คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1
Chapter1
ความว่างเปล่านี่มันคืออะไร?
ผมรีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียง ไม่จริง…ฮยองไม่มีทางทิ้งผมไปหรอก
ผมกดโทรหามาร์คฮยอง รอสายอยู่สักพักก็…
ตู๊ด ตู๊ด
“ชิบ!”ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย ฮยองตัดสายผมทิ้งให้ตายเหอะ
ผมกดโทรออกอีกครั้ง
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
ปิดเครื่อง…
ตอนนี้ผมเข้าใจเวลาอยู่ดีๆขาแมร่งก็อ่อนเลยว่ะ ผมล้มทั้งยืนมือของผมยังคงถือโทรศัพท์ค้างไว้แบบนั้น เสื้อผ้าในตู้ก็ขนเอาไปหมด ไม่ยอมรับโทรศัพท์ การกระทำแบบนี้หมายความว่า
เค้าทิ้งผมไปแล้วใช่มั้ย?
“ฮึก ฮือออ”
“คิดไรอยู่เตี้ย?”แรงสะกิดที่หัวไหล่เบาๆ ทำให้ผมตื่นจากภวังค์
“หือ ว่าไงนะกูไม่ทันฟัง”ผมถามคนที่กำลังนั่งลงบนโซฟาตัวข้างๆผม
“กูถามว่าคิดอะไรอยู่” ‘จูเนียร์’ เพื่อนสนิทของผม ถามผมอย่างจับผิด
คิดถึง
มันเป็นความคิดที่น่าขยะแขยงสิ้นดีเลยว่ามั้ยที่ผมยังคิดถึงคนแบบนั้น
“เรื่อยเปื่อยน่ะ”ผมส่ายหน้าเบาๆ
“กูไม่เชื่อ มึงคิดเรื่องไอเลวนั่นอีกแล้วใช่มั้ย?”
“ไม่ใช่นะ”
“แล้วมึงจะร้องไห้ทำไม!”ผมยกมือขึ้นมาแตะแก้มตัวเองสัมผัสเปียกชื้นทำให้ผมรู้ว่า ผมกำลังร้องไห้อย่างที่จูเนี่ยร์บอกจริงๆ
ทำไมไม่รู้สึกอะไรเลยล่ะ…ผมคงร้องไห้จนมันกลายเป็นความเคยชินแล้วสินะ
ผมนี่มันน่าสมเพชจริงๆ
“แจ็คสัน”
“…”
“ขอร้องเลิกคิดถึงคนแบบนั้นซักที รู้มั้ยว่านายในตอนนี้กับเมื่อก่อนมันแตกต่างกันมากจนทำให้ฉันกลัว”
จริงอย่างที่จูเนียร์พูดนั่นแหละ ผมในตอนนั้นกับตอนนี้มันตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง เมื่อก่อนผมร่าเริงใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข มีเพื่อนมากมายห้อมล้อมและยิ่งตอนที่ผมเจอ ‘คนนั้น’ ทุกสิ่งบนโลกสำหรับผมมันดูสวยงามลงตัวไปหมดทุกอย่าง จนถึงเมื่อ6เดือนก่อน เหตุการณ์ครั้งนั้นครั้งเดียวที่เปลี่ยนผมเป็นคนละคน จากคนที่ร่าเริงกลายเป็นคนเศร้าหมอง การเรียนผมก็ตก วันๆเอาแต่ร้องไห้
“เข้มแข็งได้แล้วนะแจ็คสัน นายเป็นแบบนี้ไอเลวนั่นมันไม่ได้มาเศร้ามาเจ็บปวดกับนายนะ”
นั่นสินะ ผมจะมานั่งอ่อนแอแบบนั้ไม่ได้แล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องเริ่มต้นใหม่ซักที
“สัญญาได้มั้ยว่านายจะเข้มแข็งแล้วกับไปเป็นคนเดิมที่ร่าเริง”
“ฉัน…สัญญา”
ลาก่อนอดีตที่แสนเฮงซวย
2 ปีผ่านไป
“ก็...”
Rrrr
ใครวะ
‘JB’
“แปปนึงนะ”ขอรับโทรศัพท์แปป ผมหันไปบอกเพื่อนที่กำลังคุยงานกลุ่มกันอยู่อย่างเคร่งเครียด ก่อนจะเดินแยกออกมา
“เชี่ยแจ็ค คืนนี้ไปดื่นกัน”แหม่ มาถึงก็ชวนกูเลยนะครับ เออดี กำลังเซงคุยกันไม่ลงตัวสักทีเบื่อ
“ที่ไหน?”
“X Pub”อื้อหือ เด็ดนะครับที่นั่น
“เอาดิ กูขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดก่อน มึงไปก่อนเลยก็ได้”ต้องหล่อคับออกเที่ยวทั้งที
“อ้าวมึงไม่ได้อยู่ที่ห้องหรอวะ”
“กูมา ม. เห้ย! ชวนไอเนียร์ไปด้วยนะ”
“แฟนกู กูชวนอยู่แล้วมึงอะรีบๆมาเลยเตี้ย”ดูมันว่าผม ผมเตี้ยตรงไหนผมว่าผมสูงนะ
“เตี้ยพ่อง ไอสัสเงิง”
“ไมต้องด่ากูด้วยอ่ะ ใช่สิเกิดมาชื่อเจบีทำเชี่ยไรก็ผิดแค่นี้แหละกูงอน”
ตรู้ดๆ
เอ้า…ไอนี่ตัดสายไปเฉย ปัญญาอ่อนจริงนี่ถ้าแมร่งไม่ใช่แฟนไอเนียร์นะ ผมไม่คบแมร่งเป็นเพื่อนหรอก
ผมถอนหายใจหน่ายๆ ก่อนจะเดินกลับไปที่กลุ่ม
“พวกมึงถ้ายังตกลงกันไม่ได้กูไปก่อนนะ ได้เรื่องไงบอกกูบาย ”พูดเองเออเองเสร็จก็หมุนตัวเดินไปที่รถทันที
@ X Pub
ตอนนี้ผมอยู่หน้าผับแล้วครับ หน้าผับเต็มไปด้วยพวกเด็กวัยรุ่นที่ยังอายุไม่ถึงสงสัยตรวจบัตรแหง ผมเดินผ่านเด็กพวกนั้นไปที่ประตูผับ แต่ก็ถูกกันไว้
ไรวะ!! กันกูทำไม!!อายุกูถึงนะ!!
“เห้ยน้อง!อายุเท่าไหร่ ผับนี้18+นะน้อง”กูเลยบอกนั้นมาแล้วคับ ผมมองหน้าการ์ดแบบกวนๆ
“ผม19แล้วนี่”
“เอาบัตรมาดู”ทำไมไม่เชื่อกูวะ หน้ากูเด็กตรงไหนบอกกูที(เค้าว่ามึงเตี้ยต่างหาก)
“…”เอาวะมึงจ้องหน้ากู กูจ้องมึงกลับเอาดิ
“ถ้าไม่ให้ดูก็กลับไป!”ไอเชี่ยย!!
“เออๆเอาไปดูเลยดูให้พอ”ผมหยิบบัตรประชาชนออกมายื่นให้แมร่งดู
“อุ้บ!หน้าน้องคิกคิก”ขำชี่ยไร กวนตีนละมึง
“หัวเราะไรพี่ หยาบคายวะ” ใครแมร่งถ่ายบัตรประชาชนออกมาแล้วหล่อมั่งกูถามจริง?
“โทดทีน้อง ไปๆเข้าได้”
พอเข้ามาในผับได้ผมก็เดินไปที่โซนVIPทันที เห็นอย่างงี้ไอเงิงมันรวยนะครับ
ว่าแต่ว่ามันอยู่ไหนวะ
“ทางนี้ไอแจ็คทางนี้”เสียงโหวกเหวกดังขึ้นมาจากทางขวา พอเพ่งมองดีๆโอเคกูรู้แล้วว่าใคร เงิงมึงเด่นมากบอกเลย ทันทีที่ผมหย่อนตูดลง
“เห้ย ไมมาช้าจังวะ”ไอเงิงเจบี
“เออ พวกกูรอจนจะแก่ตายแล้วห่า”จูเนียร์ นี่พวกมึงจะไม่ให้กูพักหายใจเลยใช่มั้ย
“กูมีเรื่องกับการ์ดนิดหน่อยคอแห้งชิบ ชงใหม่นะมึง”ผมตอบมันก่อนจะหันไปคว้าแก้วไอเงิงมากิน มึงชงใหม่ละกันนะ
“ไอเวรนี่… เออมึงกูชวนเพื่อนกูมาคนนึง มึงไม่รู้จักกันหรอกมันพึ่งกลับมาจากอเมริกา”
“มึงไปรู้จักมันได้ไงวะ”ผมถามมันอย่างสงสัย พร้อมกับจูเนียร์ที่พยักหน้าเห็นด้วย อ้าวไอเนียร์ก็ไม่รู้หรอ
“ก็มันย้ายมาข้างห้องกูไง แต่พึ่งย้ายมาเมื่อวานเห็นแมร่งหล่อดีเลยเข้าไปทำความรู้จัก”ไม่น่าไอเนียร์ไม่รู้จัก
“แล้วเพื่อนมึงอยู่ไหน”
“กำลังมา เห็นบอกว่าใกล้ถึงแล้ว”
“อ่อ งั้นเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำแปป”ปวดฉี่อ่ะครับ
“ไปด้วยดิ บีเฝ้าโต๊ะนะถ้าเหล่หญิงมึงตาย!”ประโยคแรกจูเนียร์พูดกับผม ส่วนประโยคสองรู้ๆกันอยู่เนอะ
“ครับๆ”ไอนี่ก็เชื่องเหลือเกิน
หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จพวกผมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ นั่งได้ซักพักไอบีก็ออกไปรับเพื่อนมันที่หน้าผับ ผมกับไอเนี่ยร์ก็คุยโน่นคุยนี่ไปเรื่อยส่วนใหญ่ก็เรื่องเรียนที่มหาลัย อ้อผมกับไอ้สองตัวนี่อยู่กันคนละมหาลัยครับ
เอ…ไอเชี่ยเงิงทำไมมันไปนานจังวะ
“รอนานมั้ยพวกมึง”
ในที่สุดแมร่งก็มาซักที
“เฮ้ย นี่เพื่อนกู แจ็คสัน ส่วนนั่นจูเนียร์'ของกู'ครับ”ไอเงิงหันไปแนะนำพวกผมให้เพื่อนมันรู้จัก
“แล้วก็นี่เพื่อนข้างห้องกูชื่อ.....”
โอเย้ใครหว่าเพื่อนคนนี้ของเฮียเงิงอยากรู้ก็ติดตามกันนะจุ้บ5555 ขอบคุณที่ติดตามกันนะค่ะ
Duck-
Fly
ความคิดเห็น