ระบบสร้างประเทศสหรัฐอเมริกา (ภาคเสาหลักอำนาจ)

ลำดับตอนที่ #9 : ภาคทหารรับจ้าง ตอนที่ 9 สร้างนรกตลอดทั้งสัปดาห์

ฮานะ"พวกมันถอยไปแล้ว! การรบในวันแรกพวกเราได้รับชัยชนะสามารถต้านทานการบุกของพวกมันได้! ฮูเล!!"

ทหารทุกนาย"เยส!! เยส!!! พวกเราทำได้!! ฮูเลลล!!!"

การรบวันแรกได้จบลงไปแล้วหลังจากนั้นเมื่อรอจนแน่ใจว่าพวกมันได้ถอยกลับไปจริงๆแล้วฮานะก็ได้ส่่งคนตรวจสอบนับจำนวนและจัดการพวกศพที่ตายไปแล้ว ส่วนคนที่บาดเจ็บสาหัสด้วยจำนวนคนที่มีน้อยนิดนั้นทำให้พวกเราเลือกที่จะจบชีวิตพวกที่รอดทั้งหมดไป

.

ปฏิทินกลางศาสนจักร ปี 1000 เดือน 6 วันที่ 6 เวลา 8.31 น.

เช้าวันถัดมาฮานะเธอก็ออกมาวิ่งตามปกติก่อนจะได้รับรายงานจากทหารที่ไปตรวจสอบกองศพนั้น

ทหาร1"ท่านประธานาธิปดีครับนี่รายงานจากที่ไปตรวจสอบกองศพพวกนั้นครับ"

ฮานะ"ไหนดูหน่อยซิ...รวมแล้ว 3,118 นายสินะแบ่งเป็นเสียชีวิตแน่นอน 2468 นายที่เหลือเป็นบาดเจ็บสาหัสสินะ พวกนายเลือกที่จะเป่ากระโหลกมันทิ้งไปเลยสินะ"

ทหาร1"ประมาณนั้นครับ พวกเราเองก็ไม่มีกำลังและเสบียงมากพอที่จะทำอย่างนั้นอยู่แล้วครับ"

ฮานะ"นั้นสินะพวกเราไม่มีความสามารถพอจะไปทำอย่างนั้น…เอาเถอะวันนี้พักได้แต่อย่าการ์ดตกมากเกินไป เพราะยังไงพวกมันก็พอที่จะรู้ความสามารถของพวกเราแล้วพวกมันก็อาจจะส่งไวเวิร์นเข้ามาลอบโจมตีได้อยู่ เอาเถอะแต่ยังไงพวกนั้นมันก็น่าจะรอกองทหารอีกกองมาสมทบอยู่ดี…และพวกมันก็จะเข้ามาบดขยี้พวกเราด้วยกองทัพที่มากกว่า…แบบท่วมท้น"

ทหาร2"แบบนั้นมันก็แย่เลยไม่ใช่หรอครับ?"

ฮานะ"แน่นอนว่าแย่…แต่กว่าพวกมันจะมาสบทบกันก็คงจะใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์เต็มๆได้อยู่จากระยะทางแล้วล่ะนะ…แต่แน่นอนว่าฉันจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นหรอกนะพวกเราเองก็จะไม่อยู่เฉยๆด้วยเหมือนกัน…เพราะฉะนั้นฉันถึงได้เตรียมแผนการเอาไว้แล้วยังไงล่ะ…เอาล่ะทีนี้พวกนายก็ไปพักกันได้แล้ว"

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เรียกประชุมทหาร 3 หน่วยจากทั้งหมดที่พวกเขามีประสบการณ์การต่อสู้มากกว่าหน่วยอื่นๆ มาหาที่เต้นท์ส่วนตัวของเธอเพื่อที่เธอจะบอกแผนการให้กับพวกเขาไปทำภายในคืนนี้นั้นเอง…

หัวหน้าหมู่1"ท่านอยากจะให้พวกเราไปทำภารกิจลอบทำลายเสบียงของพวกนั้นในคืนนี้งั้นหรอ?"

ฮานะ"ใช่แล้วล่ะแถมอีกอย่่างนึงมันไม่ใช่แค่เสบียงอาหารหรอกนะ ฉันต้องการให้พวกนายจัดการไวเวิร์นให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ด้วย และแน่นอนฉันจะไม่ปล่อยให้พวกนายใช้แค่ระเบิดมือหรือจรวดไปจัดการพวกไวเวิร์นหรือทำลายเสบียงอาหารหรอกนะ แต่เป็นปืนไฟต่างหาก"

หัวหน้าหมู่2"ท่านต้องการจะให้พวกเราย่างสดพวกไวเวิร์นงั้นหรอ?"

ฮานะ"แน่นอน และฉันก็แน่นอนว่าพวกมันก็คงจะคาดไม่ถึงเหมือนกันว่าพวกเราที่มีจำนวนทหารน้อยกว่าจะกล้าเข้าไปบุกพวกมันเช่นกัน…แต่ว่าหลังจากที่ทำแล้วพวกมันก็คงจะรู้ตัวและเฝ้าระวังมากกว่านี้จนทำอีกรอบไม่ได้แล้ว"

หัวหน้าหมู่3"แต่ถึงเราจะทำลายเสบียงพวกนั้นมันไปได้ยังไงพวกมันก็ไปหาใหม่ได้จากพวกมอสเตอร์ตามป่านี่ครับ"

ฮานะ"นั้นแหละ! ฉันถึงสั่งให้พวกนายไปล่ามอสเตอร์แถวนี้ให้หมดตอนก่อนสงครามจะเริ่มยังไงล่ะ"

หัวหน้าหมู่2"นั้นสินะครับ…"

หลังจากนั้นฮานะก็สั่งให้ทหารบางส่วนไปสร้างสะพานไม้ขึ้นมาสำหรับให้รถสัญจรไปมารอบนึง

.

ตกดึกของวันนี้เอง ณ ทางด้านหน้าค่ายของพวกมัน

หัวหน้าหมู่2"กระสุนพร้อมกันแล้วใช่ไหม?"

ทหาร1"ครับกระสุนพวกเราพร้อมเรียบร้อยแล้วครับ"

หัวหน้าหมู่2"ที่เหลือแค่รอสัญญาณแล้วสินะ"

หัวหน้าหมู่3(วอร์.)"พวกเราประจำที่ของพวกเราแล้ว เหลือแค่รอสัญญาณของกลุ่ม 1 ที่ลอบเข้าไปข้างหลังค่าย"

แผนการในครั้งนี้ไม่ได้ยากแต่ได้ประสิทธิภาพอย่างแน่นอนโดยแผนการจะมีอยู่ว่าทหาร 2 หมู่จะทำการเปิดเซอร์ไฟรส์-แอ็คแท็กทันทีที่ได้รับสัญญาณจากหมู่ 1 ที่ลอบไปที่ด้านหลังของค่ายที่ไวเวิร์นของพวกมันได้นอนพักกันอยู่ ซึ่งทันทีที่ได้สัญญาณทั้ง 2 หมู่จะช่วยกันกราดยิงเข้าไปในค่ายของพวกมันเพื่อสังหารทหารให้ได้มากที่สุด 

และทันทีที่พวกมันตั้งตัวได้พวกเขาก็จะถอยไปในทันที ซึ่งในระหว่างความโกลาหลนั้นเองพวกหมู่ 1 ก็จะเข้าไปยิงปืนไฟกระสุนนาปาล์มจากปืนอย่างM2 flamethrowerทั้ง 12 กระบอกคนล่ะแม็กเข้าใส่พวกไวเวิร์น ก่อนจะหนีถอยกันออกมาแต่ถ้าพวกมันจับได้ก็ให้สัญญาณและทำภารกิจให้สำเร็จแล้วรีบถอยออกมาให้ไวโดยเร็วที่สุด

หัวหน้าหมู่1(วอร์)"พวกเราถึงจุดหมายแล้วอีก 30 วินาทีเริ่มภารกิจได้เลย"

หัวหน้าหมู่2/3"รับทราบแล้วเริ่มการนับถอยหลัง 30 29 28 27 26 25 …"

ตัดไปที่ภายในเต้นท์ของแม่ทัพศัตรู

*เพล้ง!!

แม่ทัพตปก."แม่งเอ้ย!! หงุดหงิดไม่หาย! กะอีแค่นักเวทย์หลักร้อยต้นๆกลับสามารถยันกองทัพอันเกรียงไกรของพวกเราได้โดยที่พวกมันไม่เสียสักคนนั้มันห่าอะไรวะ! แถมจอมเวทย์ของพวกเราที่พามาด้วยเกือบครึ่งร้อยคนก็ยังไม่สามารถให้คำตอบพวกเราได้อีก แล้วแบบนี้ข้าจะเอาหน้าที่ไหนกลับไปที่จักรวรรดิกัน!?"

รองแม่ทัพตปก."พวกมันมีชัยภูมิที่ดีกว่าทั้งปราการธรรมชาติที่เป็นลำธารขนาดใหญ่ถึงจะตื้นแต่กว้างมาก นั้นทำให้การเดินผ่านนั้นเป็นไปได้ยากและก็ยังมีลมที่ช่วยฝั่งมันอยู่อีกต่างหาก แถมมีแค่จุดนี้จุดเดียวด้วยที่เราสามารถผ่านมันไปได้เนื่องจากรอบๆนี้มีแต่มอสเตอร์ระดับสูงจำนวนมาก มีเพียงแค่จุดนี้ที่ไม่มีมอสเตอร์เลยสักตัว"

แม่ทัพตปก."เป็นฝีมือของพวกมันแน่ๆที่ทำให้บีบบังคับให้พวกเราบุกได้แค่จุดนี้จุดเดียวเท่านั้น!…แต่ไม่เป็นไร…ถ้าหากกองทัพของพี่ชายข้ามาสมทบกับพวกเราแล้วล่ะก็ ยังไงจำนวนคนแค่นั้นก็ไม่มีทางหยุดพวกเราไหวอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ!--"

*ตู้มม!!! ปัง! ปัง!  ตู้มม!!! ปัง! ปัง! ปัง! ตู้มม!!! ปัง! ตู้มม!!! ตู้มม!!! ปัง! ปัง! ปัง! 

แม่ทัพตปก."!!---นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น!?"

แล้วเจ้าตัวก็รีบเปิดม่านออกไปในทันที

*ฟึบ!

ทหารตปก."ท่านครับ! พวกเราถูกลอบโจมตีครับ!!"

แม่ทัพตปก."มีกองทัพพวกมันอยู่แถวนี้ด้วยหรอวะถึงกล้าบุกมาที่นี่น่ะ!"

ทหารตปก."ไม่ครับเป็นพวกมันแน่นอนครับ! เสียงเวทย์นั้นมันเป็นเสียงที่พวกเราเคยได้ยินที่นั้น---!"

แม่ทัพตปก."แม่งเอ้ย!! ไม่คิดเลยว่าจำนวนคนแค่นั้นยังกล้ามาบุกพวกเราอีกนะ! ไปพวกเราไปลากคอพวกมันมา!--"

“อ้ากกก!!!”

“ไฟไหม้!! มีไฟไหม้ที่คลังเสบียงไปดับไฟเร็ว!”

“ร้อนชิบหาย---นี่มันไฟของพวกไวเวิร์นนี่”

*แกว้ก!!! กึกๆ เกร้งๆ!

“แย่แล้ว!!! โรงเก็บไวเวิร์นใต้ดินช่วงคราวถูกไฟไหม้---นี่มันโคตรร้อนพวกมันเผาตัวเองหรือป่าววะ!?”

“รีบช่วยพวกมันออกมาเร็ว!”

“นี่มันเพลิงนาปาล์มระดับเดียวกับพวกไวเวิร์นเลย!? ข้าดับมันไม่ได้!”

*แกว้ก!!!

ภาพที่เขาได้เห็นตรงหน้านั้นทำให้แม่ทัพมันทำอะไรไม่ถูกเพราะสถานที่สำคัญที่สุดที่เขาควรจะเข้มงวดในการปกป้องให้มันดีกว่านี้ ในตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นคลังเสบียงสำหรับทหารอยู่ได้ทั้งหมด 1 เดือนและโรงเก็บไวเวิร์นใต้ดินที่พวกเขาขุดลึกลงไป 1 เมตรและผูกมันไว้ด้วยโซ่หนาพร้อมกับปิดบังแดดไว้ด้วยหนังผ้ากำลังถูกไฟเผาซึ่งมันรุนแรงมากในระดับที่จอเวทย์น้ำยังดับไม่ได้

ไม่นานนักพวกทหารก็กลับมาตั้งหลักได้และพร้อมจะสวนกลับแต่พวกทหารก็ได้กลับไปแล้วซึ่งก็ใช้เวลาภารกิจทั้งหมดตั้งแต่เริ่มจนจบเพียง 3 นาทีเพียงนั้น แต่ก็มอบความเสียหายร้ายแรงให้กับพวกมันได้เป็นอย่างมาก…

.

ปฏิทินกลางศาสนจักร ปี 1000 เดือน 6 วันที่ 7 เวลา 7.36 น.

ในระหว่างที่เธอกำลังวิ่งออกกำลังกายในช่วงเช้าอยู่นั้น เธอก็ได้ถามหัวหน้าหมู่ที่อยู่ในชุดทหารที่ไปทำภารกิจในช่วงเมื่อคืนที่ผ่านมา…

ฮานะ"ผลงานภารกิจเป็นยังไงบ้าง เป็นไปในทางที่ดีมากขนาดไหน?"

หัวหน้าหมู่1"พวกมันน่าจะเสียไวเวิร์นอย่างน้อยก็ 24 ตัวแล้วแต่ก็อาจจะมากกว่านี้สัก 31 ตัวได้ ส่วนเสบียงพวกเรามั่นใจเลยว่าพวกมันน่าจะเสียไปทั้งหมดแล้ว ถ้าหากเหลือก็คงไม่เกินมื้อเดียวของพวกทหารพวกมัน ส่วนทหารพวกเราไม่สามารถระบุจำนวนได้"

ฮานะ"อืม มากกว่าที่คิดแฮะ…พวกมันมีโอกาศที่จะถอยนะเนี่ย…หึ คงจะต้องส่งทหารไปสอดแนมพวกมันหน่อยแล้วมั้ง จะได้วางแผนเลือกปฏิบัติการที่จะทำได้ถูกล่ะนะ"

หลังจากนั้นเธอก็ได้ส่งทหารไปตามที่คิดเพื่อสอดแนมพวกมัน

หัวหน้าหมู่2(วอร์)"ดูเหมือนพวกมันจะกำลังเก็บของเตรียมตัวถอยกลับนะครับ…ประมาณ 2-3 วันพวกมันก็น่าจะถอยกลับไปแล้ว ส่วนพวกนักเวทย์ของพวกมันน่าจะถูกส่งออกไปสร้างกับดักเวทมนต์รอบๆฐานพวกเขานะครับ"

ฮานะ"เข้าใจแล้วล่ะถอยกลับมาได้แล้ว…เอาเถอะคิดจะถอยกลับไปตั้งหลักเพราะเสบียงหมดสินะแต่…คิดว่าฉันจะปล่อยพวกแกกลับไปได้ง่ายหรอวะ?"

หลังจากนั้นเธอก็เรียกทหารทุกนายมารวมในทันทีที่หน่วยที่ออกไปสอดแนมกลับมา

ฮานะ"ตอนนี้พวกมันกำลังจะถอนทัพกลับไปแล้วมันรู้ว่าอยู่ต่อก็มีแต่เสียกับเสียแน่นอนแต่ว่าพวกเราจะไม่ปล่อยให้พวกมันเดินทางกลับได้อย่างสบายใจหรอก เพราะฉะนั้นแล้วได้เวลาเริ่มปฏิบัติการtheGhostแล้ว…ปฏิบัติการนี้นั้นง่ายๆก็แค่…เราจะสร้างนรกขึ้นมาให้พวกมันโดยเฉพาะเลย"

ปฏิบัติการtheGhostเป็นปฏิบัติการที่พวกเราจะเข้าไปสร้างความเสียหายให้พวกมันโดยไปทีล่ะนิดทีล่ะหน่อย แบบเวลาสุ่มซึ่งก็จะไปกัน 2 หมู่โจมตีในทิศทางที่สุ่มเหมือนกันเพื่อเข้าไปก่อกวนพวกมันให้ได้มากที่สุดเพื่อที่มันจะได้พักผ่อนได้น้อยลงจนไม่มีประสิทธิภาพ และในระหว่างที่กำลังดึงสมาธิอยู่นั้นทหาร 1 หมู่ก็จะไปวางกับดักทางหนีของพวกมัน หรือพูดง่ายๆนี่กก็คือการทำสงครามกองโจรยังไงล่ะ

ส่วนปัญหาใหญ่เลยก็คือกับดักเวทมนต์ที่เราไม่รูู้ว่ามันเป็นประเภทไหนพวกเราจึงจำเป็นจะต้องโจมตีจากระยะไกล โดยใช้ปืนm1ในการสไนป์ใส่พวกมัน

.

ตกช่วงกลางคืน ณ ทางตะวันออกของค่ายศัตรู

หัวหน้าหมู่1"มุมตรงนี้กำลังดีเลยบนสุดของยอดต้นไม้ที่สามารถมองเห็นได้ทั้งค่ายของพวกมันน่ะ…ทางนี้พร้อมแล้วแล้วทางนั้นพร้อมรึยัง?"

หัวหน้าหมู่2(วอร์)"มุมพร้อมแล้วแต่พวกทหารกำลังปีนขึ้นมาอยู่…ขอ 2 นาที"

หลังจากนั้นเวลาก็ได้ผ่านไปประมาณ 2 นาที

หัวหน้าหมู่2(วอร์)"โอเค พร้อมแล้ว"

หัวหน้าหมู่1"นับ 3 แล้วเปิดฉากยิงได้เลย…1 2 3!"

*ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! 

“เห้ย! พวกมันลอบโจมตีค่ายพวกเรา!”

“ท่านจอมเวทย์ถูกจัดการไป 1 คนแล้ว!?”

“ไหนว่าพวกจอมเวทย์ไปวางกับดักแล้วไง!?”

“หาที่กำบังเร็ว!---”

“เราต้องไปฆ่าพวกเราจะมาหลบอยู่อย่างนี้ไม่ได้!---”

“อ๊ากก! ขาของข้า!?”

หลังจากนั้นทหารก็รีบถอนกำลังออกไปนั้นทำให้ความสงบกลับมาอีกครั้งพวกมันรีบรักษาคนเจ็บ และรีบเดินลาดตระเวณในทันทีก่อนที่พวกที่เดินลาดตระเวณจะถูกจัดการทิ้งทั้งหมด ซึ่งก็ด้วยเสียงปืนทำให้พวกมันวิ่งมาจุดเกิดเหตุในทันทีแต่ก็ไม่พบใคร และเมื่อพวกมันได้พลิกศพขึ้นมากับระเบิดก็ได้ทำงานกำจัดพวกมันไปได้หลายตัวเลยทีเดียว

นั้นทำให้พวกมันรู้แล้วว่าพวกเขากำลังจะเจอกับอะไรซึ่งนั้นทำให้เกิดความเคร่งเคลือดมากขึ้นไปอีก และ 3 ชั่วโมงหลังจากนั้นเหตุการณ์แบบนี้ก็ได้เกิดขึ้นอีกและพวกเราก็ได้หนีหายไปซึ่งพวกเราจะเว้นห่างการโจมตีแบบนี้ตั้งแต่ 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมง 2 ชั่วโมงครึ่ง ลากยาวไปจนถึง 4 ชั่วโมงเพื่อทำให้อีกฝ่ายรู้สึกระวังตัวเองตลอดเวลา และเมื่อถึงเวลาถอยกลับก็ถูกกับระเบิดและกับดักอื่นๆเล่นงานจนพวกเขาจะต้องหนีกลับเข้าค่ายไปและซุกหัวแอบอยู่ในเต้นท์หลังจากนั้นเพื่อป้องกันการถูกลอบโจมตีระยะไกล

แต่เธอก็คาดไว้แล้วจึงส่งทหารเอาปืนไฟเข้าไปจัดการตัวที่เฝ้าและเอาปืนไฟอัดรูไปเรื่อยๆ ก่อนจะหนีออกมาซึ่งเหตุการณ์แบบนี้ก็ดำเนินการต่อไปตลอดทั้ง 1 สัปดาห์ต่อจากนี้

ตัด ตัด ตัด 

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

[21.28] [14/4/2567]