คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปีนเกลียว2- เรื่องจริงยิ่งกว่าฟิควาย....
- 1 . อ่านแล้วเม้น......อยากได้ความเห็นเพื่อปรับปรุงในตอนต่อๆไปหรือกำลังใจเล็กๆน้อยๆ
- 2 . จากบรรทัดข้างบน.....ปรับปรุงตอนต่อไปคือด้นสดใช่มั้ย เห็นนี่เป็นคนยังไง...ตอบเลยว่าใช่ (บางทีก็มั่ว)
- 3 . จากบรรทัดข้างบนอีกครั้ง....นั่นแหละ มันคือเรื่องแต่ง อย่าซีเรียสกับมันมาก
--------------------------------------------------------------------------------
Jinhwan’s part
“ร้องเหมือนไม่เคย” ผมพ่นควันบุหรี่ใส่ไอ้เด็กที่โวยวายแหกปากร้องอยู่บนเตียง
“ฮึ่ก............” มันกล่าวหาว่าผมข่มขืนมัน..... ห่าปลวก เมาเละกันทั้งคู่ กูจะเอาแรงที่ไหนไปทำแบบนั้นกับมึง - -
เมื่อคืนผมไปดื่มแก้เฮิร์ทให้กับน้องจู ที่อยู่ๆก็มาทิ้งกันไป ขากลับเจอมินโฮเพื่อนเก่าเลยขอติดรถมาลงหน้าคอนโด
แต่ตอนลงเสือกมีไอ้เด็กนี่คลานตามลงมาด้วย สภาพแม่งเมากว่ากูอีก ไม่วายต้องลากมันขึ้นมา........ไอ้นั่นแม่งก็ไม่ได้ห่วงน้องนุ่ง แต่ช่างเถอะครับ กูก็เมา มึงก็เมา มันก็เมา.....
“เลิกแหกปากแล้วแต่งตัวซะ เดี๋ยวกูไปส่งบ้าน”
“ฮรึ่ก..........” มันนั่งเบ้ปากน้ำตาหยดติ๋งๆอยู่บนเตียง
“หรือจะให้กูพาไปมูลนิธิคุณปวีณาก็ได้นะ”
“ฮืออออออออออออออออออออออออออ” แล้วมันก็ปล่อยโฮออกมาอีก......เห็นแล้วอยากถีบให้แม่งหงาย
“กูเพื่อนไอ้มินโฮ”
“…………………..”
“เมื่อคืนมันฝากมึงไว้กับกู” ผมตอบปัดรำคาญให้มันเลิกแหกปากซะที
“ส่วนเรื่องนั้นน่ะ.........กูไม่ได้ทำอะไรมึงหรอก” อันที่จริงกูไม่แน่ใจมากกว่า ว่ากูทำมึง หรือมึงทำกูกันแน่
“จริงนะ.................” มันพูดทำตาปริบๆ
“เออ” ผมโยนก้นบุหรี่ลงที่เขี่ยบนหัวเตียงแล้วเดินไปหยิบเสื้อมาใส่
เอ........................ทำไมกูปวดๆที่บั้นเอว
“ไม่ต้องไปส่งหรอกครับ ผมกลับเองดีกว่า” แหม........ทีงี้ล่ะยิ้มเชียวนะมึง
“แล้วแต่มึง” มันคงสบายใจแล้วที่รู้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืน ถึงกูจะเมา กูก็ไม่น่ามืดไปทำอะไรกับใครที่กูไม่รู้จักง่ายๆนะเว้ย เห็นกูเป็นคนยังไง - -
“ต้องขอบคุณพี่ที่ให้ผมมานอนด้วย”
“เออ”
“’งั้นผมไปแล้วนะ ขอบคุณอีกครั้งครับ” มันบอกก่อนรีบเดินสบายใจเฉิบออกไป มึงนี่มารยาทดีนะ.....ไม่น่าเชื่อว่าเป็นน้องไอ้มินโฮ
ผมหยิบผ้าขนหนูพาดบ่า เดินเข้าห้องน้ำอย่างยากลำบาก นี่กูเป็นอะไร ทำไมรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ...................สงสัยกูนอนผิดท่า
.
.
.
น้ำเย็นๆขับไล่ความเมาได้เป็นอย่างดี ตอนนี้สติกลับมาเต็มร้อย หลักจากเฮิร์ทอย่างหนัก หญิงมักบอกเลิกผมด้วยเหตุผลแปลกๆ ผมน่ารักกว่างี้ ผมแบ๊วกว่าอย่างงี้ ทำไมวะ...................กูออกจะหล่อ
เอ๊ะ............นี่มันเลือด
ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนประมวลผลช้าๆราวกับภาพหลอน พร้อมซาวด์ประกอบเป็นเสียงครางเล็กๆเบาๆ...............
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เหี้ยจริงๆ
Hanbin’s part
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รายงานด่วน แผ่นดินไหวขนาด 8.7 ริกเตอร์ ที่..................บ้านกูเองครับ
โทรศัพท์มึงจะสั่นแรงไปละ แล้วใครแม่งโทรมาตอนนี้วะแม่ง ดูเวล่ำเวลาบ้างมั้ย เดี๋ยวกูด่ายับ
“กราบเท้าคุณเฮียมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” ไอ้เฮียนี่เอง โทรมาขัดจังหวะกูจริง
“มึงอยู่ไหน”
“บ้านครับ”
“ทำไรอยู่วะ”
“ดูลำยอง”
“เหี้ยอะไรของมึง หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ มึงยังมีอารมณ์อีกนะ” ครับ.............อารมณ์กูมี แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เพราะมึงไง ไอ้เฮีย
“ห๊ะ อะไรนะ เฮียเป็นสิว”
“มึงมาหากูร้านเดิม ไม่มาไม่ต้องมาเรียกกูว่าพี่” …………………………… นั่นไง พี่กู เห็นกูเป็นน้องหน่อยไม่ได้
กดขี่ข่มเหงกูตัลหลอดดดดดดดดดดดดด
ถามว่ากูกลัวมั้ย ?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบบบเฮียยยยยยยยยยยยย” ผมเสนอหน้าหล่อๆมาหามันทันทีที่วางสาย ขืนตัดญาติขาดมิตรกับพี่แก...........กูก็ไม่เหลือใครแล้ว
“ไหว้พระเอกเถอะลูก” ……………….. เสียงดังมาจากพี่ซึงยูน แม่งมั่นหน้าตัลหลอด - -
“มึงนี่แต่งตัวไม่ปรึกษากูเลยนะ” ไอ้เฮียกวาดสายตามองผมที่อยู่ในชุดนอนลายหมีพูห์ ทำไมครับ ทำไม... อิจฉาที่กูหล่อใส่อะไรก็ดูดีล่ะสิ
“แม่ซื้อให้ว่ะเฮีย” จำใจตอบไปตามสคริป ขืนตอบไม่ดีมีหวังโดนตีน - -
“กูว่าเหมาะกับมึงดีนะ…ปัญญาอ่อนดี” พี่ซึงฮุนว่า แล้วยื่นแก้วเหล้าให้ ......... แหม ต้องเหมาะอยู่แล้วเพราะกูน่ารักน่ากอดเหมือนหมีพูห์ หุหุหุ .........แต่ประโยคหลังนี่ สาดเหล้าใส่แม่งเลยดีมั้ยครับ
“แล้วเฮียเรียกผมมามีไรอ่ะ”
“ทำไม กูเรียกมึงมาต้องมีอะไรด้วยรึไง นี่ยังเห็นกูเป็นพี่อยู่มั้ย” ………………… นั่น ทำเครียดใส่กูอีก
“เสียเวลาดูลำยองชิบหาย” ผมบ่นอุบอิบ ก่อนเอามือคนๆเหล้าในแก้วให้เข้ากับมิกเซอร์ ......สาบานว่ากูไม่เต็มใจออกมา จริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“ลำยองไรของมึง”
“ลำยอง ทองเนื้อเก้าไงพี่ อย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก นี่ไปอยู่ไหนกันมา ยาดองกูอ่ะยาดอง น้องวันนี่อย่างน่ารักเลยนะ บีไอจะมิทนนน” ………………….บ้านแม่งไฟฟ้าเข้าไม่ถึงกันรึไงวะ ละครดีประเทืองปัญญาแบบนี้พลาดได้ไง
“ไอ้มินโฮมันไม่ดูหรอกละคร มันจะดูนู่น” ผมมองไปตามมือพี่ซึงยูนที่ชี้ไปบนเวที มีคนเล่นกีต้าร์ อีกคนร้องเพลง
......เอ๊ะกูว่าหน้าคุ้นๆ
“พี่จินฮวานนี่หว่าเฮีย” นั่นมันเพื่อนไอ้เฮียที่ผมเคยเมาปลิ้นไปนอนกับเค้ามานี่หว่า
“คนข้างๆเว้ย ” ข้างๆพี่จินฮวานมีคนหน้าตาจิ้มลิ้มอยู่คน ผมแสกกลาง ดูไปดูมาหน้าแม่งฮาดีว่ะเห้ย แล้วไอ้เฮียมันมาดูเค้าทำไม หรือเค้าจะหน้าเหมือนแม่มัน
“ทำไมวะเฮีย เค้าหน้าเหมือนหม่าม้าเฮียหรอ” ถามไปตามที่ใจคิด
ป้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ . . .
“มันชอบเค้า” เสียงมาจากพี่ซึงฮุน แต่หัวกูนี่โดดฝ่ามือควายไอ้เฮียตบหน้าทิ่มโต๊ะเรียบร้อย.........สาบานว่านั่นมือมึง ตบซะกูลืมชื่อพ่อเลย
“ก็สวยดีนี่หว่าเฮีย แจ่มเลยอ่ะ” ผมถามไปตามสคริป ลูบหัวป้อยๆ
“เค้าเป็นผู้ชาย” ………
ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ไอ้เฮียมึงทำไมเป็นคนแบบนี้ ไม่น่าเลยยยยยยยยยยยยยยยย เจริญรอยตามอีพี่ซึงยูนไปอีกคน ทำไมวะ
แล้วอย่างงี้แก๊งค์เราจะเหลือรอดแมนๆซักคนมั้ย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ กูอยากเอาแก้วเหล้าฟาดหัวตัวเองตายยยยยยยยยยย .............. ได้แต่โวยวายในใจ
“ทำไมเฮียชอบเค้าวะ” อันที่จริงกูจะถามว่า ทำไมมึงถึงชอบผู้ชายมากกว่า ดิบๆเถื่อนๆแบบมึงนี่กูคิดไม่ถึงจริงๆ ………………. แต่ติดตรงที่ กูไม่กล้าถาม โลกนี้อยู่ยากขึ้นทุกวัน กูจะไปอยู่ดาวนาเม็กละแม่ง T^T
“เค้าน่ารักดี”
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หน้าตาแม่ไม่ปลื้มแบบไอ่เฮียพูดคำว่าน่ารักออกมา กูล่ะอยากอัดเสียงมึงโซเชี่ยลแคมเดี๋ยวนี้เลยยยยยย...........บีไอจะไม่ทนนนนนนนนนนนน
“แต่งเพลงแร๊พจีบแม่งเลยเฮีย เอาให้แม่งไม่กล้าปฏิเสธเลย”
“จะดีหรอวะ มึงแต่งให้กูดิ” …………………กูพูดเล่นคร้าบบบบบบบบ ขืนทำจริงบอกได้คำเดียว ว่า เสี่ยวสัด
“บอกตรงเรื่องนี้ไม่ถนัดเลยเฮีย แม่งเคยแต่ม่อสาว ให้มาม่อผู้ชายด้วยกันเอง” ………. แม่งความรู้สึกตอนตื่นมาแล้วพบว่ากูนอนอยู่กับผู้ชายกลับมาอีกครั้ง........ ขนลุกครับ นี่กูอยู่ท่ามกลางวงเหล้าที่กำลังเม้าท์เรื่องผู้ชายกันอยู่หรอ ถึงจะชินๆกับพี่ซึงยูนพี่จินวูแล้ว..........แต่นี่ไอ้เฮียเลยนะ เห็นหน้าแล้วกูเพลีย T----------T
“มึงแม่งไม่เข้าใจความรักหรอก เดี๋ยวมึงเจอคนที่ทำให้หัวใจเต้นจนทำอะไรไม่ถูกได้ ซักวันมึงจะรู้สึก” …………ยาวเลยมึง เออกูขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ
“แล้วเฮียทำไงอ่ะ ดักตีหัวลากกลับบ้านเลยมะ”
“ทำงั้นได้ไงล่ะ เค้าออกจะน่าทะนุถนอม” ไอ้เฮียตอบไม่มองหน้าผม แต่ทำหน้าเคลิ้มใส่คนงามของมัน......หน้ามึงนี่หื่นกามมากเลยนะครับ จนกูอยากจะถ่ายอัพลงไอจีแล้วแท็กมึงรัวๆ
“ผมช่วยมั้ยเฮีย” ไอ้เฮียหลุดจากภวังค์ หันหน้ามาสนใจข้อเสนอของผม
“ช่วยไงวะ”
“ก็ช่วยจีบแม่คนงามของเฮียงายยยยยยยยยย ”
“กูจะมั่นใจได้ไง ว่ามึงจะไม่เอาไปแดกเอง” ……….มีใครคิดอกุศลได้เท่ามึงบ้างวะเนี่ย - -
“ขอเบอร์ให้ก็ได้ ไว้ใจผมเหอะน่า”
“เออ ให้น้องมันช่วยเหอะ มึงก็รู้แม่งคาสโนว่าจะตาย ฝีมือเหนือชั้น” พูดดีครับพี่ซึงยูน เมียเผลอมาเอารางวัลนะ..........กูหมายถึงจะหาสาวๆมาให้ครับ แหม่ คิดอกุศลกันอยู่ล่ะสิ ขอพักเรื่องเครียดๆก๊งเหล้ากับพวกไอ้เฮียแปป กูขอทำใจนิดหน่อย เดี๋ยวต้องบากหน้าหล่อๆไปขอเบอร์ผู้ชาย แต่ผู้ชายก็ผู้ชายว้า เจอหล่อๆอย่างผมไม่ระทวยก็ให้มันรู้ป๊ายยยยยยยย
---------------------------------------------
Jinhwan’s part
ไอ้เด็กเวรนั่น นำพาความอัปปรีย์มาสู่ชีวิตกูโดยแท้..........
หลังจากเลิกเฮิร์ทผมก็มาร้องเพลงที่ร้านตามปกติด้วยอารมณ์ขุ่นๆมัวๆกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน น้องไอ้มินโฮ ......ชื่อมึงกูยังไม่รู้เลย มีสิทธิ์อะไรมาทำเรื่องอัปยศอดสูกับกูแบบนี้..........อย่าให้กูเจอนะมึง
“พี่จินฮวาน” ผมเดินออกมาจากร้านเหล้า ก็จะกลับคอนโด ถึงเวลาเลิกงานแล้วถึงร้านจะยังไม่ปิดก็เถอะ ผมมาเล่นดนตรีแล้วก็ร้องเพลงที่นี่ช่วงหัวค่ำถึงดึกๆ หลังจากนั้นร้านจะให้ดีเจมาเปิดเพลงตื๊ดกันยันฟ้าเหลือง.............ว่าแต่ ใครเรียกกู
“รอผมด้วยครับพี่” ผมหยุดหันไปมอง............ อาฆาตแรงนะมึง
“ไงมึง” ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่ใจกูนี่วิ่งหนีมึงไกลถึงคอนโดกูละ....................เจอหน้ามึงแล้วขนลุก
“กลับแล้วหรอครับ”
“อืม กูเลิกงานแล้ว”
“พี่ทำงานที่นี่หรอ” ก็เห็นอยู่ ถามหาพ่อน้องหรอครับ
“อืม” ผมตอบแล้วเดินต่อไปไม่สนใจมัน ยิ่งคุยกับมึงกูยิ่งคลื่นไส้........เอ๊ะหรือกูจะท้อง
“แล้วคนที่ร้องเพลงกับพี่เมื่อกี๊อ่ะ”
“เพื่อนกูเองแหละ มันไปทำงานร้านอื่นต่อ”
“อ๋ออออ แล้วพี่เค้าชื่อไรหรอ”
“มึงจะรู้ไปทำไม” ขี้เสือกได้ใครวะ
“ก็ผมอยากรู้จัก”
“เพื่อนกูไม่ได้อยากรู้จักมึง .....แล้วตามกูมานี่ไม่กลับไปหาพวกพี่มึงหรอ” ผมถามเพราะนี่ก็เดินมาไกลจากร้านมากแล้ว
“พวกเฮียแม่งเมา ไม่กล้ากลับด้วยหรอก พาชนเสาไฟตายห่ากันหมด เกือบตายเพราะแม่งมาหลายครั้งละ” ………………..นั่นพี่มึงนะ
“แล้วมึงจะไปไหน” ผมหยุดเดินตรงสะพานพอดี ควักบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อมาสูบ อ่าห์............................คุยกับมึงแล้วกูเครียด
“ผม.........ทะเลาะกับแม่”
“……………………………”
“แม่ไล่ผมออกจากบ้าน พี่ดูดิ เสื้อผ้ายังไม่ทันได้เก็บ” จากสภาพชุดนอนลายหมีพูห์ของมึงนี่...............เออกูเชื่อ
“ผมมันไม่ดีเองแหละพี่” อย่าครับน้อง อย่ามาดราม่าใส่กู แค่นี้กูก็เครียดกับมึงมากพอแล้ว.....ว่าแต่ มึงดราม่าห่าปลวกใส่กูนี่ มึงต้องการอะไร
“แล้วมึงทำไงล่ะทีนี้” ผมจับไหล่มันด้วยความสงสาร เด็กผู้ชายโดนแม่ไล่ออกจากบ้าน ยืนน้ำตาซึมอยู่ตรงหน้า ถึงมันจะเป็นความอัปปรีย์ของชีวิตกูก็เถอะ.........กูยิ่งใจบุญอยู่ด้วย
“ผมขอไปนอนกับพี่นะ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เหี้ยอะไรนะ ..................................
--------------------------------------------------
Hanbin’s Part
ตามแผน ผมแค่มาขอเบอร์ให้ไอ้เฮียมันก็จบ แต่นี่อะไร แผนกูพังหมด เดินออกมาจากร้านก็ไม่เห็นคนงามของมันแล้ว เห็นแต่พี่จินฺฮวาน ด้วยความที่ฟอร์มเยอะ และหน้าหนามาก เลยไม่กล้าพูดอะไรไปตรงๆ เลยได้แต่อ้อมมาอ้อมไป อ้อมไปอ้อมมา ...............กูล่ะหงุดหงิดตัวเอง จะฟอร์มเยอะไปเพื่อใคร
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าคอนโดพี่จินฮวาน.........นี่กูทำเพื่อไอ้เฮียขนาดนี้ ควรมอบรางวัลพ่อสื่อดีเด่นเพชรยอดมงกุฎ18กะรัตประดับคริสตัลเคลือบทองห่อไข่มุกให้กูนะครับ แล้วนี่ก็เดินตามมาแบบงงๆ เสือกไปตอแหลพี่แกว่าทะเลาะกับแม่เลยขอมานอนด้วย........แล้วพี่แกก็บ้าจี้ให้กูมา.......กูไม่ผิด
“ห้องพี่อยู่ชั้นไหนอ่ะ” ผมเปิดปากถามหลังจากเดินเงียบมาตลอดทาง จากร้านนั่นมานี่ก็ไม่ใกล้ไม่ไกล เดินลัดเลาะตามแม่น้ำ สวนสาธารณะมาเพลินๆก็ถึง
“ชั้น11” พี่จินฮวานตอบพลางควานหาคีย์การ์ดในกระเป๋า
“โห คืนนั้นพี่ลากผมขึ้นไปถึงนั่นเลยดิ ”
“คอนโดกูมีลิฟต์” …………………………………………..เออว่ะ
..................................
“ยังไงก็ขอบคุณพี่มากนะ คืนนั้นไม่ได้พี่นี่ไม่รู้ไอ้เฮียจะพาผมไปสิงเสาไฟต้นไหน”
“ก็ไม่ได้เป็นบุญคุณไรนักหรอก กูว่ามึงลืมๆไปเหอะเรื่องคืนนั้นอ่ะ” ……………..ทำไมวะ ทำไมกูต้องลืม เพราะกูก็ยังจำอะไรไม่ได้เลย กร๊ากกกกกกกกกกกกก
“พี่อยู่คนเดียวหรอ” ผมถามหลังจากเข้าห้องมาได้สักพัก พี่จินฮวานถือน้ำเย็นมานั่งข้างๆ
“อืม” ตอบก่อนจะพ่นควันบุหรี่ลอยสู่มวลอากาศ..........แล้วกูก็สูดเข้าเต็มปอด - -
“เฮียแม่งไม่เคยพูดถึงพี่ให้ผมฟังเลย”
“ดีแล้ว”
“เพื่อนเฮียแม่งก็เพื่อนผมทั้งนั้นแหละ”
“แล้วนี่มึงไม่ไปโรงเรียนหรอ”
“ไปดิ พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับบ้าน”
“ไหนมึงทะเลาะกับแม่” ………………………….เออ กูลืมเลย
“เอ่อ............พรุ่งนี้แม่ก็ให้อภัยแล้ว”
“ดีแล้ว อย่าไปทะเลาะกันเลย ไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูกหรอก” ………. - - สาบานว่าเชื่อกูจริงๆ
“พี่มีชุดนอนอีกมั้ยอ่ะ”
“ที่มึงใส่อยู่นั่นไม่ใช่ชุดนอนหรอ”
“โหย เหม็นเหล้าอ่ะ อยากอาบน้ำ”
“ในตู้อ่ะ จะใส่ไรก็ใส่ แต่ชุดนอนลายปัญญาอ่อนๆแบบมึงนี่กูไม่มีนะ” …………………….นี่ด่ากูช้ะ
หลังอาบน้ำผมก็มานั่งเล่นโทรศัพท์ที่เตียง พี่จินฮวานคงหลับไปแล้ว นี่กูมาขอเบอร์เพื่อนพี่แกแล้วอยู่ๆกูได้มานอนกับพี่แกอีกเนี่ย.......พรมลิขิตพิศวาสอาฆาตแค้นอะไรรึเปล่าวะ หัวใจเต้นแรงแปลกๆ
“เฮียแม่ง เช็คอินผับไหนวะเนี่ย แม่งตามพี่คนนั้นไปแน่เลย”
“มิโนมันชอบเพื่อนกูหรอ” พี่จินฮวานที่ผมคิดว่าหลับไปแล้วนอนตะแคงหันมาคุยกับผมที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆ
“ครับพี่ แล้วเพื่อนพี่นี่ชื่อไรอ่ะ”
“นัมแทฮยอน”
“ป่านนี้เฮียแม่งไปเต๊าะเค้าละ เห็นว่าเอาจริง” ……………….เออครับ จะจีบเองทำไมไม่บอกกู ให้กูบากหน้ามาทำไม แล้วดูได้ทำไรซักอย่างมั้ย #บ่นไปให้ถึงไอ้เฮีย
“แล้วมึงอ่ะ”
“ผมหรอ.....ไม่ได้ชอบใครหรอก ส่วนใหญ่มีแต่คนมาชอบอ่ะ นี่ไม่อยากจะคุยนะพี่ เพิ่งย้ายโรงเรียนใหม่ สาวงี้ตามกันให้พรึ่บ ไม่เป็นอันเรียนเหอะ ก็คนมันหล่ออ่ะ ช่วยไม่ได้ว่ะพี่”
“กูหมายถึง.........มึงอ่ะ ชื่ออะไร”
………………..เพล้ง ..............................เสียงหน้ากูเองครับ
"ฮันบินครับ คิมฮันบิน"
...........................................................
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก บอกแล้วว่าบีจิน หรือจะเถียง #แนะนำให้ไปอ่านอีกรอบ
555555555555555555
มาว่าด้วยเรื่องความยาวของแต่ละตอน.............มันยาวไม่เท่ากันหรอกครับ 555555555555
#นี่อย่าใช้คำว่ายาวเลยว่ะอายยยยยยยยยยยยยย
แล้วอีกเรื่อง ชื่อเรื่องชื่อตอน บางทีก็ไม่เกี่ยวกับเนื้อหา อย่าไปโฟกัสที่จุดนั้นค่ะที่รัก 5555555555 #เพลียแทนคนอ่านบอกตรง
ที่รักเม้นให้เค้าหน่อยนะเค้าอยากได้กำลังใจง่ะ-3-
**ถ้าฟิคเรื่องนี้ทำให้ผิดหวัง อนุญาตให้เอาน้องจุนฮเวมาฟาดหน้าคนแต่งได้ค่ะะะะ
#ฟิคปีนเกลียว ตอนต่อไป ขอใจแลกเบอร์โทร .............ฮิ้วววววววววววววววว
ความคิดเห็น