คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter4
Chapter4
1 อาทิตย์ผ่านไป
ตอนนี้ผมกำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอน ฟังเสียงคนข้างห้องที่ย้ายเข้ามาใหม่ขนของตึงตังๆไปพลางๆ คือผมไม่มีอะไรทำไงชีวิตว่างเหลือเกิน อยากจะไปเที่ยวชวนจูเนียร์ไปมันก็ไม่ว่างมีนัดกะเจบี เจริญเถอะครับรักกันมันก็ดีทะเลาะกันทีนี่ผมนึกว่าดูหนังบู้เลย อ้ออ ลืมบอกส่วนไอมาร์คอะหรอตายห่าละมั้งครับ ผมก็ไม่รู้มันเหมือนกันตั้งแต่วันนั้นไอเจบีก็เริ่มมองผมแปลกๆผมเลยไม่ไปเยี่ยมมันอีกเลย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ดูแลของพยาบาลไปสิครับ
ป่านนี้มันก็คงหายดีแล้วมั้ง....
นี่ผมห่วงมันหรอ? จะบ้าตายยิ่งนอนอยู่แบบนี้ยิ่งคิดมากไปอาบน้ำดีกว่าเผื่ออะไรมันจะดีขึ้น
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง~~
แหนะกูนอนตั้งนานล่ะไม่มา พอกูจะไปอาบน้ำแล้วมาเป็นโรคหรอ?
"ครับๆรอแปปนะครับ" ผมดีดตัวเองลุกขึ้นจากที่นอน เดินไปเปิดประตูให้คนข้างนอก มึงกดรัวขนาดนี้เอาไปเล่นที่ห้องเลยมั้ย
"มาแล้วๆใจเย็นๆสิแหมรีบไปเพื่อ.....อ่าว...ใครมันมาล้อเล้นกับกูว่ะเนี่ย" ผมบอกอย่างหัวเสีย ไม่ให้หงุดหงิดได้ไงครับ กดเรียกซะเหมือนควายจะออกลูกพอเปิดประตูออกมาไม่มีใครคงจะเป็นเด็กแถวๆนี้มาเล่นมั้ง
กึก!
ขณะที่ผมกำลังปิดประตูก็เหมือนมีอะไรบ้างอย่างมาขัดประตูไว้ หื้อ...กล่องอะไรหนิ ระเบิดป้ะว่ะ ไม่รู้ช่างมันเหอะเก็บเข้ามาก็ไม่เสียหายหนิครับ
"ไหนดูสิอะไรอยู่ข้างใน...." ผมลงมือแกะกล่องอย่างระมัดระวัง อะไรว่ะนั้น0.0
'อยากจะดีกับเธอสักร้อยเท่า' มีกระดาษโน้ตแผ่นนึงแปะอยู่บนตุ้กตาหน้าตาหื่นกาม
อยากจะดีกับเธอสักร้อยเท่า อยากจะเด้....อะ...อะ...ไอเหี้ยยยยยย แล้วดูมี 'ปล.อยากจะผวนก็ได้ตามใจถ้านายต้องการคำนั้นน่ะนะ:p' นี่กวนตีนไปเพื่อใคร? ตุ๊กตาเวรนี่แมร่งก็จ้องผมอย่างกับ
...จะเด้า
เชี่ยเอ้ยยยยย!!!
พึ่บ!
ยืนมองหน้ากับตุ๊กตาได้ซักพักผมก็สำเหนียกได้ว่า แล้วทำไมกูไม่ทิ้งไปวะ? คิดได้ดังนั้นมือขวาผมก็เปิดฝากล่องว่องไว มือซ้ายก็ตะปบตุ๊กตาหื่นกามขึ้นมาจากพื้นที่ผมขว้างลงไปเมื่อกี้ยัดลงกล่องแล้วรีบปิดฝารวดเร็ว เดินไปที่ระเบียง จากนั้นก็
ฟิ้วววววว
โยนทิ้งแม่_
โป๊ก!!
เสียงของแข็งกระแทกอะไรซักอย่าง
"ไอเ_ดแม่ ใครแม่_โยนลงมาวะ#%@&*@&%#*"
ชิบหาย งานงอกละกู...
-------------------------------------------------
ปึ้งๆๆๆๆๆ!!!!!!!
" เปิดเดี๋ยวนี้นะโว้ย! มึงเปิดออกมา! กูบอกให้เปิดออกมา! เปิด!!!!!! "
ไม่ถึงสิบวิ มึงเหาะขึ้นมาหรอสัด! นี่ชั้นสองนะเหวย ชั้นสอง!!!
หรือมันเหาะขึ้นมาจริงๆวะ...
ใช่เวลาเล่นมั้ยเนี่ยอีเหี้ย!
เอาไงดีวะ กระโดดระเบียงลงไปดีมั้ย? ไม่! กูยังไม่อยากท่อเยี่ยวแตกตั้งแต่วัยขบเผาะ ตัดไป
ตะโกนขอความช่วยเหลือ? ใครมันจะอยากยุ่งเรื่องชาวบ้านวะ ตัดไป
ปึ้งๆๆๆๆ!!! (เอฟเฟ็คส์เคาะประตูยังดำเนินต่อไป)
"ถ้ากูนับ1-3แล้วมึงไม่เปิดกูพังประตูแน่"
เห้ย! กูขอเวลาอี๊กกกกก
"หนึ่ง!!"
"..."
"สอง!!!" เอาว่ะเป็นไงเป็นกันงานไฟว้ต้องมา
และขณะที่ผมกำลังใส่เกียร์หมาไปเปิดประตู...
ปึ้ง!!!
เสียงถีบประตูอย่างแรงดังขึ้น พื้นห้องสั่นเลยอีเหี้ย! และที่สำคัญ....
"โอ้ยยยย!!! จมูกกู!!!!สามมึงหายไปไหนไอสัส!!!!" ใช่ครับแมร่งเหมือนโดนตีนอัดหน้ากลางมหาสมุทร เลือดนี่ไม่ต้องให้พูดถึงแมร่งไหลอย่างกับก๊อกแตก แล้วไอเวรนี่แมร่งเป็นใครว่ะมาพังห้องกูไม่พอพังเบ้าหน้าอันหล่อเหลาของกูด้วย
ไอเหี้ยนี่มัน....
"ก็มึงปาของลงมาโดนหัวกูเนี่ยเจ็บมั้ยตอบ!?"เออเจ็บ กูเนี่ยเจ็บมากไอสัสมึงแมร่งพนักงานขายขนมวันนั้นนี่หว่า หน้าตาหวานๆแต่สันดานนี่เหี้ยดีนะทำกูเจ็บไม่พอยังจะโทษกูอีก เรื่องนี้กูไม่จบแน่!!!
กร๊าซซซซซ
ไอ้เด็กเปรต! ไอ้เด็กเวร!
"ไรมึง! ก็กูจะรู้มั้ยล่ะว่ามึงจะยืนตรงนั้นพอดี!โดนหัวมึงแล้วเลือดออกมั้ย?ก็ไม่! แล้วนี่มึงพังประตูกูไม่พอแถมยังถีบยอดหน้ากูเนี่ยกูเจ็บนะไอสัส!เลือดกูออกนะมึงแหกตาดูดิ้ก่อนจะด่ากู โอ้ยกูเหนื่อยกูเจ็บมึงดูดิ้ใครผิด?กูหรือมึง?"ผมโวยวายทั้งๆที่จับจมูกอยู่เนี่ยแหละ เจ็บชิบหายเลือดออกขนาดนี้แมร่งยังจะว่าผมพิดอีก กูนี่อึ้งกิมจิกับมึงเลย
"กะ...ก็ มึงนั่นแหละผิดถ้ามึงไม่ปาลงมากูจะขึ้นมามั้ย!?"ยังจะมาขึ้นเสียงใส่กูอีกนะ
"นี่มึงหน้าด้านหรือหน้าด้านว่ะ?"
"เออๆงั้นก็หายกันมึงทำกูเจ็บกูก็ทำมึงเจ็บเจ๊าๆกันไปจบมั้ย?"อ่าวไอเหี้ยมึงจะจบง่ายๆงี้เลยอ่อว่ะพ่อแม่กูยังไม่เคยทำกะกูขนาดนี้เลย ไม่ได้เรื่องนี้แจ็คสันจะไม่ทน
"แต่มึงทำกูเลือดออกนะอย่าลืม จมูกกูนี่พ่อแม่ให้กูมาแต่มึงมาทำพังเนี่ยขอโทษสักคำเนี่ยมีมั้ย?"
"กูทำพังตรงไหน?หลักฐานล่ะ?"โอ้ยยยยผมขี้เกียจเถียงกับมันพอเถอะ ผมจะไปโรงบาลล่ะดูท่าไม่ไหว ไม่เถียงกับแมร่งถือว่าทำบุญไป
"เออกูผิดกูขอโทษจบมั้ย หายกันมึงก็ไปให้พ้นๆหน้ากูสักทีไปไหนก็ไป.."ผมพูดแล้วหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องนอนไปหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าตังค์ หงุดหงิดชิบหายเจอแต่เรื่องจังไรๆวันนี้!!!
"แล้วเจ็บมากมั้ย?ไปหาหมอป่าว?"เสียงเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
"ไม่เสือ_ดิ"
"เห้ย! คนอุตส่าห์พูดดีๆนะ แล้วนี่ไม่คิดจะล้างหน้าหน่อยรึไง เลือดออกขนาดนี้คนเค้าได้แตกตื่นกันหมด"
"จิ๊ มันก็เพราะมึงไม่ใช่รึไงเล่า!" ผมจิ๊ปากใส่มัน แล้วเดินกระแทกเท้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ
ซ่า ซ่า ซ่าาา
โอ้ยยยย หงุดหงิดว้อย!
หลังจากสาดน้ำใส่หน้าตัวเองอย่างบ้าคลั่งเสร็จแล้ว พอเดินออกมาก็ยังเจอไอ้เด็กนรกนั่นยืนก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่ที่เดิม
"บ้านไม่มีที่ให้กดไง๊! ไปเลยนะ ไปให้พ้นจากประตูห้องกูเลย"
"..."
พอมันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม อยู่ๆมันก็นิ่งแล้วก็เอาแต่จ้องหน้าผมซะงั้น ไรวะ?หน้ากูมีขี้ติดหรือว่ารูจมูกกูเป็นรูปหกเหลี่ยมหรอ
ยัง ยังไม่เลิกจ้องอีก
ฮาโหลลลลล มึงช็อกอากาศหรือว่ายังไง กูจะได้จองศาลาเตรียมไว้
"จะจ้องกูอีกนานมั้ย หน้ากูเหมือนแ_่มึงรึไง"
"ห้ะ?"
"กูถามว่า มึงจะจ้องกูอีกนานมั้ย"
"ไม่อ่ะ เมื่อกี้ยาวกว่านี้"
"หน้ากูเหมือนแ_่มึงเหรอ?"
"..."
"..."
"หึ.. อย่างมึงไม่เหมาะจะเป็นแม่กูหรอก เหมาะจะเป็นเมียมากกว่า:P"
สตั้น10.852วิ
"...ไหนดู"หลังจากเงียบไปนาน มันก็เดินมาจับมือผมออกจากจมูกของตัวเอง "เลือดออกเยอะอยู่นี่...ป้ะไปโรงบาล"อยู่ๆก็เปลี่ยนจากที่จับจมูกผม มาเปลี่ยนเป็นจับมือผมตอนไหนไม่รู้แล้วยังลากผมออกมาอย่างไวเน้นว่าลากออกมา
"ไม่ต้อง กูไปเองได้มึงไม่ต้องมายุ่ง"เดินมาถึงหน้าคอนโดแล้วผมก็หยุดเดินตามไอเด็กเวรนี้พร้อมกับสลัดมือออก มันหันมามองหน้าผมนิดนึงก่อนจะถอนหายใจเหมือนใครบางคนที่ผมรู้จักชอบทำ...
แต่คำพูดนี่....
"เตี้ยแล้วอย่าหยิ่งได้ป้ะ ขึ้นรถแล้วนั่งเงียบๆ" เหมือนกันชิบหายเลย--* ไม่แค่พูดเท่านั้นมันยังจับผมยัดใส่รถตรงเบาะที่นั่งข้างคนขับ มึงเห็นกูเป็นตุ๊กตาหรอลากกูไปมาแถมยังมาจับยัด
"นี่มึง!!"
"กูชื่อ 'แบมแบม' เรียกให้สุภาพหน่อยครับ"
แหมมม มึงสุภาพตายแหละ-_-
"หยุดรถ..."
"เงียบดิ้!"
"ก็กูบอกว่าไม่ต้องไปส่งกูไงกูไปเอ..."
"หุบปากละนั่งเงียบๆดิ้ไอเตี้ย!!"
"เตี้ยพ่อง...เออมึงสูงตายล่ะ"นี่ผมสนิทกับไอนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะไดัข่าวว่าพึ่งพังห้องผมมา ทะเลาะกันมาไม่ใช่หรอว่ะ ทำอย่างกับรู้จักกันมาเป็นชาติ--*
กว่าจะหาหมอเสร็จก็ปาไปสองชั่วโมงกว่า ไอ้เด็กแบมแบมก็ยังคงไม่ไปไหน
"มึงอ่ะ กลับไปได้แล้วไป"
"เหอะ ไม่"
"มึงจะรอเหี้ยไรครัช ต้องรอใครเค้าจุดธูปเรียกก่อนถึงจะไปรึไง"
"หืม เปล่าๆ กูแค่รอไปส่งไอเตี้ยแถวนี้เฉยๆ"
มันพาคนอื่นมาด้วยเหรอวะ???
แบมแบมที่ยืนดูแจ็คสันพึมพำกับตัวเองแล้ว ก็แอบปลงกับความโง่ของอีกคนไม่ได้
"มึงพาใครมาด้วยอ่อ กูว่ากูไม่เห็นนะ"
"กูสงสารมึงจริงๆทั้งเตี้ยทั้งบื้อ กูจะไปส่งมึงครับ กูจะไปส่งมึง ตามมา"
มันว่าจบก็หันหลังเดินนำออกไป
โถ อีเหี้ย มึงไม่ต้องไปส่งกูเลย มึงด่ากู กูงอน
"เอ้า จะยืนรออะไรอีก รีบตามมาดิ๊ เข้าใจว่าขาสั้น แต่อย่าทำไรเชื่องช้าได้ป่ะล่ะ"
อะ อะ ไอ้เด็กนรกแตก!!!!!
บนรถ
"คาดเข็มขัดด้วยเซ่! จะรอให้พ่อมาสอยกูรึไง"
ขึ้นรถปุ๊บก็ด่ากูปั๊บ ยังนั่งไม่เต็มตูดเลยห่า
"สัส อย่ามาปีนเกลียว กูไม่ด่าก็ไม่สำนึก กูพี่มึงนะครัช พูดอยู่ได้กูๆมึงๆ ที่บ้านไม่สอนหรอ?"
"ทำไมพี่ต้องว่าผมขนาดนี้ด้วยล่ะครับ พูดดีๆผมก็เข้าใจ"
"ตอแหล"
"ฮี่ๆ เอาหน่า ผมยังไม่ถือเลย พี่จะเครียดทำไมวะ เอาเป็นว่าต่อไปนี้จะพยายามละกัน ว่าที่เมียพูดซะขนาดนี้"
"อันนี้เล่นไม่รู้เรื่องละ ใครว่าที่เมียมึง พูดไรไม่ดูเหง้าหน้าตัวเองเลยนะ ถามจริงตุ๊ดป่ะ"
"ลองมั้ยล่ะ ในรถก็ได้นะ แป๊บเดียวรู้เรื่อง"มันว่ายิ้มๆ
"พาเข้าเรื่องใต้สะดือได้ตลอดนะมึง พอเถอะ"
ผมตัดบทมันพลางหันหน้าออกไปด้านกระจกแล้วหลับตาลง
จึงทำให้ไม่ได้เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของอีกคน
...
..
.
แม่ครับ แบมกำลังมีความร๊ากกกก
ขอโทษที่หายไปนานมากกกกกกก
เรากลับมาแล้ววววววววว
ที่เหลือกำลังจะตามมาอีกในไม่ช้านะคะ รักรีดเดอร์ค่ะ ❤
12-05-15
อัพแล้ววววววว แบมมาไงไม่รู้ รู้แต่เรื่องนี้แบมแมนมากนะคะ5555555
ถ้ามีข้อแนะนำอะไรบอกได้เลยนะคะ ขอบคุณที่คอยติดตามค่ะ
ความคิดเห็น