คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปีนเกลียว3- ขอใจเธอแลกเบอร์โทร.......
- 1.อ่านแล้วเม้น......อยากได้ความเห็นเพื่อปรับปรุงในตอนต่อๆไปหรือกำลังใจเล็กๆน้อยๆ
- 2.จากบรรทัดข้างบน.....ปรับปรุงตอนต่อไปคือด้นสดใช่มั้ย เห็นนี่เป็นคนยังไง...ตอบเลยว่าใช่ (บางทีก็มั่ว)
- 3.จากบรรทัดข้างบนอีกครั้ง....นั่นแหละ มันคือเรื่องแต่ง อย่าซีเรียสกับมันมาก
#บับว่าพลีชีพอัพมากทำใจก่อนอ่านน5555555555555555555555555
---------------------------------------
ความจริงผมไม่ต้องบากหน้าหล่อๆไปขอเบอร์ให้ไอ้เฮียมันก็ได้............ถ้าห่าแม่งจะลำบากกับชีวิตกูแบบนี้
เมื่อเช้าผมต้องรีบตื่นออกจากคอนโดพี่จินฮวานโหนรถเมล์ที่แม่งขับเหมือนมโนว่ากำลังเล่นหนังเรื่องเดอะฟาสภาคแปดอยู่กลับบ้านมาเปลี่ยนเสื้อผ้า บ่องตรงแบบไม่อายว่าน้ำกูก็ยังไม่ได้อาบ.......แล้วก็โหนรถเมล์นรกนั่นมาโรงเรียนอีกรอบ ตอแหลวันละนิดชีวิตจะเป็นภัยจริงๆ เมื่อคืนแค่หนีไอ้เฮียกลับบ้านไม่ต้องหวังดีไปจีบใครให้มันซะก็จบ ทำไงได้ล่ะครับ.........กูเสือกเป็นคนดี
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ท่ามกลางหมู่ลิงทโมนชะนีน้อยกระซู่กรูปรีควายป่าและแมวหมาทั้งหลาย จากสภาพอุกอาจตรงหน้าผมประเมินแบบไม่ลำเอียงได้เลยว่า.........พวกมึงไม่ใช่คนอ่ะ - -
“เห้ยมึง ทำการบ้านที่จารย์สั่งยังวะ” ไอ้บ๊อบบี้ที่เสร็จจากการวิ่งไล่ตบหัวเพื่อน เดินมานั่งข้างๆผม
“ยังว่ะ การบ้านไรวะ”
“ก็การบ้านภาษาอังกฤษไง จารย์ให้เขียนเรียงความพันคำอ่ะ ส่งวันนี้นะเว้ย” ………หรอ ทำไมกูไม่รู้ - -
“มึงอ่ะทำยัง” ถามกูแบบนี้ แสดงว่ามึงทำแล้วสินะ ไม่แปลกหรอก ไอ่บ๊อบมันเคยบอกผมว่ามันย้ายมาจากเมกา (ทั้งๆที่ผมไม่ได้ถาม...........)
“ยังว่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” .......................กูคิดผิด
“แล้วทำไงวะ”
“ก็ค่อยทำมาส่งดิวะ ส่งช้าหน่อยก็แค่โดนหักคะแนน” ………..สาบานว่านี่ห้องคิง - -
“แล้วมึงทำเรื่องไรอ่ะ”
“กูว่าจะทำ อลิสอินวันเดอร์แลนด์แอนด์เดอะแก๊งค์ฮัลโหลคิตตี้” ……………..ยาวไปมั้ง สัด
“ไรมึงเนี่ย” เชี่ยนี่แม่งไร้สาระสุดๆ ตอนอยู่อเมริกามึงทำอะไรบ้างกูอยากรู้
“อันที่จริงกูจะจ้างไอ้ดงฮยอกทำว่ะ”
“มีคนรับจ้างทำงานด้วยหรอวะ” ……………เหมือนโรงเรียนเก่ากูเลยครับ
“เออ ไอ้คนนั้นไง แม่งเด็กทุนของโรงเรียนนะเว้ย เป็นประธานนักเรียนด้วย สอบได้ที่1ตลอด”
ผมมองตามมือไอ้บ๊อบมันชี้ไปโต๊ะหน้าสุดของห้อง ก็หน้าติ๋มๆใส่แว่นกลมๆนั่งอ่านหนังสืออยู่.........สภาพเป็นผู้เป็นคนสุดในห้องละ
“แต่มันไม่รับแล้วนะเว้ย พวกเพื่อนแม่งจ้างมันเกือบทั้งห้อง แม่งไม่มีปัญญาทำกันเองเลยรึไงวะ กะอีแค่เขียนเอสเสพันคำเนี่ย” หรอคร้าบบ๊อบเบ้..................กูได้ข่าวว่ามึงก็จ้าง
“เออๆ กูหาทำเองก็ได้”
ผมนั่งเซ็งๆเรียนๆเขียนๆขีดๆอยู่ทั้งวัน พักเที่ยงก็ไปกินข้าวกับไอ้บ๊อบ ตกเย็นก็เล่นบาสต่อนิดหน่อย แล้วก็โหนรถเมล์สายนรกแตกเป็นแปดเสี่ยงเจ้าเก่ากลับบ้าน........
Line Group : MinoAntiAnt
ก๊อกๆ มีใครอยู่ม้าย
ซึงพะยูน : ไม่มีคร้าบ ตายห่ากันหมดแล้ว
- -
เฮีย : ไงมึง หายหัวไปตั้งแต่เมื่อคืน
พวกเฮียแม่งช่วยผมทำการบ้านดิ้
เฮีย : วิชาไรวะ
ภาษาอังกฤษ
ซึงพะยูน : Oh My God !!
พี่ซึงฮุน : What the fuckkkkkkkkkkkkk
เฮีย : Fuck the ant
สรุปจะไม่มีใครช่วยใช่ป่ะ - -
เฮีย : อย่าดราม่าครับสัด คำว่าภาษาอังกฤษเขียนเป็นภาษาอังกฤษยังไงกูยังไม่รู้เลย
พี่ซึงฮุน : ขนาดนั้นเลยหรอวะมึง 55555
เครียดนะเนี่ย...........
ซึงพะยูน : Thank you teacher see you
again in the hell
……………..พวกไอ้เฮียนี่มีไว้ไม่ได้ใช้จริงๆ - - นอกจากนำพาความเดือดร้อนมาให้กูแล้ว ก็ไม่เคยได้อะไรจากพวกแม่งอีกเลย - -
หลังจากเครียดเรื่องการบ้านที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตตัวไหนช่วยกูได้แล้ว กูคงต้องช่วยเหลือตัวเอง..................................ด้วยการมาก๊งเหล้า #ผิด
“โย่ว ว็อทซับบ ” ไอ้เฮียทักทายผมด้วยสีหน้าแช่มชื่น....แหมที่งี้ล่ะมาว็อทซงว็อทซับใส่กู
“เครียดว่ะเฮีย” ผมพูดกับมันด้วยสีหน้าอิดโรย ก่อนออกมาจากบ้านผมนั่งทำการบ้านอยู่นาน.................ได้สองบรรทัด #แต่จารย์แม่งสั่งพันคำ
“อย่าเครียดไปลูก มึงมาถูกทางแล้ว” ขอบคุณที่ชี้ทางสว่างให้กูนะคร้าบบบบบบบบ..........ถุ๊ย
“ทางตันสิเฮีย”
“นู่น แสงสว่างของมึงอยู่นู่น” ไอ้เฮียชี้ไปข้างๆเวที เห็นพี่จินฮวานกำลังยืนลองเครื่องเสียงกับกีต้าร์อยู่
.................อืม เฮียแม่งไม่รู้อะไร กูเพิ่งบากหน้าไปขอนอนกับพี่แกมาเมื่อคืน เพื่อมึงเลยนะเว้ย
“ทำไมวะเฮีย” แล้วทำไมพี่เค้าจะมาเป็นแสงสว่างของกู พี่เค้าเป็นหลอดไฟหรอ
“ก็มันแม่งเก่งอังกฤษชิบหายเลยนะเว้ย เมื่อก่อนเคยเรียนด้วยกัน กูลอกงานมันตลอด”
หรอครับ............................แต่โทษทีว่ะ กูรบกวนพี่เค้ามากเกินไปละ ไหนจะเคยเมาให้เค้าหามไปนอนแล้วทีนึง ยังจะตอแหลว่าทะเลาะกับแม่แล้วไปอาศัยนอนกับเค้าอีก ยิ่งเป็นคนขี้เกรงใจอยู่ด้วย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“พี่จินฮวาน” …………………………เมื่อกี๊กูพูดเล่น
“อ้าว ไงมึง”
“ผมยังไม่ได้ซักชุดให้เลยอ่ะ ไว้ซักแล้วจะเอามาคืนนะ” ก่อนอื่นต้องเริ่มจากเรื่องอื่นก่อน........แผนกูนี่แยบยลระดับสิบ
“ไม่ต้องหรอก แลกกับชุดหมีพูห์มึงแล้วกัน” ……………. แต่แผนกูกำลังจะพัง - - ของแบบนี้มันแลกกันได้หรอวะ แม่ไม่เห็นเคยบอก
“ไม่ได้หรอกพี่ ชุดโปรดผมเลยอ่ะ เดี๋ยวผมไปเอาตอนเอาชุดไปคืนพี่แล้วกันนะ” …ไม่ได้ จะให้แผนกูพังไม่ด้ายยยยยย
“เออ แต่มึงเอาไปซักเองนะ เปลืองแฟ้บกู” ……………………………..กูคิดผิดคิดถูกวะที่เชื่อไอ้เฮีย ขนาดชุดนอนชุดเดียวยังไม่ซักให้กูเลย แล้วการบ้านกูนี่......จะช่วยกูทำมั้ย
“เออผมขอเบอร์พี่หน่อยดิ”
“เอาไปทำไมวะ”
“ไว้ติดต่อพี่ไง จะได้เอาเสื้อไปคืน” …………..เป็นไงล่ะ แผนกูเหนือชั้นโคนันยังอาย
“กูไม่ให้” …………………………………พูดจบแล้วพี่แกก็เดินขึ้นเวทีไป เหลือไว้เพียงความช้ำ
เหี้ย เหี้ยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก บีไอสุดหล่อไม่เคยโดนปฏิเสธการขอเบอร์แบบนี้ ปกติไม่ต้องบากหน้าไปขอใครแม่งมีแต่คนจะเอาใส่พานมาถวายให้กูด้วยซ้ำ T^T
พี่จินฮวานนนนนนนนนนนนนนนนน มึงเป็นครายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ด้วยความที่ไม่เคยแพ้ใคร และไม่เคยโดนปฏิเสธซึ่งๆหน้าแบบนี้ บีไอจะไม่ยอมมมมมมมมมมมมมม............................................................ผมก็เลยนั่งรอพี่แกยันเลิกงาน
“พี่จินฮวานนนนนนนนนน” ผมแหกปากตะโกนลั่น วิ่งไล่หลังตามพี่แกที่เดินจ้ำอ้าวๆ............เหมือนจะหนีกูยังไงยังงั้น - -
“บ้านช่องไม่กลับหรอมึง”
“พวกเฮียกลับกันไปแล้วอ่ะ” ……………..นี่พูดจริงๆไม่ได้ตอแหลนะคร้าบบบบบบ
“เป็นพี่ภาษาไรวะ”
“ผมบอกให้กลับก่อนเองแหละ”
“อย่าบอกนะว่ามึงจะไปนอนกับกูอีกเนี่ย” พี่แกหยุดเดินแล้วหันมาถามทำหน้าจริงจัง
“ป่าว...ผมแค่รอขอเบอร์พี่” ………………..ได้ผลครับ ถึงกับสำลักบุหรี่ที่กำลังสูบ เป็นไงล่ะ เห็นถึงความตั้งใจของกูแล้วใช่มั้ยยยยยยยยยยยย
“เอาไปทำไมวะเบอร์กู” ……………………….จะบอกไปตรงๆเลยดีมั้ยว่าจะให้ช่วยทำงาน
“ก็......เอาไว้โทรหา เวลาอยากคุยกับใครซักคนไง” กรี๊ดดดดดดดดดดด...........อยากจิตบปากตัวเอง นี่พูดอะไรออกไป
.
.
“เอาโทรศัพท์มึงมา” …………………… บอกเลยอย่าให้กูได้เสี่ยว มีเอี่ยวทุกรายยยย ในที่สุดก็ใจอ่อน บอกไว้ก่อนอย่ามีใจให้กูนะคร้าบนี่เตือนเลอะ
“อ่ะ” พี่จินฮวานหยิบมือถือผมไปแล้วกดยิกๆ ก่อนจะหยิบมือถือของตัวเองในกระเป๋าแล้วโชว์ให้ดูว่ามีเบอร์ผมโทรเข้าแล้ว..........ทำไมน่ารักงี้
เดี๋ยวนะ.........................เมื่อกี๊กูชมพี่เค้าอยู่ใช่มั้ยยยย
“พอใจมึงก็กลับไปได้ละ” พี่แกบอกก่อนจะยื่นมือถือผมคืนให้แล้วเดินต่อไปแบบไม่หันกลับมามอง......................แต่กูก็เดินตามอยู่ดี
“เดี๋ยวดิพี่”
“............” พี่แกไม่ตอบยังคงเดินต่อไป
“คืนนี้ผมโทรหานะ” …………..แม่งรีบเดินเร็วกว่าเดิมอีก
“รับสายผมด้วยนะครับ”
“เออ” พี่แกหันมาบอก ก่อนจะรีบเดินจากไป........................สงสัยจะปวดขี้
---------------------------------------------------------------
Jinhwan’s part
ฮันบิน....คิมฮันบิน
ความฉิบหายของคิมจินฮวาน...............วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ชีวิตปกติๆของผมเป็นอันพังเพราะไอ้เด็กเวรนี่
เมื่อคืนให้มันนอนด้วยเพราะสงสาร ตื่นมาอีกทีมันหายหัวไปพร้อมกับชุดนอนของกูแล้วเหลือเพียงซากชุดนอนหมีพูห์ของมันไว้....................
ดังนรกชังหรือสรรค์แกล้ง...................................เจอแม่งอีกละ นี่กะไม่ให้กูทำไรเลยใช่มั้ย กูกะจะลืมๆเรื่องคืนนั้นไปแล้วเสือกเสนอหน้ามาให้กูเจอทุกวัน แต่ก็ขออวยชัยให้มันจำเรื่องคืนนั้นไม่ได้เถอะ........ไม่งั้นไม่อยากจะนึกภาพชีวิต
เจอกันครั้งแรกเมาปลิ้นคลานตามกูมาจากรถไอ้มินโฮ จะโทษใครก็ไม่ได้ เค้าบอกอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา ประเด็นคือคืนนั้นผมก็เมา - - ..................แล้วก็เกิดเรื่องบัดสีขึ้น พูดแล้วภาพกับเสียงแม่งลอยมาตามสายลม อยากจะคิดว่ามันเป็นแค่ความฝัน แต่หลักฐานมันก็ชัดเจนเหลือเกิน
เจอกันอีกครั้งมันทะเลาะกับแม่ แล้วเสือกใจอ่อนสงสารมัน ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ
เจอกันวันนี้ ชื่อก็รู้แล้ว หน้าก็คุ้นแล้ว.............มันมาขอเบอร์ เล่นเอากูสำลักเลยครับ สุดท้ายก็ให้มันไปเดี๋ยวจะหาว่าเล่นตัว
........................เอ่อ แล้วนี่ดึกแล้วผมทำอะไรอยู่วะ ทำไมยังไม่นอนนนนนนนนนนน
‘คืนนี้ผมโทรหานะ’ ………………………….
‘รับสายผมด้วยนะครับ’ ………………………….
เสียงไอ้เด็กนั่นดังอยู่ในหัว ทำไมกูต้องรอมึงโทรมาด้วย - -
ครืดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดด
“…………………”
“พี่จินฮวาน”
“อือ...”
“นอนยังอ่ะ”
“ยัง” ……………อันที่จริงถ้ามึงโทรมาช้ากว่านี้กูจะนอนละ
“พรุ่งนี้ว่างมั้ย”
“ไม่รู้” ………………………..ตอบว่าว่างแม่งต้องหาว่ากูให้ท่าแน่ๆ
“ผมไปหานะ”
“แล้วแต่มึง”
“โอเคงั้นผมไม่กวนแล้ว”
“……………”
“ฝันดีนะครับ”
.................... มันวางสายไปแล้ว แต่ทำไมกูร้อนๆที่หน้า
สงสัยจะเป็นไข้ ...........
‘ฝันดีนะครับ’ …………………..
ต้องกินยาลดไข้ซะหน่อยแล้วได้ยินเสียงหลอน
‘ฝันดีนะครับ’
นั่น............... กูว่ากูคงทำงานมากเกินไป
‘ฝันดีนะครับ’
……………………………เพราะมึงคนเดียวเลย ไอ้ฮันบิน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด #กรี๊ดทำไม
………ตอนนี้สั้นมากค่ะไม่มีอะไรจะพูด #โดนตบบบบบบบบบ 55555555555555555555555555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น