คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : ยุคแห่งการสำรวจที่ 68 การจัดซื้อจัดจ้างอาวุธยุโธปกรณ์
วันที่ 4 กันยายน U.C. 24
เวลาก็ได้ผ่านมาทั้งหมด 4 ปีกว่าๆ จากตอนเริ่มพัฒนาอาวุธที่ถูกพัฒนานั้น ก็ได้ออกจากห้องวิจัยเข้าสู่สนามทดสอบจริงแล้ว ซึ่งมันประกอบไปด้วยปืนแม่เหล็กไฟฟ้าสำหรับทหารราบแบบAr-1 ชุดเกราะเบา-หนักสำหรับทหารราบแบบSA-1 , MA-1 และHA-1 โดรนอเนกประสงค์แบบMQ-1 หุ่นรบรูปแบบมนุษย์Mk-1 ยานเกราะลำเลียงพลแบบอเนคประสงค์M1
รูปประกอบ
ซึ่งการทดสอบสนามจริงครั้งนี้นั้นมีคณะผู้แทนจากกระทรวงกลาโหมมาเพื่อตรวจสอบคุณภาพ ว่าได้ตามที่ต้องการหรือไม่ และสมควรที่จะลงทุนต่อในด้านนี้หรือไม่ ไม่นานนักการทดสอบการเริ่มต้นขึ้น การจัดการทดสอบนั้นจะใช้เวลาทดสอบอยู่ 2 วัน เพื่อให้ทดสอบทุกอย่างในทุกความเป็นไปได้ ในด้านกลวิธีต่างๆ
และแน่นอนการทดสอบเป็นไปได้ด้วยดี มันแสดงประสิทธิภาพในสนามทดสอบที่จำลองสถานการณ์ต่างๆได้แบบเกือบ 100% ด้วยเทคโนโลยีโฮโลแกรมแบบใหม่ล่าสุดที่ผสมผสานเข้ากับวิทยาการเวทมนต์ จนสามารถสร้างสัมผัสเวทย์ที่ภาพโฮโลแกรมที่แข็งตัวจนเป็นเวทย์ 3D ที่จับต้องได้เหมือนของจริง
จนสุดท้ายทางคณะผู้แทนก็ได้ส่งข้อมูลการทดสอบครั้งนี้ไปให้ประธานกระทรวงกลาโหม
ประธานกลาโหม"ผมได้เห็นการทดสอบ และความคิดเห็นของพวกคณะแล้ว…ยอดเยี่ยมมากนะคุณแซม ผมขอให้คุณนำบริษัทของพวกคุณให้เป็นอย่างงี้ต่อไปเรื่อยๆ เพื่อที่พวกเราจะได้จ้างงานพวกคุณในฐานะบริษัทรับเหมาด้านอาวุธต่อไปได้เรื่อยๆนะครับ"
แซม"แน่นอนครับ บริษัทเราจะไม่มีวันหยุดพัฒนา พวกเราจะไปต่อไปเรื่อยๆเพื่อสหประชาชาติของพวกเราได้อยู่ต่อไปอีกยาวนาน"
ประธานกลาโหม"อืม…นี่คือเงินทุนในการจัดซื้ออาวุธล็อตแรกสัญญาชุดนี้จะต้องเสร็จใน 5 ปีนี้ จัดแบ่งซื้อได้ตามใจพวกคุณได้เลย เพราะยังไงคุณก็เป็นคนวางแผนการรบอยู่แล้ว ทุกอย่างคุณจะต้องเป็นคนกำหนดเองคุณจะได้ตัดสินใจเองได้ถูกต้อง"
แล้วเงินจำนวน2,000,000,000,000$C(Star Coin)(หรือประมาณสิบล้านล้านดอลล่าสหรัฐ)ก็ได้เข้ามา ในบัญชี
ประธานกลาโหม"ฝากด้วยนะคุณแซม…ผมขอตัวก่อนพอดีมีการประชุมใหญ่รัฐบาลในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าขอฉันไปเตรียมตัวก่อน"
แซม"ครับท่าน…ขอให้โชคดีครับ"
แล้วสายก็ตัดไป ส่วนแซมหลังจากที่สายถูกตัดก็ลอบถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมแบบออนไลน์ไปห้องทำงานส่วนตัว
แซม"เอาเถอะ…ให้มาขนาดนั้นคงต้องจัดชุดใหญ่แล้วมั้ง"
และแซมก็เริ่มจัดรายการซื้อในทันที
รายการ ในช่วงเวลา 5 ปี
ปืนแม่เหล็กไฟฟ้าสำหรับทหารราบแบบAr-1 จำนวน 70,000,000 กระบอก ราคา 7,000,000,000$C
ชุดเกราะสำหรับทหารราบแบบSA-1 จำนวน 50,000,000 ชุด ราคา 1,250,000,000$C
ชุดเกราะสำหรับทหารราบแบบMA-1 จำนวน 25,000,000 ชุด ราคา 750,000,000$C
ชุดเกราะสำหรับทหารราบแบบHA-1 จำนวน 10,000,000 ชุด ราคา 500,000,000$C
โดรนอเนกประสงค์แบบMQ-1 จำนวน 25,000 ลำ ราคา 100,000,000,000$C
หุ่นรบรูปแบบมนุษย์Mk-1 จำนวน 10,000 ลำ ราคา 1,500,000,000,000$C
แซม"งบที่เหลือส่งคืนพวกรัฐบาลไป เราไม่ได้ใช้อะไรอยู่แล้ว…จะว่าไปแล้วงบพวกนี้มันก็ยังไม่ถึง 0.01% ของGDPเลยนี่หว่า สมแล้วที่เราไม่ทำAIมาแย่งงานที่คนส่วนใหญ่ทำได้ ภาษีก็จะรัฐบาลแล้วมาซื้ออาวุธเงินพวกนั้นมันก็จะเข้าเราเยอะเหมือนกัน"
แล้วแซมก็หลับตาไปสักพัก ก่อนจะลืมตามาอีกครั้ง
แซม"แต่ถึงอย่างงั้นพวกเราก็ไม่ได้ขับเคลื่อนประเทศด้วยสงครามเหมือนแต่ก่อนล่ะนะ…ถือว่าประสบความสำเร็จไปอย่างนึงล่ะนะ ถึงแม้พวกนั้นจะสั่งซื้อมาเป็นจำนวนมากเพื่อประจำการ แต่มันก็แค่เอาไปดูแลอาณานิคมนี่เนอะ ในช่วงอีก 10 ถึง 20 ปีข้างหน้าก็คงไม่มีสงครามระหว่างดวงดาวอยู่ดี"
ไม่มีความขัดแย้งภายใน ไม่มีการกดขี่จากการขูดรีดภาษี ไม่มีพลเมืืองชั้นสอง และก็…ไม่มีศาสนจักรที่มีอำนาจในการขัดขวางรัฐบาลที่จัดระเบียบใกล้สำเร็จ แผนการจัดระเบียบนั้นเหลือแค่ 6 ปีสุดท้ายแล้วเท่านั้น คนยุคก่อนที่จะรวมกันได้สำเร็จก็จะจากไป คนยุคใหม่ก็จะเข้ามาแทนที่ และแผนการประชากรคุณภาพก็จะสำเร็จลงไปได้ด้วย
ภายใต้หลักสูตรการศึกษาที่ทำให้มีการแข่งขันแต่ก็คงไว้ซึ่งความสามัคคีเพื่อไม่ให้เกิดความขัดแย้งที่หนักจนเกินไป
แซม"เอาเถอะ…ถ้าคิดแต่เรื่องนั้นอย่างเดียวมันก็จะปวดหัวเอาซ่ะป่าวๆ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า"
แล้วแซมก็ลุกออกจากเก้าอี้และทำการกดส่งคำสั่งเตรียมการผลิตอาวุธป้อนกองทัพ
.
ตัดไปที่คัทยูช่า
หลังจากที่เธอมาดูการทดสอบอาวุธที่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี นั้นเธอก็ทำการมอบโบนัสให้กลุ่มนักวิทยาศาสตร์พวกนั้นในทันที และแน่นอนตอนนี้เธอกำลังนั่งมองใบขอลางานจำนวนมากที่ตั้งกองอยู่หน้าห้องวิจัยหมายเลข 1 อยู่
คัทยูช่า"อืมมม…ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว…งั้นปีหน้าไม่มีโบนัสยกชุด!"
ซึ่งแน่นอนพวกเขาไม่ลาไปไหนไกล แค่ลาไปเที่ยวเฉยๆและจะกลับมาใน 1 เดือนข้างหน้า แต่นั้นการที่ลากันทั้งหมดนั้นก็หมายความว่าจะไม่มีความคืบหน้าของโครงการต่างๆแม้แต่น้อย นั้นคือสิ่งที่ทำให้คัทยูช่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
คัทยูช่า"ไอพวกบ้าเอ้ย…"
แล้วคัทยูช่าก็เดินกลับเข้าห้องวิจัยไปทำงานต่อ ด้วยใบหน้าบึ้งตึงจนผิดสังเกตุ
มายุมิ"เอ่อ…เกิดอะไรขึ้นหรอ?"
นานามิ"ทำไมหน้าตาดูไม่ดีสุดๆไปเลยล่ะ"
คัทยูช่า"ไอพวกนั้นมันลายกหน่วยน่ะ…"
สิ้นเสียงอันเย็นชาของคัทยูช่า เหล่าคนที่อยู่ในห้องถึงกับเหงื่อตก
นักวิทยาศาสตร์1"แย่แล้วล่ะไอเด็กพวกนั้น"
นักวิทยาศาสตร์2"ตายแน่ๆเด็กพวกนั้น"
นักเวทย์"ขอให้เทพแห่งมานาคุ้มครอง"
นานามิ"อ่า…ใจเย็นๆนะพี่สาว"
มายุมิ"สงสารเด็กๆมันเถอะ…นะ"
คัทยูช่า"…หักโบนัสของปีหน้าทั้งหมด"
นักเวทย์"ฮ่า! สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองแล้ว!"
สุดท้ายคัทยูช่าก็เลิกสนใจ แล้วหันกลับไปทำงานของตนต่อไป…
ตกดึก…
แซม"มาทำอะไรที่ห้องฉันละเนี่ย?"
คัทยูช่า"แค่ขอนอนกอดด้วยน่ะ"
แซม"…งั้นรอแปปนะ"
แล้วแซมก็หยิบหมอนข้างมาวาง
แซม"เชิญจะทำอะไรก็ทำ…ฉันจะนอนแล้ว"
แล้วแซมก็โน้มตัวลงนอน ไม่กี่วินาทีต่อมาคัทยูช่าก็ลงมานอนด้วย…
แซม'ห้องตัวเองก็มีทำไมไม่ไปนอนล่ะเนี่ย?--- หืม?'
ไม่ทันไรหมอนข้างก็ถูกผลักออก ก่อนจะมีแขนเข้ามากอดจากด้านหลัง
คัทยูช่า"อุ่นจัง…ขอกอดหน่อยนะ"
แซม"…จะทำอะไรก็ทำฉันเหนื่อยกับกองเอกสารเท่าภูเขามาทั้งวันแล้ว"
คัทยูช่า"อ่า…ฝันดีนะแซม"
แซม"เอ่อ งั้นก็…ฝันดีเจ้าตัวน้อย"
แล้วแซมก็หันมาเอาแขนซ้ายกอด เอาไว้อีกข้างก็เอามือลูบหัวของคัทยูช่าเรื่อยๆ
คัทยูช่า"…"o///o
ส่วนทางด้านของคัทยูช่าก็เอาหน้าซุกอกแซมอย่างเงียบๆ แล้วทั้งคู่ก็ได้หลับไป
ตัด ตัด ตัด
วันนี้พอแค่นี้ก่อน
[22.23] [15/4/2566]
ความคิดเห็น