระเช้าที่ค้างเติ่งมันสั่น ฮ่วยยยยยยยยย จิทำอันหยังน้อออออ อีชิงช้าสวรรค์นี่ก็เก่าสนิมเขรอะ จิตกลงไปตอนไหนก็บ่ฮู้ววววววววววววววววว
“นั่งด้วยนะ”
กึก...............
.
.
.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อย่าขยับบบบบบบบบบบบบบบบบ
T___________________________T
“เป็นหยัง” พี่จินถามผมที่นั่งตัวเกร็งเพราะกลัวอีชิงช้านรกนี่มันจะตกลงไปสู่พื้นดิน
“ข้อยกลัววว ฮรือออออออออ T_____________T ”
“โอ๋ๆ บ่ต้องกลัว ”
“………….” พี่จินค่อยๆเอื้อมมือมาโอบไหล่ผมแล้วเอาอีกมือเกลี่ยแก้มผมเบาๆ ............ จั๊กจี๋
“เดี๋ยวจะทำให้หายกลัวนะ”
“…………..” ตอนนี้ความกลัวหายไปหมด เหลือเพียงอารมณ์คุๆกรุ่นๆเพราะพี่จินลูบแก้มผมแล้วค่อยๆจับคางผมทำองศากับหน้าพี่แก..............จิทำอีหยังล่ะน้อ
พี่จินหลับตาพริ้มเลื่อนหน้ามาใกล้ๆผมที่ตอนนี้ก็หลับตาปี๋รอสัมผัสจากพี่แก...........อีหยังจิเกิดก็ต้องเกิด
.
.
.
.
เเป๊ะ ..........................
.
.
.
เอ๊อะ อีหยังวะ
.
.
.
เผี๊ยะ
.
.
กูว่ามันบ่แม่น
ผัวะ..............
.
.
.
กูว่ามันบ่ใช่
“ไอ้ฮันบินนนนนนนนนน” …………….เสียงไผวะ
“มึงจะตื่นไม่ตื่น” ………….. ผมยังคงทำปากจู๋หลับตาปี๋
ป้าบบบบบบบ ...............
“กูหิวข้าวแล้วสัด จะนอนให้รากฝังกับเตียงเลยมั้ย”
.
.
.
ทำไมกูเจ็บๆที่หน้า
“เห้ยยยยยยยยยยย !!!!!!!” ผมลืมตาแล้วก็ต้องตะลึงกับภาพตรงหน้า
ไผวะ
พี่จินคนงามหายไปไส
“มึงเป็นไผ !!!!!!!!!!!!!!!”
“ตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำนะสัด กูหิว”
.
.
.
.
ผมสะบัดหัวไล่ความมึน(จากการโดนตบ)สองสามที
เอ........... นี่กูวาร์ปมาจากโคกสะเดิดมาโผล่ที่โลกอนาคตแม่นบ่ ?
“อ้าวสัด นั่งเป็นควายสตั๊นอยู่ได้ มึงจะลุกดีๆหรือให้กูถีบลงจากเตียง”
“…………….”
.
.
“ห่าแม่ง กูบอกละเช่าหนังให้เช่ามาทีละเรื่อง มึงเล่นเช่าแหยมยโสธรมาสามภาครวด แล้วก็นอนดึก ไอ้ควาย”
.
.
.
.
.
.
.
ฮ่วยยยย อีหยังวะ
นี่กูฝันแม่นบ่
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดด
ฝันเหมือนจริงอีหลี
----------------------------------------------------------------
แต่งเมื่อคืนนน 5555555555555555555555555555555555555555555
คิดถึงทีมบีเว่อๆอะแก
ความคิดเห็น