คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [1] STAKE LOVE
“นี่ๆแบฮยอน” เสียีโอปลุให้แบฮยอนที่นั่ิถึที่สิ่เฮุนพูื่นึ้น
“หือ..มีอะไรหรอีโอ”
“นายเหม่อนะวันนี้ เป็นไรเปล่า?”
“อ๋อ..นี่ีโอ วารใ้ินเป็นยัไหรอ” แบฮยอนไม่อบ แ่เปลี่ยนไปถามำถามที่ัวเออยารู้แทน
“็เป็นพววารมาเฟียล่ะมั้ ไม่็วารอะไรัอย่าที่มันไม่ีน่ะ ัน็ไม่แน่ใ ทำไมหรอ” ีโอถามลับ
“็เปล่า..อยารู้น่ะ” แบฮยอนพูแล้วยิ้มบาๆ
‘วารอะไรัอย่าที่มันไม่ี’ มิน่าล่ะเฮุนถึบอว่าเาน่าะุ้นหน้าเฮุนามหาลัย
“นี่ๆ เมื่อวานไ้่าวว่ามีนเือบโนโริ่มืน้วยล่ะ ีนะมีนมา่วยทัน” สิ่ที่ีโอพูทำเอาแบฮยอนสะุ้เฮือ ไม่สะุ้ไ้ยัไล่ะ ็นๆนั้นมันเานี่นา
“แบ้อระวััวมาๆล่ะ โอเ?”
“โอเๆ” แบฮยอนรับปา ทั้ๆที่ยันลุไม่หาย วามรู้สึเมื่อวานยัวนอยู่ในัวเาอยู่เลย
“แล้วนี่วันนี้็ไปทำานพิเศษอีสินะ”
“อื้ม ั้นันไป่อนีว่าเี๋ยวมื” แบฮยอนยิ้มบาๆแล้วึ่เินึ่วิ่ออมาามหาลัย
“ฮยอ..”
“เฮ้ย!” เป็นเพราะมัวแ่หันไปโบมือให้ีโอ เลยไม่เห็นเฮุนที่ยืน้าหน้า พอหันมาอีที็เลยใ
“ใหมเลยเฮุน” แบฮยอนบ่นอุบ
“ฮ่ะๆ อโทษทีฮยอ ฮยอะไปไหนหรอ”
“็ไปร้านาแฟน่ะ” แบฮยอนอบแล้วเริ่มออเินโยมีเฮุนเิน้าๆ
“เี๋ยวผมเินไปเป็นเพื่อนแล้วันนะฮยอ ่วนี้มีนบอว่าโริเยอะ”
“อื้ม..” แบฮยอนานรับเบาๆ ริๆเาไม่อยาให้เฮุนมาเินเป็นเพื่อนัหน่อย เฮุนน่ะน่าลัวะาย อยู่ในวารใ้ินอี่าหา
...วันนี้น่าแปลที่แบฮยอนไม่รู้สึว่ามีนเินามเหมือนวัน่อนๆ อาะเป็นเพราะไอ้โริเห็นเามีนเินมา้วยล่ะมั้
“ฮยอมาทำอะไรร้านาแฟหรอ” เฮุนถามเมื่อเินมาหยุที่หน้าร้านาแฟ
“านพิเศษน่ะ” แบฮยอนอบแล้วผลัประูร้านเ้าไป
“นั่นไรับมาแล้ว” เสียผู้ัารัึ้นทันทีที่แบฮยอนเินเ้าร้าน ผู้ายัวสูที่ยืนุยับผู้ัารร้านหันมามอามเสีย
“อ้าว..านยอล”
“สวัสีแบฮยอน...เฮุน” เสียอานยอลรวมทั้สายา็เปลี่ยนไปอนที่เรียื่อเฮุน
“นัเอับไอ้..เอ่อ..านยอลหรอ” เฮุนถาม เอาริๆแล้วเฮุน้อเรียานยอลว่าฮยอไม่ใ่หรือไ
“เปล่าหรอ..บัเอิน่ะ” แบฮยอนปิเสธแล้วยิ้มให้เฮุน
“ะไปไหนน่ะแบฮยอน” านยอลึแนเาะำลัะเินไปใส่ผ้าันเปื้อนหลัร้าน
“็..”
“วันนี้ไม่้อทำหรอ ไปับัน” านยอลพูแล้วึู่ึ่ลาเาออาร้าน
“ะพาแบฮยอนฮยอไปไหน” เฮุนถามเสียแ็
“เ็อย่าแ..ไม่้อรู้” านยอลอบ้วยน้ำเสียเรียบๆ
“หึ! ฮยอับแะไปไหนไม่ไ้” เฮุนพูแล้วยื่นมือมาึแนอี้าอแบฮยอนไว้
อะไรันเนี่ย?!
“แล้วไปับแไ้หรือไ?” านยอลเลิิ้วถาม้วยสีหน้าวนประสาท
“ถามฮยอูสิ” เฮุนอบแล้วยิ้มเย็นใส่ แบฮยอนนิ่ไปรู่หนึ่ ่อนะัสินใแะมืออทั้สอนออ
“ผมะลับบ้าน” แบฮยอนพูแ่นั้น ่อนะรีบเินออาร้าน
“ถ้าผมไม่บอให้พี่ไป พี่็ไปไหนไม่ไ้” เฮุนเสียแ็แถมยัมีวาแ็รร้าวแบบไม่เยเป็น
“เี๋ยวันไปส่” านยอลระาแนแบฮยอน นเาถลาไปหาามแรระา อนนี้แบฮยอนเริ้มมีน้ำโหึ้นมาแล้ว ไม่ิว่าเาะเ็บเลยหรือไ ึไประามาันอยู่ไ้
“ผมลับเอไ้!” แบฮยอนัสินใสะบัแนออาานยอล เพิ่รู้ัันแท้ๆ มายุ่วุ่นวายอยู่ไ้ ทั้านยอลทั้เฮุนเลย!
“ถ้าลุให้เ็นนี้ึ้นรถ บ้านลุไม่เหลืออแน่” านยอลู่ลุนับรถ
“นีุ่านยอล!!” แบฮยอนะอใส่านยอล
“ถ้าอยาเห็นลุเือร้อน ็ึ้นรถลับบ้านไป” านยอลพูแล้วปล่อยแนแบฮยอน แบฮยอนมอหน้าลุนนั้น่อนะถอนหายใออมา
“ผมไม่ไปแล้วรับุลุ”
“ีมา” านยอลยิ้มอย่าสบายอารม์ ในะที่แบฮยอนยืนเม้มปา ในใอยาะย้ำหน้าหวานๆนั่น แ่เายัไม่มีแรเยอะนานั้น
“ราวนี้ไปับันไ้แล้ว” านยอลพูแล้วับมือแบฮยอน
“...” เฮุนมอหน้าานยอล้วยสีหน้าบอไม่ถู ืนทำอะไรลไปอนนี้ไม่ีแน่ๆ
“เอันที่บ้านฮยอแล้วัน ผมะรอที่นั่น” เฮุนพูแล้วรีบเินลับ มือทั้สอ้าำแน่น
‘นอย่าโอเฮุนไม่ยอมให้นแบบไอ้ปาร์านยอลหรอ!...มันไม่บแ่นี้แน่!!!’
ความคิดเห็น