ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทแรกแห่งคำทำนาย
" ว่าไงนะ .. ซาเอลน่ะหรอ !? ไม่มีทางคนผู้นั้นไม่มีทางทรยศพวกเราได้ !! ! ! " เสียงตวาดอย่างไม่เชื่อในข่าวที่ได้ฟัง ของชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ทำให้ผู้คนในห้องนั้นถึงกับสะดุ้ง
" เรื่องจริงพะย่ะค่ะ !! ทางเซตซาดัสก็รับรู้เรื่องนี้แล้ว " นายทหารที่มาแจ้งข่าวยังยืนยันในคำพูดเดิม
" รับรู้แล้วงั้นหรอ !? รับรู้แล้วยังไงล่ะ พวกเขาไม่คิดจาทำอะไรเลยรึไง !? " ชายหนุ่มคนเดิมเริ่มไม่พอใจ
" จีซัส .. อย่าเพิ่งโวยวาย " เสียงนุ่มของหญิงสาวผมสีทอง เอ่ยขึ้นเบา ๆ
" เดเลีย !! ! " จีซัสพูดขึ้นอย่างตกใจ
" เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ !? "
" ก้อตั้งแต่ที่ ทางเอลดาเลียร์ รู้เรื่องนี้นั่นแหละ "
" งั้นหรอ !? แล้วทางเจ้าเค้าคิดจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ล่ะ !? "
" รอคอยไงหล่ะ ! "
" รอคอย ! !! รออะไร .. เราต้องรออะไร !!! " จีซัสตวาดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ
" เห็นทีข้าคงต้องพาเจ้าไปยังเพรซาเช่ ด้วยแล้วล่ะ .. .ให้เจ้าไปฟังจากปากเค้าเองเลย "
" ใคร !? "
" ไปถึงเจ้าก็จะรู้ ~~ เอดา เมดา อีคาลัส ลอส !!! " เดเลียร่ายเวทย์ ให้ช่องประตูมิติเปิดออก แล้วพยักหน้าให้จีซัสเข้าไปก่อน
" ไปกันเถอะ !! " จีซัสพยักหน้ารับรู้ แล้วเรียกหาองค์รักษ์คนสนิท
" เฟรกัส .. เราฝากอาณาจักรด้วยนะ ระหว่างนี้ถ้ามีอะไรเคลื่อนไหว เจ้าก็ดูแลแทนเราไปก่อนเลย เข้าใจนะ ! !? "
" พะย่ะค่ะ !! รักษาพระองค์ด้วย กระหม่อมจะดูแล เจวาเนียร์ ให้เต็มความสามารถพะย่ะค่ะ !! " จีซัสมองหน้าองค์รักษ์คนสนิท แล้วเดินเข้าไปยังประตูมิติ
" ไปกันได้แล้วล่ะ .. เดเลีย "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ประตูมิติพาร่างของ จีซัส และ เดเลียมายัง .. ~ ~
ปราสาทสีขาวที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาเรื่อย ๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ปราสาทที่ตกแต่งอย่างตระการตา
ปราสาทที่คุกรุ่นไปด้วยไอเวท
ปราสาทที่เรียกได้ว่าเป็นอัญมณีแห่งเพลซาเทียร์
" ปราสาทแห่งเพรซาเช่ อัญมณีแห่งเมืองภูต "
ทั้ง 2 คนเดินตรงไปยังห้องประชุมใหญ่ทางปีกตะวันออกของปราสาท และทันทีที่ไปถึงกระแสลมได้โหมกระหน่ำดูดร่างของพวกเค้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
" ให้ตายเถอะ !! ยังไงข้าก็ยังไม่ชินกับการโดนพาเข้าห้องลับแบบนี้เลยสักที "
" ไม่เจอกันนาน เจ้าก็ยังขี้บ่นเหมือนเดิมเลยนะจีซัส " ชายหนุ่มผมสีฟ้า ส่งยิ้มมาทักทายผู้มาใหม่ทั้ง 2
" เหอะ ! ! วีล เจ้าเองก็ยังปากเสียเหมือนเดิมเช่นกัน "
" พอ ๆ เจ้า 2 คนนี่ .. เป็นเพื่อนกันประสาอะไรเจอกันกี่ครั้ง ก็กัดกันได้ตลอด ตั้งแต่ยังเป็นเจ้าชาย จนกลายมาเป็นพระราชากันแล้วเนี่ย " หญิงสาวผมสีเขียว ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
" ตกลงว่า .. ที่มิคาเอลเรียกพวกเรามาในวันนี้มีอะไรกันแน่น่ะ !? "
" เราก็กำลังรอให้พวกเจ้าทุกคนเงียบนี่ยังไงล่ะ !!! ! ! " ชายหนุ่มผมสีขาว ตาสีฟ้าใส มองเพื่อนสนิททุกคนของเขาด้วยท่าทางใจเย็น
" ............ "
" ขอบคุณมากนะ .. เอาล่ะ เรื่องที่เราเรียกพวกเจ้ามาในวันนี้ คือ ปัญหาใหญ่ที่ทุกคนคงรู้กันดี .. การทรยศ ซึ่งเราไม่อาจเข้าใจได้ถึงจุดประสงค์ของเขา ซาเอล เพื่อนที่รักของเราได้เลือกทางเดินของเขาแล้ว "
" ไม่จริง !! ข้าไม่เชื่อว่าซาเอลจะทรยศพวกเราได้ " จีซัสเถียงขึ้นมา
" เราก็ไม่เชื่อ หากแต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เราก็ทำได้แค่ยอมรับเท่านั้น ไม่มีสิ่งใดแน่นอนหรอกนะ จีซัส เจ้าเองก็ไม่แน่นอน ทุกคนก็ไม่แน่นอน ไม่เว้นแม้แต่ตัวเราเช่นกัน แต่เมื่อใครคนใดเลือกแล้ว อย่างที่เราบอก การยอมรับเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย "
" เช่นนั้น .. สงครามก็เป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับรึไง !? " วีล ท้วงขึ้น
" เปล่า !! .. สงครามเป็นสิ่งที่เราต้องยับยั้งต่างหาก "
" แล้วเราจะหยุดมันได้อย่างไรล่ะ !? หา .. มิคาเอล " หญิงสาวผมสีเขียวถามอย่างสงสัย
" เอลิน่า ยับยั้ง ไม่ได้แปลว่า หยุด แต่ยับยั้งแปลว่า ไม่ให้มันเกินจากที่เราคาดคิดเอาไว้ " มิคาเอลเผยยิ้มที่มุมปากจาง ๆ
" อย่างไรล่ะ !? " เอลิน่า ยังคงสงสัยในคำพูด ของชายหนุ่ม ผู้เป็นถึงราชาแห่งภูตในขณะนี้
" เวลานี้ ซาเอล หรือว่า เมืองไทม์มิลลัส ตั้งตนขึ้นเป็นใหญ่ ส่วนทางลิเลียเซ่ กับ เรซเบิร์น ก็ตกลงเข้าร่วม เมื่อเป็นเช่นนี้ ทางเราก็เท่ากับ 5 ทางเขาก็เท่ากับ 3 ยังไงล่ะ ! ! "
" แล้วพวกเราต้องทำอะไรบ้างล่ะ ! ! ? " เดเลียถามขึ้นบ้าง
" อย่างที่เราเคยบอกไง .. รอคอย " เท่านั้น มิคาเอลก็ยิ้มกว้างขึ้นอย่างคนกำลังเจอเรื่องสนุก
" เรื่องจริงพะย่ะค่ะ !! ทางเซตซาดัสก็รับรู้เรื่องนี้แล้ว " นายทหารที่มาแจ้งข่าวยังยืนยันในคำพูดเดิม
" รับรู้แล้วงั้นหรอ !? รับรู้แล้วยังไงล่ะ พวกเขาไม่คิดจาทำอะไรเลยรึไง !? " ชายหนุ่มคนเดิมเริ่มไม่พอใจ
" จีซัส .. อย่าเพิ่งโวยวาย " เสียงนุ่มของหญิงสาวผมสีทอง เอ่ยขึ้นเบา ๆ
" เดเลีย !! ! " จีซัสพูดขึ้นอย่างตกใจ
" เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ !? "
" ก้อตั้งแต่ที่ ทางเอลดาเลียร์ รู้เรื่องนี้นั่นแหละ "
" งั้นหรอ !? แล้วทางเจ้าเค้าคิดจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ล่ะ !? "
" รอคอยไงหล่ะ ! "
" รอคอย ! !! รออะไร .. เราต้องรออะไร !!! " จีซัสตวาดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ
" เห็นทีข้าคงต้องพาเจ้าไปยังเพรซาเช่ ด้วยแล้วล่ะ .. .ให้เจ้าไปฟังจากปากเค้าเองเลย "
" ใคร !? "
" ไปถึงเจ้าก็จะรู้ ~~ เอดา เมดา อีคาลัส ลอส !!! " เดเลียร่ายเวทย์ ให้ช่องประตูมิติเปิดออก แล้วพยักหน้าให้จีซัสเข้าไปก่อน
" ไปกันเถอะ !! " จีซัสพยักหน้ารับรู้ แล้วเรียกหาองค์รักษ์คนสนิท
" เฟรกัส .. เราฝากอาณาจักรด้วยนะ ระหว่างนี้ถ้ามีอะไรเคลื่อนไหว เจ้าก็ดูแลแทนเราไปก่อนเลย เข้าใจนะ ! !? "
" พะย่ะค่ะ !! รักษาพระองค์ด้วย กระหม่อมจะดูแล เจวาเนียร์ ให้เต็มความสามารถพะย่ะค่ะ !! " จีซัสมองหน้าองค์รักษ์คนสนิท แล้วเดินเข้าไปยังประตูมิติ
" ไปกันได้แล้วล่ะ .. เดเลีย "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ประตูมิติพาร่างของ จีซัส และ เดเลียมายัง .. ~ ~
ปราสาทสีขาวที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาเรื่อย ๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ปราสาทที่ตกแต่งอย่างตระการตา
ปราสาทที่คุกรุ่นไปด้วยไอเวท
ปราสาทที่เรียกได้ว่าเป็นอัญมณีแห่งเพลซาเทียร์
" ปราสาทแห่งเพรซาเช่ อัญมณีแห่งเมืองภูต "
ทั้ง 2 คนเดินตรงไปยังห้องประชุมใหญ่ทางปีกตะวันออกของปราสาท และทันทีที่ไปถึงกระแสลมได้โหมกระหน่ำดูดร่างของพวกเค้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
" ให้ตายเถอะ !! ยังไงข้าก็ยังไม่ชินกับการโดนพาเข้าห้องลับแบบนี้เลยสักที "
" ไม่เจอกันนาน เจ้าก็ยังขี้บ่นเหมือนเดิมเลยนะจีซัส " ชายหนุ่มผมสีฟ้า ส่งยิ้มมาทักทายผู้มาใหม่ทั้ง 2
" เหอะ ! ! วีล เจ้าเองก็ยังปากเสียเหมือนเดิมเช่นกัน "
" พอ ๆ เจ้า 2 คนนี่ .. เป็นเพื่อนกันประสาอะไรเจอกันกี่ครั้ง ก็กัดกันได้ตลอด ตั้งแต่ยังเป็นเจ้าชาย จนกลายมาเป็นพระราชากันแล้วเนี่ย " หญิงสาวผมสีเขียว ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
" ตกลงว่า .. ที่มิคาเอลเรียกพวกเรามาในวันนี้มีอะไรกันแน่น่ะ !? "
" เราก็กำลังรอให้พวกเจ้าทุกคนเงียบนี่ยังไงล่ะ !!! ! ! " ชายหนุ่มผมสีขาว ตาสีฟ้าใส มองเพื่อนสนิททุกคนของเขาด้วยท่าทางใจเย็น
" ............ "
" ขอบคุณมากนะ .. เอาล่ะ เรื่องที่เราเรียกพวกเจ้ามาในวันนี้ คือ ปัญหาใหญ่ที่ทุกคนคงรู้กันดี .. การทรยศ ซึ่งเราไม่อาจเข้าใจได้ถึงจุดประสงค์ของเขา ซาเอล เพื่อนที่รักของเราได้เลือกทางเดินของเขาแล้ว "
" ไม่จริง !! ข้าไม่เชื่อว่าซาเอลจะทรยศพวกเราได้ " จีซัสเถียงขึ้นมา
" เราก็ไม่เชื่อ หากแต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เราก็ทำได้แค่ยอมรับเท่านั้น ไม่มีสิ่งใดแน่นอนหรอกนะ จีซัส เจ้าเองก็ไม่แน่นอน ทุกคนก็ไม่แน่นอน ไม่เว้นแม้แต่ตัวเราเช่นกัน แต่เมื่อใครคนใดเลือกแล้ว อย่างที่เราบอก การยอมรับเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย "
" เช่นนั้น .. สงครามก็เป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับรึไง !? " วีล ท้วงขึ้น
" เปล่า !! .. สงครามเป็นสิ่งที่เราต้องยับยั้งต่างหาก "
" แล้วเราจะหยุดมันได้อย่างไรล่ะ !? หา .. มิคาเอล " หญิงสาวผมสีเขียวถามอย่างสงสัย
" เอลิน่า ยับยั้ง ไม่ได้แปลว่า หยุด แต่ยับยั้งแปลว่า ไม่ให้มันเกินจากที่เราคาดคิดเอาไว้ " มิคาเอลเผยยิ้มที่มุมปากจาง ๆ
" อย่างไรล่ะ !? " เอลิน่า ยังคงสงสัยในคำพูด ของชายหนุ่ม ผู้เป็นถึงราชาแห่งภูตในขณะนี้
" เวลานี้ ซาเอล หรือว่า เมืองไทม์มิลลัส ตั้งตนขึ้นเป็นใหญ่ ส่วนทางลิเลียเซ่ กับ เรซเบิร์น ก็ตกลงเข้าร่วม เมื่อเป็นเช่นนี้ ทางเราก็เท่ากับ 5 ทางเขาก็เท่ากับ 3 ยังไงล่ะ ! ! "
" แล้วพวกเราต้องทำอะไรบ้างล่ะ ! ! ? " เดเลียถามขึ้นบ้าง
" อย่างที่เราเคยบอกไง .. รอคอย " เท่านั้น มิคาเอลก็ยิ้มกว้างขึ้นอย่างคนกำลังเจอเรื่องสนุก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น