คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [7] STAKE LOVE
แบฮยอนมอแนที่มีเลืออาบอานยอล้วยวามใ แนอานยอลถ้าไม่ถูยิ็ถูมีปาแน่ๆ
“ึ้นรถ่อนแบฮยอน!” านยอลสั่พลาผลัแบฮยอนให้เ้าไปในรถ ่อนะรีบเหยียบันเร่ออมาอย่าไม่รอ้า
“โนอะไรมาหรอานยอล” แบฮยอนถามหลัาเห็นว่ารถออห่าาัวมหาลัยไลพอสมวรแล้ว
“มีน่ะ..แ่็ไม่เป็นอะไรมาหรอ แ่เี่ยวๆ” านยอลรีบอบเมื่อเห็นแบฮยอนเรียมอ้าปาถาม
“เลืออาบนานี้เนี่ยนะ? นเหล็หรือไัน” แบฮยอนหน้ามุ่ย
“ไม่้อหน้ามุ่ยเลย เอ..หรือว่าเป็นห่ว” านยอลอมยิ้ม
“เปล่าัหน่อย ผมแ่ไม่อยาเห็นนาย” แบฮยอนพูรัวแล้วมอออไป้าทา เพราะ ลัวานยอละสัเเห็นหน้าที่เริ่มแอัวเอ
“ริหรอ? นี่ๆูอะไรสิ” านยอลโวยวาย ทำให้แบฮยอนะเ้ออไปมานหน้าแทบะทะลุระรถ
“ไม่ใ่ทานั้น ทานี้ หันมาสิ” แบฮยอนหันไปามที่านยอลบอ
ุ๊บ..
านยอลุ๊บเ้าไปที่แ้มใสๆอแบฮยอนนเ้าัวหน้าแ่า แบฮยอนอยาะหยิเ้าไปที่แนอานยอลแ่เห็นว่ามีแผลเลยไ้แ่โวยวาย
“นี้โห! เอาเปรียบผม!”
“ลัวเสียเปรียบหรอ..ใหุ้๊บืน็ไ้ ฮ่าๆๆๆๆ” านยอลหัวเราะแล้วแล้พอแ้มาหนึ่ให้แบฮยอน
“ับรถไปเลย!!” แบฮยอนหน้าบึ้แล้วหายใฟึฟัามประสานอารม์เสีย
“หอมริๆเลย” านยอลพูลอยๆแล้ให้น้าๆไ้ยิน
“นี่! ถ้านายพูอีรั้นะ!” แบฮยอนะอ
“ทำไมหรอรับ” านยอลทำหน้าวน
“ผมะ..ะ..ะ ฮึ้ย!!!!!”
.
.
.
“นี่..แบฮยอนะไม่พูับันริๆหรอ” านยอลพยายามวนแบฮยอนที่นั่ไม่พูไม่าอยู่้าๆุย
“...”
“แบี้”
“...” แบฮยอนไม่พูอะไรไ้แ่หันไป้อนใส้านยอลนิหน่อย
“ีันนะรับ” านยอลยื่นนิ้ว้อยมารหน้าแบฮยอน
“...”
“อ๋า...ยัไม่ไ้ทำแผลเลย ้อเสียเลือายแน่ๆ”
“...”
“ไม่สสารผมหน่อยหรอแบฮยอน” านยอลิ้มแ้มอแบฮยอน
“ไม่!” นี่ือำแรที่แบฮยอนพูหลัานั่อยู่ในห้ออานยอลอยู่นานสอนาน
“ผม้อายแน่ๆเลย” านยอลพูแล้วแล้บไหล่แบฮยอน
“เอ๊ะ!” แบฮยอนยับัวหนี
“โอ๊ย!!!! แผลัน!!!!” านยอลุมแนัวเอแล้วร้อเสียหล แบฮยอนทำหน้าื่นแล้วรีบยับเ้าไปู
“ผมอโทษานยอล ผมทำแผลให้นะ” แบฮยอนรีบุลีุอทำแผลให้านยอลที่ยัร้อโวยวายอยู่
“แผลมันเปิแน่ๆเลย เพราะ นายยับหนีแหๆ” านยอลทำหน้าุ ทำให้แบฮยอนนั่หน้า๋อยเป็นหมาเศร้า
“ผมอโทษ..”
“หายมั้ยล่ะ? ูสิ ู”
“ผม้อทำยัไล่ะ” แบฮยอนที่ยัหน้าเศร้าถึับผะเมื่อานยอลเอาหัวมาหนุนั
“อย่ายับหนีัน็พอ” านยอลยิ้มบาๆทำเอาแบฮยอนใเ้น
แร๊..
เสียไประูทำเอาีนโรแมนิลายเป็นีนระทึวัทันที..
ใร?!
านยอลที่นอนหนุนัแบฮยอนยันัวึ้นแล้วลุึ้นหยิบปืนที่เหน็บไว้ที่เอวึ้นมาเล็ไปที่ประู
“เิรับ..เฮ้ย!!! มึะยิูทำไม” ริสโวยวายเมื่อเห็นปาระบอปืนเล็ที่หน้าอัวเอพอี
“ะเ้ามามึไม่เรียูล่ะ” านยอลบ่นแล้วเ็บปืนเ้าที่เิม
“แหม นีู่พาแม่ยายมึมาส่นะเนี่ย” ริสบ่นอุบพลาผายมือให้หิวัยลานนหนึ่เินออมา
“แม่!” แบฮยอนวิ่เ้าไปอผู้หิวัยลานนนั้น ่อนที่ทั้สอะพาันร้อไห้
“นึว่าะโนหลอมา่าะแล้วัน” แม่อแบฮยอนหัวเราะทั้น้ำาพลาลูบหัวแบฮยอน
“อบุมาฮะริส..านยอล” แบฮยอนยิ้มบาๆ
“ไม่เป็นไรๆไอ้ัวเล็ อย่าิมา นที่เพื่อนอบ็เหมือนนที่เราอบ โอ๊ย!” ริสร้อเสียหลเมื่อานยอลเอาศอระทุ้เ้าไปที่หน้าท้อแบนราบอัวเอ
“ไม่เป็นไรหรอ” านยอลยิ้ม
“แหม ่วย็ไม่ไ้่วยเอ ยัมีหน้ามาเ๊” ริสเบ้ปา
“ริส..มึเลิแพล่มัที” านยอลหรี่าแล้วพู่อ
“้วยีวิอผม...ผมะปป้อแบฮยอนับุน้าเอรับ”
“อบุมานะพ่อหนุ่ม น้าอบุริๆ” แม่อแบฮยอนยิ้มให้านยอล
“ผม็้วย..อบุนะานยอล” แบฮยอนยิ้มแล้วรเ้าไปเยุ่๊บแ้มอานยอล
“ุ๊บผมบ้า” ริสยืนระพริบาปริบๆ
“...” านยอลมอหน้าริส่อนะส่สัาประมาว่า
‘ถ้ามึยัไม่เลิหยอแบฮยอนอู มึาย!’
“แหม ็นะ ูไม่สนหรอ ูเ้าทาแม่็ไ้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ริสพูแล้วหัวเราะสะใที่ยั่วเพื่อนี้หวอัวเอไ้สำเร็
“น้าว่า..อย่าเลย สูๆอย่าหนูถ้ามาบับาแบไม่้อ้มนอหัเลยหรอลู ิๆ” แม่อแบฮยอนหัวเราะเบาๆ
“แม่ฮะ!”
“ไม่เป็นไรนะรับุน้า ถึไม่ไ้บ แ่แ่อยู่ใล้่อให้้มนอหัผม็ยอม”านยอลยิ้มหวานนแบฮยอนหน้าแอีรั้ ลำพัเสี่ยวันสอนเท่าไหร่ แ่นี่แม่อเายืนอยู่้วย มันน่าอายว่าเิมเป็นร้อยๆเท่า
“ถุย!!” ริสสบถ้วยวามหมั่นไส้
“ริส..ูว่าวันนี้มึายเพราะูัวร์ๆ” านยอลหัวเราะหึหึพลาไล่เะริส ท่ามลาเสียหัวเราะอแม่อแบฮยอน
ถ้ามีวามสุอย่านี้ทุวัน็ีสินะ...
แบฮยอนิ่อนะเ้าไปอแล้วหัวเราะร่วมับแม่อัวเอ
ปล.ไรท์เอร์ไม่่อยว่าเท่าไหร่เพราะใล้สอบเลยไม่่อยไ้มาลนะะ อย่าเพิ่ลืมัน
ปล2. เห็นเรียๆราม่าๆันมาเยอะ สสารแบฮยอนและรีเอร์ เลยอแ่ีนน่ารัๆให้อ่านันบ้า 555555 อบไม่อบ บอันไ้่ะ
ความคิดเห็น