คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [2] STAKE LOVE
“ไม่ิะพูอะไรหน่อยหรอแบฮยอน” านยอลถามึ้นเมื่อัวเอเริ่มรู้สึอึอัาวามเียบและอารม์บูบึ้อแบฮยอนภายในรถ
ะไม่ให้แบฮยอนอารม์บูไ้ไล่ะ็ทาที่านยอลำลัไปไม่ใ่ทาไปบ้านเา!
“ไม่มี” แบฮยอนอบห้วนๆ
“โรธันหรอ”
เฮอะ! ยัมีหน้ามาถามอีนะ!!
“อยาให้ผมไม่โรธมั้ยล่ะ?” แบฮยอนถามแล้วยิ้มมุมปา
“อื้ม” านยอลานรับ
“พาผมลับบ้าน!”
“แย่หน่อยนะ...” านยอลใ้ัหวะิไฟแหันมามอหน้าแบฮยอน “นาย้อโรธัน่อไป”
ำพูอานยอลทำให้แบฮยอนปรี๊ั เปิประูรถลลาสี่แยโยไม่สนว่าอีนิเียวไฟ็ะเียวแล้ว
“แบฮยอนึ้นมาเลยนะ!” านยอลโวยวาย เาอยาะลไปลานี้หุหิลับมาแ่ะรถไว้ลาสี่แยมัน็ไม่ใ่ที่
ปาร์านยอลเริ่มหุหิบ้าแล้วนะ!
แบฮยอนยัเินับๆโยไม่สนใว่ารอบ้าะมีรถเริ่มออัวแล้ว เสียานยอล็ยัะโนเรียเาอยู่ แ่เมื่อวามโมโหนลืมสิทำให้แบฮยอนนนี้ไม่สนอะไรแล้ว!
ปรี๊นๆ!
เพราะมัวแ่โมโห แบฮยอนเลยไม่ไ้มอว่ามีรถำลัแล่นมาหาเา้วยวามเร็ว แบฮยอนหลับาปี๋ ัปาัวเอนห่อเลือ อนนี้เาำลัยืนรอให้รถมาน!
หมับ!
เพียเสี้ยววินาที มีมือๆหนึ่ยื่นมาึแบฮยอน ทำให้เารอายอย่าเียิว แ่เพราะแรึนั้นทำให้นสอนเถลาลไปล้มอยู่บนฟุบาท ลำพััวแบฮยอน็ไม่เท่าไหร่หรอ...
แ่านยอลนี่สิ...ูท่าะแย่...
“เ็บะมัเลย” านยอลบ่นอุบหลัาประอัวเอให้ลุึ้นไ้
“...” แบฮยอนไม่พูอะไร ยัยืนออ หน้า็บูบึ้ยิ่ว่าเิม ะ่า็แ่ปาอเาอนนี้มีรอย้ำนิหน่อย
“ไร้น้ำใริๆ ัน่วยนายนะ” านยอลยับ่นไม่หยุ
“ใรให้มา่วยผม?” แบฮยอนทำสีหน้าวนประสาท
านยอลไม่พูอะไร แ่เินับๆไปลาแบฮยอนลับเ้ามาในรถ ่อนะเหยียบันเร่เหมือนอยู่ในสนามแ่โยไม่ฟัเสียโวยวายอนร่วมทาเลยันิ
.
.
.
ทาเฮุนที่รออยู่บ้านอแบฮยอนอนนี้เริ่มอยู่ไม่สุ นอย่าไอ้านยอล้อุิแน่ๆ
“เี๋ยว็ลับแหละเฮุน ไม่้อห่วหรอนะ” แม่อแบฮยอนพยายาม่วยให้เฮุนใเย็นล
“อเบอร์ฮยอหน่อยสิรับุน้า” เฮุนลาสายาน่าลัวมอแม่อแบฮยอน นแม่อแบฮยอน้อรีบบอเบอร์ไป
(ฮัลโหล..ใรฮะ) ปลายสายรับ
“ผมเฮุน ฮยออยู่ไหน”
(พี่...แไม่้อรู้) าเสียนิ่มๆ็เป็นเสียทุ้ม่ำแทน
(เอาโทรศัพท์ผมมา!!!) เสียอแบฮยอนาปลายสายเริ่มโวยวาย
“ไอ้ปาร์านยอล!!!!” เสียะออเฮุนทำเอาแม่อแบฮยอนที่นั่้าๆถึับสะุ้
(หึ! ฝาบอแม่แบฮยอน้วยนะ ว่าืนนี้แบฮยอนไม่ลับบ้าน) ปลายสายพูแ่นั้น่อนะัสายไป
เฮุนนั่ำโทรศัพท์แน่น ่อนะโทรออหาใรบาน
“ผมยืมลูน้อรุ่นพี่หน่อยสิรับ..” เฮุนยิ้มมุมปา “เอาไปทำานอะไรนิหน่อยน่ะรับ”
.
.
.
อนนี้รถอานยอล็มาออยู่ที่อนโแห่ึ้น เาไ้ไม่ยาว่าเป็นอนโอเ้าอรถ
“พาผมลับบ้าน แม่ผมรอยู่!!” แบฮยอนพยายามสะบัแนให้หลุาารเาะุมอานยอลแู่เหมือนมันะไม่มีประโยน์
“ันฝาบอไอ้เ็เวรนั้นให้ไปบอแม่นายแล้ว นาย็ไ้ยิน” านยอลพูใเย็น อนนี้เสียเอะอะอแบฮยอนัไปทั่วลานอรถแล้ว
“หึ! นไม่เ็มใ็ยัะลาเามา” เสียอเฮุนัึ้น เป็นเพราะ ทั้สอนมัวแุ่ระาลาถูันเลยไม่ไ้สนใว่ามีนมาัรอ
“ั้นหรอ..แ่็ลามาถึแล้วนี้” านยอลพูพลาแสยะยิ้ม
“บาทีแอาะอยาายเพราะโนรุมระทืบ็ไ้นะปาร์านยอล”
“เ็อย่าแ็ีแ่เป็นพวหมาหมู่ รู้ัวว่าสู้ันไม่ไ้สินะ”
“หึ” เฮุนไม่อบโ้อะไร แ่เินไปึแนอแบฮยอนให้ไปับัวเอ แ่มีหรือานยอละยอม
“ปล่อยแนฮยอเี๋ยวนี้”
“ถาม่อนสิว่าแบฮยอนะไปับใร” านยอลยิ้มร่า
“ว่าไรับฮยอ”
“ัน..ะไปับเฮุน..เฮุนพี่ะลับบ้าน” แบฮยอนอแนเฮุนแน่น เารู้ีว่าานยอล้อโรธมาๆ แ่านยอล
ลับปล่อยแนแบฮยอนอย่า่ายาย
“ัแล้วนะไอ้านยอล” เฮุนยิ้มมุมปาอีรั้ ่อนะหันหลัเรียมพาแบฮยอนไปที่รถ
หมับ!
านยอลึแนแบฮยอนแล้วระาให้ร่าเล็ลับมาอยู่ในอ้อมแนัวเออีรั้ ราวนี้เาอแบฮยอนไว้แน่นนแบฮยอนอึอั
“ำไว้นะแบฮยอน ่อให้นายอยาไป แ่ถ้าันไม่อนุา..” านยอลมอหน้าเฮุน
“...”
“หมาัวไหน็าบไปไม่ไ้!!!!!!”
ความคิดเห็น