ไปสร้างประเทศกับคู่หู ณ ต่างโลก (จบ)

ลำดับตอนที่ #67 : ยุคแห่งการสำรวจที่ 62 กองยานเฉพาะกิจ

วันที่ 7 กรกฎาคม U.C. 7

หลังจากที่พวกเราได้เข้าสู่ศักราชอวกาศอย่างเป็นทางการเมื่อ 7 ปี 7 เดือน 7 วันที่แล้ว พวกเราก็ได้พบกับสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ถ้าไม่มีน้องป็อกกี้ก็อาจจะไม่เชื่อว่ามีอยู่จริงได้ เพราะว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มขนาดใหญ่และแต่ล่ะตัวนั้นมีขนาดตัวกว่า 800 เมตรนั้นคือตัวใหญ่สุด 

ลองลงมานั้นมันมีขนาดตัวประมาณ 300 เมตร แม้แต่พวกขนาดตัวที่เล็กที่สุดนั้นมีขนาดใหญ่ถึง 25 เมตรกันเลยทีเดียว หน้าตาพวกมันหน้าตาเหมือนอะมีบา มันได้อยู่ห่างจากระบบดาวบ้านเกิดของเราไปประมาณ 420 ปีแสง ซึ่งพวกเราได้ตรวจเจอพวกมันเมื่อ 1 เดือนก่อนโดยกองยานสำรวจได้รับสัญญาณจากคลื่นค้นหาสิ่งมีชีวิตที่สุดระยะการตรวจจับด้วยระบบนี้

พวกเขาจึงส่งสัญญาณมาที่ฐาน และส่งข้อมูลเพื่อระบุตำแหน่งนั้นทำให้หน่วยส่องทางไกล ซึ่งเทคโนโลยีนี้สามารถดักจับอนุภาคที่เดินทางด้วยความเร็วที่ยิ่งกว่าแสงที่พวกเราได้ค้นพบมันเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา(ประมาณ 100 ปีแสงใน 1 วินาที) และแสดงมันออกมาเป็นภาพ แต่ด้วยเทคโนโลยีนี้ยังใหม่พึ่งคิดค้นและวิจัยเสร็จเป็นตัวprototypeตัวแรกทำให้มันมีขนาดใหญ่มาก และเวลาใช้งานจำเป็นต้องระบุตำแหน่งให้แปะมากที่สุด

เจ้าหน้าที่"ทำการฉายภาพ 3 มิติที่จำลองมาจากภาพที่ถ่ายมามาได้ขึ้นโฮโลแกรมครับ"

หัวหน้าฝ่าย"หน้าตาเหมือนอะบีมาเหมือนที่พวกนักสำรวจส่งข้อมูลมาเลยแฮะ…เอาเถอะส่งภาพไปให้พวกนักชีวะวิทยาซ่ะ"

เจ้าหน้าที่ประสานงาน"รับทราบครับ กำลังส่งไฟล์ไปให้ครับ"

แล้วพวกเขาก็ส่งไฟล์ที่มีไปให้กับพพวกนักชีวะวิทยา ก่อนที่พวกเขาจะส่งเรื่องไปที่หน่วยสำรวจให้พวกเขาทำการส่งโดรนขนาดเล็กไปสอดแนบพฤติกรรมพวกมัน ซึ่งหน่วยสำรวจก็ตอบรับและส่งการควบคุมโรนสอดแนบ 3 ลำไปให้นักชีวะวิทยาใช้ 3 เดือน หรือก็คือเวลาในการที่พวกเขาจะสำรวจระบบดวงดาวที่อยู่ใกล้ๆนี้นั้นเอง

ตัดไปที่ห้องทำงาน

แซม"ตอนนี้เหลือแต้มประมาณ 40 ล้านแต้มจากเดิม 55 ล้านแต้มแล้ว… เธอซื้อนักวิทยาศาสตร์ในระบบระดับไหนมาเนี่ย? ถึงได้เสียไปครั้งล่ะล้านเนี่ย"

คัทยูช่า"ก็ฉันซื้อนักวิทยาศาสตร์ที่แพงที่สุดคนล่ะล้านแต้มในแต่ล่ะสายรวมแล้ว 15 คนไง ประกอบไปด้วยสาขาฟิสิกส์ 8 คน สาขาเคมีอีก 5 และสาขาชีวะอีก 2 คนไง เพราะยังไงพวกเราก็ไม่สามารถทำทุกอย่างพร้อมเพียงกันได้อยู่แล้ว แถมมันยังจำเป็นต่อการเริ่มต้นของพวกเราอีกต่างหาก"

แซม"…เฮ้อ เอาเถอะจะใช้ก็ใช้ไปแต่ถึงอย่างงั้นก็ควรที่จะระวังหน่อนก็ดีนะ เพราะตอนนี้แต้มหาเพิ่มไม่ได้แล้ว แต่อนาคตอาจจะได้แต่ก็อย่าเสียงจะดีกว่านะ"

คัทยูช่า"จ้าๆ…เรื่องมีแค่นี้ใช่ไหม?"

แซม"อ่า ใช่แล้วล่ะ"

แล้วคัทยูช่าก็เดินออกจากห้องไป…

ตัดไปที่กองยานสำรวจที่กำลังถูกแต่งตั้งเป็นกองยานเฉพาะกิจ โดยจะมีกองยานสำรวจอีก 2 กองที่อยู่ใกล้ๆเพื่อที่จะเข้าไปเก็บตัวอย่าง และวิจัยพวกมันอยู่ใกล้ๆ เพื่อการนั้นแล้วความปลอดภัยของกองยานพวกเขาจึงรวมกองยานให้ใหญ่เผื่ออาจจะเกิดการต่อสู้กัน

หัวหน้ากองยานเฉพาะกิจ"พวกเราจะจัมป์ไดรฟ์ไประบบXXM23 และเมื่อเราออกจากการจัมป์แล้วให้เตรียมการเผื่อเกิดการต่่อสู้ด้วย เราจะเดินทางไปใน 5 4 3 2 1…จัมป์!"

*วูบบบ…

.

.

.

พรึบ!…

เจ้าหน้าที่"กำลังตรวจสอบการตอบสนองของมันครับ…ปกติ? ทุกอย่างเป็นปกติพวกมันไม่ได้สนใจพวกเราเลยครับ"

หัวหน้ากองยานเฉพาะกิจ"อย่างงั้นก็ดีแล้วล่ะ…เอาเริ่มงานที่พวกเราต้องทำกันได้เลย!"

เจ้าหน้าที่ควบคุมโดรน"ครับ!"

แล้วโดรนที่พวกเขามีสิทธิ์ควบคุมก็ได้ลอยตามโดรนที่นักชีวะวิทยาได้ควบคุมให้เข้าไปใกล้ๆเพื่อเก็บตัวอย่างเซลล์ไม่ว่าจะเป็นเซลล์ผิวหนัง ส่วนที่น่าจะเป็นกล้ามเนื้อ และของเสียที่พวกมันได้ขับถ่ายออกมา ซึ่งตอนที่เก็บตัวอย่างนั้นพวกมันไม่รู้สึกตัวเลยว่ากำลังโดนทำอะไรอยู่

เพราะว่าพวกมันไม่มีเซลล์ประสาทตามที่พวกเขาได้ส่งคลื่นเข้าไปตรวจสอบภายใน และไม่มีประสาทสัมผัสอื่นๆนอกจากประสาทสัมผัสพิเศษที่ไว้ใช้ในการเอาชีวิตรอดนั้นก็คือสัมผัสที่จะสัมผัสพวกสิ่งมีชีตที่มีขนาดเล็กกว่า 10 เซนจิเมตร และไม่สามารถตรวจจับสิ่งที่ไม่มีไม่มีชีวิตได้

นักชีวะวิทยา(ท.)"หลังจากที่เสร็จงานสำรวจรอดนี้ตอนที่พวกคุณกลับไปเติมเสบียงก็ฝากนำตัวอย่างมันมาให้พวกเราด้วยล่ะ"

เจ้าหน้าที่ติดต่อสื่อสาร"ได้เลยครับ เดี๋ยวผมบอกผู้การกองยานให้ครับ"

ตัดไปที่ฐาน

นักชีวะวิทยา"พวกมันกินอาหารน้อยขนาดนั้นเมื่อเทียบขนาดตัวแล้ว…พวกมันอยู่ได้ยังไงกันนะ แถมพวกมันยังเดินทางด้วยความเร็วขนาดนั้นได้และยังมีการฟื้นฟูเซลล์ได้สุดยอดขนาดนี้มัน…น่าสนใจสุดๆไปเลยนี่หว่า"

ตัดไปที่คัทยูช่า

หลังจากที่เธอได้เดินออกมาจากห้องทำงานของแซมแล้ว เธอก็ได้เดินไปยังห้องทำงานหรือศูนย์วิจัยเทคโนโลยีของเธอต่อทันที

นักฟิสิกส์1"ท่านครับ ตอนนี้พวกเราค้นพบความเป็นไปได้ในการทำอุปกรณ์ที่จะช่วยเพิ่มกำลังแรงขับของยานรบได้แล้วครับ"

คัทยูช่า"อืม งั้นหรอ…ได้เลยฉันให้งบวิจัย 10% ของงบปีนี้ในการทำการวิจัยได้เลย และหลังจากที่พวกเราทำโครงการอีก 2-3 อันที่เหลือเสร็จพวกเราจะกลับมาช่วยพัฒนาต่อให้เอง"

นักฟิสิกส์1"ขอบคุณมากครับ!"

นักฟิสิกส์"ท่านครับ อุปกรณ์ที่ท่านสั่งให้เตรียมพวกเราหามาได้หมดแล้วครับ"

ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาเธอและยืนแฟ้มงานให้ ซึ่งเธอก็เปิดอ่านทันที

คัทยูช่า"เยี่ยมมากพวกเราไปทำงานต่อให้เสร็จกันเลย"

พูดจบเธอก็ปิดแฟ้มทันที ก่อนที่ภาพจะเผยให้เห็นตัวอักษรที่เขียนไว้ที่หน้าปกไว้ว่า'โครงการตอร์ปิโดอวกาศ' และทันทีที่เธอเข้ามาที่ห้องทำงานของเธอ ก็จะพบว่ามีแท่งขนาดใหญ่ถูกเกี่ยวไว้กับโซ่ที่แข็งแรงเป็นพิเศษที่กำลังเกาะกับเพดานอยู่

ส่วนด้านข้างก็จะมีไอพ่นขนาดเล็กแต่ให้แรงขับมากเกินความจำเป็นสำหรับยานรบ  ชุดอุปกรณ์สั่งคำสั่งของระบบที่มีเทคโนโลยี  หัวรบพิเศษทั้งสามหัว 1.ลูกระเบิดแม่เหล็กไฟฟ้าช่วยในการทำลายเกราะพลังงาน 2.ลูกระเบิดพลังเวทย์ช่วยในการทำลายยานที่เกราะไม่หนามาก 

3.หัวรบระเบิดแบบเจาะเกราะตามชื่อมันถูกออกแบบให้ทะลวงเกราะเข้าไประเบิดที่ภายใน ระบบต่างที่จำเป็นต่อการนำทาง-ชี้เป้า และระบบโล่พลังงานเพื่อป้องกันการสกัดกั้นของข้าศึก และถังสีชนิดพิเศษที่ช่วยลดหน้าตัดขวางเพื่อลดการตรวจจับลงซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นสีดำไม่ก็ม่วง

คัทยูช่า"เอาล่ะ…พวกเรามาทำมันต่อให้เสร็จกันเลยดีกว่า"

เหล่านักฟิสิกส์"ครับท่าน!!!"

แล้วพวกเราก็ลงมือพัฒนาต่อในทันที ซึ่งการพัฒนาก็เป็นไปได้อย่างรวดเร็ว จึงคาดว่าจะพัฒนาโครงการนี้เสร็จภายในระยะเวลา 1 เดือนต่อจากนี้ และโครงการที่กำลังรออยู่นั้นก็คือโครงการฝูงจรวดพิฆาตเพื่อช่วยในการทำลายบาเรีย

ตัด ตัด ตัด 

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

[22.51] [15/3/2566]